Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (10/10)

Έχω ξαναγράψει για το πόσο αγαπώ τον Morrissey. Τον γνώρισα στα δεκαπέντε μου, όταν ανατρίχιαζα με τα χιτάκια των Αχά και της Σάντρα και είναι το μόνο κοινό που διατηρώ με τον έφηβο εαυτό μου.
Ο Morrissey τραγουδά πικρoύς στίχους με το καταδικό του ύφος, που δεν μπορείς να αποφασίσεις αν εκπέμπει ταπείνωση ή υπεροψία.



But then you open your eyes
And you see someone that you physically despise

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (9/10)

Δεδομένου ότι το 10/10 είχε ήδη κλειδώσει από την πρώτη στιγμή, το 9/10 αποτελεί τη δυσκολότερη επιλογή της σειράς. Που να χωρέσει σε μια δεκάδα εννιάδα το ελληνικό τραγούδι; Σάμπως μπορείς να βάλεις το συγκινησιόμετρο και να μετρήσεις βαθμούς συγκίνησης;
Προφανώς είναι μια ενδεικτική δεκάδα, με πολλές παραλείψεις. Από αυτές που όταν συναντηθείς με το τραγούδι που ξέχασες, θα αναρωτηθείς πως είναι δυνατόν να λείπει από δω. Τέλος πάντων, γράφω χωρίς ακόμα να έχω αποφασίσει ποιο θα είναι το 9/10.

Λοιπόν, κάπου γύρω στο 1980 στο γήπεδο του ΑΟ Σύρου έγινε μια συναυλία της Οπισθοδρομικής Κομπανίας με τραγούδια του Τσιτσάνη. Αυτά είναι τα βέβαια γεγονότα. Τα θυμάμαι καλά, τα διασταύρωσα και στο ίντερνετ. Διότι η μνήμη είναι μεγάλη μαμή. Θυμάμαι ότι ήταν κι ο ίδιος ο Τσιτσάνης παρών, αλλά αυτό δεν μπορώ να το διασταυρώσω, ενώ ποτέ δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος για την ακρίβεια όσων θυμάσαι απ' την παιδική ηλικία.
Τι μου έμεινε από εκείνο το βράδυ; Πολλές εικόνες και ένας ήχος. Αυτός:



Α, η Μπέλλου δε συμμετείχε στη συναυλία. Αυτή όμως η εκτέλεση με συγκινεί περισσότερο από κάθε άλλη.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (8/10)

Είναι ένα τραγούδι που συγκινεί, χωρίς να χρειάζονται πολλές επεξηγήσεις. Νομίζω ότι οι δυο στίχοι κάτω απ' το βίντεο αποτελούν την κορύφωση του τραγουδιού. Επιπλέον, όπως το προηγούμενο, πυροδοτεί μία υπερσύνδεση με ένα διήγημα, αυτή τη φορά το "Θάνατος παλληκαριού" του Κωστή Παλαμά.



κι η μανούλα του στον Άδη
τράβηξε μια χαρακιά

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (7/10)

Νομίζω ότι ο κύριος λόγος που το συγκεκριμένο τραγούδι με συγκινεί είναι ότι όποτε το ακούω, αν και δεν υπάρχουν έρωτες στην πλοκή του, μου φέρνει στο νου το διήγημα του Παπαδιαμάντη "Ο έρωτας στα χιόνια".
Το ίδιο ισχύει με ένα ακόμα τραγούδι, το αυριανό "8/10".



Σαν κάναν το καθήκον τους
ήσυχοι πια οι γειτόνοι
γυρίσανε στο σπίτι τους
κι αφήσανε στο χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο
τον Τζακ Ο' Χάρα κόκαλο

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (6/10)

Μέχρι τα είκοσί μου δε γνώριζα τραγουδίστρια με όνομα Μαρία Δημητριάδη. Πόσο μάλλον το Γιώργο Μεράντζα.
Κάποια χρόνια αργότερα, κι αφού την πρώτη την είχα γνωρίσει και αγαπήσει, απέκτησα τα "Τροπάρια για φονιάδες" του Θάνου Μικρούτσικου και του Μάνου Ελευθερίου. Και αγάπησα και το Γιώργο Μεράντζα.
Αν θα' πρεπε να διαλέξω δέκα δίσκους και να μην ξανακούσω άλλον, ο ένας από τους δύο του Θάνου Μικρούτσικου θα ήταν αυτός.



Ποιος είναι ο φονιάς και ποιος δικάζει;

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (5/10)

Το Μάουτχάουζεν γράφτηκε πριν από μισό αιώνα. Ήταν η πρώτη εμφάνιση της Μαρίας Φαραντούρη και μια από τις πρώτες φορές που ο Μίκης Θεοδωράκης επένδυσε στην ηλεκτρική κιθάρα ως έγχορδο πρωταγωνιστή.
Τελικά πως να ξεκολλήσει κανείς από τις δεκαετίες του '60 και του '70; Μουσικά τουλάχιστον.



και μια φωνή, φριχτή φωνή
"κρυφτείτε από τον δραπέτη"

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (4/10)

Το 1899 υπηρετούσα στον Έβρο. Ήμουν δόκιμος και τα περισσότερα απογεύματα γύριζα στο σπίτι που νοίκιαζα. Έτσι είχα την τύχη να αποφεύγω τις μουσικές των καψιμί και την ατυχία να διαθέτω ένα σαράβαλο κασετόφωνο με ελάχιστες κασέτες.
Μια μέρα έλαβα ταχυδρομικώς φάκελο με κασέτα κιντερέκπληξη, τουτέστιν χωρίς διακριτικά. Ο αποστολέας γνώριζε ότι προτιμώ τους κύκλους τραγουδιών από τις ποικιλίες, οπότε κάθισα να την ακούσω με περιέργεια.
Στην κασέτα ήταν αντιγραμμένος ένας δίσκος που γνώριζα και αγαπούσα, αλλά δεν τον είχα. Έτσι το πρώτο κομμάτι, η εισαγωγή, με ξένισε με τον ηλεκτρικό του ήχο. Μέχρι που αναδύθηκε ξαφνικά το μουσικό μοτίβο της μίας από τις δύο μεγάλες επιτυχίες του Αγίου Φεβρουαρίου.



1:52


Θα έπαιξε δεκάδες φορές ο Άγιος Φεβρουάριος εκείνες τις μέρες.
Tο χάνεϊμουν των πρώτων ακροάσεων συνέπεσε με την άφιξη ενός νέου δοκίμου στο στρατόπεδο, τον οποίο πρωτοείδα ενώ περπατούσε και τραγουδούσε το ρεφρέν του τραγουδιού "Ο χάρος βγήκε παγανιά". Μ'ένα επιπλέον φωνήεν που προσέθετε, το επώνυμο του συναδέλφου έμπαινε στο ρεφρέν.
Ενδεχομένως αυτή η σύμπτωση να συντέλεσε στο ότι τον θυμάμαι με μεγάλη συμπάθεια. Καλά νά 'σαι όπου είσαι Α.Σ.



βγήκε κλεφτά, κλεφτά ο σιδεράς
ο σιδεράς και του είπε λόγια της χαράς


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (3/10)

Η "Πολιτεία Γ'" κυκλοφόρησε το 1994. Στο σημείωμα του δίσκου ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει μία σύντομη αναδρομή στις Πολιτείες Α' και Β' και μιλά στη συνέχεια για τη Γ', τονίζοντας ότι την παρουσιάζει τριάντα χρόνια μετά τη Β'.
Όμως κάπου στη μέση της διαδρομής από τη Β' στη Γ', το 1978, υπήρξε μια άλλη άτυπη Γ', η οποία δεν πήρε τελικά το χρίσμα λόγω του ότι τα μισά της τραγούδια ήταν επανεκτελέσεις.
Ωστόσο ο τίτλος "Πολιτεία Γ'" ξέμεινε σαν υπότιτλος στο εσώφυλλο του δίσκου "Οκτώβρης '78", της τελευταίας δισκογραφικής συνεργασίας Θεοδωράκη - Μπιθικώτση.



Αχ! μόνος μπαίνεις στη ζωή
και ξαναφεύγεις μόνος


Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (2/10)

Ένας από τους αγαπημένους μου κύκλους τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη είναι οι "Λιποτάκτες".

Όταν ακούει κανείς ένα τραγούδι το μετατρέπει νοερά σε εικόνες.
Το "μεσημέρι" είναι μια από τις ισχυρότερες εικόνες που φυτρώνουν στην κεφαλή μου. Μόνο που δεν είναι ακριβώς εικόνα. Έχει χρώμα, τεθλασμένες γραμμές αλλά και θερμοκρασία, ήχο. Το μεσημέρι τελικά είναι τόπος, μία σύνθεση πραγματικών και φαντασιακών τόπων.
Ένα ανοιχτό στο φως καταφύγιο.



αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (1/10)

"Ο καθένας μας έχει εκείνους τους πολύ προσωπικούς του στίχους, τα γυρίσματα εκείνα στα τραγούδια που φέρνουν πάντα μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Δεν μιλάμε για τραγούδια ολόκληρα, αλλά για στιγμές τραγουδιών, για μερικά δευτερόλεπτα που όσες φορές κι αν τ' ακούσεις κουβαλάνε την ίδια ανατριχίλα"

Η παραπάνω εισήγηση ανήκει στον Ηρ.Οικ. των Μουσικών Προαστίων, η ιδέα του οποίου πολύ μου άρεσε και την ξεπατικώνω.
Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι η ανατριχίλα μένει ίδια όσες φορές και ν' ακούσω τα αγαπημένα μου γυρίσματα των αγαπημένων τραγουδιών. Για το λόγο αυτό κάποια τα ακούω όταν η ανάγκη να τα ακούσω μου το επιβάλει.

Λοιπόν, δέκα στιγμές τραγουδιών με τυχαία σειρά και με την ελπίδα να βρεθούν στο γιουτιούμπ.



Αχ! Τόσο λίγο να βαστάξει
Τουτ’ η γιορτή κι η Πασχαλιά

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Σκληρές εικόνες

Πάρε πάρεεεεεε, σκληρές εικόνες από εκτελέσεις ομήρων των τζιχαντιστών, διαφημίζει ο ένας.
Έχω πράμα που δε σαλεύει, σκληρές εικόνες από τους ξυλοδαρμούς των χουλιγκάνων, τσιρίζει ο άλλος.
Εδώωωωω οι πιο σκληρές εικόνες, από το φεστιβάλ κατανάλωσης σκυλίσιου κρέατος στην Κίνα, τάζει ο τρίτος.

Κρίμα είναι όλοι τούτοι οι έμποροι σκληρών εικόνων, υποφέρουν και ξεμένουν από κουράγιο (μπάτε με δικιά σας ευθύνη, εμείς κρέας δείχνουμε), μακάρι να μην ξανασκληρήνει τίποτα πάνω τους.

Έχω κι εγώ κάτι σκληρές εικόνες, να τις δείξω;
Είναι από το φεστιβάλ κατανάλωσης ανθρωπίνου κρέατος που γίνεται καθημερινά στην Ελλάδα, και αλλού:




Τι, δε σου φαίνονται αρκετά σκληρές;
Γιατί; Επειδή περισσεύουν τα χαμόγελα και οι γραβάτες; Επειδή μοιάζουν με διαφημίσεις από κάτι γραβατοψωραλέα κολλέγια που τάζουν διοικήσεις επιχειρήσεων και επιτυχημένες καριέρες;
Εκείνες κι αν είναι σκληρές.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Ρεκόρ

Είχα μια μικρή αμφιβολία ακόμα, που δεν έχω πια.
Έλεγα, δεν μπορεί, αυτοί δεν κρατούσαν τσεκούρια, δεν ήταν Ρέιντζερς, δεν πετούσαν νεράτζια με ξυραφάκια.
Κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν από την ΚΝΕ. Άλλοι ήταν Ρηγάδες. Όσο νά 'ναι, άλλο επίπεδο από ένα οννεδίτη. Τι στο διάολο, οπορτουνιστές ήταν, όχι νεοναζί, πως είναι δυνατόν να καταντήσουν έτσι;
(Το αναρωτιόμουν, αν και το έχω αποδείξει καραεπιστημονικά ότι γίνεται)

Δεν είναι τα μνημόνια που με έκαναν να ξεπεράσω αυτή τη μικρή αμφιβολία. Είναι κάτι τύπισσες σαν ετούνη:

Δελτίο Τύπου
Αθήνα, 15-06-2016
Ρεκόρ 15ετίας στις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα
Με αφορμή τη σημερινή δημοσίευση των στοιχείων του πληροφοριακού συστήματος ΕΡΓΑΝΗ για τη μισθωτή απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα για τον μήνα Μάιο, σύμφωνα με τα οποία το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης του πρώτου πενταμήνου του έτους 2016 αποτελεί την υψηλότερη επίδοση πρώτου πενταμήνου της τελευταίας 15ετίας, η Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, δήλωσε:
«Για άλλη μια φορά τα επίσημα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ διαψεύδουν όλους εκείνους που από την αρχή του χρόνου φωνασκούν, τρομοκρατούν και παραπληροφορούν για βύθιση της οικονομίας και για απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Για τέταρτο συνεχόμενο μήνα το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα παραμένει θετικό και το πρώτο πεντάμηνο του έτους παρουσιάζει ρεκόρ 15ετίας στις προσλήψεις. Οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν στα καταλύματα, σε δραστηριότητες υπηρεσιών εστίασης, ενοικίασης και εκμίσθωσης, στο λιανικό και χονδρικό εμπόριο, ενώ οι Περιφέρειες στις οποίες δημιουργήθηκαν οι 57.234 νέες θέσεις εργασίας σε σύνολο 76.591, είναι οι Νοτίου Αιγαίου, Κρήτης και Ιονίων Νήσων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο κλάδος του Τουρισμού εξακολουθεί να είναι ο πρωταθλητής στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Παρά το γεγονός ότι τον Μάιο το ποσοστό των νέων θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης αυξήθηκε στο 51,06% από 46.7% που ήταν τον περασμένο Ιανουάριο, στο Υπουργείο Εργασίας συνεχίζουμε να επιδιώκουμε τη δημιουργία θέσεων πλήρους απασχόλησης, ώστε να μπει φρένο στη μερική απασχόληση και στην εκ περιτροπής εργασία.»


Ούτε ο Σαμαράς δεν τόλμησε να μιλήσει για ρεκόρ. Ούτε η "ομάδα αληθείας" του Μουρούτη δεν τόλμησε να μιλήσει για "φωνασκίες, τρομοκρατία και παραπληροφόρηση για βύθιση της οικονομίας και για απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας".

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε ο,τι πιο σιχαμένο έχει βγάλει το αστικό πολιτικό σύστημα.
Όχι μόνο αποκρύπτει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των προσλήψεων είναι προσλήψεις εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης των διακοσίων ευρώ.
Όχι μόνο ξεπερνά ότι και οι θέσεις πλήρους απασχόλησης που σκαρφάλωσαν το Μάη στο δυσθεώρητο 51,06% αφορούν σε μισθούς των τετρακοσίων ευρώ.
Όχι μόνο ξεστομίζει ότι "συνεχίζει να επιδιώκει" τη δημιουργία θέσεων πλήρης απασχόλησης.
Όχι μόνο χαρακτηρίζει φωνασκίες, τρομοκρατία και παραπληροφόρηση αυτά που βλέπει ακόμα κι ένα νήπιο.
Αλλά πανηγυρίζει και για ρεκόρ δεκαπενταετίας.

Ρε σκουληκαντέρες, το πήρατε είδηση ότι σ' ενάμιση χρόνο γίνατε πιο σιχαμένοι κι απ' το Σαμαρά;
Αυτό κι αν είναι ρεκόρ.
Κουράγιο και φτάνετε το Μιχαλολιάκο.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

μ και @ μ@

Έχει σήμερα ο Σαραντάκος ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, την καταγωγή της λέξης "μαλάκας".
Ενδιαφέρον το ποστ αλλά ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται έτσι χύμα η λέξη "μαλάκας".
Τόσες ευπρεπισμένες μορφές υπάρχουν, μπορείς να γράψεις "μαλ@κας" ή και "μ@λ@κ@ς" και πάλι να καταλάβει ο άλλος τι γράφεις, χωρίς να προσβληθεί η ηθική του οπτικού του νεύρου.
Μπορείς πάλι να γράψεις και "μακάκας", όρος που καθιερώθηκε με την προτροπή του εθνικού μας αρχιμαλάκα. Ή και "μαγάκας", όπως προφέρουν οι γαλλογερμανοί το μαλάκα.

Όπου και να γυρίσεις, όλοι οι Έλληνες αποκαλούν ο ένας τον άλλο μαλάκα, χωρίς να τον λένε μαλάκα. Με τον τρόπο αυτό διατηρείται η συνέχεια της ιεράς εθνικής μας γλώσσας, χωρίς να θίγεται βάναυσα η πάνσεπτος εθνική μας ηθική.

Μπαίνεις σ' ένα σάιτ να διαβάσεις για τις μεταγραφές της Αεκάρας και βλέπεις κώλους και βυζιά να ξεχειλίζουν από παντού. Ωραίο πράγμα οι κώλοι και τα βυζιά, δε λέω, αν και ενίοτε τις ρώγες τις έχουν σκεπασμένες με *. Σωστό είναι αυτό, διότι μια ξεσκέπαστη ρώγα ή θα σου βγάλει το μάτι ή θα σε διαφθείρει (το γύρω γύρω δε μετράει). Τουλάχιστον όμως δεν βλέπεις κανένα μαλάκα. Μόνο μερικούς μακάκες, κάμποσους μαλ@κες κι ίσως κανα μ@^@κ@.

Είναι πολύ σημαντικό να τους κρύβουμε τους μαλάκες πίσω από @, ^ και #. Διότι αν πάρει χαμπάρι η Ευρώπη ότι είμαστε μαλάκες, κομμένα τα €. Γι' αυτό χαίρομαι διπλά όταν βλέπω να προστατεύεται η καθαρότητα του γραπτού μας λόγου κι από άλλες χυδαιότητες, όπως τις πούτ$ε$, τα αρ*ί§ια, τους μ¶ουμ¶ούνε$ και τις σ@χλ@μ@ρε$.

Στο κάτω κάτω, τι τά 'χει το πληκτρολόγιο τόσα σύμβολα; Να τα εντάξουμε κι αυτά στο αλφάβητο, να ξεπεράσουμε τους ευρωπαίους, που όταν εμείς φτιάχναμε αλφάβητα αυτοί μιλούσαν με κραυγές και τώρα έχει ο καθένας από τριάντα γράμματα αλφάβητο. Αν ψάξουμε, δεν υπάρχει περίπτωση, ασφαλώς θα εντοπίσουμε την αρχαιοελληνική καταγωγή του @ και του #.

Μόνο που ίσως η ορθογραφία να γίνει λίγο πιο δύσκολη:
Κυρία! Το "σκατά" γράφεται με α ή με @;

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Πως να ταπώνετε τους άλλους με τη βοήθεια προφητών και ηρώων του ΄21

Σε κάθε διάλογο, σε κάθε διαφωνία, σε κάθε σχόλιο που σκοπό έχει να αμφισβητήσει την άποψη κάποιου τρίτου, μεγάλη σημασία έχει η τακτική προσέγγιση. Εξίσου μεγάλη ή και μεγαλύτερη από τα ίδια τα επιχειρήματα.
Πως μπορούμε να ταπώσουμε τον άλλο; Πως μπορούμε να τραβήξουμε πάνω μας την προσοχή και να βγούμε αδιαφιλονίκητοι κυρίαρχοι στη μάχη των εντυπώσεων;
Μία αριστοτεχνική προσέγγιση του ζητήματος έκανε πριν από εννιά χρόνια και βάλε η Συκιά, στο ποστ "How to debate Greek style". Ο πεντάλογος της Συκιάς παρά την ηλικία του αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο διαλεκτικής.

Θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ ιδιαίτερα στην εκδοχή της πρώτης μεθόδου που αφορά σε ιστορικές αναφορές. Αυτό διότι η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται συχνά στις διαφωνίες, κυρίως με τη χρήση ιστορικών φράσεων και αποφθεγμάτων που έχουν διατυπωθεί από σημαίνουσες προσωπικότητες. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι κατά κανόνα τα αντλούμενα αποφθέγματα είναι "λόγια μεγάλων ανδρών"· για κάποιο λόγο τα "λόγια μεγάλων γυναικών" δεν είναι πολύ δημοφιλή στις διαφωνίες.
Γιατί όμως δεν αρκεί να πεις "τι μαλακίες είναι αυτές που μας λες;" και χρειάζεται να καταφύγεις στη βοήθεια του Σέξπιρ, του Ελύτη ή του Πλάτωνα; Είναι προφανές. Πρόκειται για ζήτημα διαμετρήματος. Ο αντίπαλός σου μπορεί εύκολα να σε αμφισβητήσει ή και να σε βρίσει, ιδίως όταν πρόκειται για ιντερνετικές διαφωνίες μεταξύ αγνώστων. Μπορεί όμως να αμφισβητήσει ή να βρίσει τον Σέξπιρ, τον Ελύτη και τον Πλάτωνα; Οι ανωτέρω θα σου δώσουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, ακόμα και αν τα επιχειρήματά σου είναι φτωχά.

Προσοχή, καλό είναι να αποφεύγεις τα πασίγνωστα αποφθέγματα. Με ένα ψαγμένο απόφθεγμα, όχι μόνο θα εντυπωσιάσεις τους γύρω σου και θ' αποκτήσεις το πλεονέκτημα, αλλά θα αποφύγεις και τον κίνδυνο της κοινοτοπίας. Μην παραγνωρίζεις ότι και ο τελευταίος βλαξ γνωρίζει τη φερόμενη ως φράση του Αϊνστάιν περί σύμπαντος και ανθρώπινης βλακείας. Αν δεν θέλεις να φανείς βλάκας, προσοχή, μην χρησιμοποιήσεις αυτή τη φράση. Είναι γενικός κανόνας ότι οι βλάκες χρησιμοποιούν αποφθέγματα που περιέχουν τα λήμματα "βλακεία"/"ηλιθιότητα"/"ανοησία" κ.α., ακριβώς για να ετεροπροσδιοριστούν. Ο αντίπαλος θα σε καταλάβει αμέσως και θα γίνεις περίγελος, ιδίως αν δεν σου περισσεύει και το χιούμορ.

Αν δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι ψαγμένο, φτιάξτο μόνος σου. Επικαλέσου μια λατινική φράση που είπε ένας Ρωμαίος φιλόσοφος ή μια φράση στα μεσαιωνικά αγγλικά που είπε ο Σέξπιρ. Το google είναι σύμμαχός σας.
Ενδεικτικός διάλογος:
Αντίπαλος: "Η υπερφορολόγηση που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι ο απόλυτος κρατικός παρεμβατισμός στην αγορά. Ο Τσίπρας είναι φανατικός αριστερός και μισεί την ελευθερία της αγοράς"
Εσύ: "Δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Μάλλον εσάς είχε στο νου του ο Λούκιος Απουήλιος όταν έλεγε "Argumentum dicendi uni rei deditus aut versus non intellegunt""
Εννοείται ότι η "λατινική φράση" θα είναι προϊόν συρραφής από άσχετα εδάφια, ώστε να μην ανιχνεύεται αυτούσια με γκουγκλάρισμα. Έτσι, όχι μόνο θα ταπώσεις τον αντίπαλο αλλά θα τον βάλεις να ψάχνει με τις ώρες τι ακριβώς εννοούσε ο "Λούκιος Απουήλιος" και γιατί τον αφορά.

Αυτά όταν έχεις να κάνεις με κάποιον -έστω στοιχειωδώς- αξιόλογο αντίπαλο. Τι γίνεται όμως όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν πανηλίθιο, π.χ. ένα χρυσαυγίτη ή έναν ποταμίσιο;
Στην περίπτωση αυτή ενδείκνυται ακόμα περισσότερο η δημιουργική αποφθεγματική, χωρίς να είναι απαραίτητο να μπλέξεις λατινικά ή άλλη νεκρή γλώσσα. Ίσως μόνο λίγα αρχαία ελληνικά που κάνουν γκελ στους εθνόπληκτους.

Εννοείται ότι χρειάζεται προσοχή στην επιλογή των κατάλληλων προσωπικοτήτων, ανάλογα με την περίσταση. Αν έχεις πέσει στο σχόλιο ενός νεοφιληλίθιου που διατυπώνει την άποψη ότι ο Τσίπρας είναι κομμούνι και έκανε την Ελλάδα Σοβιετία, είναι μοιραίο λάθος να απαντήσεις σοβαρά, πόσο μάλλον να επικαλεστείς τον Μάρξ ή το Λένιν. Αντίθετα, θα τον αποδομήσεις εκ των έσω, με την ακούσια βοήθεια κάποιου εκπροσώπου του τριπτύχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Επειδή δεν έχεις το χρόνο να ψάχνεις στο ίντερνετ για το κατάλληλο απόφθεγμα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάποια προσωπικότητα -αδιαμφισβήτητου κύρους- που να έχει γράψει εκτενή απομνημονεύματα, έτσι ώστε να είναι αδύνατο να είναι ολόκληρα ανεβασμένα στο διαδίκτυο.
Από πλευράς έθνους κατάλληλοι είναι οι ήρωες του '21, που ήταν και αθυρόστομοι. Επίσης όλοι οι αρχαίοι Έλληνες, από φιλοσόφους μέχρι μαγείρους.
Από πλευράς θρησκείας τα πράγματα είναι εύκολα και σίγουρα, αφού υπάρχει πλήθος γερόντων-προφητών από το οποίο μπορείς να αντλήσεις. Απόφυγε τον Παΐσιο και όσους επικαλούνται ο Λιακόπουλος και η Ελεύθερη Ώρα, εκτός αν ο αντίπαλός σου είναι ντιπ στουρνάρι.
Από πλευράς οικογένειας τα εξηγεί θαυμάσια η μέθοδος συναισθηματικής φόρτισης της Συκιάς. Προσοχή, μην πεις "η γιαγιά μου, που τη σκότωσαν οι Γερμανοί", σε χρυσαυγίτη ή νεοφιληλίθιο απευθύνεσαι. Πες "ο παππούς του κολλητού μου, που τον σκότωσαν οι Τούρκοι", ή κάτι τέτοιο.

Προσοχή στη γλώσσα στην οποία θα αποδώσεις την ιστορική φράση. Δεν μπορείς να βάλεις σε απόφθεγμα του Σωκράτη το χαρακτηρισμό "καραγκιόζης", ή σε προφητεία του γέροντα Βεζούβιου τη λέξη "μουνόπανο". Χτύπα τον αντίπαλό σου με τα όπλα του. Αν πεις τον χρυσαυγίτη "φασισταριό" δεν θα στενοχωρηθεί. Πες τον "ανθέλληνα" ή "πατριδοπνίχτη".
Ενδεικτικός διάλογος:
Χρυσαυγίτης: "Μας έκανε Βενεζουέλα ο Τσίπρας, τα κομμούνια θα εξαφανίσουν την Ελλάδα".
Εσύ: "Τι λες βρε προδότη ανθέλληνα που θα πεις την Ελλάδα μας Βενεζουέλα, καλά έλεγε ο Κολοκοτρώνης ότι "όποιος λέει ότι η Ελλάδα θα αφανιστεί είναι τουρκόσπορος και προσκυνημένος""

Το χειρότερο για ένα τέτοιο αντίπαλο είναι να του την βγεις από δεξιά. Αέρα!

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Δε μενουμευρώπη κύριε έφορα

Μέχρι πριν από κανα χρόνο, έτσι κι έγραφες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο πράγμα με τη Νουδού, κινδύνευες να χαρακτηριστείς από κακοήθης και μικρόψυχος μέχρι τσάτσος της δεξιάς. Τα φάγαμε στη μάπα από παλιά και νεόκοπα συριζόπαιδα. Αν και ήμουν προσεκτικός στις διατυπώσεις μου, δεν άκουσα και ολίγα.

Άσε το τι μας έσουραν με την υπόθεση "δημοψήφισμα". Βαριέμαι και να τα θυμάμαι. Πάντως δεν είδα βρε αδερφέ ούτε ένα συριζόπαιδο, ένα από αυτά που έλεγε ότι η άκυρη ψήφος είναι συγκαλυμμένη ψήφος στο "ναι", να ψελλίσει μια απολογία. Ή να μην τα ρίξει οπουδήποτε αλλού εκτός από το αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο.
Όμως τίποτα δεν πάει χαμένο και το άκυρο που ρίξαμε στο δημοψήφισμα έρχεται η ώρα να το εξαργυρώσουμε. Αυτοί που την πάτησαν άσχημα είναι όσοι ψήφισαν "Ναι".

Έτσι τουλάχιστον αφήνει να εννοηθεί αυτός ο σεμνός άνθρωπος, ο Κυρίτσης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι η κυβέρνησή του ψηφίστηκε για να μετακυλήσει τα βάρη στους "μενουμεευρωπαίους". Αν λοιπόν καταλαβαίνω καλά τις ομορφιές που ξεστόμισε, όλα τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης αφορούν στους ψηφοφόρους του "Ναι". Μόνο που δεν διευκρίνισε τι δικαιολογητικά πρέπει να εξασφαλίσουμε για να πάρουμε την φοροαπαλλαγή οι υπόλοιποι.
Το άκυρο ψηφοδέλτιο δεν το έχω, το έριξα στην κάλπη. Παρέλειψα μάλιστα να τραβήξω μια σέλφι την ώρα που το φακέλωνα. Ο λόγος μου μετρά κύριε Κυρίτση ή πρέπει να περάσω απ' τον ορό της αλήθειας;

Φυσικά μια γελοιότητα δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Γι' αυτό και το άλλο σεμνό αγόρι, ο Κουμουτσάκος της Νουδού σήμανε την "αντίσταση στα κηρύγματα κυνισμού, φθόνου και διχασμού". Με τον τρόπο αυτό ο Κουμουτσάκος απέδειξε ότι εκτός από εξίσου γελοίος είναι και κάτοχος πλούσιου λεξιλογίου.

(Εντάξει, περιττή ήταν η αναφορά στη Νουδού αλλά όποιος καεί στο χυλό φυσά και το γιαούρτι. Μέχρι πριν από κανα χρόνο, όταν ασκούσε κανείς κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ρίχνει κι έναν εξάψαλμο στη Νουδού, για να μην τον πούνε τσάτσο της δεξιάς οι συριζοϊντερνετοφρουροί.
Αυτό που δεν θα αντέξω είναι να με πουν τσάτσο της Πρωτηφορααριστεράς)

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Νάσβιλ


Louise Dahl-Wolfe, At Alfred Starr’s Theater, The Bijou, Nashville, Tennessee, 1932
(http://zzzze.tumblr.com/image/144229895820)

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Πεταλούδες στην Κίνα

Για κάποιον περίεργο λόγο, τον οποίο δεν έχω ακόμα ξεκαθαρίσει, όποτε μπαίνω στο καράβι της γραμμής Κυλλήνη-Ζάκυνθος η χώρα βρίσκεται σε δεινή θέση, οι διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε ναυάγιο και η πτώχευση χτυπά την πόρτα. Μερικοί ίσως να αμφισβητήσουν τη σχέση που μπορεί να έχει το δρομολόγιό μου με τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης. Αν ήμουν όμως μια πεταλούδα που φτερούγιζε στην Κίνα, θα τους έπιανε σύγκρυο.

Πέρσι τον Ιούλη, την ώρα που ανέβαινα στο καράβι η διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα με τους δανειστές στη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης κόντευε να τιναχτεί στον αέρα. Την ώρα που κατέβαινα όμως, η συμφωνία είχε κλείσει.

Σήμερα το κλίμα είναι παρόμοιο. Οι διαπραγματεύσεις πάνε κατά διαόλου κι εγώ αύριο θα πάρω το καράβι απ' την Κυλλήνη. Συγνώμη, τα σκιάζομαι τα αεροπλάνα, αλλιώς θα πήγαινα πετώντας και δεν θα κινδύνευε η χώρα να πτωχεύσει. Τέλος πάντων, μέχρι αύριο το μεσημεράκι τα πράγματα θα χειροτερέψουν, αλλά ησυχάστε. Την ώρα που θα κατεβαίνω από το καράβι όλα θα έχουν φτιάξει, και τα πολυπόθητα μνημόνια θα κλειδώσουν. Κι αν δεν σωθούμε αύριο, θα είναι γιατί η σύνδεση δρομολογίου μου με διαπραγμάτευση λειτουργεί τελικά μόνο όταν γυρίζω από Ζάκυνθο, κι όχι όταν πηγαίνω.
Τουτέστιν, υπομονή μέχρι την άλλη Τρίτη.