Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς απήθυνε έκκληση από το βήμα του ΟΗΕ για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και την διεθνή αναγνώριση της Παλαιστίνης ως ανεξάρτητου κράτους. Τόλμησε δε να χαρακτηρίσει "πόλεμο γενοκτονίας" τις πρόσφατες ισραηλινές επιχειρήσεις και να απειλήσει με τιμωρία των ενόχων. Γεγονός είναι ότι ο Μαχμούτ Αμπάς έχει απειλητική φάτσα. Έχει μουστάκι, πεταχτά αυτιά και φορά χοντρά παλιομοδίτικα γυαλιά. Ο μέσος αμερικάνος που θα τον συναντούσε στο δρόμο θα καλούσε άμεσα το εφμπιάι καταγγέλλοντας πιθανό τρομοκράτη. Ο μέσος αμερικάνος είναι χοντρός και βλαμμένος· μόνο ένα λαό μπορώ να σκεφτώ με μεγαλύτερο μέσο όρο μαλακίας. Για κάποιο λόγο όμως, όταν ενώνονται οι δύο αυτοί λαοί προκύπτουν κυβερνητικοί εκπρόσωποι σαν τη Τζένιφερ Ψάκι που χοντρή δεν τη λες, καριόλα ίσως, και η οποία έσπευσε να απογοητευτεί από τις "προκλητικές δηλώσεις" Αμπάς σημειώνοντας ότι "δεν βοηθούν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των δύο πλευρών". Η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται όταν ο δολοφονημένος είναι ψύχραιμος και μετριοπαθής, κατά την Ψάκειο αντίληψη τουλάχιστον. Διότι πάντα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, είτε δολοφονείς είτε σε δολοφονούν. Αχ βρε πουτάνα θεωρία των δύο άκρων.

Στην Ουκρανία γκρέμισαν κι άλλο άγαλμα του Λένιν. Ο κυβερνήτης του Χάρκοβο υπέγραψε το διάταγμα και το ανυπόμονο πλήθος κατεδάφισε το μεγαλύτερο εναπομείναν άγαλμα του Λένιν στην Ευρώπη. Μέχρι πρότινος η Ευρώπη προμόταρε φανατικά τη θεωρία των δύο άκρων, για την εξομοίωση φασισμού και κομμουνισμού ως παρόμοιες ολοκληρωτικές θεωρίες. Όμως το αίμα νερό δεν γίνεται και ακροδεξιοί "ακτιβιστές" αναρριχώνται πανηγυρικά στις εξουσίες χοροπηδώντας γύρω από ερείπια μνημείων της σοβιετικής περιόδου. Εξάλλου ο φασισμός είναι πολύ ευρεία έννοια. Δεν έπεται ότι ο ακροδεξιός είναι φασίστας, μπορεί να είναι απλός ακτιβιστής, πρόθυμος να το συζητήσει προτού σε μαχαιρώσει. Ενώ ο κομμουνιστής δεν ξεγλυστρά με τίποτα και μπορείς εύκολα να τον πεις "κόκκινο φασίστα". Ιδίως αν αρνείται να ανέβει στο πρώην ευρωκομμουνιστικό τρενάκι προς την εξουσία. Γιατί λοιπόν να μην σκεφτεί κανείς ότι οι ακτιβιστές γκρεμίζουν αγάλματα των κόκκινων φασιστών; Αν και για να είναι σωστή η δοσολογία, συνήθως ο νεκρός κομμουνιστής είναι "καλός". Κι αν ζούσε σήμερα θα είχε άλλα μυαλά. Ο ζωντανός, αυτός μάλιστα, αυτός κατά πάσα πιθανότητα είναι κόκκινος φασίστας.

Τικ τακ τικ τακ, το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα. Ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη και στην Ουκρανία.


Τικ τακ τικ τακ, το ρολόι του κόσμου θα ξαναχτυπήσει, προκλητικά, καταμεσήμερο.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Ούτε σε τύμβο δε βρίσκουμε εθνική περηφάνια

Εξακολουθούν να διαφωνούν οι αρχαιολόγοι για τη χρονολόγηση του μνημείου της Αμφίπολης. Ποιος νά 'ναι ο ένοικος; Νά 'ναι ο Μεγαλέξανδρος, νά 'ναι ο Βουκεφάλας ή θα μας προκύψει τελικά κανας ρωμαίος συγκλητικός και θα ξενερώσει το πανελλήνιο;
Τέτοια αγωνία είχαμε να νιώσουμε από την ψηφοφορία του 1997 για τη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων του 2004. Υποψήφιες πόλεις ήταν τότε η Αθήνα, η Ρώμη, το Κέιπ Τάουν, η Στοκχόλμη και το Μπουένος Άιρες. Μονομάχησαν τελικά η Αθήνα και η Ρώμη, και φυσικά νικήσαμε. Νικήσαμε απ' όλες τις απόψεις, ιδίως αν δει κανείς τις θαυμάσιες υποδομές που μας έμειναν αμανάτι, έστω και ολίγον τι υπερπληρωμένες.

Νάτη τώρα πάλι η Ρώμη που μας χώνεται στη μύτη, θέλοντας να πάρει τη ρεβάνς εντός του μνημείου της Αμφίπολης. Μονίμως τσιμπούρια αυτοί οι γείτονες, δεν διδάχτηκαν τίποτα από την Κορυτσά, το Τεπελένι, τους Άγιους Σαράντα και τη μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας τους στην Κωνσταντινούπολη. Που πάτε μωρέ φρατέλια;

Κι όμως, τα ερωτήματα είναι αμείλικτα...
Γιατί φοράνε πλατφόρμες και όχι γόβες οι καρυάτιδες;
Γιατί έχουν απλό και όχι γαλλικό πεντικιούρ;
Γιατί φέρουν κουπ με βοστρύχους αντί για ασύμμετρο καρέ φιλαριστό;
Γιατί ανέμισε τον ήλιο της Βεργίνας στο Μύτικα ο Μιλόσοσκι;

Είναι ανησυχητικά τα σημάδια και η Ελλάς αγωνιά. Και να βρεθεί έστω κάνας Ρωμαίος εντός του μνημείου, πάει καλά. Σκέψου να βρεθεί ο προπάππους του Κίρο Γκλιγκόρωφ... Ταραχή θα πέσει στη χώρα και το σανίδωμα θα υποχωρήσει, όπως προέβλεψε κι ο Γέρων Γερούνδιος.

Τέλος πάντων, για ξεκάρφωμα τα γράφω τα παραπάνω αφού ήδη γνωρίζω ποιος είναι ο ένοικος της μεζονέτας της Αμφίπολης. Μην ανησυχείτε συνέλληνες, δεν είναι Σκοπιανός, ούτε Αλβανός, ούτε Αφγανός.
Πως να το κρύψωμεν άλλωστε, είχα ήδη τις υποψίες μου εδώ και δύο εβδομάδες, όταν βρέθηκαν κάποια μυστηριώδη αντικείμενα και μεταφέρθηκαν με άκρα μυστικότητα στο μουσείο της Αμφίπολης.
Μετά όμως τη χτεσινή συνάντηση του Αντώνη του Σαμαρά με την Άγκελα Μέρκελ και το ιδιαίτερης σημειολογίας γεγονός ότι η τελευταία τον φίλεψε ιπποφαές, βεβαιώθηκα. Τρύπωσα έτσι κρυφά στα άδυτα του μουσείου και αναζήτησα τα μυστηριώδη ευρήματα.

Ήλπιζα, ομολογώ, ότι έκανα λάθος. Ήλπιζα να βρω μια επιγραφή "ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ". Φευ! Ποτέ δεν κάνω λάθος... Ίδού το επτασφράγγιστο μυστικό, ιδού ο ρωμαίος ένοικος του τύμβου:


Τελικά καλύτερα να ήταν ο προπάππος του Γκλιγκόρωφ.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Πιο καθυστερημένα (live)

"Καθυστερημένα" έλεγα νωρίτερα και δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη στα πίξελ της δημοσίευσης όταν -εντελώς τυχαία- έπεσα σε μια μικροσκοπική εικονίτσα εξωφύλλου ενός βιβλίου. Στην οθόνη του υπολογιστή βέβαια. "Τι είναι τούτο;" σκέφτηκα. "Για να το ψάξω μήπως υπάρχει σε καλύτερη ανάλυση".
Αλλά δεν το βρήκα. Βρήκα μόνο αυτό:


Ακουστά κάπου έχω έναν συγγραφέα ονόματι Πεντζίκη αλλά μέχρι εκεί. Το εξώφυλλο όμως μου τράβηξε την προσοχή. Τι την προσοχή δηλαδή; Το ερωτεύτηκα. "Τίνος να είναι άραγε;", μου φύτρωσε το εικαστικό ενδαιφέρον. Βάζω λοιπόν "Πεντζίκης εξώφυλλο" στον γούγλη και ανακαλύπτω ότι είναι ζωγραφισμένο από τον ίδιο το συγγραφέα. Μάλιστα αγαπητοί αναγνώστες, σε ζωντανή μετάδοση μία ακόμα καθυστερημένη ανακάλυψή μου, αυτή του αυτοδίδακτου ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη.

"Μήτηρ και τέκνο" (1989)

Ιχθύς και Περσεφόνη (1966)

"Κηδεία του Ιδομενέως" (1983)

"Μονή ή σπίτι, ψάρια, πουλιά, τετράποδο"

Διασταύρωση Εγνατίας και Αγίας Σοφίας (1950)

Αυτό δεν ξέρω τι είναι αλλά μου αρέσει.

Για τη βιογραφία του Ν.Γ.Πεντζίκη, εδώ.




Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Καθυστερημένα

Τώρα που το σκέφτομαι, όλα καθυστερημένα τα ξεκίνησα στη ζωή μου. Να, για παράδειγμα, τριάντα χρονώ έβαλα τσιγάρο στο στόμα μου. Μέχρι τότε ήμουν αντικαπνιστής και μάλιστα μουτζαχεντίν. Έφταιγε βέβαια που υπέφερα από τα Κεράνης του πατέρα μου και τα Μάρλμπορο του προϊστάμενου. Τώρα κοντεύω κι εγώ να περάσω το πακέτο.
Άλλο: με καθυστέρηση άρχισα να ξυρίζομαι. Πρώτα μαύρισε το χνούδι, έγινε αυτό το απαίσιο εφηβικό χνουδομούστακο και κατσάρωσαν πέντ' έξι τρίχες στο σαγόνι. Μια μέρα έπιασα το ξυράφι του πατέρα μου και ξούρισα τις άκρες. Ατζαμήδικα και πάρε λίγο δεξιά - ίσιωσε απ' αριστερά, το μουστάκι αδόλφησε, πράγμα που σχολιάστηκε καταλλήλως και αναγκάστηκα ν' αρχίσω να ξυρίζομαι κανονικά.
Κι έτσι, αφού πρώτα προσπέρασα τα σαράντα κι έκανα όλους τους πιθανούς τριχωτούς συνδυασμούς στη φάτσα, τώρα στα γεράματα αποφάσισα να γίνω και μηχανόβιος. Θες η ευκολία και ταχύτητα της μετακίνησης, θες τα ψυχολογικά μου, καβάλησα το δίτροχο κι αλωνίζω τους δρόμους της Αθήνας. Πιστός στην παράδοση της καθυστέρησης, περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να βγάλω και άδεια οδήγησης! Παρακαλώ αυτό να μείνει μεταξύ μας.
.
Για την ώρα κυκλοφορώ μ' ένα σκούτερ, αλλά αργά ή γρήγορα θα αποκτήσω ετούτη την Triumph:

Για να κάνω και το ταξίδι στα σιβηρικά παράλια που λέγαμε. Βέβαια, αν είναι να πας προς Σιβηρία μεριά δεν παίρνεις καλύτερα μια Ural που είναι και ντόπιο πράμα; (Κι ήταν και το σοβιετικό αντίπαλο δέος στις στρατιωτικές BMW):

Δεν ξέρω ποια θα διαλέξω, θα εξαρτηθεί από τα κέρδη του λαχείου (όταν μου κάτσει) αλλά μόλις την αποκτήσω δεν θα παραλείψω να παραβρεθώ στη συγκέντρωση κλασσικής μοτοσυκλέτας:

Μόνο και μόνο για την ωραία αφίσα θα σκεφτώ να πάω και με το σκούτερ.

Κι όταν μεγαλώσω λίγο θ' αρχίσω να σκέφτομαι και το σεξ.