Υπάρχουν καναδυό ιστολόγια υψηλής επισκεψιμότητας που παρακολουθώ για κοινωνιολογικούς λόγους. Τουτέστιν για να κατανοώ καλύτερα τι γουστάρει ο λαός, τι σχολιάζει, πως αποτιμά την επικαιρότητα. Κι όταν λέμε λαός, θα πει ο μέσος αναγνώστης και σχολιαστής, νεαρής έως μέσης ηλικίας, με πρόσβαση στο ίντερνετ.
Στο υπερσυμπυκνωμένο πολιτικά 2015, νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο οι εξής τάσεις (με χρονική σειρά):
Αυτά σταχυολογώ ως κυριότερους σταθμούς στον μικρόκοσμο των ιστολογίων υψηλής επισκεψιμότητας. Νομίζω ότι πρόκειται για μία σειρά "θετικών" και "αρνητικών" ανατροπών.
Πρώτη ανατροπή: ο λαός ανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στη διαπλοκή που δεν τον ήθελε.
Δεύτερη ανατροπή: ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών, κόντρα στη θέληση των τελευταίων και τις προβλέψεις για το αποτέλεσμα.
Τρίτη ανατροπή: ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφει συμφωνία τύπου τα-ίδια-και-χειρότερα-σκατά-με-την-πρόταση, κόντρα στις κόκκινες γραμμές και τη σθεναρή διαπραγμάτευση.
Τέταρτη ανατροπή: ο λαός ξανανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στα ηρωϊκά όχι και τις προβλέψεις για τιμωρία του Αλέξη Τσίπρα.
Όπως βλέπουμε οι ανατροπές είναι όντως ανατροπές μόνο αν αποδεχτούμε τις κόντρες ως κόντρες.
Αν δηλαδή η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δηλαδή οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες.
Αν δηλαδή υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση.
Αν δηλαδή ο λαός εννοούσε το όχι με την κακή έννοια.
Μόνο μ' ένα μαγικό τρόπο δένουν οι ανατροπές με τις κόντρες τους. Με τη λέξη "προδοσία".
Με την προδοσία δένει ότι η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες, ότι υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση, αλλά, ΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του Τσίπρα.
Κι έπειτα, ξαναΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του λαού στον εαυτό του.
Φυσικά η προδοσία είναι πολύ βολική εξήγηση, διότι βγάζει λάδι όποιον αδυνατεί να κοιτάξει μισό μέτρο πέρα από τη μύτη του.
Διότι αν δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, διαπιστώνεις ότι ποτέ δεν υπήρξε διαπλοκή που να σκιάζεται το ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ οι δανειστές δεν ασχολούνταν με λαϊκές ετυμηγορίες ή σκληρές διαπραγματεύσεις, ποτέ, κανένα κυβερνητικό κόμμα δεν είχε κόκκινες γραμμές ή έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις.
Και σίγουρα ο λαός εννοούσε το όχι με την καλή, με την καλύτερη έννοια.
Το μόνο κακό είναι ότι αν όντως δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχει κανένα νόημα η ανάδειξη του νέου μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή". Διότι δεν είναι στα αρχίδια το πρόβλημα αλλά στη δομή της εξουσίας.
Στο υπερσυμπυκνωμένο πολιτικά 2015, νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο οι εξής τάσεις (με χρονική σειρά):
- Η επίδραση της περίφημης στρατηγικής "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" στο μέσο αριστερό μπλόγκερ / αναγνώστη / σχολιαστή.
- Η συγκρατημένη έως ενθουσιώδη στήριξη στην προοπτική της "πρώτης-φοράς-αριστεράς".
- Η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή".
- Η ενθουσιώδης έως υστερική αποδοχή του δημοψηφίσματος-απάτης του ΣΥΡΙΖΑ.
- Το πανηγύρι για το ηρωϊκό "όχι" του "περήφανου λαού".
- Η συγκρατημένη έως ενθουσιώδη στήριξη του Τσίπρα στη διαδικασία των "σκληρών διαπραγματεύσεων".
- Η πένθιμη έως υστερική αντιμετώπιση της συμφωνίας.
- Η αποκαθήλωση του Τσίπρα από τον τίτλο μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή" και η ένταξή του στο καστ των προδοτών.
- Η βεβαιότητα για το πολιτικό του τέλος και την τιμωρία του από το λαό.
- Η αποκαθήλωση του "περήφανου λαού", πλέον ως ραγιά και "χάπατο", μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.
- Η προκήρυξη νέου διαγωνισμού για τον μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή". (Φαβορί μέχρι στιγμής φέρονται η μις Ζωή και η μις Ραχήλ).
Αυτά σταχυολογώ ως κυριότερους σταθμούς στον μικρόκοσμο των ιστολογίων υψηλής επισκεψιμότητας. Νομίζω ότι πρόκειται για μία σειρά "θετικών" και "αρνητικών" ανατροπών.
Πρώτη ανατροπή: ο λαός ανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στη διαπλοκή που δεν τον ήθελε.
Δεύτερη ανατροπή: ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών, κόντρα στη θέληση των τελευταίων και τις προβλέψεις για το αποτέλεσμα.
Τρίτη ανατροπή: ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφει συμφωνία τύπου τα-ίδια-και-χειρότερα-σκατά-με-την-πρόταση, κόντρα στις κόκκινες γραμμές και τη σθεναρή διαπραγμάτευση.
Τέταρτη ανατροπή: ο λαός ξανανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στα ηρωϊκά όχι και τις προβλέψεις για τιμωρία του Αλέξη Τσίπρα.
Όπως βλέπουμε οι ανατροπές είναι όντως ανατροπές μόνο αν αποδεχτούμε τις κόντρες ως κόντρες.
Αν δηλαδή η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δηλαδή οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες.
Αν δηλαδή υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση.
Αν δηλαδή ο λαός εννοούσε το όχι με την κακή έννοια.
Μόνο μ' ένα μαγικό τρόπο δένουν οι ανατροπές με τις κόντρες τους. Με τη λέξη "προδοσία".
Με την προδοσία δένει ότι η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες, ότι υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση, αλλά, ΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του Τσίπρα.
Κι έπειτα, ξαναΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του λαού στον εαυτό του.
Φυσικά η προδοσία είναι πολύ βολική εξήγηση, διότι βγάζει λάδι όποιον αδυνατεί να κοιτάξει μισό μέτρο πέρα από τη μύτη του.
Διότι αν δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, διαπιστώνεις ότι ποτέ δεν υπήρξε διαπλοκή που να σκιάζεται το ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ οι δανειστές δεν ασχολούνταν με λαϊκές ετυμηγορίες ή σκληρές διαπραγματεύσεις, ποτέ, κανένα κυβερνητικό κόμμα δεν είχε κόκκινες γραμμές ή έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις.
Και σίγουρα ο λαός εννοούσε το όχι με την καλή, με την καλύτερη έννοια.
Το μόνο κακό είναι ότι αν όντως δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχει κανένα νόημα η ανάδειξη του νέου μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή". Διότι δεν είναι στα αρχίδια το πρόβλημα αλλά στη δομή της εξουσίας.
2 σχόλια:
η προδοσία είναι μια ... φαύλη μπουρδολογία...
Έτσι λέω κι εγώ, αλλά...
Δημοσίευση σχολίου