Λίρες κι ευρά με επιθυμητή τη γονεϊκή συναίνεση

Όπως γράφει το έγκριτο Έθνος, η Βρετανία ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει νέο πεντόλιρο στο οποίο θα απεικονίζεται ο ιστορικός ηγέτης του Ελεύθερου Κόσμου Ουίνστον Τσώρτσιλ. Η εφημερίδα γράφει ότι, όπως συνηθίζεται στη Βρετανία, η μουτσούνα του Τσώρτσιλ θα υποτιτλίζεται επί του νομίσματος με κάποιο από τα πάμπολλα quotes που ο λεγάμενος άφησε παρακαταθήκη στην Ιστορία. Υποθέτω ότι κατά τη διαδικασία επιλογής τους θα υπήρχε μεγάλη δυσκολία. Αντίθετα στην επιλογή φωτογραφίας δεν φαντάζομαι να υπήρξε πρόβλημα, αφού απ' όποια γωνία κι αν τον τράβαγες την ίδια σκατόφατσα έβλεπες. Ίσως πάντως μεταξύ των υποψηφίων ρητών να ήταν το "Μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν σε κατακτημένη πόλη" που απήυθυνε στο Σκόμπι προΔεκεμβριανώς. Τελικά όμως επικράτησε το "Δεν έχω τίποτα να προσφέρω παρά αίμα, μόχθο, δάκρυα κι ιδρώτα".

Κάτι όμως μου θυμίζει αυτή η φράση ρε γαμώτο.
Πήρα τηλέφωνο το φίλο μου το Λουκά που ήταν παλιότερα υψηλόβαθμο στέλεχος στην ΕΚΤ και τον ρώτησα. Ο Λουκάς έχει ακόμα άκρες στην ΕΚΤ και μου σφύριξε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σκοπεύει να ενεργήσει αναλόγως. Το Ευρώ εξάλλου χρειάζεται ενίσχυση.
"Όλο πύργους, αψίδες και μαλακίες, καιρός να το ζωντανέψουμε λίγο το Ευρώ" μου είπε κατά λέξη ο Λουκάς. "Εμείς εξάλλου θα κοτσάρουμε τεκνό, όχι σφουγγαρίστρα" συμπλήρωσε. Και μου έστειλε με mail το παρακάτω δείγμα, το οποίο ετοιμάζεται να βγει στην κυκλοφορία αμέσως μετά τον τελικό της Γιουροβίζιον:

Άντε, σε καλή μεριά.

Η Αλέκα και η Β' Εθνική

Όταν το Φλεβάρη του 1991 η Αλέκα Παπαρήγα εκλεγόνταν γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, η ΑΕΚ διεκδικούσε το πρωτάθλημα. Επρόκειτο μάλιστα σύντομα να το κατακτήσει και μάλιστα επί τρεις διαδοχικές σεζόν -με πρώτη αυτή του 1991/92- έχοντας ως τιμονιέρη το Ντούσαν Μπάγιεβιτς.

Εμείς οι σταλινισταί γνωρίζουμε από προσωπολατρεία. Τι διάολο, εμείς τη μετατρέψαμε σε επιστήμη και τέχνη.
Κι εμείς οι ΑΕΚτζήδες γνωρίζουμε από προσωπολατρεία. Εγώ, ας πούμε, είμαι φουλ μπαγιεβιτσικός και κάμποσο ντεμικός. Παράλληλα είμαι σφόδρα αντι-μελισσανιδικός. Πιο παλιά ήμουν αντι-οριτζιναλικός, μετά όμως τις πρόσφατες πολιτικές τους παρεμβάσεις έγινα φιλο-οριτζιναλικός εν μία νυκτί.

Πως γίνεται, αλήθεια, να μην είσαι "προσωπολάτρης"; Όπου πρωταγωνιστεί το ανθρώπινο ταλέντο η προσωπολατρεία είναι βέβαιο πως κάποιο ρόλο, μικρό ή μεγάλο, θα τον παίξει. Είναι φυσικό πως αν ο σέντερφόρ σου βάλει γκολ με τακουνάκι απ' το κόρνερ, θα τον στολίσεις με όλες τις αρετές του ανθρωπίνου γένους. Το τίμημα, εξάλλου, της "αποθέωσης" περιλαμβάνει την αποκαθήλωση σε dt.

Οι ντρίπλες πάντως είναι αρετή καθαρά ποδοσφαιρική. Στην πολιτική η ντρίπλα ισοδυναμεί με αστάθεια αρχών και καλείται ξυλιστί "οπορτουνισμός". Ένας ζογκλέρ της πολιτικής ντρίπλας ενδέχεται βέβαια να χειροκροτηθεί κι ίσως κάποτε μετονομαστεί από "παπατζής" και "ανεμόμυλος" σε "γέρος της δημοκρατίας". Εμείς όμως οι σταλινισταί από ντρίπλες είμαστε ντιπ άτεχνοι. Γι' αυτό ίσως δεν καταφέρνουμε να κάνουμε ούτε μακρινό σουτ στην αντίπαλη εστία. Αντίθετα, παίζουμε μαζική άμυνα και καρτερούμε την πολυπόθητη αντεπίθεση που θα φέρει το σοσιαλιγκόλ. Το οποίο όμως απαιτεί να μπουν οι θεατές μέσα και να το σκοράρουν αυτοί (σε αντίθεση με αυτούς που -προφανώς βάσει σχεδίου- μπούκαραν χτες βράδυ στο γκαζόν του ΟΑΚΑ), αλλιώς όντως θα μπει τη δευτέρα παρουσία.

Κι έτσι πέρασαν εικοσιδύο χρόνια. Και πριν λαλήσει ο κόκκορας τρις μετά τη διαδοχή της Αλέκας, η ΑΕΚ βρέθηκε στη Β' Εθνική. Πάντα την εκτιμούσα την Αλέκα αλλά δεν φανταζόμουν πως η αντικατάστασή της θα συνοδευόταν από τέτοιο σοκ...

Σύντροφε Κουτσούμπα, σιδεροκέφαλος.

Δεκαεννιά!

Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ μόλις άνοιξε κι αυτό που περιμένουν να μάθουν οι πολλοί είναι το αν θα φύγει "επιτέλους" η Αλέκα.
Μέχρι χτες πουλούσαν οι διαφωνούντες και οι "δίκες της Μόσχας" που τους περιμένουν. Οι ανοιχτές διαδικασίες του προσυνεδριακού διαλόγου δώσαν τροφή στους σκηνοθέτες και τους ντεκορατέρ αλλά ανάγκασαν σε νηστεία τους σεναριογράφους. Αν ο προσυνεδριακός διεξαγόταν στη μούγκα, θα γινόταν της ακατάσχετης διάρροιας το γιογιό.
Κανείς δεν πάει χαμένος. Το αποδεικνύει η ιστορία γενεών και γενεών διαφωνούντων. Από το Νίκο Μπίστη μέχρι το Γιάννη Θεωνά, δύο ακραίες μεταξύ τους περιπτώσεις ως προς το ήθος, όλοι έκαναν τις επιλογές τους και βρήκαν το δρόμο τους.

Αυτό που έχει σημασία είναι η ρότα. Ο σοσιαλισμός δεν είναι υπόθεση της δευτέρας παρουσίας, ούτε όμως του ερχόμενου σαββατοκύριακου. Αρκεί να μην έχουν απομείνει στην αναζήτηση του δικού τους σοσιαλισμού οι "αριστερές της ευθύνης" και σκόρπια επαναστατικά "εγώ".
Αυτή τη ρότα οφείλει το κόμμα να τη διαφυλάξει, κι ας μην αρέσει παραέξω. Κι ας κουνάει το καράβι με αποτέλεσμα να μας πιάνει που και που καμιά ναυτία.
Τη "φιλολαϊκή διαχείριση" μπορούν να την αναλάβουν άλλοι, οι οποίοι έχουν εξειδίκευση σε αυτή.

Είσαι παιδί στα δεκαεννιά σου χρόνια, τραγουδά η Νατάσσα Παπαδοπούλου σε στίχους και μουσική Πάνου Τζαβέλα:


Το εικοστό συνέδριο θα είναι μάλλον ένα ακόμα συνέδριο σε συνθήκες καπιταλισμού.
Το εικοστό πρώτο όμως!

Αναβάφτιση

Σύμφωνα με πληροφορίες ο ειδικός απεσταλμένος του γ.γ. του ΟΗΕ, ο Μάθιου Νίμιτς προσκομίζει νέες προτάσεις ονομασίας οι οποίες ενδέχεται να λύσουν τη μακροχρόνια διαμάχη με τη γειτονική Πουγουδουμού.
Στην έγκριτη Καθημερινή όπου εντόπισα την είδηση δεν υπάρχει αναφορά σε πιθανές ονομασίες. Υπάρχει μόνο η δέσμευση του κυρίου Νίμιτς πως θα επισκεφθεί την περιοχή αμέσως μετά το ορθόδοξο Πάσχα.
Νομίζω ότι η σημειολογία της κίνησης του κυρίου Νίμιτς είναι ισχυρή και δεν επιδέχεται ποικιλίας ερμηνειών. Ο κύριος Νίμιτς πιθανότατα θα προτείνει τη μετονομασία της χώρας μας σε Οβελάδα.

Άλλες, πάντως, καλά πληροφορημένες πηγές ισχυρίζονται ότι ο κύριος Νίμιτς προσκομίζει πρόταση σύνθετης ονομασίας για την Πουγουδουμού, έχοντας εξασφαλίσει ισχυρές χορηγίες που θα προσδώσουν αναγνωρισιμότητα και κύρος στη γειτονική μας χώρα. Επικρατέστερα σενάρια για την ώρα είναι αυτά της "Σιτροέν Μακεδονία" και "Λουφτχάνσα Μακεδονία". Αουτσάϊντερ παραμένει προσώρας η ονομασία "Χελλάς Γκολντ Μακεδονία".
Στην περίπτωση αυτή ωστόσο θεωρείται αρκετά πιθανό να επιβληθεί η χρήση διπλής ονομασίας και στη χώρα μας, με ακλόνητο φαβορί την ονομασία "Χρυσή Αυγή".

x

Δεν είναι χι, είναι επί.
Είναι ένα σύμβολο γραμματικό μαζί και μαθηματικό.
Όπως το διά, το συν και το πλην.
Κι όπως μάθαμε στο σχολείο, το επί είναι τ'αντίθετο του διά. Και το συν τ'αντίθετο του πλην.

Λόλα, να ένα μήλο και δυο λέξεις που ξεκινούν με επί:
Επίορκος
Επένδυση

Το μήλο είναι φαγωμένο αλλά οι λέξεις, αμφότερες, επίκαιρες. Η κάθε μια για τους δικούς της λόγους. Κυρίως όμως τον εξής ένα. Σκούπα και φαράσι. Είναι απαραίτητες για την επιβολή μιας ψευδεπίγραφης συναίνεσης στο σάρωμα δικαίων και αδίκων. Η συναίνεση δεν είναι δύσκολη υπόθεση, ακόμα κι εν μέσω επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης. Δυο λέξεις-σύμβολα βοηθούν.
Η πρώτη σημαδεύει το παρελθόν και το αίτιο του κακού, αυτό που ευθύνεται για τα δεινά του σήμερα.
Η δεύτερη σημαδεύει το αύριο και την έξοδο από τα δεινά.
Δυο λέξεις τόσο φλύαρες όσο και απατηλές.

Μίμη να ένα τόπι. Ξεκίνα την αντίσταση στέλνοντας στο διάολο τους επιστήμονες της δημιουργικής γραμματικής.

Βίτσιο που έχεις κι εσύ...

Για λύσε μου μια απορία. Αφού εσύ "Σκοπιά" και "Ξύπνα" δε διαβάζεις κι ούτε θέλεις νά 'χεις σχέση με "γιαχωβάδικα" ιερατεία, τι οδύρεσαι πως κινδυνεύει με σχίσμα η "εκκλησία" μας; Αφού σ'άλλο θεό πιστεύεις, αυτόν με τη μεταξένια λευκή γενειάδα (καμιά σχέση με παχιά μαύρα μουστάκια). Ή, τέλος πάντων, στον ίδιο λες πως πιστεύουμε, μόνο που σου χαλάνε την αισθητική τα πετραχήλια μας και φαλτσάρουν οι παπάδες μας. Άσε που εμείς -άκου τα χαϊβάνια- πιστεύουμε ακόμα, εν έτει 2013, στην Ανάσταση του Οβελία. Τι κάθεσαι το λοιπόν και χαλάς τη ζαχαρένια σου με τα δικά μας τα αλληλοξουρίσματα και τα στομωμένα κονσερβοκούτια;

Αφού εσύ είσαι γατόνι βρε και δεν ψωνίζεις σε αντιπροσωπείες ορφανές από εργοστάσιο. Δεν μπορούν να σε γελάσουν εσένα με σκάρτο εμπόρευμα, μουχλιασμένο απ' την πολυκαιρία, φαγωμένο από τερμίτες και σαράκι.

Τι κρυφοκοιτάς λοιπόν κι ασχολείσαι διαρκώς με τις δικές μας τις πομπές; Μαντρί δεν έχεις εσύ να πας; Μαγαζάκι τέλος πάντων, κάτι, οτιδήποτε, δεν έχεις; Α, ναι, με συγχωρείς, κακώς σε ρώτησα, φως φανάρι, εσύ δε μπαίνεις σε καλούπια. Δεν σε κάνουν εσένα ζάφτι οι γραφειοκράτες και οι τσοπαναραίοι. Καλά τα λες, εμείς είμαστε ένα τσούρμο πρόβατα που καρτεράμε τη δευτέρα παρουσία. Ενώ εσύ παλεύεις για τις ανάγκες του σήμερα.

Πες μου όμως βρε αδερφέ: ποια ανάγκη του σήμερα ακριβώς καλύπτεις με το συνεχές κωλοτρίψιμο στα κάγκελα της "στάνης" μας;
Έλα, πες το, δεν είναι ντροπή. Όλοι έχουμε τα βίτσια μας. Να σου πω το δικό μου; Ντρέπομαι λίγο... Δε γαμιέται, θα το πω. Να, εγώ δεν μπορώ χωρίς τσοπάνη. Θέλω να αφήνομαι στα στιβαρά του χέρια. Είναι που με ανάβουν τα παιχνίδια εξουσίας. Ξέρεις, αυτά με τα μαστίγια, τις μάσκες, τα χαστουκάκια, τις σκληρές αφέντρες, να ντύνομαι κοκκινοσκουφίτσα, και άλλα. Θέλω να μου λένε ακόμα και τι να σκέφτομαι. Μη νομίζεις, κι αν τύχει να γράψω κάτι αρνητικό για τους τσοπάνηδες, αυτοί με ενθαρρύνουν. Γι'αυτό κιόλας το δημοσιεύουν. Για να με κάνουν να σφίγγομαι πιότερο πάνω τους.

Εσύ, τελικά, γιατί κωλοτρίβεσαι;