Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (10/10)

Έχω ξαναγράψει για το πόσο αγαπώ τον Morrissey. Τον γνώρισα στα δεκαπέντε μου, όταν ανατρίχιαζα με τα χιτάκια των Αχά και της Σάντρα και είναι το μόνο κοινό που διατηρώ με τον έφηβο εαυτό μου.
Ο Morrissey τραγουδά πικρoύς στίχους με το καταδικό του ύφος, που δεν μπορείς να αποφασίσεις αν εκπέμπει ταπείνωση ή υπεροψία.



But then you open your eyes
And you see someone that you physically despise

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (9/10)

Δεδομένου ότι το 10/10 είχε ήδη κλειδώσει από την πρώτη στιγμή, το 9/10 αποτελεί τη δυσκολότερη επιλογή της σειράς. Που να χωρέσει σε μια δεκάδα εννιάδα το ελληνικό τραγούδι; Σάμπως μπορείς να βάλεις το συγκινησιόμετρο και να μετρήσεις βαθμούς συγκίνησης;
Προφανώς είναι μια ενδεικτική δεκάδα, με πολλές παραλείψεις. Από αυτές που όταν συναντηθείς με το τραγούδι που ξέχασες, θα αναρωτηθείς πως είναι δυνατόν να λείπει από δω. Τέλος πάντων, γράφω χωρίς ακόμα να έχω αποφασίσει ποιο θα είναι το 9/10.

Λοιπόν, κάπου γύρω στο 1980 στο γήπεδο του ΑΟ Σύρου έγινε μια συναυλία της Οπισθοδρομικής Κομπανίας με τραγούδια του Τσιτσάνη. Αυτά είναι τα βέβαια γεγονότα. Τα θυμάμαι καλά, τα διασταύρωσα και στο ίντερνετ. Διότι η μνήμη είναι μεγάλη μαμή. Θυμάμαι ότι ήταν κι ο ίδιος ο Τσιτσάνης παρών, αλλά αυτό δεν μπορώ να το διασταυρώσω, ενώ ποτέ δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος για την ακρίβεια όσων θυμάσαι απ' την παιδική ηλικία.
Τι μου έμεινε από εκείνο το βράδυ; Πολλές εικόνες και ένας ήχος. Αυτός:



Α, η Μπέλλου δε συμμετείχε στη συναυλία. Αυτή όμως η εκτέλεση με συγκινεί περισσότερο από κάθε άλλη.