Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Πέντε χρόνια σε μπλογκοτροχιά


Την 1η Αυγούστου του 2007, συμπτωματικά Τετάρτη, μπήκε σε μπλογκοτροχιά το ιστολόγιο. Πέρασαν πέντε χρόνια. Δεν το φανταζόμουν τότε πως θα έκλεινε πενταετία, έχοντας ήδη 427 δημοσιεύσεις. Έλεγα πως θά 'ταν βίτσιο της στιγμής, πως σ' ένα, άντε δύο χρόνια θα το βαριόμουν και θα το παράταγα, όπως τόσα πράγματα στη ζωή μου. Κάτι τέτοιο σχεδόν συνέβη το 2009, όταν έκανα μόλις πέντε ποστ. Συνέχισα όμως, κι έπειτα απέκτησα και παρέα στις αναρτήσεις.

Φαίνεται πως το μπλόγκιν εξυπηρετεί κάποιες πραγματικές ανάγκες. Θέλεις συχνά να γράψεις πέντε αράδες, ακόμα κι αν δεν τις δει κανείς. Να ξεσπάσεις στο πληκτρολόγιο για να μην ξεσπάσεις στον εαυτό σου ή στον τοίχο. Να βγάλεις τη χαρά ή τη μαυρίλα σου βόλτα στις μπλογκοστράτες, ν' αλλάξεις δυο κουβέντες με τους γειτόνους. Είναι, μεταξύ άλλων, μιας μορφής ψυχοθεραπεία.

Όταν ήμουν μικρός δεν τα γιόρταζα τα γενέθλια. Δεν τό 'χαμε παράδοση στο σπίτι. Τώρα πού 'κανα τη δική μου οικογένεια, μού τα γιορτάζουν τα παιδιά μου. Κι αφού έμαθα να φυσώ κεράκια, φυσώ και τα πέντε ψηφιακά κεράκια του μπλογκ.

Ευχαριστώ όλους όσους αυτά τα χρόνια παρακολουθούν και σχολιάζουν. Η αλήθεια είναι πως αν μιλάς και δε σ'ακούει κανείς, αργά ή γρήγορα εξαντλείσαι.

Ως επετειακή έκδοση του ιστολογίου επανέρχεται προσωρινά η αρχική του προμετωπίδα.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Γιατί πάλι "Αιγός ποταμοί"?

Με θλίψη ακούσαμε την αναστολή της απεργίας των χαλυβουργών.Για όλους εμάς (τους απ' έξω) που στηρίξαμε έμπρακτα αυτόν τον σκληρό και μακρύ αγώνα,αναπόφευκτο γεννιέται το ερώτημα: Τι μεσολάβησε μεταξύ 21/7/2012 όταν στο εργατικό κέντρο Ελευσίνας με συντριπτική πλειοψηφία 169-5 αποφασιζόταν η συνέχιση της απεργίας,έως την 28/7/2012 που αποφασίστηκε η διακοπή της με απόλυτη υποχώρηση.
Πόσες ήττες και συντριβές πρέπει να πληρώσει η αριστερά πια.Είναι μακρύς ο κατάλογος.

Ο Γ.Ρίτσος είχε γράψει το "Μετά την ήττα" που το μελοποίησε ο Δ.Μούτσης στη "Τετραλογία"

"Ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα, -πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας, πάει κι η Περίκλεια αίγλη,
Τώρα
βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια κι η ασυδοσία των Τριάντα Τυράννων.

Τα πάντα γίνονταν ερήμην μας
-και τα πιο δικά μας- χωρίς καθόλου τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής, μιας υπεράσπισης ή απολογίας,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας......."


Υ.Γ.Αυτή η ανάρτηση έχει Πικρία,ας μη λειτουργήσει λοιπόν στους φίλους αναγνώστες η λογική των αρχαίων "δεν μιλάμε για οικεία κακά και όποιος το κάνει εξορίζεται".ΤΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕ ΣΕ 5 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ  ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ποιός κάνει κουμάντο ΚΑΙ στο πουλί σας ?

Διαβάζουμε
"Την μεγάλη αντίδραση των θρησκευτικών κοινοτήτων έχει ξεσηκώσει η πρόταση για ποινικοποίηση της περιτομής

Ο δημόσιος διάλογος έχει φουντώσει τις τελευταίες μέρες στη Γερμανία για το θέμα της απαγόρευσης της περιτομής, που αποτελεί έθιμο για την εβραϊκή και ισλαμική θρησκεία, δύο μεγάλες μειονοτικές ομάδες στη χώρα."
Το κλειδί είναι αυτό "δύο μεγάλες μειονοτικές ομάδες στη χώρα." Η κρατική εξουσία πρέπει να κρυφτεί πίσω από τη νομιμότητα.Δε μπορεί να ομολογήσει ότι οι ρίζες του Ναζισμού είναι πολύ βαθιές και ζωντανές σ' αυτή τη χώρα.Επιτίθεται λοιπόν-διακριτικά, δημοκρατικά, και ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΑ- στους Εβραίους και Μουσουλμάνους για κάτι που είναι Πανάρχαιο στο πολιτισμό τους ,τη κουλτούρα τους, αλλά προπαντός στη θρησκεία τους. Καλυμμένος θρησκευτικός διωγμός με πολλές απώτερες σκοπιμότητες.
Υ.Γ.
  • Μπορεί κάποιος να είναι υπέρ ή κατά της περιτομής.Από ιατρικής άποψης για τη περιτομή μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον(πριν προπαγάνδας) υπήρχαν θετικές θέσεις κυρίως από πλευράς υγιεινής,και γι' αυτό εφαρμοζόταν και στο δυτικό κόσμο σε μεγάλο ποσοστό.
  • Οι παπάδες της "χριστιανοσύνης"τι θέση θα πάρουν επί του θέματος,αφού Ως έχουσα ιουδαϊκές ρίζες,επιβάλλεται από την Π.Διαθήκη και έχουμε την περιτομή του Ιησού (εορτάζεται την πρωτοχρονιά)
  • Στη φωτ/φία αρχαίο εβραϊκό εργαλείο "ασπίδα πέους"περιτομής.
  • Αλλά τελικά όσο μας έκοψαν εμάς ΤΑ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙΑ με ντιρεκτίβες Βρυξελλών,άλλο τόσο θα καταφέρουν κάτι στο θέμα της περιτομής.Οι Τούρκοι έτσι κι αλλιώς -που λόγω μεγέθους πληθυσμού στη Γερμανία αποτελούν στόχο-θα κάνουν τη περιτομή και τη γιορτή που τη συνοδεύει στη Τουρκία. 

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Κι εσύ λαέ βασανισμένε,μη ξεχνάς τη μαϊμού δημοκρατία που έχεις

Ο Παπούλιας δε  γιόρτασε φέτος την κατ' αυτόν αποκατάσταση κάποιας δημοκρατίας των ληστών, ψευτών, υποτελών και δοσιλόγων.
Μας είπε όμως ότι "η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας δίνει την ευκαιρία να σταθούμε μια στιγμή και να αναρωτηθούμε πως φθάσαμε μέχρι εδώ."

  Εμείς κ.Παπούλια ξέρουμε πως φτάσαμε εδώ.Εσείς γιατί δε μας λέτε την απάντηση που δίνετε στο ερώτημα σας και μας το κρατάτε μυστικό.
Από το '74 και μετά που είσαστε και ούτε είδατε ούτε ξέρετε?
Δεν είσαστε εξέχον στέλεχος της 38χρονης εξουσίας αυτής της έρημης χώρας?
Ο Θρόνος σας δε στηρίχτηκε και στηρίζεται απ' αυτούς που μας έφτασαν εδώ?
Εσείς δεν απολαύσατε υπό μορφή ιδιωτικής φιέστας μαζί με κάποια μέλη ποικίλων συμμοριών παρελάσεις απαγορευμένες στο διαμαρτυρόμενο λεηλατημένο λαουτζίκο?
Τους νόμους και τα διατάγματα που κατάντησαν κουρελόχαρτο το σύνταγμα και τριτο-κοσμική την Ελλάδα,εσείς τα υπογράψατε,ενώ η θέση σας επιτάσσει να  προστατέψετε.
Εν κατακλείδι ,τι σας χρειαζόμαστε?
Το κερασάκι στη τούρτα όμως της υποκρισίας και του ψέματος, που κάνετε πως δε βλέπετε κ.Πρόεδρε της"δημοκρατίας"ανήμερα στην επέτειο που δεν γιορτάζετε είναι αυτό :

"Τοποθέτηση του Αθανάσιου Ανδρεουλάκου στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης
Ο κύριος αυτός ήταν βασιλικός επίτροπος και αντιεισαγγελέας πρωτοδικών του έκτακτου στρατοδικείου της 09/11/1968 όπου κατακεραύνωσε τους κατηγορούμενους αντιστασιακής οργάνωσης κατά της Χούντας , προτείνοντας να τους επιβληθούν βαριές ποινές."

Επιμείνετε κ.Παπούλια ότι η δημοκρατία που ποτέ δεν υπήρξε αποκαταστάθηκε. Κανείς δε σας πιστεύει πια.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Το κράτος των τσολιάδων υπερασπίζεται το "δικαίωμα στην εργασία"

Το σύνταγμα της Ελλάδος, αυτό το σκευρωμένο σκήνωμα που περιφέρουν οι αρχιερείς του κι απαιτούν απ' τους πιστούς να το προσκυνούν σταυροκοπούμενοι, προβλέπει τη διάκριση της εξουσίας σε τρεις ανεξάρτητες οντότητες, τη νομοθετική, τη δικαστική και την εκτελεστική. Θα τό'χετε προσέξει: όλα σε τρία τά 'χουμε πια σ'αυτή τη χώρα. Τρεις οι εξουσίες, τρία τα κόμματα στην κυβέρνηση, τρεις οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, τρεις οι ομάδες του ΠΟΚ, τρία κι αυτά που θα μας πάρει η εφορία. "Μ' έφαγε η τριότα", έλεγε κάποτε κι η μάνα μου, εννοώντας τα 3/4 της οικογενείας που είμαστε αρσενικά. Δεν ξέρω από που προέρχεται η λέξη, νομίζω πάντως πως αφορά σε κάποιο παλιό παιχνίδι.

Σήμερα το πρωί οι δύο από τις τρεις εξουσίες έκαναν γιουρούσι στο εργοστάσιο της "Χαλυβουργίας Ελλάδος" για να σπάσουν την εννιάμηνη "παράνομη και καταχρηστική απεργία". Μαζί τους, για να κλείσει η τριότα, και η "επιτροπή αγώνα εργαζομένων", ή αλλιώς τα γιουσουφάκια του Μάνεση. Ανέκαθεν το σύστημα αξιοποιούσε "αγανακτισμένους" εθελοντές. Παλιότερα μάλιστα τους φόραγε φουστανέλα και τους έδινε και κουμπούρα για να μην παρακουράζεται η εκτελεστική εξουσία. Σήμερα πια οι φουστανέλες είναι ντεμοντέ και η άσκηση της βίας έχει ξαναγίνει επίσημο κρατικό μονοπώλιο. Τέτοιου είδους αγανακτισμένοι χρειάζονται πια μόνο για να τσιρίζουν στις κάμερες για το "δικαίωμά τους στην εργασία".

Αναμενόμενη ήταν η επέμβαση. Αυτό ωστόσο που μ'εντυπωσιάζει είναι η απουσία της τρίτης εξουσίας. Είναι δίκαιο να τρέχουν μεσ' στον κατακάιλα οι εισαγγελείς και οι ματατζήδες και την ίδια ώρα οι νομοθέτες να αερίζουν τ'αρχίδια τους με φουτζίτσου ινβέρτερ; Προφανώς όχι. Μόνο ο πρωθυπουργός μας, ο Αντώνης Σαμαράς, απαίτησε το συντονισμό των υπουργείων, αφού "το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό και η κυβέρνηση το υπερασπίζεται με κάθε τρόπο" (ασχολίαστο). Επιβάλλεται πάντως να αναλάβει άμεσα δράση και η νομοθετική εξουσία. Κομμένες οι απεργίες που κλείνουν τις βιομηχανίες. Κομμένες οι καταλήψεις οδοστρώματος που δυσφημούν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Κομμένες οι συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων.
Το νομικό πλαίσιο υπάρχει. Μπορεί να καταργήθηκε μεν προσωρινά το 1948, οι συνθήκες όμως για να επανέλθει είναι ώριμες.



Το παραπάνω νομοθέτημα (ψήφισμα ΛΘ' "Περί προσωρινής απαγορεύσεως της διακοπής της παραγωγής και αναστολής του δικαιώματος της απεργίας") θεσμοθετήθηκε με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου για να προλάβει, όπως υπολόγιζε, τις απεργιακές αντιδράσεις της εποχής. Καταργήθηκε μετά από σφοδρές αντιδράσεις ακριβώς έξι μήνες αργότερα, με το ψήφισμα ΝΕ'. Καθώς οι συνθήκες εμφυλίου είναι πια πολύ κοντά μας δεν θα πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο πως ψηφίσματα σαν το παραπάνω ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Αυτό για το οποίο δεν είμαι τόσο σίγουρος είναι το αν θα υπάρξει η παραμικρή αντίδραση, πέρα από τους συνήθεις "γραφικούς".

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

The boy with the thorn in his side

Το 1986 ήμουν δεκατεσσάρων. Μέχρι τότε η επαφή μου με τη μουσική ήταν πολύ περιορισμένη. Αν και η οικογένεια διέθετε βίντεο, δεν διέθετε πικάπια και δίσκους, πλην ενός πτωχού αλλά τίμιου φορητού κασετοφώνου. Οι κασέτες του πατέρα μου ήταν αποκλειστικά ελληνικού ρεπερτορίου αλλά η ηλικία μου και οι συναναστροφές επέβαλαν ξενικά ακούσματα. Μόνο μία κασσέτα, μια κοκκινόμαυρη χιλιοπαιγμένη 60άρα Amber, είχε γραμμένη μια από τις συλλογές Disco Fever, του '79 νομίζω ή του '80. Κι αυτή την είχα ρημάξει, σκεπάζοντας τη μια πλευρά με τραγούδια που έγραφα απ' το ράδιο, ξανά και ξανά μέχρι που τα σκέπασε οριστικά ένας ακατάληπτος βόμβος. Την άλλη πλευρά μπορώ ακόμα και σήμερα να την τραγουδήσω απνευστί, τόσες φορές την είχα ακούσει. Κι αυτή όμως σχεδόν ξεγράφτηκε απ' το διαρκές παίξιμο.
Τότε, εκεί στο '86, άρχισα να παρακολουθώ το Μουσικόραμα του Γιώργου Γκούτη και το Μουσικό Καλειδοσκόπιο του Κώστα Σγόντζου. Εγγράφοντας ταυτόχρονα τα βίντεο κλιπ σε δυο 180άρες βιντεοκασσέτες. Έξι ώρες βίντεο κλιπ απ' τα οποία πια ελάχιστα θυμάμαι. Κάτι Huey Lewis and the News, κάτι Σάντρες, κάτι Looking up for love in Siberia, κάτι Α-ΗΑ κι ένα σωρό σαχλαμαρίτσες των τσάρτς της εποχής που τότε όμως τις άκουγα κι ανατρίχιαζα! Κι ανάμεσά τους ένα μαύρο πρόβατο. Ένα τραγούδι που κάθε φορά που ξανάπαιζα την κασσέτα φρόντιζα να το προσπερνώ με απέχθεια και fast forward. Ένα τραγούδι που ερμήνευε ένας ψηλός βρεττανός, με ιδιόμορφη φωνή και κίνηση, με το χέρι περίεργα διπλωμένο στη μέση, που ξεχώριζε μέσα στο ηλεκτροπόπ πανηγύρι σαν τη μύγα στο γάλα (ή μάλλον σαν το γάλα γύρω απ' τη μύγα).

Αυτό ακριβώς ήταν το βίντεο κλιπ:


Αυτό το τραγούδι, το παραπεταμένο και φαστφοργουορντωμένο αποτέλεσε το μουσικό μου ορόσημο. Ένα χρόνο μετά απόκτησα τον πρώτο μου δίσκο. Ήταν ο "The queen is dead", κι ο λόγος που τον απόκτησα ήταν βεβαίως το "Boy with the thorn in his side". Μετά την ξαφνική μεταστροφή μου στο τραγούδι αυτό συντελέστηκε, σταδιακά, η μεταστροφή και στα άλλα ακούσματα. Σιγά σιγά οι Σάντρες κι οι Αχάδες εξοβελίστηκαν. Προς το τέλος της εφηβείας δεν άκουγα πια εισαγόμενη μουσική. Κι ο μόνος αλλοδαπός μουσικός που έμεινε ζωντανός στη μουσική μου συνείδηση ήταν ο Morrissey. Κι είναι ακόμα εκεί. Γι' αυτό, χτες βράδυ, ήμουν κι εγώ εκεί. Κι ας μην μού'κανε τη χάρη να τραγουδήσει το τραγούδι που περίμενα.

Γιατί έχω μια αίσθηση πως το ποστ αυτό το έχω ξαναγράψει;

Update: Μόλις ανακάλυψα πως ο Morrissey έχει την τιμή να έχει γεννηθεί την ίδια μέρα με την αφεντομουτσουνάρα μου, δεκατρία χρόνια νωρίτερα βέβαια!

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Εβδομηνταένα χρόνια πριν

Τη δωδεκάτη Ιουλίου του 1941 o Σερ Ρίτσαρντ Στάφορντ Κρίπς, βρετανός πρέσβης στη Μόσχα, και ο Βιάτσεσλαβ Μολότοφ, υπουργός εξωτερικών της ΕΣΣΔ, υπέγραψαν τη "Συμφωνία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών". Οι όροι της συμφωνίας ήταν δύο:
1. Οι δύο κυβερνήσεις αναλαμβάνουν την υποχρέωση να παρέχουν αμοιβαίως κάθε είδους βοήθεια και υποστήριξη στον παρόντα πόλεμο ενάντια στη χιτλερική Γερμανία.
2. Αναλαμβάνουν περαιτέρω την υποχρέωση, κατά τη διάρκεια του παρόντος πολέμου, να μη διαπραγματευτούν και συνάψουν ανακωχή ή συνθήκη ειρήνης παρά μόνο κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας.

Η παραπάνω συνθήκη είχε μάλλον άμεση επιρροή στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα, εν μέσω κατοχής. Λίγες ημέρες νωρίτερα, από 1 έως 3 Ιουλίου, είχε συγκληθεί η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ η απόφαση της οποίας όριζε πως «το βασικό καθήκον των Ελλήνων κομμουνιστών είναι η οργάνωση της πάλης του ελληνικού λαού για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης και την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας καλεί τον ελληνικό λαό, τα κόμματα και τις οργανώσεις του, σ' ένα εθνικό μέτωπο απελευθέρωσης:
Α) Για το διώξιμο της γερμανοϊταλικής κατοχής από την Ελλάδα.
Β) Για την ανατροπή της κυβέρνησης - οργανέτου τους.
Γ) Για την καθημερινή υποστήριξη και υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης.
Δ) Για την υποστήριξη κάθε συνεπούς αντιφασιστικής δύναμης με όλα τα μέσα.
Ε) Για το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης από όλα τα κόμματα, που θα αποκαταστήσει τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού, θα του εξασφαλίσει ψωμί και δουλιά, θα συγκαλέσει συντακτική εθνοσυνέλευση και θα υπερασπίσει την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της Ελλάδας από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική δύναμη».

Στο πλαίσιο της απόφασης αυτής, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής συναντήθηκαν με πολιτικές προσωπικότητες απ' όλο το πολιτικό φάσμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο πολιτικός κόσμος συνίστατο την περίοδο εκείνη περισσότερο σε προσωπικότητες παρά σε κόμματα, καθώς η μεταξική δικτατορία είχε αναστείλει τη λειτουργία τους και είχε διώξει ακόμα και κάποιους συντηρητικούς πολιτικούς. Οι περισσότεροι δε από αυτούς εγκατέλειπαν σταδιακά τη χώρα προς ασφαλή, κατεχόμενα από άγγλους εδάφη ή ενσωματώθηκαν στις διορισμένες από τους ναζί κυβερνήσεις. Μεταξύ των λίγων αστών πολιτικών που έμειναν, εκούσια ή ακούσια, στην Αθήνα ήταν ο Θεμιστοκλής Σοφούλης και ο Γεώργιος Καφαντάρης του "Κόμματος των Φιλελευθέρων", ο Γεώργιος Παπανδρέου του "Δημοκρατικού Κόμματος", ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος του "Εθνικού Ενωτικού Κόμματος" και ο Στυλιανός Γονατάς. Κανείς από αυτούς δεν αποδέχτηκε το προσκλητήριο του ΚΚΕ. Ο Γ.Καφαντάρης απάντησε πως "το πρόβλημα θα το λύσουν οι σύμμαχοι", ο Σ.Γονατάς χαρακτήρισε την απόφαση "καθαρή τρέλα" και "ανταρσία", ενώ ο Γ.Παπανδρέου αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση να αναλάβει επικεφαλής της υπό ίδρυση οργάνωσης. Επιφυλακτική ωστόσο φαίνεται πως ήταν αρχικά και η στάση των πολιτικών που συνέπραξαν αργότερα στην ίδρυση του ΕΑΜ. Η επίδραση πάντως της συμφωνίας μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και ΕΣΣΔ πιθανότατα συνετέλεσε στην κάμψη των αμφιβολιών πολλών από τους αποδέκτες του προσκλητηρίου, αφού στο δεύτερο κύκλο επαφών που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ, τέσσερις μέρες μετά την υπογραφή του συμφώνου, στις 16 Ιουλίου, ιδρύθηκε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ).

Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΕΑΜ υπογράφηκε από εκπροσώπους των τριών τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που αποτύπωναν αντίστοιχες κομματικές επιρροές. Η πρώτη ήταν η Ενωτική ΓΣΕΕ η οποία συσπείρωνε τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ, με βασικό κορμό την ομοσπονδία καπνεργατών. Η ΕΓΣΕΕ είχε δημιουργηθεί το 1928 μετά την εκπαραθύρωση των κομμουνιστών από το 4ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, την οποία απεργάστηκαν από κοινού οι σοσιαλιστές και οι συντηρητικοί αντιπρόσωποι. Η δεύτερη ήταν τα Ανεξάρτητα Εργατικά Συνδικάτα (ΑΕΣ) που είχαν σχηματιστεί με την αποχώρηση των σοσιαλιστών μετά το 5ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ του 1930, εκπαραθυρωμένοι με τη σειρά τους από τους τότε κυβερνητικούς εργατοπατέρες και τις ευρύτερες συνέπειες του "ιδιωνύμου" στο συνδικαλισμό. Τρίτος εταίρος ήταν η ΓΣΕΕ. Μετά την αποχώρηση κομμουνιστών και σοσιαλιστών η ΓΣΕΕ είχε περιέλθει ολοκληρωτικά στα χέρια των φιλελεύθερων βενιζελικών και κάποιων αντιβενιζελικών συντηρητικών που ωστόσο συνεργαζόταν μαζί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μαζί με τους τελευταίους συντασσόταν και κάποιοι τουλάχιστον αμφιλεγόμενοι συνδικαλιστές με εθνικοσοσιαλιστικές αντιλήψεις όπως ο Γιάννης Καλομοίρης κι ο Αριστείδης Δημητράτος. Οι τρεις οργανώσεις, παρά τις συνθήκες που οδήγησαν στον κατακερματισμό του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου είχαν προσπαθήσει να επανενωθούν στη βάση αντιφασιστικού μετώπου λίγο πριν τη μεταξική δικτατορία. Πράγμα το οποίο δεν πρόλαβαν. Το κατάφεραν τελικά πέντε χρόνια αργότερα με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, στη βάση της απόφασης της 6ης Ολομέλειας που οδήγησε στη συγκρότηση του ΕΕΑΜ. Το ιδρυτικό κείμενο υπογράφηκε από τον Κώστα Λαζαρίδη για λογαριασμό της ΕΓΣΕΕ, τον Δημήτρη Στρατή, ηγέτη των ΑΕΣ και παλαιότερα των σοσιαλιστών που ήλεγχαν (1926-1929) τη ΓΣΕΕ και το Γιάννη Καλομοίρη για λογαριασμό της ΓΣΕΕ.
Το ΕΕΑΜ συνέχισε την πίεση προς τους αστούς πολιτικούς, οι εκπρόσωποι όμως των πολιτικών παρατάξεων που συνέπραξαν με το ΚΚΕ στην ίδρυση του ΕΑΜ, στις 27 Σεπτέμβρη του 1941, ήταν ο Ηλίας Τσιριμώκος για λογαριασμό της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας, ο Χρήστος Χωμενίδης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος και ο Απόστολος Βογιατζής του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδος.

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

"Κελαηδήστε,ωραία μου πουλάκια κελαηδήστε.."


  "Επιμένει ο Τσοχατζόπουλος να εξεταστούν τα μέλη του ΚΥΣΕΑ 1998

Επιμένει στο αίτημα για την εξέταση των μελών του ΚΥΣΕΑ την περίοδο 1998-1999 ο προφυλακισμένος πρώην Υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος. Με νέα αίτησή του στον ανακριτή ζητεί να κληθούν να καταθέσουν ως μάρτυρες τόσο τα μέλη του ΚΥΣΕΑ εκείνης της περιόδου που αποφάσισαν ομόφωνα, όπως αναφέρει, την προμήθεια των 4 υποβρυχίων, όσο και αξιωματούχοι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Μεταξύ των μελών του ΚΥΣΕΑ της περιόδου 1998-1999 συγκαταλέγονται οι Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος και Θεόδωρος Πάγκαλος. "

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι αυτό είναι προειδοποιητικές βολές.Ξέρουμε τι έχει γίνει με το μεγάλο φαγοπότι.Έχει ενδιαφέρον όμως η συνέχεια,δηλ.οι τρόποι που θα χρησιμοποιηθούν για το φίμωμα και το κουκούλωμα.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Η Ανάφη και η "θυσία"της ιστορίας

Δεν έχω πάει ποτέ στην Ανάφη. Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το εξαιρετικό βιβλίο της Margaret E.Kenna ελληνική εκδ.2004,στο οποίο δημοσιεύονται παλιές φωτογραφίες από την εκπληκτική και τυχαία  διάσωση μέρους του φωτογραφικού αρχείου των εξορίστων στην Ανάφη 1936-1941.

Οι φωτογραφίες έχουν την υπέροχη γοητεία του ασπρόμαυρου,της ιστορίας,των ανθρώπων,του τοπίου,και του χρόνου.

Έτσι η Ανάφη τέθηκε ως πιθανός τόπος επίσκεψης. Αναζήτησα το επίσημο site της νήσου (δημ.2007) για πληροφορίες. Περιέχει κάθε πληροφορία για τον σύγχρονο ΤΟΥΡΙΣΤΑ,ακόμη και τα μπαρ, αλλά απολύτως ΚΑΜΙΆ ΑΝΑΦΟΡΑ στην ιστορικότητα του νησιού ως τόπου εξορίας,και την επίδραση των εξορίστων στο νησί. Σαφέστατα υπάρχει σκοπιμότητα.Κατά την άποψη των συγχρόνων τουριστο-επιχειρ/τιών και μόνο στο άκουσμα"ως τόπος εξορίας"θα έδιωχνε τους τουρίστες. Διαγραφή και αποσιώπηση λοιπόν της Ιστορίας χάριν των αργυρίων των τουριστών.
Πόσο ανόητοι μέσα στη δική τους σκοπιμότητα.Νησιά για τουρίστες υπάρχουν πολύ ελκυστικότερα. Πως θα ανταγωνιστεί τη γειτονική Σαντορίνη?.Την ιστορικότητα της ως πλεονέκτημα θα έπρεπε να φροντίζει και να προβάλει η Ανάφη.Αυτό τουλάχιστον έλκει εμένα για να την επισκεφτώ.

Στη φωτο εξόριστοι έτοιμοι για την υπηρεσία κατά τον ερχομό του βαποριού (1939?)

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Βιβλία εξαφανισμένα 1

Με λίγη τύχη και ψάξιμο καταφέραμε να έχουμε 3 εξαντλημένα αλλά σημαντικά βιβλία.Να μοιραστούμε λοιπόν αυτή τη χαρά,περισσότερο σαν  βόλτα με παλιούς φίλους.
"ΧΙΛΙΑ ΣΚΟΤΩΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΝ"του Πέτρου Ανταίου,ψευδώνυμο του Σταύρου Γιαννακόπουλου ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ. Έπειτα από την επιστροφή του από την Υπερ-ορία,προσπάθησε να περισώσει ό,τι μπορούσε.Γράφει: "....Να σώσουμε από τη δεύτερη εκτέλεση της λήθης, τους συναγωνιστές μας που πέσανε στην αντίσταση..."....."..και για να ολοκληρώσει θάλεγες,το σχέδιο της τελειωτικής λήθης,έρχεται η ακατανοησία των νεώτερων και συμπράττει ο αλαλάζων μικροαστισμός,που και αυτός γνωρίζει ότι όσο παραμένει ζωντανή η Αντίσταση αυτή η χώρα δεν έχει τελειωτικά σαπίσει"
Η έκδοση το 1986 έγινε μόνο με χρηματοδότηση και εργασία μικρής ομάδας επιζώντων παλιών επονιτών,και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για επανέκδοση,αυτού του καταλόγου θερισμένων Ελλήνων νέων.Περίεργο?Καθόλου.Γι' αυτό 70 χρόνια μετά είμαστε σε κατοχή,και μας κυβερνούν δωσίλογοι.


Στο 2ο Βιβλίο,την "ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ" ο άνθρωπος που ευγενικά παραχώρησε το αντίγραφο, μεταξύ άλλων είπε:"..τον έρωτα ως πνευματική κατάκτηση,η κάθε εξουσία πάντα τον φοβόταν,γιατί είναι ικανός για κάθε θυσία,και δεν τρομοκρατείται.Απόδειξη οι τυραννοκτόνοι Αρμόδιος και Αριστογείτων και ο Ερωτόκριτος. 
  Η παλατινή ανθολογία,-ονομάστηκε έτσι από το μοναδικό βυζαντινό χειρόγραφο που σώθηκε στο Παλατινάτο της Γερμανίας-περιέχει ποίηση 17 αιώνων (8ος π.χ.-9ος μ.χ),κυρίως επιγράμματα (ερωτικά,επιτύμβια,σατυρικά,κλπ). Λόγω του όγκου της οι νεοελληνικές εκδόσεις-ποιητικές μεταφράσεις είναι επιλεκτικές-αποσπασματικές,και του Α.Λεντάκη 1972/1987 η ποιο γνωστή.
Μικρά δείγματα:
  1. Ο Πλάτωνας για τον αγαπημένο του φίλο Δίων,που πάλεψε εναντίον του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου,με την ελπίδα να εφαρμόσει την ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα
"..κείσαι δ'ευρυχώρω εν πατρίδι τίμιος αστοίς,
ώ εμόν εκμήνας θυμόν έρωτι Δίων"

2.      "Μισώ το άνδρα τον διπλούν πεφυκότα,
          χρηστόν λόγοισι,πολέμιον δε τοις τρόποις " (Παλλάδας Χ95)

3.         "Άυλάκι και γήρα τετρυμένον εργατίνην βούν
                 'Αλκων ου φονίην ήγαγε προς κοπίδα
                 αιδεσθείς έργων....."(Αδδαίος VI 228)
μτφ.
 "Το κατακουρασμένο απ'τ'όργωμα και τα γερατειά δουλευτάρικο βόδι του
          για σφαγή δεν το πήγε ο Άλκων,γιατί σεβάστη τα κόπια του....."

Το τελευταίο εύρημα η μελέτη της ποίησης ως πεμπτουσία της ανθρώπινης υπόστασης και όχι βέβαια ως ρομάντζα (αστέρια, φεγγάρια, ακρογιαλιές, δειλινά,και η Ναθαναήλ με το Κομνηνό να παίζουμε κυνηγητό).
Ο ίδιος ο Ελύτης είχε δηλώσει ότι μελετούσε τα βιβλία του Γιουνγκ.
 Τα παράλληλα,τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα είναι πάρα πολλά.Πώς αλλιώς?
Μερικά αποσπασματικά και απ' αυτό το βιβλίο, έκδοση από τα "Ελληνικά Γράμματα" που τους έβαλε λουκέτο ο ΔΟΛ(Λαμπράκης-Ψυχάρης).

1. ΓΙΟΥΝΓΚ:"Το ασυνείδητο είναι φύση,και η φύση δεν ψεύδεται"(Η συμβολική ζωή)
ΕΛΥΤΗΣ: "δε βρίσκεις ποτέ την αλήθεια όταν αντιπορεύεσαι τα φυσικά κινήματα της ψυχής σου"(Ανοιχτά χαρτιά)

2. ΓΙΟΥΝΓΚ:"Η λέξη "αρχέτυπο" είναι συνώνυμη της λέξης "ιδανικό",της λέξης "απόλυτο"(Το πνεύμα στη ζωή και στην τέχνη)
   ΕΛΥΤΗΣ:"θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται"(Μαρία Νεφέλη)
"στέκω και θεωρώ τα κύματα /ότι πιο τέλειο/πιο ανεπίδεκτο φθοράς/ποτέ του υπήρξε"(Σημαία ευκαιρίας)

Αυτή φίλοι μου ήταν η μικρή βόλτα.Αν σας άρεσε να κάνουμε κι άλλες.Σας χαιρετώ.




Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Το κρυφό μου βίτσιο

Κάποιοι συλλέγουν γραμματόσημα.
Κάποιοι συλλέγουν αναπτήρες.
Κάποιοι συλλέγουν μπουκάλια μπύρας.
Να πω κι εγώ το βίτσιο μου; Συλλέγω ραβασάκια της δημοτικής αστυνομίας του δήμου Αθηναίων.
Να, σήμερα απέκτησα ένα ακόμα για τη συλλογή μου. Το μάζεψα με λαχτάρα από το παρμπρίζ κι ετοιμάστηκα να το τοποθετήσω στην ειδική θήκη που τα φυλάω. Κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, πουθενά σκουπιδοτενεκές. Κάτω δεν τα πετώ γιατί φοβάμαι μην φάω κανά πρόστιμο για "απόρριψη μικροαπορριμάτων εκτός καλαθιών δήμου". Αυτό πάει μια τρακοσάρα και είναι κι εκτός συλλεκτικού ενδιαφέροντός μου.
Τότε λοιπόν σκέφτηκα να απαθανατίσω τη στιγμή. Να της δώσω την πρέπουσα αξία. Στο κάτω κάτω μπορεί νά'ναι η "παράβαση" υπ' αριθμόν 50 ή 100. Να μην την τιμήσω δεόντως;

Το μπιλιέτο έγραφε: "Πρόστιμο 80,00 €"
Μην είχα παρκάρει σε καμιά θέση μονίμου κατοίκου;
Μην είχα παρκάρει μπροστά σε καμιά πυλωτή ή καμιά πρεσβεία;
Μην είχα παρκάρει πάνω σε καμιά ράμπα ΑμεΑ;

Τίποτα απ' όλα αυτά. Είχα παρκάρει:
"Σε απόσταση μικρότερη από είκοσι (20) μέτρα από φωτεινούς σηματοδότες και δώδεκα (12) μέτρα από πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOP), ως και σε θέση, στην οποία το όχημα κρύβει από τους χρήστες της οδού τη θέα των πινακίδων σήμανσης και σηματοδοτών".

Στον κόκκινο κύκλο το συλλεκτικό κομμάτι.

Η αλήθεια είναι πως είχα παρκάρει στα 12-13 μέτρα από το φανάρι. Η αποτρόπαια πράξη μου είναι βέβαιο πως δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην τάξη και την ασφάλεια της υπέροχης πόλης μας. Αυτή για παράδειγμα η στρουμπουλή κυρία που καθρεφτίζεται στο πίσω παράθυρο παρεμποδίζεται να περπατήσει ευθεία, απέναντι στη γειτόνισσά της και να της ζητήσει μια πρέζα κανελογαρύφαλλο. Πράγμα που είναι ξεκάθαρο από τη θυμωμένη στάση της με τα χέρια στη μέση. Ευτυχώς το άγριο βλέμμα της κρύβεται πίσω απ' τη σκουπιδοσακούλα που κρέμεται στο δέντρο.Της ζήτησα συγγνώμη και μπήκα σα βρεγμένη γάτα στο αυτοκίνητο, ανακουφισμένος που μάζεψα ακόμα ένα συλλεκτικό μπιλιέτο στην εκπληκτική τιμή των 80 ευρώ!

Όποιος τυχόν ξαναπεί πως το κράτος δε δουλεύει θά'χει να κάνει μαζί μου.

Υ.Γ. Κύριε δημοτόμπατσε, μπλε είναι, όχι γκρι.

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Θα σας εκκαθαρίσωμεν

"Ρύθμιση για την εξόφληση των επιβαρύνσεων που προκύπτουν από τα εκκαθαριστικά σημειώματα των φορολογικών δηλώσεων, σε περισσότερες από τρεις δόσεις, πιθανότατα έξι, εξετάζει το νέο οικονομικό επιτελείο προκειμένου να αποτρέψει την εκδήλωση ενός...κινήματος «δεν υποβάλλω φορολογική δήλωση»".

Δεν είναι και τόσο κακή ιδέα! Αν και είναι προφανές πως το άρθρο δεν προτρέπει στην κατεύθυνση αυτή. Για το "δεν υποβάλλω φορολογική δήλωση" μιλώ.
Τι έχει να χάσει κανείς μη υποβάλλοντας φορολογική δήλωση; Τις εκπτώσεις από το φόρο. Όχι αμελητέο, υπό την προϋπόθεση πως έχει κάποιος τέτοιες δαπάνες. Κι αν η ωφέλεια από τις λίγες που τυχόν έχει είναι σοβαρότερη από την ωφέλεια του να γλυτώσεις για ένα, όποιο, χρονικό διάστημα τη λαιμητόμο της εκκαθάρισης. Στο κάτω κάτω τι να το κάνεις αν, τόσο ο Α που πληρώνει 83 ευρώ το μήνα για ενοίκιο (λέμε τώρα) όσο και ο Β που πληρώνει 583 ευρώ, έχουν ακριβώς την ίδια ωφέλεια;
Ήτοι εκατό ευρώ συνολικά λιγότερο φόρο;...

Έχουμε, ας πούμε, ένα μισθωτό των εφτακοσίων πενήντα ευρώ καθαρά, του οποίου η σύζυγος προ τετραετίας δούλευε κι έτσι αγόρασαν τότε ένα χιλιοτετρακοσάρι χιουντάι για να κουβαλούν το παιδί. Τώρα όμως η σύζυγος έμεινε άνεργη, κι έτσι τα κουτσοβολεύουν με δεκάμισι χιλιάρικα το χρόνο. Πέρυσι ο μισθωτός αυτός δεν πλήρωσε φράγκο στην εφορία, φέτος όμως του προέκυψε φόρος 344,75 ευρώ. Και νά'ταν μόνο αυτό... Πέντε χιλιάδες το τεκμήριο διαβίωσης για οικογένεια, συν πέντε διακόσια το χιλιοτετρακοσάρι τους, συν τρία οχτακόσια πενήντα το μισθωμένο τριάρι των ενενήντα τετραγωνικών, μας κάνουν δεκατέσσερα μηδέν πενήντα, διότι τόσα λέει το κράτος πως βγάζει ο έρμος για να μπορεί να "διαβιώσει". Φτάνει λοιπόν ο φόρος στα 855,97 ευρώ και του κάνει το βίο διαβίωτο.
Ωρέ, μπας κι είναι βγαλμένο απ' το υπερπέραν το σενάριο; Ή μήπως όντως αφορά στο μισό πληθυσμό;


Γιατί να υποβάλλει τη δήλωσή του ο παραπάνω; Για να σκάσει ως φιλήσυχος και νομιμόφρων μαλάκας ένα μηνιάτικο (μετά τις "ελαφρύνσεις") στο κράτος; Μήπως τελικά είναι προτιμότερο να σε ψάχνουν παρά να παρουσιάζεσαι οικειοθελώς; Διότι η ιστορία των πογκρόμ είναι γεμάτη από αισιόδοξα θύματα.

(Σημειώνω βέβαια πως το αν θα υποβάλλει κανείς δήλωση ή όχι είναι μια απόφαση που θα πρέπει να πάρει σταθμίζοντας τα προσωπικά του δεδομένα, τον κίνδυνο π.χ. να χάσει τυχόν σημαντικές (ξαναλέμε τώρα) φοροελαφρύνσεις, ή να βρεθεί υπό την απειλή δήμευσης περιουσιακών του στοιχείων (για οφειλή στο δημόσιο άνω των 5.000,00 ευρώ).)