Ανπαίχταμπλ; Θέλει και ρώτημα;

Κοίτα τώρα που έμπλεξα... Ο γαλάτης Μαζεστίξ έστειλε την ασπίδα του για σέρβις και μαντρωμένος στη βασιλική του καλύβα λάλησε από τη μουρμούρα της Μιμίνας. Για να γλυτώσει ζήτησε (και έλαβε) την επιφοίτηση του Τουτάτη. Κι άρχισε τις μπλογκοπαιχνιδοπάσες.
Το ερώτημα είναι: τι μαγικό ζωμό πίνεις και δεν μας δίνεις ω μεγάλε αρχηγέ;

Πω πω.., μου τη δίνουν τα μπλογκοπαίχνιδα... Αλλά δεν θέλω να φανώ πόσο ακατάδεχτος είμαι στην πραγματικότητα.

 Άσε που τρέμω την οργή του Τουτάτη... Λίγο είναι να σου έρθει ο μπλογκοουρανός στο κεφάλι;

Λοιπόν.
Το παιχνίδι τούτο περιλαμβάνει επτά ερωτήσεις και σκοπό έχει να κάνει ρόμπα τον ανυποψίαστο μπλόγκερ που θα τις απαντήσει. Έχει και σηματάκι, για να μην υπάρχει αμφιβολία ότι έχεις ξεκουμπωθεί:

http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award

Το βραβείο βέβαια μου ανήκει αυτοδικαίως. Αντικειμενικά μιλώντας, δεν έχω δει πιο άπαιχτο και πρίμιουμ κουάλιτι μπλογκ από το δικό μου. Κατανοώ όμως ότι δεν μπορεί να  μου απονεμηθεί αν δεν απαντήσω τις ερωτήσεις.

Οι κανόνες του παιχνιδιού:
Πρέπει α) να απαντήσεις σε 6+1 ερωτήσεις, β) να δώσεις με τη σειρά σου το βραβείο στα επόμενα 5 ιστολόγια που θα συνεχίσουν το παιχνίδι και γ) να υποβάλλεις τη δική σου ερώτηση στην οποία πρέπει αυτά να απαντήσουν.

Οι Ερωτήσεις (6+1):

1) Intro (Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
Μάι νέιμ ιζ Στρατολάτης. Ένας Στρατολάτης.
Κατοικώ στις νήσους Σβάλμπαρντ και Γιαν Μάγεν της βόρειας θάλασσας, δυο βήματα από το βόρειο πόλο. Svalbard σημαίνει "δροσερός βάρδος". Ε; Δεν μου ταιριάζει γάντι; Εντάξει, αν γράφω που και που και καμιά κρυάδα οφείλεται στο μικροκλίμα των νησιών.
Ήρθα εδώ γιατί μου αρέσουν τα αξιώματα. Ως μόνος άνθρωπος στην περιοχή έχω συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες και ασκώ πεφωτισμένη δεσποτεία σε μιλιούνια από πιγκουίνους και φώκιες. Μου αρέσει το σέρφινγκ και το ψάρεμα καραβίδας με φελλό. Επίσης μου αρέσει να με χειροκροτούν και να το παίζω αδιάφορος. Οι πιγκουίνοι, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ ενθουσιώδεις χειροκροτητές. Όταν μπουχτίζω από την πολύ δόξα παίρνω όποια στράτα μου αρέσει και κάνω τσάρκες.
Στρατολάτης είμαι άλλωστε. Όπου γης και πατρίς.
Στο ζώδιο είμαι δίδυμος και στην πλατφόρμα bloggerος.

2) Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
Άκου λέει, φυσικά και έχω: "ότι και να πω θα είναι λίγο".
Σκέφτομαι όμως σοβαρά να κρεμάσω μια ταμπελίτσα που να γράφει "Παρακαλoύνται οι κύριοι κύριοι ανώνυμοι να μη μου ζαλίζουν τ'αρχίδια με το άιπαντ της Αλέκας, τουλάχιστον όταν γράφω για τη σημασία που έχουν τα βράγχια της καραβίδας στο χύλωμα του ριζότου".

3) Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί; 
Θα ήταν ένα μεγάαααλο, πολύ μεγάλο φουσκωτό, από αυτά που έχουν οι παιδότοποι. Θες και γιατί; Τράβα σ'ένα παιδότοπο και πάρε μάτι τα αφιονισμένα πιτσιρίκια πως χοροπηδάνε ουρλιάζοντας στα φουσκωτά και θα καταλάβεις. Κάπως έτσι είναι και η μπλογκόσφαιρα. Θα δεις από καλοχτενισμένα πιτσιρίκια που προσπαθούν ήσυχα να στοιβάξουν τουβλάκια πάνω σε τραμπολίνο μέχρι κακομαθημένα τσογλάνια που τσιρίζουν ασταμάτητα για να τραβήξουν την προσοχή.

4) Όταν γίνω διάσημος blogger θα...
λυθεί η απορία μου γιατί ακόμα δεν έγινα διάσημος. Μα είναι δυνατόν;

5) Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
Τη νύμφη του Υμηττού μάλλον δεν την διάβασε ποτέ κανείς. Βέβαια τότε, πριν από έξι χρόνια, δεν ήμουν ο μεστός μπλόγκερ που είμαι σήμερα. Ούτε ο βραβευμένος και διάσημος που θα είμαι αύριο.

6) Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog-όσφαιρα και γιατί;
Αυτή μάλιστα, είναι ωραία ερώτηση!
(τρίψιμο χεριών)
Πρώτα θα αφάνιζα τα μπλογκς των ενοχλητικών που αναγκάζουν με τη βία αθώους συνμπλόγκερς τους να συμμετέχουν σε σαχλά μπλογκοπαίχνιδα.
Μετά θα αφάνιζα (με μανία) τα μπλογκς που έχουν χρησιμοποιήσει άνω της μίας φοράς τα λήμματα "ΣΟΚ", "ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ", "ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ", "ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ", "ΔΙΑΔΩΣΤΕ" και "ΔΕΙΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ". Φυσικά δεν θα περιορίζομουν μόνο σε μπλογκς. Τους δε μπλογκερς του είδους θα τους αλυσόδενα και θα τους πέταγα σε ένα μπουντρούμι συντροφιά με το βιβλίο "Ανάλυση και Ερμηνεία του Ελληνικού Λογιστικού Σχεδίου", έκδοση του 1953. Καθώς όμως είμαι μεγαλόψυχος θα τους επέτρεπα για 15' ημερησίως να σερφάρουν. Σε ένα πισί τύπου 386 με σύνδεση dial-up. Από αυτές που έκαναν γκζζζζζζζτρρρπτττζζζ κι ήθελαν ένα τέταρτο να συνδεθούν. Κι άσε πόσο ήθελαν για να κατεβάσουν σελίδα.
Τέλος θα αφάνιζα τα μπλογκ όσων μπλόγκερ έχουν το απίστευτο θράσος να μην έχουν εκδηλώσει ακόμα τη λατρεία τους για το μπλογκ μου. Ήμαρτον δηλαδή, τέτοια αναίδεια;

7) Τι νομίζεις πως πετυχαίνεις γράφοντας σ' ένα blog;
Ρωτάς σοβαρά; Μοιράζω απλόχερα τη χαρά στον κόσμο να με διαβάζει. Αν δεν κατάλαβες, επιτελώ λειτούργημα. Χάρη σας κάνω ρε που γράφω!
Πέραν αυτού όμως, το μπλογκάρισμα είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να κοπροσκυλιάζω στη δουλειά. Έχω μάλιστα αναπτύξει -και χρησιμοποιώ όταν μπλογκάρω- ένα περίτεχνο ύφος περισυλλογής και σοβαρότητας , έτσι που αν με κοζάρει κανείς από καμιά γωνιά θα ακροπατήσει για να μη με ενοχλήσει. Προϊστάμενοι και αφεντικά μιλούν ψιθυριστά και με κοιτούν με δέος, αντιλαμβανόμενοι ότι η εργασία μου είναι ζωτικής σημασίας και υπερβαίνει τα στενά όρια του χώρου εργασίας. Αλλά σάμπως άδικο έχουν;

Αυτάαα...

Τώρα, δυο τρεις άνθρωποι σχολιάζουν δω μέσα, που να βρω ιστολόγια να δώσω πάσα;
Γι' αυτό καλώ τους παρακάτω μπλόγκερς να συνεχίσουν το παιχνίδι και να απαντήσουν στην ερώτηση:
7) Πιστεύετε ότι έχετε την παραμικρή ελπίδα να βραβευτείτε όταν ήδη έχω συμμετάσχει ΕΓΩ;

Η σκυτάλη στους:
http://www.papandreou.gr/ (Γιώργος Παπανδρέου)
http://www.kmitsotakis.gr/ (Κυριάκος Μητσοτάκης)
http://failosfunclub.wordpress.com/ (Φαήλος Κρανιδιώτης ...φαν κλαμπ! Αλληλούια!)

Πολύ όμως θά 'θελα να δω τον Λύσιππο να παίζει κάτι άλλο εκτός από βελάκια.
Επίσης την εσχάτως εξαφανισμένη Black Bedlam. Α, και η Elva θα ήταν καλή (είναι και γειτόνισσα).
Αλλά κι ο akrat αν το επιθυμεί έχει τη σκυτάλη μου.

"Ξανθός άγγελος" και ο Βενιζέλος;

Μετά την ατυχή έκβαση με το τεστ ντιενέι στο οποίο υποβλήθηκε αθίγγανος στην Κύπρο ο οποίος εθεωρούτο ύποπτος ως "μικρός Μπεν", η Εσπρέσσο προβαίνει αύριο σε νέα συγκλονιστική αποκάλυψη που θα προκαλέσει πάταγο. (Εμείς έχουμε τα μέσα και τα μαθαίνουμε πρώτοι).
Σύμφωνα με τους ρεπόρτερς, μπαγκλαντεσιανός μεγαλοκαρπουζοπαραγωγός που ερευνούσε μέσω ίντερνετ τις διαδικασίες επένδυσης στην Ελλάδα, έπεσε στη φωτογραφία του Ευάγγελου Βενιζέλου στην οποία συγκλονισμένος αναγνώρισε το χαμένο του γιο Πριγιανταρσχάν.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα υποβληθεί άμεσα σε τέστ ντιενέι και εφόσον αποδειχτεί ότι είναι πράγματι γιος του μπαγκλαντεσιανού επενδυτή αναμένεται να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του φερόμενου ως πατέρα του, αφού αυτός δεν έχει άλλο γιο, παρά μόνο δεκατέσσερις κόρες.
Ερωτηθείς ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι η μόνη του σχέση με τις Ινδίες είναι η άριστη γνώση του Καμασούτρα και, επιπλέον, σημείωσε ότι απεχθάνεται τα καρπούζια διότι του προκαλούν αέρια και κατακράτηση υγρών.

Κάτω τα χέρια από τις παρελάσεις

Δεν θέλω κουβέντα. Οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι απαραίτητες.
Δεν είναι μόνο η επίδειξη του άριστου φρονήματος των στρατευμένων νιάτων.
Δεν είναι μόνο η αποτροπή κάθε επίδοξου επιβουλέα της πατρίδος, στη θέα της στρατιωτικής μας ισχύος.
Δεν είναι μόνο το ότι το κόστος το αναλαμβάνουν χορηγοί, οπότε δεν στοιχίζουν φράγκο.
Δεν είναι μόνο το αξιοθέατο του προέδρου της δημοκρατίας όταν σκύβει ενώπιον της σημαίας με το χεράκι α λ' αμερικέν και καταφέρνει να μην πέσει.
Είναι και το ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας πρέπει κάπως, τέλος πάντων, να καυλώσουν. Έστω και δις ετησίως. Άνθρωποι είναι κι αυτοί, με ανάγκες. Εξάλλου η κάννη είναι ξεκάθαρα φαλλικό σύμβολο και για κάποιους είναι πολύ σημαντικό να περνά μπροστά τους ένα τανκ με στύση.

 Η αοιδός Ριάνα, άνευ αιδούς, εφάπτει το αιδοίο της επί ροζ κάννης.

Τα κανονικά τανκς βέβαια δεν είναι ροζ. Είναι βαμμένα σε χρώμα παραλλαγί για να μην τα εντοπίζει ο εχθρός. Κι όπως γράφει η Vogue το παραλλαγί θα φορεθεί πολύ φέτος,

Οι ξανθοί άγγελοι φέρνουν την Ανάπτυξη

Εντοπίστηκε λέει "ξανθός άγγελος" ανάμεσα σε σκουρόχρωμους διάολους και στην Ιρλανδία. Το γεγονός αναμένεται να ερεθίσει εκ νέου εκατομμύρια ευαίσθητους δακρυγόνους αδένες που ξεζουμίστηκαν το περασμένο τριήμερο και να εκτινάξει τις πωλήσεις χαρτομάντηλων σε όλη τη γηραιά ήπειρο. (Αρκεί βέβαια νά 'ναι κανά όμορφο, γιατί έτσι κι είναι κακομούτσουνο δεν θα κλάψει ούτε ρέγγα). Είναι πάντως πια ηλίου φαεινότερο ότι και οι πακιστανοί είναι στο κόλπο αφού όλοι τους παράτησαν τα γυαλιστήρια και ξεπουλάνε χαρτομάντηλα. Προσοχή όμως, μην αγοράζετε, τα παιδιά των πακιστανών είναι κατάμαυρα και καστανομάτικα.

Η πανευρωπαϊκή εκστρατεία αναζήτησης ξανθών αγγέλων στους καταυλισμούς τσιγγάνων έχει μία ακόμα ενδιαφέρουσα διάσταση. Θα δημιουργηθεί το κατάλληλο προηγούμενο ώστε να μπορούν να μπουκάρουν σε οποιοδήποτε σπίτι μπάτσοι και εισαγγελείς, αναζητώντας ξανθούς αγγέλους, μενεξελί χερουβείμ και χνουδωτά γκρέμλινς. Κι έπειτα να κάνουν και τέστ ντιενέι. Φυσικά θα προηγηθεί η κατάλληλη εκστρατεία "ευαισθητοποίησης" ώστε ο μέσος νοικοκύρης να υποδεχτεί την κατάργηση του οικογενειακού ασύλου με επευφημίες. Αλλά, τι λέω; Ήδη ξεκίνησε η εκστρατεία.

Δεν θα ήταν κακή ιδέα, η οποία μάλιστα θα τόνωνε και την ανάπτυξη, αν κάθε αμφιβόλου ντιενέι "εύρημα" προωθούταν σε κρατικές υπηρεσίες πώλησης. Δέκα χιλιάρικα να βγάλει το κράτος από κάθε δημοπρασία αταυτοποίητου ξανθού αγγέλου και επιτεύχθηκε η κάλυψη της τρύπας των 2 δις. Για κάτσε να το υπολογίσω: 2.000.000.000 διά 10.000 ίσον 200.000... Ε, ας πουληθούν τέλος πάντων όλοι οι ξανθοί άγγελοι. Κι αν χρειαστεί και κανας κοκκινομάλλικος. Δεν πα νά 'ναι και "νόμιμοι". Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν το κράτος εκχωρούσε τις διαδικασίες δημοπράτησης σε ιδιώτες, ώστε να παταχθεί η γραφειοκρατία και να κυκλοφορεί το χρήμα ανεμπόδιστα. Δεν γίνεται η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης να θέτει φραγμούς στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών.

Ο κουρέας μου έχει παντρευτεί αραπίνα. Οι πιθανότητες να γεννηθεί μικτό παιδί ήταν 50% και λευκό ή μαύρο από 25%. Ευτυχώς ο γιος του (ένα κουκλί) είναι μιγάς, διότι αν ήταν ξανθό και γαλανομάτικο η αραπίνα από την παιδική χαρά θα κατέληγε σούμπιτη στο αυτόφωρο για τεστ ντιενέι.

and the winner is...

Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν έχει θορυβήσει τον Αντώνη Σαμαρά, αφού -μέχρι στιγμής- ο ίδιος είναι υποψήφιος μόνο για αποχώρηση. Προσωρινά οι αντιδράσεις της νουδού περιορίζονται στην απαξίωση της υποψηφιότητας Τσίπρα, ιδιαίτερα δε στο γεγονός ότι αυτή προωθείται από μαρξιστικά, τροτσκιστικά κόμματα, κατάλοιπα του σταλινισμού και κατηγορούμενους για εξτρεμιστικές βίαιες πράξεις. Είναι αλήθεια ότι στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς -το οποίο προωθεί την υποψηφιότητα- στοιχίζονται πάμπολλα εξτρεμιστικά κόμματα, όπως η γερμανική Die Linke, το Γαλλικό ΚΚ αλλά και οι δύο Rifondazione Comunista, αυτή της Ιταλίας κι αυτή του Σαν Μαρίνο. Ιδιαίτερα η τελευταία θεωρείται άκρως εξτρεμιστικό και επαναστατικό κόμμα. Μαζί μάλιστα με την Αριστερά του Λουξεμβούργου -η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι έχει ως σήμα της ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι με υπολείμματα καβουρόψιχας- αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την ευρωπαϊκή σταθερότητα.

Ο Αντώνης Σαμαράς, πάντως, δεν αρκείται στις καταγγελίες για τους κινδύνους της υποψηφιότητας Τσίπρα. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές ο πρωθυπουργός σχεδιάζει με απόλυτη μυστικότητα την επικοινωνιακή αντεπίθεσή του, μια αντεπίθεση που θα προκαλέσει πάταγο. Ανταποκριτής μας από τη Στοκχόλμη μάς σφύριξε την πληροφορία ότι συζητείται σε προχωρημένο επίπεδο η ενδεχόμενη υποψηφιότητα Σαμαρά για το νόμπελ Οικονομίας στη βάση του περίφημου Success Story. Λόγω όμως της ύπαρξης ισχυρών ανθυποψηφιοτήτων για το εν λόγω νόμπελ, όπως αυτή του σαουδάραβα κροίσου Φαταούλ Πετρόλ και του Τζάνγκο των Τζάμπο, o Αντώνης Σαμαράς και το success story του θα είναι υποψήφιοι και για το νόμπελ λογοτεχνίας. Λογοτεχνικοί κύκλοι, εξάλλου,  θεωρούν ότι ήρθε η ώρα να απονεμηθεί το νόμπελ λογοτεχνίας σε έργο του είδους "επιστημονική φαντασία / τρόμος".

Στο αμέσως προσεχές διάστημα ο Αντώνης Σαμαράς θα περιοδεύσει στην επικράτεια για να στηρίξει τις υποψηφιότητές του. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας θα σώζει λιποθυμούσες εγγύους και θα προστατεύει γιαγιάδες στα ΑΤΜ.
Αν οι παραπάνω υποψηφιότητες δεν καρποφορήσουν ο Αντώνης Σαμαράς θα τραβήξει το τελευταίο του χαρτί. Θα υιοθετήσει τον "ξανθό άγγελο", τη μικρή Μαρία και θα δώσει συνέντευξη τύπου όπου θα επιδείξει τις ικανότητές του στα κοτσιδάκια και τις γαλλικές πλεξούδες.

Τεχνικές προδιαγραφές για "αγγελούδια"

Όμορφο:   τσεκ
Λεπτό:   τσεκ
Ξανθό:   τσεκ
Γαλανομάτικο:   τσεκ

Αν δεν καλύπτονται οι προδιαγραφές δεν είναι αγγελούδια αλλά νυχτερίδες.
Οπότε δε μας καίγεται καρφί αν ζουν ή πεθαίνουν.
Η διάκριση ανθρώπων με βάση την εμφάνιση είναι ο τελευταίος ρατσισμός που θα ξεπεράσει -αν ποτέ- το ανθρώπινο γένος.

Πίιινννννννγκ

Είμαι κλειστοφοβικός...
Δεν μπαίνω σε ασανσέρ, πλην αυτών του σπιτιού και της δουλειάς με τα οποία γνωρίζομαι προσωπικά.
Μπαίνω στο μετρό και μου κόβεται το αίμα αν κάνει ότι μειώνει ταχύτητα μέσα στη στοά.
Σε αεροπλάνο έχω να μπω δέκα χρόνια.
Καλά, σε υποβρύχιο δεν θά 'μπαινα ποτέ.
Πάντως όταν είμαι έξω, είμαι καλά. Σχεδόν. Αρκεί να μην είμαι κάπου ψηλά -διότι έχω υψοφοβία- ή σε καμιά άκρη, λόγω της ακροφοβίας μου. Κατά τα λοιπά το μόνο που μπορεί να με φοβίσει είναι οι κατσαρίδες, το σκοτάδι, οι βαθιές θάλασσες, οι κλόουν, τα φαντάσματα, οι ταινίες τρόμου και πεντέξι άλλα πράγματα.
Πέραν αυτών μπορώ να περηφανευτώ ότι είμαι ατρόμητος.

Πως μού'ρθε;
Διάβαζα για την υποβρύχια ναυμαχία Τσίπρα-Αβραμόπουλου-Βενιζέλου, και μ'έπιασε μια μικροκρίση κλειστοφοβίας. Μόλις συνήλθα έψαξα και βρήκα ότι στο Σκαραμαγκά σκουριάζουν τέσσερα υποβρύχια που περιμένει το ναυτικό. Αυτό κι είναι σκάνδαλο, ποιες μίζες και πράσινα άλογα; Κι αν εν τω μεταξύ μας επιτεθούν οι προαιώνιοι εχθροί μας; Αν μπουκάρουν τίποτα σκοπιανοί από το βορρά; Με ένα μόλις ετοιμοπόλεμο υποβρύχιο θα τους αποκρούσουμε; Γιατί, δε λέω, ο στρατός μας είναι αξιόμαχος και έχει υψηλό φρόνημα, το είπε κι ο Αβραμόπουλος, χρειάζεται όμως και σύγχρονο εξοπλισμό για να υπερασπιστεί την εδαφική μας ακεραιότητα. Κι είναι ωραία τα υποβρύχια, εντυπωσιακά. Φαντάζομαι πως θά 'ναι ένα υπερσύγχρονο υποβρύχιο, όχι όμως πυρηνικό, ένα συμβατικό, με μεγάλες καλογυαλισμένες τορπίλες, έτοιμες να καταστρέψουν όποιον επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία. Με κάτι τέτοια φουντώνει το πατριωτικό μου φρόνημα. Νά 'μαι, λέει, στη γέφυρα και να επιθεωρώ με το περισκόπιο τα εθνικά μας ύδατα.
"Εχθρικό αεροπλανοφόρο δεκαπέντε μοίρες δεξιά"
"Οπλίστε τις τορπίλες 1 2 3 4"
"Πύυυρ!"
Ή μήπως δε λένε πυρ στα υποβρύχια; Τέλος πάντων..
Έτσι; Με μερικά σειρήτια στο στήθος και μπόλικη αδρεναλίνη θα ξεπερνούσα και την κλειστοφοβία μου. Κι όση ώρα ψάχνω για εχθρικά σκάφη να ακούγεται αυτό το "πίιιννννγκ...... πίιιννννγκ...... πίιιννννγκ......" που ακούμε στις ταινίες με υποβρύχια. Δεν ξέρω από που βγαίνει αλλά αποκλείεται να μην είναι σημαντικό.



Αλλά κι αν δεν μας επιτεθούν οι προαιώνιοι εχθροί, τα υποβρύχια παραμένουν απαραίτητα. Ακόμα και σε επίπεδο πρεστίζ. Δε γίνεται να ψωνίζουν συνέχεια οι τούρκοι κι εμείς να μένουμε πίσω. Είναι σα νά'χει ένα σωρό φρέντς στο φέισμπουκ ο εχθρός σου κι εσύ να έχεις τη μαμά σου και πεντέξι ξαδέρφια. Και όσα λάικς έχεις, να τά 'χεις κάνει μόνος σου στη ζούλα.

Αλλά και στην Ανάπτυξη θα μπορούσαν να συμβάλλουν. Στο κάτω κάτω τουριστική χώρα είμαστε, ας επενδύσουμε σ'αυτό. Γιατί να μην αξιοποιήσουμε και τουριστικά τα υποβρύχια; Οι ρώσοι δεν επενδύουν τουριστικά στα διαστημόπλοια; Με δέκα ευρώ, ας πούμε, να μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Σαρωνικό. Με τριάντα ευρώ να κάνεις δίλεπτο μπανιστήρι από το περισκόπιο. Με εκατό ευρώ να πατάς τα κουμπάκια στο μηχάνημα που κάνει "πίννννγκ". Κι αν είσαι πολύ λεφτάς να πηγαίνεις για ψάρεμα σαρδέλας με τορπίλη.
Λύσεις υπάρχουν. Πολιτική βούληση δεν υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο. Και ιδέες.

Απντέιτ 17:00:
Ορίστε, δεν πρόλαβα να γράψω για τον κίνδυνο εκ βορρά και ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Γκρουέφσκι αποκάλεσε τη χώρα μας "Πρώην Οθωμανική Δημοκρατία της Ελλάδας".
Η αλήθεια είναι ότι το έχω ξανακούσει και εξακολουθεί να μου φαίνεται πολύ πετυχημένο και απολύτως ανάλογο του "ΠΓΔΜ". Αν εξαιρέσουμε αμφότερα τα "Δ".
Παρ'όλα αυτά, γρήγορα στα υποβρύχια!

Οι ΣΟΚατούλες και οι food banks

Ο όρος σερφάρισμα που έχει επικρατήσει για τις τσάρκες στο ίντερνετ δεν είναι άστοχος. Ρίχνεσαι σε μια θάλασσα πληροφοριών και σερφάρεις καταπού τραβάει η όρεξή σου. Μόνο που η ιντερνετική ακτή δεν διαθέτει υποδομές βιολογικού καθαρισμού, κι όπως είναι πολυάνθρωπη τα νερά έχουν πάρει ένα χρώμα κιτρινωπό. Κι η σανίδα γλυστρά ανάμεσα σε αναρίθμητες επιπλέουσες σκατούλες.

Το καλό είναι ότι πατάς σε σανίδα. Μπορείς -αν θέλεις- ν'αποφύγεις την επαφή με τα επιπλέοντα. Να ελιχθείς περίτεχνα ανάμεσα σε υστερικά "ΣΟΚ!" και "ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!" για βλαμμένους χωρίς να χρειαστείς μετασέρφια απολύμανση.

Ίσως βέβαια οφείλω να σοκαριστώ που η τηλεπαρουσιάστρια Πάμελα Τσιγκολελέτα έκανε τατουάζ στην κλειτορίδα.
Ασφαλώς σοκάρομαι όταν διαβάζω πόσο σοκαρισμένη νιώθει η δημοσιογράφος Αντουανέτα Παντεσπάνη για τη φτώχεια γύρω της.
Γιατί όμως δεν σοκάρομαι διαβάζοντας ότι στην κοιτίδα του καπιταλισμού Αγγλία οι ανάγκες σίτισης απόρων τριπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο; Κάτι δεν πάει καλά μαζί μου. Μάλλον θα αναισθητοποιήθηκα από το πολύ σοκάρισμα.

ΣΟΚ! Άγνωστο αντικείμενο πάνω από την Αθήνα.

(Που κοιτάς τόση ώρα; Πάνω αριστερά είναι.)

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές πρόκειται για την Ανάπτυξη ή για αγνώστου ταυτότητος επενδυτές.

Βιαιόμετρο

Ποια βία είναι βιαιότερη;
Η βία αυτού που ρίχνει χαστούκι;
Η βία αυτού που ριχνει μερικώς αποβουτυρωμένο επιδόρπιο γιαουρτιού;
Η βία του εγγράμματου μπούλη με το βαβά από ρίψη τούρτας σεράνο;
Η βία της αγράμματης καριόλας με το πνευματικό εγκεφαλικό;
Η βία του εμφανώς φέροντος παιδικά τραύματα από φατούρα πρώην υπουργού;

Ή η μη βία του Κατρούγκαλου που κρατά την ψυχραιμία του;



Πάντοτε θαύμαζα τους ανθρώπους που είναι ψύχραιμοι απέναντι στην αλητεία και τη βλακεία.
(Διότι εγώ στη θέση του θα κατέληγα στο κρατητήριο)

Πως του παν καλέ τα μπλε!

Ο έλληνας είναι γαλανόλευκος, ο τούρκος κόκκινος κι ο ιταλός κοκκινοπρασινόλευκος -εκτός αν παίζει μπάλα οπότε είναι ατζούρος, τουτέστιν μπλε.
Ο ολυμπιακός είναι κοκκινόλευκος, ο παναθηναϊκός πρασινόλευκος κι ο ΑΕΚτζής κιτρινόμαυρος.
Ο νεοδημοκράτης είναι γαλανόλευκος, ο πασόκος πράσινος κι ο κομμουνιστής κόκκινος.
Η χάινεκεν είναι πράσινη, η κοκακόλα κόκκινη κι η χιούλετ-πάκαρντ μπλε.
Όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες θέλουν το χρωματάκι τους. Πράγμα που είναι λογικό. Αν δυο αντίπαλες ποδοσφαιρικές ομάδες είχαν το ίδιο χρώμα φανέλας θα έδινες πάσα στον αντίπαλο κι αυτός θα έβαζε αυτογκόλ για το οποίο θα πανηγύριζαν και οι δύο ομάδες.
Είναι ωστόσο προφανές ότι ένα χρώμα δεν σημαίνει για όλους το ίδιο. Το κόκκινο, ας πούμε, ταιριάζει υπέροχα με το σφυροδρέπανο αλλά είναι απαίσιο στη γαυροφανέλα.
Γι αυτό από μόνο του το χρώμα δεν αρκεί.

Ο ΟΣΦΠ έχει τον έφηβο, ο ΠΑΟ το τριφύλλι κι η ΑΕΚ το δικέφαλο.
Ο νεοδημοκράτης έχει τη δάδα, ο πασόκος τον ήλιο κι ο κομμουνιστής το σφυροδρέπανο.
Το σύμβολο χρειάζεται για να συνοψίζει αυτό που κάνει τον έναν να διαφέρει από τον άλλο.
Εντάξει, είναι μάλλον ανθρώπινο να χρησιμοποιεί κανείς έναν συμβολικό ευφημισμό. Αν είσαι κρεοπώλης δεν θα ζωγραφίσεις στην ταμπέλα σου μπαλτάδες και κομμένες βοϊδοκεφαλές. Θα ζωγραφίσεις τα τρία ανέμελα γουρουνάκια. Αν πάλι έχεις βυτίο εκκένωσης βόθρων θα ζωγραφίσεις λουλουδάκια και λοιπά εύοσμα.

• Ο κομμουνιστής έχει παραδοσιακά το σύμβολο της ιδεολογίας του.
• Ο νεοδημοκράτης -που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ιδεολογία- έχει τη δάδα για να βλέπει τη νύχτα που περπατεί και σκατά πατεί. Ταυτόχρονα τιμά τη μνήμη των λαμπαδηδρόμων της εμφυλιακής περιόδου.
• Ο ακροδεξιός έχει ως ιδεολογία του την αρχαιοελληνορωμαιοχριστιανικότητα, γι' αυτό εξαρχαιίζει σταυρούς (ή εκσυγχρονίζει μαιάνδρους).
• Ο πασόκος είχε έναν ανατέλλοντα μισοήλιο -ο αθεόφοβος- αλλά σουρούπωσε και στη θέση του βγήκε κάτι σαν πριονόδισκος.
• Ο Συριζαίος έχει μια τριπλή σημαία που την ανεμίζει τυπωμένη πάνω σε λευκές σημαίες. Η σημειολογία είναι καταπληκτική αλλά του βγαίνει αυθόρμητα και όχι αυτοσαρκαστικά.

Όπως φαίνεται, όσο πλησιάζει κανείς το κέντρο τόσο πιο θολά γίνονται τα σύμβολα (η θεωρία των δύο άκρων δικαιώνεται!). Η ΕΠΕΚ του Πλαστήρα είχε μια τιμονιέρα, η Ένωση Κέντρου του παπατζή είχε ένα "ΕΚ" με στάρια και λιόφυλλα, η ΕΔΗΚ ένα σκούφο κι η Ένωση Κεντρώων το γκροπλάν του αρχηγού. Θα έβγαζα το καπέλο σ' ένα κεντρώο κόμμα που θα είχε για σύμβολο τη δίνη (για λόγους κοσμιότητας δεν προτείνω τη σούφρα). Η δίνη -όπως και η σούφρα- με την ελκτική της δύναμη είναι το ιδανικό σύμβολο του κέντρου. Το οποίο καμία άλλη πολιτική υπόσταση δεν έχει.
Στην Ιταλία πάντως που έχει σχεδιαστική παράδοση οι κεντρώοι υιοθέτησαν την ελιά. Στην Ελλάδα εκ παραδόσεως αντιγράφουμε το ιταλικό ντιζάιν, γι' αυτό βάφτισαν "ελιά" την πρωτοβουλία των 59 "προσωπικοτήτων" (σαν τη Σώτη, το Μπέζο, το Μπίστη και το Χριστοδουλάκη) που ζητά την ανασυγκρότηση της "υπευθυνοκεντροαριστεράς". Δηλαδή ένα νέο κέντρο που νομίζει πως θα χωθεί ανάμεσα σε Νουδού και ΣΥΡΙΖΑ. Και θα γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ πριν τους λοιπούς ΠΑΣΟΚίζοντες. Μαζί τους κι ο Σημίτης, ο οποίος όπου βλέπει κέντρο χειροκροτεί.

Η ελιά βέβαια είναι δέντρο ιερό (για το λαδάκι της, όχι για τα στεφανώματα) αλλά σε μια χώρα αμόρφωτων μεγαλοϊδεοκληρονόμων καταντά γελοίο να μιλάς για ιερά.
Στο κάτω κάτω στις ελιές είναι που φυτρώνουν τα λαίμαργα και τα κωλοφούσκια.

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει

Διευκρινίζω ότι εξακολουθώ να μην είμαι καθόλου σίγουρος για τα ψυχανεμίσματά μου.
Όμως,

• η πρωτοφανής δίωξη μαθητών για κατάληψη σχολείου, η οποία οδήγησε σε καταδίκη τους με ποινές φυλάκισης και άνευ δικαιώματος έφεσης,
• ο γκεσταπίτικης έμπνευσης εκβιασμός του υπουργού παιδείας προς τους διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων να σκάψουν μόνοι τους το λάκκο τους συμπληρώσουν μόνοι τους τούς καταλόγους διαθεσιμότητας επί ποινή αργίας,
• οι γκεσταπίτικης έμπνευσης απειλές προς τους διευθυντές υπηρεσιών προσωπικού και τους πρυτάνεις που δεν έστειλαν μέχρι χτες τους καταλόγους,
• η ύποπτη χρονικά αποκάλυψη -μετά "καυτών" διαλόγων μάλιστα- της περίεργης δωροδοκίας του πασοκοσυνδικαλιστή,

αν ανακατευτούν με την ξαφνική φούρια που έπιασε τη δικαιοσύνη να πακτώσει τη χρυσαυγίτικη συμμορία, μου γεννούν τον εξής χρησμό:
Τα δακρυγόνα χαλούν το κεντρώο προφίλ της κυβέρνησης ενώ καθόλου δεν το χαλούν οι τήβεννοι.

Οι τήβεννοι μπορούν να δράσουν κατά των απέναντι της χρυσής αυγής "άκρων", ως εξής:

• όποιος μαθητής / συνδικαλιστής / απεργός / διαδηλωτής τολμά να πατήσει στα χωράφια οποιουδήποτε νόμου (δεν πα νά'ναι κι ο νόμος 4000) να χτυπιέται αλύπητα από τη δικαστική εξουσία (ως άκρο)
• να οργανωθεί μια ή περισσότερες προβοκάτσιες στις οποίες -με τη σύγχυση που επικρατεί-πανεύκολα κάποιοι θα τσιμπήσουν και θα γίνουν το πακτωμένο αντίβαρο.

Τη δεύτερη άποψη την κατέθεσε και ο ΣΥΡΙΖΑ και θεωρώ πως έχει όση βάση έχει και η πρώτη. Δεν αμφιβάλω για την ειλικρίνεια των ανησυχιών του. Μάλλον όμως θα διαφωνήσω με το πνεύμα της ανησυχίας, όπως περίπου την θέτει κι απ' την πλευρά του ο Δελαστίκ. Ότι δηλαδή ο Σαμαράς επιθυμεί να ζωγραφίσει ένα δίπολο άκρων το οποίο θα αποτελείται δεξιώς από τη χρυσή αυγή και αριστερώς από το "αντιμνημονιακό τόξο". Ποτέ και κανένα κόμμα εξουσίας δεν στάθηκε χωρίς νόμιμο αντίζηλο της εξουσίας, ακόμα κι αν τον σιχαινόταν.

Το πραγματικό "άκρο" που στοχεύει η κυβέρνηση είναι η δράση. Κυρίως δε η συνδικαλιστική δράση. Και για να γίνομαι σαφέστερος, η ταξική συνδικαλιστική δράση.

Λόγω τεχνικών προβλημάτων, η επισύναψη εικόνας αναβάλλεται.

Βατουλιάς πεσούσης

Αφού το κράτος αποφάσισε να μπουζουριάσει (μέχρι νεωτέρας) τμήμα του παρακράτους κι αφού το τοπίο γέμισε αντιφασίστες, λογικό ήταν να κελαηδήσει αντιφασιστικά άσματα κι ο απολιθωμένος πτεροδάκτυλος.
Προχτές η Ντόρα χαρακτήρισε τους χρυσαυγίτες "κότες τρίλιρες και μακροπουπουλάτες". Λίγο παλιότερα όμως καμάρωνε που οι κότες της απευθυνόταν "με το σεις και με το σας".
Σήμερα ένας λιμοκοντόρος βουλευτής της νουδού -ο υιός του οσιολογιότατου πρώην διοικητού Αγίου Όρους- εξανέστη λόγω της παρουσίας χρυσαυγιτών βουλευτών και δήλωσε ότι "δεν ανέχεται να βρίσκεται στην ίδια αίθουσα με δολοφόνους, μ' αυτούς που δολοφονούν τη δημοκρατία".
(Σημειωτέον ότι αυτό το μαλακιστήρι το ψήφισε ο κυρίαρχος λαός, όπως εξάλλου και τους χρυσαυγίτες)

Είμαι πολύ προβληματισμένος... Οι δεξιοί ανέκαθεν ήταν τόσο προκλητικοί όσο και ηλίθιοι, σε σύγκριση τουλάχιστον με τους κεντρώους (πολλοί εκ των οποίων ήταν μεγάλες πουτάνες). Παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να δεχτώ ότι η κοσμοσυρροή στα καλλιστεία αντιφασισμού οφείλεται σκέτα σε κουτοπονηριά. Η κουτοπονηριά συνοδεύεται από ισχυρό τεκμήριο αθωότητας και γι'αυτό πολλές πουτάνες εσχάτως παριστάνουν τους ηλιθίους.

Βλέπεις τα όρνια να παριστάνουν τους antifa και λες: γαμώ τη φάρα τους, οι χρυσαυγίτες τουλάχιστον είναι ανυπόκριτα όρνεα.
Ταυτόχρονα πληροφορείσαι ότι οι ανακριτές προσανατολίζονται να απαγγείλουν κατηγορία "εσχάτης προδοσίας". Οι "αλήτες-προδότες-πολιτικοί", δηλαδή, κατηγορούν το παρακράτος για προδοσία. Άντε μετά να διαλέξεις ποιον "προδότη" θα υποστηρίξεις...

Μήπως η διαδικασία "σοβαροποίησης" της χρυσής αυγής διέρχεται μέσα από μια καλοστημένη "κάθαρση";
Για ποιον αντηχεί η καμπάνα της "εσχάτης προδοσίας λόγω κατάλυσης πολιτεύματος";

Η καιόμενη βάτος που και άκαφτη έμεινε και εντολές μοίρασε 

(Μαρκ Σαγκάλ, 1966)

Οι μέρες είναι πονηρές

Όταν κάποτε οι εργάτες ξεκίνησαν να οργανώνονται σε σωματεία, η εργοδοσία αντιμετώπισε την θρασύτητα αυτή με ωμή βία. Με τις ευχές της κρατικής και παρακρατικής εξουσίας. Οι πρώτοι, ηρωικοί, συνδικαλιστές αντιμετώπιζαν στην καλύτερη περίπτωση την απόλυση (μπλεμαρεδόν) και στη χειρότερη το υποβρύχιο τσιμέντωμα.

Όμως άλλαξαν οι καιροί. Ο καπιταλισμός κυριάρχησε, ωρίμασε και μέσα από δύο παγκοσμίους και πολλούς περιφερειακούς πολέμους έφτασε στο απώγειο της ακμής του. Η ακμή αυτή, που αφορούσε βέβαια κατ' εξοχήν τους καπιταλιστές, επέτρεψε τη βελτίωση των συνθηκών και για τους εργάτες. Κι όταν ο εργάτης χορταίνει είναι πιο παραγωγικός και λιγότερο απαιτητικός. Οι καπιταλιστές πάντως δεν επαναπαύτηκαν στιγμή. Η αποικιοκρατία εξάλλου αποτελεί εγγύηση για το ότι η εργατική τάξη θα αντιμετωπίζεται άλλοτε (αλλού) με το μαστίγιο κι άλλοτε (κι αλλού) με το καρότο. Το μαστίγιο ποτέ δεν εξαλείφθηκε. Στην Ευρώπη όμως ανακαλύφθηκαν νέες αναίμακτες αλλά ακόμα πιο αποτελεσματικές μέθοδοι αντιμετώπισης των ανυπότακτων. Σχετιζόμενες κυρίως με το καρότο.

Ο συνδικαλισμός είναι καθαρά πολιτική δράση. Φυσικό είναι η οργάνωσή του να επηρεάζεται από τους εκάστοτε πολιτικούς και κομματικούς συσχετισμούς. Οι συσχετισμοί αυτοί στην Ελλάδα επέτρεψαν τον σχηματισμό μιας τετράπαχης συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, με κύριο εκφραστή της το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Όσο ο καπιταλισμός επέτρεπε τη διατήρηση ενός ικανοποιητικού βιοτικού επιπέδου στην εργατική τάξη, η κυριαρχία της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας δεν έβλαψε εμφανώς τα συμφέροντα της τάξης που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Έβλαψε όμως με τον πιο καταστροφικό τρόπο τον ίδιο το θεσμό του συνδικαλισμού. Δεν ξέρω αν η ζημιά ήταν σκόπιμη ή αν προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο του δομικού ασύμβατου του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο. Ασφαλώς όμως ο συνδικαλισμός, από τη φύση του, δεν μπορεί παρά να έχει ως ορίζοντα την εργατική εξουσία. Αλλιώς οι εργατικές ενώσεις καταντούν "κοινωνικοί εταίροι". Να τους κλαιν οι προλεταρέγγες.

Όμως η ενσωμάτωση δεν είναι πάντα επαρκές μέτρο χειραγώγησης του συνδικαλισμού. Πάντα θα υπάρχουν εστίες συνδικαλιστικής δράσης μη ελεγχόμενες από τη συνδικαλιστική αριστοκρατία και τους πάτρωνές της. Στις περιπτώσεις αυτές αξιοποιείται η δύναμη των ΜΜΕ. Έτσι κατασυκοφαντήθηκαν οι δράσεις των ναυτεργατών, των χαλυβουργών, των συνδικαλιστών που "έσπασαν" το υπουργείο εργασίας κλπ. Κύριος στόχος: ο εργάτης να μισεί τα όπλα του. Να πηγαίνει στον πόλεμο άοπλος εκ πεποιθήσεως.

Με την πάρλα όμως κόντεψα να ξεχάσω γιατί γράφω αυτό το ποστ. Αφορμή είναι η σύλληψη του "45χρονου" συνδικαλιστή του Νοσοκομείου Σωτηρία. Λίγες μέρες μάλιστα μετά την "εξάρθρωση" της χρυσής αυγής και ταυτόχρονα με την καταδίκη Τσοχατζόπουλου. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν ο συλληφθείς πασοκοσυνδικαλιστής είναι αθώος ή ένοχος. Ο οποίος -κατά τα νέα ήθη- ήταν ανανηφθείς εκ βαθεοπασοκισμού και αντιμνημονιακός. Έχω όμως πολλές απορίες:

• Πως μπορεί να εκβιάσει κανείς τον διοικητή ενός νοσοκομείου; Με τι θα τον πληρώσει αυτός, με κίκια;
• Πως θα εκταμιεύσει οποιοσδήποτε δημόσιος υπόλογος 50.000,00€ χωρίς ένταλμα πληρωμής;
• Πως και ο πρώτος συνδικαλιστής-εκβιαστής έτυχε (οποία σουρπρί!) στο χώρο της Υγείας;
• Ο επόμενος θα εκβιάσει καμιά διευθύντρια νηπιαγωγείου;

Με λίγα λόγια (γιατί έγραψα πολλά), και ανεξαρτήτως της ενοχής ή αθωότητας του "45χρονου", πιστεύω ότι πρέπει κανείς να είναι καχύποπτος για τα πάντα. Ο καπιταλισμός αποφάνθηκε ότι η δημόσια Υγεία και Παιδεία είναι περιττά χουβαρνταλίκια. Κι ως καπάτσος που είναι, χτυπά ύπουλα. Ξεκινώντας από την άμυνα. Η οποία, αρέσει-δεν αρέσει, συνίσταται στην εργατική συσπείρωση στα συνδικάτα.

Είναι αυτά κουτσά; Αναμφίβολα είναι. Στο χέρι του εργάτη είναι να τα σηκώσει.

Στο κάτω-κάτω καλύτερα να πολεμάς με ελαττωματικό όπλο παρά με ανοιχτά πουκάμισα.

Όλα καλά

Αμάν γιαβρούμ, έλεος, δεν αντέχω άλλο δικαστικό ρεπορτάζ... Το εμπέδωσα για τα καλά, ορίστε:

• Έξω απ' τη χρυσή αυγή δεν υπάρχουνε ναζί.
• Ο Άκης σάρωσε μόνος του όλες τις μίζες.
• Ο Μάκης έστησε όλους τους αγώνες.

Η χρυσή αυγή συνετρίβη με εντολή πρωθυπουργού. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο Καβοντόρος της Δημοκρατίας.
Ο Άκης μόλις καταδικάστηκε.
Ο Μάκης είναι ήδη μέσα (αν και για καταδίκη χλωμό το βλέπω αφού κρατά πολλούς από τ'αρχίδια).

Τέλος οι φασίστες.
Τέλος οι μίζες.
Τέλος οι παράγκες.
Στο εξής αναμένονται πρωτογενή πλεονάσματα και επενδύσεις. Αν όχι αμέσως, το πολύ σε καμιά πενταετία.

Τι μου λείπει για να ευτυχήσω;
Ψιλοπράματα. Μέσα πάμε καλά. Μερικά εξωτερικά μερεμέτια μένουν.
Να, σιχάθηκα πια να βλέπω τις σκατόφατσες της τρόικας. Σαν μέλη της Γραμματείας Λουξεμβούργου της Πολιτικής Άνοιξης μοιάζουν. Τι καλά να μπορούσε να γίνει ένας τροϊκανασχηματισμός.

(Θα μπορούσες τουλάχιστον να φαντασιώνεσαι μια εκδίκηση)

Άσε που δεν αντέχω αυτό το κούρεμα-playmobil της Μέρκελ. Ίσως να ανεβάσω μια petition μπας και πειστεί να κουρευτεί αλά Miley Cyrus.

Αυτά τα ολίγα και θ'αντέξω μια χαρά μέχρι να ξεμπουμπουκιάσει η ανάπτυξη. Όταν νιώθεις ασφαλής αντέχεις κάθε προσωρινή δυσκολία.

Αχ, είναι τόσο ωραία να κάθομαι και οι λύσεις να έρχονται μόνες τους.

Η θεωρία των δύο άκρων για αρχαρίους

Ο άνθρωπος έχει δύο πόδια κι άλλα δύο χέρια. Για να μην τα μπερδεύει τα ονόμασε "δεξί" και "αριστερό". Δεν είναι αστείο, θα υπήρχαν σοβαρές δυσκολίες αν δεν είχαν ένα όνομα να τα ξεχωρίζει. Σκέψου π.χ. να κάνεις τηλεφωνικό σεξ:
-"Που έχεις τώρα το χέρι σου μανάρι μου;"
-"Ποιο απ' τα δύο μωρό μου;"
-"Αυτό που κρατά το μαχαίρι όταν καθαρίζεις φασολάκια μανίτσα μου"
-"Αχ, χαϊδεύω το πόδι με το οποίο πατάω το πεντάλ του σκουπιδοτενεκέ, μπουμπούκε μου"
-"Και το άλλο χέρι, αυτό που κρατά τα φασολάκια;"
-"Αυτό τρίβει τη ρώγα μου, μωρό μου"
-"Και το τηλέφωνο με τι το κρατάς;"
 ....
Μάλλον τον έχει σε ανοιχτή ακρόαση. Η δυσκολία ωστόσο θα ανέκυπτε αν το ερώτημα ήταν:
Ποια ρώγα από τις δύο;
Έλα ντε.. Με τη ρώγα δεν κάνεις κάτι που θα βοηθούσε στον προσδιορισμό της σε σχέση με την άλλη. Οπότε θα υπήρχε πρόβλημα ακριβείας με καταστροφικές συνέπειες για το τηλεφωνικό σεξ. Εκτός βέβαια αν η ρώγα είχε κανα πίρσινγκ ή γειτόνευε με καμιά ελιά.
Γι' αυτό λοιπόν ο άνθρωπος ανακάλυψε τα επίθετα "αριστερός/ή/ό" και "δεξιός/ά/ό".

Ο άνθρωπος όμως δεν έχει μόνο άκρα. Έχει κορμό, λαιμό και κεφάλι. Τα οποία, με τη σειρά τους, μοιράζονται σε αριστερά και δεξιά μέρη. Δύο στήθη, δύο μάτια, δύο ρουθούνια, δύο κωλομέρια, κλπ. Όλα αριστερά ή δεξιά. Το μόνο μέρος του ανθρωπίνου σώματος που είναι ακριβώς στη μέση είναι η κωλοτρυπίδα. Είναι, τρόπον τινά, το κέντρο. Χωρίς αριστερά και δεξιά μέρη, εκτός ίσως από καμιά εξωτερική αιμορροΐδα.
Σε αντίθεση με τα άκρα, το κέντρο είναι σταθερό. Ενώ τα άκρα μπορούν να αγγίξουν, να κλωτσήσουν, να χαστουκίσουν, να χουφτώσουν, να χαϊδέψουν, το κέντρο στέκει στη θέση του χωρίς να συμμετέχει με τρόπο δραστικό. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κοπρίζει. Αυτός εξάλλου είναι ο ρόλος του κέντρου.
Γι' αυτό γεννήθηκε μέσα του ένας φθόνος για τα άκρα. Ανέπτυξε λοιπόν τη θεωρία των δύο άκρων, μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άκρα, διότι αυτά οδηγούν στο κακό. Ακόμα κι αν έχουν καλές προθέσεις.
Σου λέει το κέντρο, μπορεί ν'αρχίσουν τα άκρα να χαϊδολογούν, να ερεθιστεί το απρόβλεπτο πέμπτο άκρο, που κινείται αυτόνομα μια αριστερά, μία δεξιά και να φάω κι εγώ το φιλήσυχο καμιά ξώφαλτση.
Διά της θεωρίας των δύο άκρων το κέντρο αποσκοπεί στο να μετατραπεί ο άνθρωπος σε μια τεράστια κωλοτρυπίδα. Την θεωρία του όμως την καλοβλέπουν και οι φυσικοί γείτονες του κέντρου, το αριστερό δηλαδή και το δεξί κωλομέρι. Κι αυτό διότι όταν αλληλοεξοντωθούν τα άκρα και η κωλοτρυπίδα κυριαρχήσει, κάποιοι θα πρέπει να την καθορίζουν εκ' κεντροδεξιών κι εκ' κεντροαριστερών. Εξάλλου δεν νοείται τρύπα χωρίς τρύπια ύλη.

Για να επανέλθουμε λίγο στα άκρα, είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν περισσότερο το δεξί τους άκρο, πόδι ή χέρι. Επιπλέον ο άνθρωπος επηρεάζεται πολύ από τις τάσεις της πλειοψηφίας. Έτσι, επικράτησε παλαιόθεν η θεωρία ότι το δεξί πόδι ή χέρι είναι το "καλό". Εξ' αντιδιαστολής το αριστερό είναι μοιραία το "κακό". Τα παλαιότερα χρόνια, μάλιστα, που οι άνθρωποι ήταν πιο άγαρμποι, χρησιμοποιούσαν συχνά αμφιλεγόμενες -έως απάνθρωπες- μεθόδους για να κάνουν τους αριστερόχειρες να γράφουν με το δεξί. Από απειλές μέχρι δέσιμο του χεριού, ακόμα και ξύλο. Μπαϊδεγουέι η βίαιη αναμόρφωση του αριστερού σε δεξί ήταν εθνικό ζητούμενο σε μακρές χρονικές περιόδους στη χώρα μας.

Η θεωρία των δύο άκρων είναι μεν σύλληψη της κωλοτρυπίδας, αποτελεί ωστόσο κεντρική φιλοσοφία της ευρωπαϊκής ένωσης. (Σαν λίγο πλεονασμός ακούγεται αυτό). Ο κομμουνισμός επιχειρείται να ταυτιστεί με το φασισμό, με προφανή στόχο την ηθική του καταδίκη. Αυτά τα δύο "άκρα" επιχειρεί να ταυτίσει η εν λόγω "θεωρία" του κώλου, κι όχι τα άκρα στο πάνελ του Σκάι.
Όσο για τις γηγενείς παπαρολογίες που ταυτίζουν μία τον τάδε και μία τον δείνα με τα άκρα, αυτές είναι καθαρά για λαϊκή κατανάλωση. Για να συσπειρώνονται τα κόμματα εξουσίας ή να το παίζουν απόκεντρα, ανάλογα με τις ανάγκες. Τα κωλομέρια στο κάτω κάτω δεν πρέπει νά 'ναι καταμεσής, γιατί θα τα ρουφήξει η τρύπα. Και θα την πάθουν σαν το ΠΑΣΟΚ. Η θεωρία των δύο άκρων είναι εξαιρετικά χρήσιμη τόσο για την κωλοτρυπίδα, όσο και για τα κωλομέρια.

Δείγμα ισχυρής κοινοβουλευτικής ισορροπίας (δικωλομερισμός)

Τα σχέδια της κωλοτρυπιδοποίησης του ανθρώπου μπορούν να ανατραπούν μόνο μ' ένα γερό (ακρο)αριστερό χαστούκι.

Οι κομμουνισταί θα σας πάρουν τα σπίτια

Πως προέκυψαν οι δεξιοί στη χώρα μας; Η συνταγή νομίζω ότι έχει τέσσερα συστατικά:
1. Τους έχοντες (μικρότερο ή μεγαλύτερο) ταξικό συμφέρον,
2. Τους αναντάμ παπαντάμ βασιλικούς,
3. Μεγάλο μέρος των μικροαστών.
4. Μούχλα με τη σέσουλα.
Οι μικροαστοί (που είναι το κυρίαρχο συστατικό) χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες, οι οποίες βέβαια κάλλιστα μπορούν να αλληλοεπικαλύπτονται:
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην και "ξεπέσουν" στην εργατική τάξη.
-Στους μικροαστούς που τρέμουν μην τους πάρει τα σπίτια η εργατική εξουσία.

Απ' τις πολυπληθείς γραμμές των μικροαστών ξεπήδησαν οι περισσότεροι χίτες, ταγματασφαλίτες και τραμπούκοι της αχαλίνωτης δεξιάς. Επί πολλά χρόνια, ακόμα και μετά την "εθνική συμφιλίωση", οι δεξιοί μικροαστοί δεν κατάφεραν να ξελυσσάξουν. Μία βέβαια από τις αιτίες ήταν η θριαμβευτική επέλαση των "αριστερών" μικροαστών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κάλυψαν το χαμένο έδαφος με ενθουσιασμό. Κάποια στιγμή επιτέλους, μετά από πολλές εναλλαγές στην κάλυψη χαμένου εδάφους, επήλθε η εθνική συμφιλίωση. Μεταξύ των μικροαστών τουλάχιστον. Κι αν ξανακινδυνεύει σήμερα, είναι διότι το έδαφος εξαντλήθηκε κι έσφιξαν οι κώλοι. (Βγήκαν κι οι κληρονόμοι των χιτών κι έκαναν την αποδοχή κληρονομίας που είχαν κρύψει στο ερμάριο μετά το '74). Φυσικά από δεξιό, πόσο μάλλον μικροαστό, αυτοκριτική δεν περιμένει κανείς. Δεν πρόκειται κανείς να βγει να πει: "Ρε πούστη μου, μπουρδέλο την κάναμε τη χώρα με τη δικομματική ρεμούλα". Αντίθετα, αυτό που ξέρουν να λένε είναι: "Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, εξάλλου εμείς δεν ξέραμε, μας εξαπάτησαν οι κομματάρχες". Προδόθηκαν κι αυτοί...

Κι αφού όλοι μας έχουμε τις ευθύνες μας, αυτοί που δεν κυβερνήσαμε έχουμε περισσότερες. Αστοδιάλο, σκόντο θα κάνουμε στις ευθύνες; Τι φταίει λοιπόν για τη σημερινή κατάντια; Μα το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης. Φταίει ο κρατισμός που εμποδίζει τις αναδιαρθρώσεις και η άτυπη κομμουνιστοειδής κυβερνητική γραφειοκρατία που διώχνει τους υγιείς επιχειρηματίες. Η Ελλάς είναι σοβιετία και μάλιστα επιζήσασα! (Σύντροφοι, νικήσαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι;).
Παλιά βέβαια η σχετική ρητορική αλλά ζει και βασιλεύει. Κι επ' αφορμή των νέων σχεδίων της κομμουνιστικής κυβέρνησης Σαμαρά για την είσπραξη φοροοφειλών, ήτοι να μπορεί ο οφειλέτης του δημοσίου να πλερώνει σε είδος (ακίνητο), με τη διαφορά όμως της αξίας να μην επιστρέφεται (harder baby), έπεσα σε σχετικό αρθρίδιο. Ακολουθούμενο, ως συνήθως, από σχόλια θλιβερών μικροαστών που ονειρεύονταν να γίνουν αστοί αλλά τους συνέτριψε η βδελλυρά οθωμανοσοβιετία.
Και νά 'σου μέσα στον εσμό ένα σχόλιο με το οποίο γέλαγα επί τρίλεπτο:
"Έρχεται η ευλογημένη ώρα
που οι κομμουνιστές
θα δώσουν πίσω τα σπίτια
που θά 'παιρναν οι κομμουνιστές
αλλά τα πήραν οι νεοφιλελεύθεροι"


Στο επόμενο επεισόδιο: Η θεωρία των δύο άκρων για αρχαρίους

Εξτρίμ σοκ

Προσοχή! Το παρακάτω πρωτοσέλιδο εκφράζει την συναισθηματική δοκιμασία του εκδότη και του δημοσιογραφικού του τιμ. Είναι καταφανώς σοκαρισμένοι.
Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλάγια διαφήμιση της ταινίας. Ούτε βέβαια καλεί τους σοκαρισμένους αναγνώστες να ψάξουν εντός του εντύπου για σοκαριστικές λεπτομέρειες και φωτογραφίες από τη σοκαριστική ταινία.

Το παρόν ποστ ως πρελούδιο της φούγκας που θα ακολουθήσει μετά τις δηλώσεις Αντώνη Σαμαρά περί "συντριβής εξτρεμισμού". Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε το καθήκον του κι αμόλυσε τη μύγα. Ο ετεροπροσδιοριζόμενος πρώτος τη μύγα βαλέτω.

(Στο ρόλο του υπερομοφοβικού ο Φαήλος)