Η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή της ανατολικής Μεσογείου (και βάλε) απειλεί δι' αρμοδίων εκπροσώπων της με ολοκαύτωμα τους Παλαιστινίους της Λωρίδας της Γάζας. Φαίνεται ότι οι ναζί ήταν δάσκαλοι με εντυπωσιακή μεταδοτικότητα. Αλλά και οι μαθητές τους μπορεί να υπέφεραν από τη διδασκαλία, σήμερα όμως διαπρέπουν στην επιστήμη που διδάχτηκαν.
Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
Τα τραγούδια του Φλεβάρη
Τον Φεβρουάριο του 1999 υπηρετούσα τη μαμά πατρίδα, δόκιμος σε μονάδα του Έβρου. Χωρίς cd-player ή mp3, μόνο με ένα μισοχαλασμένο κασετόφωνο και ελάχιστες κασέτες, κάθε δέμα με μια νέα κασέτα από την Αθήνα ήταν πολυτιμότερο απ’ ότι ακούγεται. Έλαβα από το Χρήστο ένα δεματάκι, μέσα ήταν ένα δεκαχίλιαρο και μια κασέτα χωρίς διακριτικά. Το απόγευμα που είχα υπηρεσία θα άκουγα την κασέτα. Μια άλλη μέρα θα «έτρωγα» και το δεκαχίλιαρο.
Μαζί με δυο κληρωτούς λοχίες καθόμασταν στο 4ο γραφείο του διοικητηρίου, έβαλα την κασέτα στο κασετόφωνο με προσμονή. Τι ήταν αυτό πάλι; Ροκ, τζαζ, ή κάτι τέτοιο θύμιζε η εισαγωγή. Μα, στέλνεις στον διψασμένο για καθαρό νεράκι μπύρες και κοκακόλες ή έστω σαμπάνιες; Όχι, το περίφημο μουσικό θέμα σχηματίστηκε ξαφνικά μέσα στην τζαζορόκ εισαγωγή, μια συγκίνηση μοναδική, ένεκα και της «δίψας».
Η εισαγωγή:
Πρώτη συνάντηση – κάλλιο αργά παρά ποτέ – με το ολοκληρωμένο έργο. Την ίδια ακριβώς εποχή, ο Δήμος Μούτσης έγραφε το σημείωμα της επανακυκλοφορίας του κορυφαίου έργου του, του «Αγίου Φεβρουαρίου» για την Universal. Αξιοσημείωτο επίσης ότι το Φεβρουάριο του 1972 ο στρατιώτης Δημήτρης Μητροπάνος κλήθηκε από τη μονάδα του για να ηχογραφήσει σε μόλις 4 ημέρες τον δίσκο μαζί με την Πετρή Σαλπέα.
Τους στίχους για τον Άγιο Φεβρουάριο έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου, ανάμεσα στο 1968 και το 1970. Πηγή έμπνευσής του αποτέλεσε η γενικότερη έρευνά του, αρχικά για την Μικρασιατική εκστρατεία και τη ζωή του Ελληνισμού της Σμύρνης και περαιτέρω για σχετικό υλικό (καρτ ποστάλ, φωτογραφίες, κείμενα κ.α.). Γράφτηκαν περίπου 30 τραγούδια σχετικά με το θέμα και τελικά επελέγησαν 9. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1972 σε μουσική, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας από το Δήμο Μούτση.
Το 10ο τραγούδι του δίσκου: "Η σούστα πήγαινε μπροστά".
Μαζί με δυο κληρωτούς λοχίες καθόμασταν στο 4ο γραφείο του διοικητηρίου, έβαλα την κασέτα στο κασετόφωνο με προσμονή. Τι ήταν αυτό πάλι; Ροκ, τζαζ, ή κάτι τέτοιο θύμιζε η εισαγωγή. Μα, στέλνεις στον διψασμένο για καθαρό νεράκι μπύρες και κοκακόλες ή έστω σαμπάνιες; Όχι, το περίφημο μουσικό θέμα σχηματίστηκε ξαφνικά μέσα στην τζαζορόκ εισαγωγή, μια συγκίνηση μοναδική, ένεκα και της «δίψας».
Η εισαγωγή:
artist - Track 1.m... |
Hosted by eSnips |
Πρώτη συνάντηση – κάλλιο αργά παρά ποτέ – με το ολοκληρωμένο έργο. Την ίδια ακριβώς εποχή, ο Δήμος Μούτσης έγραφε το σημείωμα της επανακυκλοφορίας του κορυφαίου έργου του, του «Αγίου Φεβρουαρίου» για την Universal. Αξιοσημείωτο επίσης ότι το Φεβρουάριο του 1972 ο στρατιώτης Δημήτρης Μητροπάνος κλήθηκε από τη μονάδα του για να ηχογραφήσει σε μόλις 4 ημέρες τον δίσκο μαζί με την Πετρή Σαλπέα.
Τους στίχους για τον Άγιο Φεβρουάριο έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου, ανάμεσα στο 1968 και το 1970. Πηγή έμπνευσής του αποτέλεσε η γενικότερη έρευνά του, αρχικά για την Μικρασιατική εκστρατεία και τη ζωή του Ελληνισμού της Σμύρνης και περαιτέρω για σχετικό υλικό (καρτ ποστάλ, φωτογραφίες, κείμενα κ.α.). Γράφτηκαν περίπου 30 τραγούδια σχετικά με το θέμα και τελικά επελέγησαν 9. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1972 σε μουσική, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας από το Δήμο Μούτση.
Το 10ο τραγούδι του δίσκου: "Η σούστα πήγαινε μπροστά".
artist - Track 10.... |
Hosted by eSnips |
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008
Το 10λεπτο της δημοσιότητας
Μια μικρή αποστροφή ενός άρθρου στη σημερινή Καθημερινή. Το άρθρο αναφέρεται σε ένα CD που ο κομιστής του παρέδωσε έναντι αδρού τιμήματος στις γερμανικές αρχές και το οποίο περιείχε στοιχεία για Γερμανούς φοροφυγάδες. Αντιγράφω, άνευ άλλου σχολίου:
"Ολα άρχισαν να έρχονται στο φως την περασμένη εβδομάδα, καθώς η εισαγγελία του Μπόχουμ επιφύλαξε μία δυσάρεστη έκπληξη στον επικεφαλής των γερμανικών ταχυδρομείων, Κλάους Τσουμβίνκελ με την ευκαιρία του Αγίου Βαλεντίνου: αντί για σοκολατάκια ή τριαντάφυλλα έστειλε στον στενό φίλο της καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ,... άνδρες της αστυνομίας, οι οποίοι τον συνέλαβαν και ερεύνησαν το γραφείο του στη Βόννη, αλλά και τη βίλα του στην Κολωνία. Η επιχείρηση έγινε μάλιστα σε απευθείας μετάδοση με το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης, γεγονός ασυνήθιστο για τα γερμανικά δεδομένα. Στη διάρκεια των ανακρίσεων ο Τσουμβίνκελ ομολόγησε αμέσως την ενοχή του και το κουβάρι άρχισε σιγά σιγά να ξετυλίγεται. Αναλυτές εικάζουν ότι η δημόσια διαπόμπευση του στελέχους των ταχυδρομείων είχε στόχο να συνετιστούν και άλλοι φοροφυγάδες και να παραδοθούν οικειοθελώς στις αρχές."
"Ολα άρχισαν να έρχονται στο φως την περασμένη εβδομάδα, καθώς η εισαγγελία του Μπόχουμ επιφύλαξε μία δυσάρεστη έκπληξη στον επικεφαλής των γερμανικών ταχυδρομείων, Κλάους Τσουμβίνκελ με την ευκαιρία του Αγίου Βαλεντίνου: αντί για σοκολατάκια ή τριαντάφυλλα έστειλε στον στενό φίλο της καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ,... άνδρες της αστυνομίας, οι οποίοι τον συνέλαβαν και ερεύνησαν το γραφείο του στη Βόννη, αλλά και τη βίλα του στην Κολωνία. Η επιχείρηση έγινε μάλιστα σε απευθείας μετάδοση με το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης, γεγονός ασυνήθιστο για τα γερμανικά δεδομένα. Στη διάρκεια των ανακρίσεων ο Τσουμβίνκελ ομολόγησε αμέσως την ενοχή του και το κουβάρι άρχισε σιγά σιγά να ξετυλίγεται. Αναλυτές εικάζουν ότι η δημόσια διαπόμπευση του στελέχους των ταχυδρομείων είχε στόχο να συνετιστούν και άλλοι φοροφυγάδες και να παραδοθούν οικειοθελώς στις αρχές."
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
Σημαιοστολισμοί
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου πολλοί ήταν αυτοί που δήλωσαν την έκπληξή τους και την επιλογή της σημαίας του αυτοανακηρυχθέντος κράτους. Πολλοί περίμεναν αυτή ή αυτή .
Η τελική επιλογή κρύβει έναν υπόγειο και πονηρό σκοπό που ο 'στρατολάτης', μετά από ενδελεχή έρευνα των άριστα εκπαιδευμένων κατασκόπων του, αποκαλύπτει σήμερα κατ' αποκλειστικότητα. Η επιλεχθείσα σημαία του Κοσόβου μοιάζει επίτηδες με σημαία πολιτείας των ΗΠΑ. Απώτερος σκοπός είναι να γεμίσουν τα Βαλκάνια με αλβανόφωνα κρατίδια τα οποία θα ενωθούν υπό τις Η.Π.Αλβανίας, με σημαία αυτή .
Η μόνη αντίδραση στον αλβανικό επεκτατισμό είναι η Ελλάδα να προλάβει την Αλβανία και να εφαρμόσει πρώτη το αμερικανικό μοντέλο. Έτσι για παράδειγμα μπορεί να κηρυχτεί η ανεξαρτησία της Παγουρίας με σημαία αυτή και να ακολουθήσει η ανεξαρτητοποίηση της Γκατζολίας με σημαία αυτή , και ούτω καθ' εξής. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάς θα ελέγξει τις εξελίξεις και σύντομα θα μετατραπεί σε περιφερειακή Υπερδύναμη.
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008
Πρόωρη συνταξιοδότηση
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008
Η ζωή εν κάδω
Το βρέφος που βρέθηκε ζωντανό στα σκουπίδια δεν είναι ένα ακόμα σημείο των καιρών. Η ανθρώπινη ζωή σήμερα, στον οικονομικά ανεπτυγμένο κόσμο τουλάχιστον, έχει μεγαλύτερη αξία από ότι πριν από 50 χρόνια. Τουλάχιστον για τους έχοντες τη ευχέρεια να αποτιμούν την αξία της με το στομάχι τους γεμάτο. Το νεογέννητο πετάχτηκε στον κάδο από κάποια μετανάστρια, απελπισμένη απ' την ανέχεια, με το στομάχι της άδειο και το νου της σαλεμένο. Ο καθένας μπορεί να κρίνει και να κατακρίνει με ευκολία κρίνοντας εκ του οίκου του τα αλλότρια.
Πριν λίγα χρόνια είχα βρει στον κάδο της γειτονιάς μου, τυλιγμένα σε μια σακούλα σκουπιδιών τέσσερα νεογέννητα γατάκια. Οι σπαρακτικές κραυγές τους δεν αντήχησαν σε κανένα δελτίο ειδήσεων. Δίνουν όμως το στίγμα της πραγματικής αποτίμησης της αξίας της ζωής. Αξία έχει μόνο ότι καλύπτει κάποια ανάγκη μας.
Πριν λίγα χρόνια είχα βρει στον κάδο της γειτονιάς μου, τυλιγμένα σε μια σακούλα σκουπιδιών τέσσερα νεογέννητα γατάκια. Οι σπαρακτικές κραυγές τους δεν αντήχησαν σε κανένα δελτίο ειδήσεων. Δίνουν όμως το στίγμα της πραγματικής αποτίμησης της αξίας της ζωής. Αξία έχει μόνο ότι καλύπτει κάποια ανάγκη μας.
Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008
Η Τέχνη πάσχει από μεγαλοκαρδία
Τελικά η Τέχνη δεν έχει σύνορα, ούτε περιορισμούς. Δεκάδες πολύχρωμες καρδιές γέμισαν την Αθήνα, σκορπώντας αισιοδοξία και χαμόγελο στους ανέμελους περιπατητές του Κέντρου. Ήδη οι κάτοικοι της Αθήνας έχουν μεταμορφωθεί. Πριν την έκθεση η μούντζα στα φανάρια και τις διαβάσεις έπεφτε σύννεφο. Τώρα στο κέντρο επικρατεί κυκλοφοριακό χάος, αφού οδηγοί και πεζοί με το χαμόγελο στα χείλη δεν κουνάνε ρούπι αν δεν δεχτεί ο άλλος την προτεραιότητα. Ήχος κόρνας δεν ακούγεται και οι τροχονόμοι αντί κλήσεων μοιράζουν σοκοφρέτες. Μικρή αλλά χαριτωμένη παραφωνία αποτελούν τα πιτσιρίκια που βλέποντας τις καρδιές ζητούν από τους μπαμπάδες τους να τους αγοράσουν ένα τεράστιο μπαλόνι Μπόμπ Σφουγγαράκη, αλλιώς θα τσιρίζουν μισή ώρα και θα τους κάνουν ρεζίλι. Οι ανθοπώλες τρίβουν τα χέρια τους καθώς πλησιάζει η γιορτή του Προστάτη τους, του Αγίου Βαλεντίνου και είναι σίγουρο ότι οι εκτιθόμενες καρδιές θα κάνουν τις καρδιές των ερωτευμένων να χτυπούν σαν τρελές∙ όλη η παραγωγή τριαντάφυλλων του Ισπαχάν δεν θα φτάσει για τη ζήτηση που αναμένεται. Ο Δήμος Αθηναίων καλά θα κάνει να φρουρεί επί 24ώρου βάσης τα πολυάριθμα παρτέρια του.
Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008
Χριστιανοδημοκρατικές διαδικασίες
Η επικαιρότητα είναι μια πεταχτή σουρλουλού που όσο εύκολα ξελογιάζει άλλο τόσο εύκολα βαριέται. Τις τελευταίες ημέρες έχει ρίξει τα δίχτυα της στους πανοσιολογιοτάτους μητροπολίτες που ονειρεύονται να θερμάνουν τους σεπτούς ποπούς τους στην αρχιεπισκοπική μπρεζέρα. Από κει θα μπορούν να θωπεύουν επί μακρόν την πυγή της επικαιρότητας. Σ' αυτή την εκλογική διαδικασία η πανιερότατη ομήγυρις αποτελείται - εξ' ορισμού - από Χριστιανούς Ορθόδοξους υποψηφίους.
Στο έτερο εκλογικό φλερτ της επικαιρότητας, τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, οι τέσσερις υποψήφιοι είναι: μια Μεθοδίστρια, ένας Προτεστάντης, ένας της Επισκοπικής Εκκλησίας και ένας Μορμόνος. Ήδη έχουν αποσυρθεί από την κούρσα δύο Βαπτιστές και ένας Καθολικός. Με πολιτειακά κριτήρια η αμερικανική δημοκρατία είναι ανέκδοτο αλλά με θρησκειοδογματικά είναι πραγματική όαση (έστω κι αν υπάρχουν περί τα 300 χριστιανικά δόγματα στις ΗΠΑ).
Γενετήσια παρατήρηση: Οι δύο ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι έχουν αθροιστικά 12 τέκνα (9 γιούς και 3 κόρες) ενώ οι δύο δημοκρατικοί μόλις 3 κόρες. Φαίνεται ότι οι ρεπουμπλικάνοι γαμούν καλύτερα...
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008
Μετρό, "Κοινωνία των Πολιτών" και άλλες χαριτωμένες παπαριές
Διάβαζα σε διάφορα μπλογκς για τη διαμάχη μεταξύ σωματείου εργαζομένων στο Μετρό και ΟΑΣΑ σχετικά με την πιλοτική επέκταση του ωραρίου λειτουργίας Μετρό και ΗΣΑΠ. Διάβασα επίσης την παρέμβαση ενός μπλογκοχώρου υψηλής επισκεψιμότητας με την ετικέτα "η γενιά των 700 ευρώ", κατά της αντίδρασης του σωματείου εργαζομένων. Μπορεί να είμαι ένας φτωχός στρατολάτης των 10 επισκέψεων τη μέρα, αλλά όταν διαολίζομαι τα βάζω και με τη γενιά των 7000 ευρώ. Το σχετικό ποστ είναι κατακλυσμένο από συγκεκριμένα πολυχρησιμοποιημένα κλισέ. Σταχυολογώ και σχολιάζω:
1. Το σωματείο των εργαζομένων αντιδρά ..... αποφασίζει και διατάζει τη μη-εφαρμογή της....... επιχειρεί να επιβάλει αυταρχικά την άποψή της σε ολόκληρη την κοινωνία.
Ποιός ακριβώς πρέπει να είναι ο ρόλος ενός σωματείου αν όχι αυτός της υπεράσπισης των στοιχειωδών δικαιωμάτων των μελών του; Η χρήση αποστροφών του είδους "αποφασίζει και διατάζει" είναι εξόφθαλμα λαϊκίστικη, χρωματίζει αρνητικά και προδιαθέτει ανάλογα ενάντια σε ένα κατοχυρωμένο συνταγματικό και δημοκρατικό δικαίωμα.
2. Η Κοινωνία των Πολιτών δε μπορεί να μένει απαθής και αδρανής μπροστά σε αυτήν την πρόκληση
Ποια είναι αυτή η περιθρύλητη "Κοινωνία των Πολιτών" που η ιερότητά της απεικονίζεται με τα κεφαλαία Κ και Π; Πως μπορώ να γίνω μέλος της, να έχω κι εγώ ένα πρόσωπο στην κοινωνία;
3. Λέμε ΟΧΙ στην αντίληψη που θέλει τα δημόσια αγαθά, τις υπηρεσίες και τις υποδομές της χώρας έρμαιο στα χέρια των συνδικαλιστών.
Η δαιμονοποίηση του συνδικαλισμού δεν είναι νέο φρούτο. Καλλιεργείται συστηματικά από πολλούς εθελοντές και σε αντίθεση με τον "εθελοντισμό" δεν χαίρει καμίας εκτίμησης από τα ΜΜΕ. Ο κλισεϊκός συνδικαλιστής είναι ένας χοντρός άσχημος και βρωμύλος μουσάτος που μπήκε με μέσο στο δημόσιο, κοπροσκυλιάζει όλη μέρα, ταλαιπωρεί τον άτυχο Πολίτη, θέλει να αυγατίσει τα "κεκτημένα" του και φυσικά τον "πληρώνουμε όλοι μας". Αντίθετα το μέλος της Κοινωνίας των Πολιτών είναι νέος, όμορφος, φτύνει στα μούτρα τους εμπόρους θέσεων στο δημόσιο, δουλεύει σαν το σκύλο, είναι κοινωνός του εθελοντισμού, περνά τις γριούλες απέναντι και δεν χρωστά σε κανένα.
4. *ΔΙΕΥΚΡΙΝIΣΗ
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ, ΚΑΤΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το κερασάκι της τούρτας φαίνεται- ή παριστάνει - οτι αγνοεί τις διατάξεις του ισχύοντος εργατικού νόμου 3385/2005 σχετικά και το καθεστώς υπερωριών και κυρίως "διευθέτησης του χρόνου εργασίας". Δεν είναι πάντως καθόλου δύσκολο να τις βρει κανείς.
Όλη αυτή η φιλολογία δεν είναι ούτε αθώα ούτε αυθόρμητη. Στόχος είναι πάντα η διαίρεση των εργαζομένων. Στα ίδια πλαίσια κατά καιρούς ακούμε για "βολεμένους" και "ρετιρέ" και την απαίτηση της κοινωνίας για κατάργηση των προνομίων και την εξομοίωση όλων (προς τα κάτω). Τα "κεκτημένα" είναι αγκυλώσεις του παρελθόντος, το ιδανικό είναι να ενταχθούν όλοι στη "γενιά των 700 ευρώ". Το "διαίρει και βασίλευε" ήταν πάντα επιτυχημένη μέθοδος, σε συνδυασμό δε με τον "εθελοντισμό" φτιάχνει άκρως επιτυχημένο κοκτέϊλ. Η συλλογικότητα είναι στο απόσπασμα. Το μοντέλο που προωθεί έντεχνα και ύπουλα τον ατομισμό δημιουργεί γενίτσαρους της τάξης τους. Κακοπληρωμένους εργαζόμενους που αντί να αναζητούν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους στη συλλογική προσπάθεια, την αναζητούν στη στοχοποίηση των υπολοίπων που έχουν απλώς καλύτερες συνθήκες - το αυτονόητο δηλαδή. Ίσως βέβαια έτσι η γενιά των 700 ευρώ καταφέρει να γίνει γενιά των 728 ευρώ.
1. Το σωματείο των εργαζομένων αντιδρά ..... αποφασίζει και διατάζει τη μη-εφαρμογή της....... επιχειρεί να επιβάλει αυταρχικά την άποψή της σε ολόκληρη την κοινωνία.
Ποιός ακριβώς πρέπει να είναι ο ρόλος ενός σωματείου αν όχι αυτός της υπεράσπισης των στοιχειωδών δικαιωμάτων των μελών του; Η χρήση αποστροφών του είδους "αποφασίζει και διατάζει" είναι εξόφθαλμα λαϊκίστικη, χρωματίζει αρνητικά και προδιαθέτει ανάλογα ενάντια σε ένα κατοχυρωμένο συνταγματικό και δημοκρατικό δικαίωμα.
2. Η Κοινωνία των Πολιτών δε μπορεί να μένει απαθής και αδρανής μπροστά σε αυτήν την πρόκληση
Ποια είναι αυτή η περιθρύλητη "Κοινωνία των Πολιτών" που η ιερότητά της απεικονίζεται με τα κεφαλαία Κ και Π; Πως μπορώ να γίνω μέλος της, να έχω κι εγώ ένα πρόσωπο στην κοινωνία;
3. Λέμε ΟΧΙ στην αντίληψη που θέλει τα δημόσια αγαθά, τις υπηρεσίες και τις υποδομές της χώρας έρμαιο στα χέρια των συνδικαλιστών.
Η δαιμονοποίηση του συνδικαλισμού δεν είναι νέο φρούτο. Καλλιεργείται συστηματικά από πολλούς εθελοντές και σε αντίθεση με τον "εθελοντισμό" δεν χαίρει καμίας εκτίμησης από τα ΜΜΕ. Ο κλισεϊκός συνδικαλιστής είναι ένας χοντρός άσχημος και βρωμύλος μουσάτος που μπήκε με μέσο στο δημόσιο, κοπροσκυλιάζει όλη μέρα, ταλαιπωρεί τον άτυχο Πολίτη, θέλει να αυγατίσει τα "κεκτημένα" του και φυσικά τον "πληρώνουμε όλοι μας". Αντίθετα το μέλος της Κοινωνίας των Πολιτών είναι νέος, όμορφος, φτύνει στα μούτρα τους εμπόρους θέσεων στο δημόσιο, δουλεύει σαν το σκύλο, είναι κοινωνός του εθελοντισμού, περνά τις γριούλες απέναντι και δεν χρωστά σε κανένα.
4. *ΔΙΕΥΚΡΙΝIΣΗ
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ, ΚΑΤΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το κερασάκι της τούρτας φαίνεται- ή παριστάνει - οτι αγνοεί τις διατάξεις του ισχύοντος εργατικού νόμου 3385/2005 σχετικά και το καθεστώς υπερωριών και κυρίως "διευθέτησης του χρόνου εργασίας". Δεν είναι πάντως καθόλου δύσκολο να τις βρει κανείς.
Όλη αυτή η φιλολογία δεν είναι ούτε αθώα ούτε αυθόρμητη. Στόχος είναι πάντα η διαίρεση των εργαζομένων. Στα ίδια πλαίσια κατά καιρούς ακούμε για "βολεμένους" και "ρετιρέ" και την απαίτηση της κοινωνίας για κατάργηση των προνομίων και την εξομοίωση όλων (προς τα κάτω). Τα "κεκτημένα" είναι αγκυλώσεις του παρελθόντος, το ιδανικό είναι να ενταχθούν όλοι στη "γενιά των 700 ευρώ". Το "διαίρει και βασίλευε" ήταν πάντα επιτυχημένη μέθοδος, σε συνδυασμό δε με τον "εθελοντισμό" φτιάχνει άκρως επιτυχημένο κοκτέϊλ. Η συλλογικότητα είναι στο απόσπασμα. Το μοντέλο που προωθεί έντεχνα και ύπουλα τον ατομισμό δημιουργεί γενίτσαρους της τάξης τους. Κακοπληρωμένους εργαζόμενους που αντί να αναζητούν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους στη συλλογική προσπάθεια, την αναζητούν στη στοχοποίηση των υπολοίπων που έχουν απλώς καλύτερες συνθήκες - το αυτονόητο δηλαδή. Ίσως βέβαια έτσι η γενιά των 700 ευρώ καταφέρει να γίνει γενιά των 728 ευρώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)