Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Η οξεία όραση του Παπουτσή

Δεν έχει ακόμα κατακάτσει η τοξική σκόνη των κατά Παπουτσή "καπνογόνων" που θόλωσαν το κέντρο της Αθήνας χτες και προχτές. Δεν έχει ξεθυμάνει η τσίκνα που τσιμπά αναπνοή και μάτια στο Μετρό του Συντάγματος και γύρω απ' την πλατεία. Κι έρχεται ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και παρακαλεί "να μην επιβεβαιωθεί το άσπρο φανελάκι με το αίμα".
Ο Παπουτσής ως έσχατο παράδειγμα του πολιτικού αριβισμού έχει εξασκημένο μάτι. Μπορεί λοιπόν εύκολα να διακρίνει τα καπνογόνα από τα δακρυγόνα της αστυνομίας. Δεν του ξεφεύγει το γεγονός πως οι εγκλωβισμένοι στο Μετρό "ξεκουράζονταν μέχρι να φύγουν και παρά τις εκκλήσεις της διοίκησης του Μετρό δεν έφευγαν". Το είδε με τα ίδια του τα ματάκια: κανείς δεν εισήλθε στο "άβατο της Βουλής". Ούτε κουκουλοφόρους συνεργάτες της αστυνομίας είδε. Εξάλλου "τέτοιου είδους πρακτικές δεν συμβαίνουν στην ελληνική αστυνομία".

Αν πίστευα πως ο Προστάτης του Πολίτη ήταν ξετσίπωτο σκουλήκι με λειψή όραση θα έπιανα το χάρακα και θα έλεγα:
Για δες εδώ

Αυτό είναι ένα καπνογόνο. Χρησιμοποιείται για ασκήσεις πυροσβεστικής, στρατού κλπ. και από οπαδούς στα γήπεδα. Όσο και να ρουφήξεις πάλι κόκκινους καπνούς (εν προκειμένω) θα βλέπεις.

Αυτό είναι ένα δακρυγόνο. Αν ρουφήξεις μια τζουρίτσα θα δεις κοπάδια χουντικών φοινίκων να φτερουγίζουν χαρούμενοι γύρω από τον πασοκικό ήλιο και μια παλίρροια γύψου να καταπίνει αργά αργά την κοινοβουλευτική παρωδία δημοκρατίας.

Κι ίσως συνέχιζα:

Αυτό είναι ένα πλοίο της γραμμής που σουλατσάρει στη μπουνάτσα κουβαλώντας εκδρομείς στα νησιά.


Αυτό είναι ένα σαπιοκάραβο που τράβηξε γραμμή για τον πάτο παρασύροντας στο θάνατο 81 επιβάτες. Θυμάσαι; Ήσουν Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και δήλωνες πως "το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο". Αν δεν παραιτήθηκες τότε που χάθηκαν τόσες ζωές θα παραιτηθείς τώρα που απλά μας κυνηγούσαν τα σκυλιά σου για να πανηγυρίσουμε παρέα την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου;

Καρπαζιές, γιαούρτια και χρονόμετρα

Πως το λένε αυτό το παιχνίδι που κάποιος εισπράτει καρπαζιές από δυο-τρεις συμπαίκτες του κι έπειτα προσπαθεί να εντοπίσει τον δότη; Αυτό περίπου παίζουμε τις τελευταίες μέρες στο Σύνταγμα. Τις καρπαζιές τις μοιράζουν τα ΜΑΤ και οι κουκουλοφόροι ασφαλίτες, εμείς γυρίζουμε, κουνάμε αυστηρά το δάχτυλο και τους δύο, τους μαλώνουμε γιατί τις έριξαν δυνατές και μοιραία ξαναγυρνάμε την πλάτη για να πέσει η επόμενη. Που θα πάει όμως αυτό το βιολί; Πότε θα σταματήσουν οι φάπες; Προφανώς δεν είναι εύκολο. Πως να ξεχωρίσεις τον εντεταλμένο ασφαλίτη από τον απηυδισμένο διαδηλωτή που πετά ένα μπουκάλι συμμετέχοντας ακούσια στο παιχνίδι; Πως να απομονώσεις ακόμα και τους συγκροτημένους σε σώμα ασφαλίτες αν δεν ασκήσεις με τη σειρά σου βία; Απλά, δεν γίνεται. Όπως εξάλλου τίποτα δεν μπορεί να γίνει σε κατεύθυνση ανατρεπτική χωρίς βία. Όταν πάντως σου ασκούν βία στο βαθμό που αυτή κορυφώθηκε χτες καταντά ίσως κακόγουστο να επαίρεσαι για την ειρηνική προαίρεση των διαδηλώσεων.
Δε λέω, ωραία τα παιχνίδια, ωραίο το πείσμα να ανακαταλαμβάνεται κάθε φορά η πλατεία, ωραία και τα οργισμένα συνθήματα. Συγκινητική η αποφασιστικότητα των νέων που αναδιπλώνονται οργανωμένα, χειροκροτούν ειρωνικά τα κατορθώματα των πραιτωριανών, βοηθιούνται μοιράζοντας αντιόξινα και ψυχραιμία. Τέσσερις μέρες απεργία τον τελευταίο μήνα, έχω χορτάσει δακρυγόνο. Δεν το χαραμίζω, τίποτα δεν πάει χαμένο. Μόνο ελπίδα μπορεί να προσφέρει ο μαζικός ξεσηκωμός χιλιάδων ανθρώπων κόντρα στο κλίμα εκβιασμού και τρομοκρατίας της εξουσίας. Κι αν ακόμα αύριο ξεφουσκώσει, ο σπόρος του δεν θα ξεραθεί. Έρχονται πολύ δυσκολότερες μέρες, θα υπάρξουν καλέσματα που πια πιστεύω πως δεν θα πάνε στον βρόντο.

Κι ας αλλάξω λίγο θέμα. Με μια γρήγορη ματιά στα νέα διάβασα πως "προπηλακίστηκαν Αθανασιάδης και Κανέλλη". Τα καθεστωτικά μέσα ευκαιρία ψάχνουν για τσουβάλιασμα, δεν σπανίζουν πια τα προϊόντα κοινωνικού αυτοματισμού που καλλιεργήθηκαν στα θερμοκήπια της ρητορείας του "όλοι είναι ίδιοι".
Όση σχέση έχουν η Κανέλλη ή οποιοσδήποτε βουλευτής του ΚΚΕ (και του ΣΥΡΙΖΑ λέω εγώ) με τον Αθανασιάδη ή οποιοδήποτε κυβερνητικό βουλευτή, τόση σχέση έχει ο εντεταλμένος ή μη τραμπούκος με αθώο επαναστάτη. Το τσουβάλιασμα είναι προσφιλέστατο σε αυτούς που προτιμούν να τους βλέπουν όλους ίδιους για να βυθίζονται στο χλιαρό μίγμα υποκατάστατων δικαίωσης. Όταν ο ταπεινός μικροαστός που σε κάθε φάση της ζωής του, με κάθε τρόπο, στήριξε την αγέλη των δικομματικών υαινών βλέπει το σύμπαν του να γκρεμίζεται, είναι αναμενόμενο να προσπαθεί να τραβήξει τους υπόλοιπους στη λακούβα με τα σκατά στα οποία κολυμπάει. Τέτοιας συνομοταξίας μικροαστοί απαντώνται κατά συστάδες και στο Άνω Σύνταγμα. Δεν είναι η πλειοψηφία, είναι όμως οι πιο θορυβώδεις. Προτάσσουν τα χεράκια τους μουτζώνοντας τους σοβάδες του κτιρίου γιατί δεν έχουν τα κότσια να μουτζώσουν τα μούτρα τους. Μιλάνε για τριακόσιους που πρέπει να κρεμαστούν / πυρποληθούν / ανασκολπιστούν γιατί αν μιλούσαν για διακόσιους εξήντα έξι θα ομολογούσαν -οι περισσότεροι από αυτούς- τη συνενοχή τους στην κατάντια.

Άλλοι πάλι στέκουν με το χάρακα και το χρονόμετρο παίρνοντας το αζιμούθιο των κινήσεων του ΠΑΜΕ. Θεωρούν πως το ΠΑΜΕ και κάθε ταξικό κίνημα πρέπει να πάρει το βάφτισμα του δακρυγόνου και να χορέψει τσιγκολελέτα με τους μπατσοασφαλίτες προκειμένου να αποκτήσει το δικαίωμα παρέμβασης στο ιερό άβατο της πλατείας Συντάγματος. Ο ρόλος όμως του ΠΑΜΕ και κάθε ταξικού κινήματος δεν είναι να βολτάρει ευθυτενές ανάμεσα στα χημικά, περήφανο για κάθε τζούρα που εισπνέει. Ο ρόλος του φαίνεται στους χώρους δουλειάς, εκεί κρίνεται. Η απουσία του από εκεί είναι αξιοκατάκριτη όχι η απουσία του από επιχειρήσεις ανακατάληψης πλατειών, όσο κι αν οι τελευταίες έχουν τη γοητεία και τη λεβεντιά τους. Οι εργατικοί αγώνες όμως δεν είναι καλλιστεία, αντίθετα, γίνονται κόντρα στην αισθητική των καθεστωτικών μέσων και στα δομημένα μικροαστικά αντανακλαστικά (όπως γλαφυρά φαίνεται στα σχόλια του συνδεδεμένου άρθρου).

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Βίντεο από την Τρίτη, πρωϊνά και νυχτερινά

Οι πρωϊνές προσυγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ κινήθηκαν προς την πλατεία Συντάγματος παρακάμπτοντας την Ομόνοια. Κατέλαβαν την οδό Αμαλίας από τη γωνία με Β.Σοφίας μέχρι περίπου το Ζάππειο. Δεδομένων των συνθηκών όχι ιδιαίτερα ικανοποιητική η προσέλευση του κόσμου. Η απογευματινή συγκέντρωση πάντως διαβάζω πως ήταν πολύ μαζικότερη.



Ανάλογη ήταν η συμμετοχή στα γκρουπ των πρωτοβάθμιων σωματείων, εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ΓΣΕΕ. Οι "αγανακτισμένοι" άρχισαν να μαζεύονται δειλά την ίδια περίπου ώρα.



Η αστυνομική βία δεν γνωρίζει από περικοπές και μνημόνια. Προσφέρεται απλόχερα στο λαό. Μέχρι χτες υπό το φως του ηλίου, πλέον και σε νυχτερινές δόσεις. Το βράδυ το Σύνταγμα σχεδόν γέμισε, ξεκίνησαν και κάποιες συναυλίες, έστω κι αν κάποια στιγμή σεγόντο άρχισαν να κρατούν τα μπαμ-μπουμ των δακρυγόνων και των χειροβομβίδων κρότου-λάμψης. Οι μπάτσοι είναι φιλόμουσοι, δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια συχνότητα σε εκρήξεις. Περιμένουν το σήμα της μπακέτας του μαέστρου τους με προσήλωση και τα ματσούκια τους προτεταμμένα. Μπαίνω στον πειρασμό να γράψω που να τα βάλουν αλλά δεν θέλω να ρίξω το επίπεδο του μπλόγκ...







Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Η μάχη της γενιάς μας

Λίγο καιρό πριν ήταν ακόμα ισχυρή πλειοψηφία οι μετριοπαθείς μικροαστοί που θεωρούσαν το "έχουμε πόλεμο" ως υπερβολική διατύπωση. Εκλάμβαναν τα χαστούκια της εξουσίας των μονοπωλίων ως φιλικά μπατσάκια ή ακόμα ως πατρικές νουθεσίες. Κι όταν έπεφτε κανα χαστούκι λίγο πιο δυνατό γυρίζαν το βλέμμα με παράπονο στην τηλεόραση. Αναζητούσαν μια κάποια, όποια, δικαίωση. Ακόμα και τη δικαίωση των χαστουκιστών μέσα στις "εμπεριστατωμένες αναλύσεις" του Παπαχελά ή του Πρετεντέρη (αν το ξύλο που τρως είναι δικαιολογημένο αντέχεται καλύτερα). Ή ακόμα καλύτερα τη δικαίωση του δαρμένου μέσα στις ψυχοπαθολογικές κραυγές του Χίου και στα σάλια του Αυτιά. Ο τραμπουκισμός της εξουσίας ενθαρρυμένος απ' την αμήχανη ανοχή των καρπαζοεισπρακτόρων σιγά σιγά εκτραχύνθηκε. Τα χαστούκια δώσαν τη θέση τους στις κλωτσιές, αντί για το πλαφ της χαλαρής σάρκας του μάγουλου ακούγονται τώρα τα κρακ των πλευρών και των ισχίων, οι βλάβες των καρπαζοεισπραχτόρων τείνουν πια άμεσα να γίνουν μη αναστρέψιμες. Η εξουσία τυφλωμένη στον κύκλο του αίματος που έχει μπει ετοιμάζεται τώρα να ξεθηκαρώσει τη μασέτα της. Η βία είναι κατηφορική, όποιος την κοινωνήσει δύσκολα συγκρατεί την ορμή του.

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που βλέπουν τη μασέτα να σηκώνεται και νομίζουν πως θα ξαναμπεί στη θήκη της στεγνή.
Ή έστω βρεγμένη με το αίμα του διπλανού τους.
Ή έστω ο δήμιος θα ραγίσει στα παρακάλια τους και θα περάσει στον επόμενο.
Κι όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που βλέπουν το δήμιο να υπόσχεται νέα βασανιστήρια κι εκτιμούν τη φιλαλήθειά του.
Κι όμως, υπάρχουν ακόμα πολλοί που λένε "οι δήμιοι δεν φορούν κοστούμι, δε σπουδάζουν την τέχνη τους στα LSE και τις αμερικές, δεν, δεν, δεν, δεν είναι δυνατόν"

Κι ενώ γύρω τους ακούγονται ολοένα πυκνότερες οι φωνές που λένε "ΑΡΚΕΤΑ".
Χέρια απλώνονται ν' αρπάξουν το οπλισμένο χέρι του κοστουμαρισμένου δήμιου.
Φλέβες φουσκώνουν σε τεντωμένα χέρια και λαιμούς, όχι για να δώσουν στόχο αλλά για να σηκώσουν τα πεσμένα κορμιά.
Φωνές υψώνονται μία μία, ενώνονται σ'ένα αγριεμένο βουητό, λίγο ακόμα και θα ραγίσουν οι ματωμένοι βωμοί, θα γίνουν θρύψαλα τα γυάλινα μάτια των δήμιων.

Πάρτο χαμπάρι, χρειάζεται κι η δική σου φωνή. Αύριο και μεθαύριο δίνεται η μάχη που κι αν δεν κρίνει τον πόλεμο θα κρίνει το πόσο αίμα θα χυθεί. Με ή χωρίς Μετρό, με ή χωρίς λεωφορεία, με ή χωρίς πόδια, όλοι πρέπει να ενώσουν τις πλατείες της Αθήνας σε μια απέραντη, ενιαία διαδήλωση. Εσύ με τα πρωτοβάθμια, ο άλλος με τους "αγανακτισμένους", εγώ με το ΠΑΜΕ, όλοι στους δρόμους.


Update:
Ένα ζεστό ευχαριστώ στους συνδικαλιστές του Μετρό. Έστω κι αν η όποια απεργία των ΜΜΜ δεν είναι δικαιολογία για τους αρτιμελείς.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Αγαπάς τους τοκογλύφους; Απόδειξη!


Τα οικονομικά "επιτελεία" των κυβερνήσεων λιτότητας που προπονούνται στις καμπούρες μας τις τελευταίες δεκαετίες μας έχουν τρελάνει στις ντρίπλες και τα τακουνάκια. Η αναδρομικότητα είναι μια απ' τις αγαπημένες τους φιγούρες. Γενικώς ότι τους καυλώσει κάνουν και λογαριασμό δε δίνουν αφού η νομοθετική εξουσία υπάρχει ακριβώς για να νομιμοποιεί τις ορέξεις τους, άντε, που και που βαράει κι αυτή αθλητικές κατσαρόλες για να προγκήξει τα γαρδέλια. Αυτό που γίνεται όμως τώρα με τον μεσοπρόθεσμο οίστρο της εξουσίας δεν έχει προηγούμενο. Μέχρι χτες ήμασταν μαθημένοι σε αναδρομικές επιβολές φόρων και περικοπών. Ο νέος υπουργός οικονομικών όμως έρχεται να τεκμηριώσει τη χρησιμότητα των ανασχηματισμών και την απύθμενη μαλακία που διαβιεί στους όποιους εγκεφάλους του τριαντακάτι τοις εκατό των ηλιθίων που δήλωσαν δημοσκοπικώς ικανοποιημένοι από την αλλαγή του κατουρημένου σώβρακου της κυβέρνησης με άλλο, ελαφρώς χεσμένο. Κι αφού ολοκλήρωσα αυτή την εύοσμη πρόταση να συμπληρώσω πως δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, ούτε καν το τεκμήριο της μαλακίας, για όποιον ανέχεται πια αυτόν το συρφετό τενεκέδων και δεν αντιλαμβάνεται πως η φοροδιαφυγή τείνει να γίνει το προτελευταίο βήμα αντίστασης. Το τελευταίο θα είναι το πέταγμά τους στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Ερώτηση κρίσεως

Τι τραβά κι αυτός ο πρωθυπουργός μας...

Οι περισσότεροι τον θεωρούν ηλίθιο ενώ αυτός με περίτεχνες πιρουέττες κερδίζει χρόνο, επενδύοντας στην μαλακία αφέλεια μεγάλης μερίδας του λαού απέναντι σε ανασχηματισμούς και συγκυβερνήσεις.
Κάποιοι βουλευτές του αποχωρούν ελπίζοντας σε αξιοποίησή τους σε αναβαπτισμένα "τεχνοκρατικά" κυβερνητικά σχήματα (Φλωρίδη οι παρθενορραφές δεν κάνουν την παρθένα).
Κάποιοι άλλοι αποχωρούν ελπίζοντας -μάλλον βάσιμα- πως αυτά που τόσο καιρό ψηφίζαν σε ευθυτενή στάση προσοχής θα ξεχαστούν σύντομα από τα κουτορνίθια που τους ψηφίζουν.
Κι ο Μακρυπίδης παραιτείται -από εισηγητής για την ώρα- πικραμένος που δεν υπουργοποιήθηκε (πως το αδίκησαν τόσο κατάφωρα τέτοιο μεγαθήριο της πολιτικής;)

Γιώργο μου, λεβέντη μου, γιατί δεν τους κάνεις όλους υπουργούς; Πως παίρνεις τέτοια ρίσκα με το μεσοπρόθεσμο; Μα να πάει στο διάολο Ευρωπαϊκή Ένωση, τοκογλύφοι και καπιταλισμός παρέα, για το γινάτι του Μακρυπίδη;
Γιώργο μου, μήπως τελικά είσαι κρυφοκομμουνιστής;

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Νύχτα Κυριακής στο Σύνταγμα

Έφτασα στο Σύνταγμα χτες βράδυ κατά τις δέκα και μισή. Είχε αρκετό κόσμο παρά την προχωρημένη ώρα, τόσο στην Αμαλίας όσο -κυρίως- στην πλατεία. Οι της Αμαλίας για κάποιο λόγο που αυτοί γνωρίζουν φώναζαν "Ελλάς-Ελλάς" και ανέμιζαν γαλανόλευκες. Δεν είδα κάποια οθόνη να προβάλλει ποδόσφαιρο ή Γιουροβίζιον, υποθέτω ότι το σύνθημα ταίριαζε με τις φωνές ενός παππού που ζητούσε από μικροφωνικής "γνήσιους έλληνες ηγέτες" και όχι "εβραίους". Δεν κάθισα περισσότερο για να μάθω ποιοι ακριβώς από τους ηγέτες μας είναι εβραίοι και ποιοι γιαχωβάδες. Κατηφόρισα στην πλατεία.

Στη λαϊκή συνέλευση παρατήρησα, σε σύγκριση με την προηγούμενη Κυριακή και πιο πριν, μια ριζοσπαστικοποίηση του λόγου των ομιλητών. Ίσως οι "ακομμάτιστοι"-πρώην δικομματισμένοι να βαρέθηκαν και να επέστρεψαν στο τσουβάλιασμα από του καναπέως, ίσως πάλι οι ζυμώσεις της πλατείας σε συνδυασμό με τα ολοένα αυξανόμενα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής να προκάλεσαν κάποιο ρήγμα στο νόμο της απολιτίκ σιωπής. Μου φάνηκε πως ήταν πολύ περισσότεροι αυτοί που δεν φοβόταν να χρησιμοποιήσουν φρασεολογία "αριστερής" κατεύθυνσης και αισθητικής (ενδεικτικές οι προσφωνήσεις τύπου "σύντροφοι") και αντιμετωπίστηκαν θετικά από το πλήθος. Η λέξη "επανάσταση" ακούστηκε πολλές φορές και είχε κάτι από κόκκινο. Εξάλλου πολλοί αναφέρθηκαν στις απεργίες και σε πιθανές συνέργειες με συνδικαλιστικές οργανώσεις. Έγινε ζωντανή σύνδεση με Βαρκελώνη και Τενερίφη σε συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα.

Γεγονός είναι πως δεν έλλειψαν οι κραυγές. Κάποιοι βρίσκουν στο κρέμασμα και το λυντσάρισμα των 300 τη λύση των αδιεξόδων του καπιταλισμού. Και μάλιστα χειροκροτούνται. Αναρωτιέμαι για ποιο ακριβώς έγκλημα θα έπρεπε να κρεμαστεί π.χ. ο Μανώλης Γλέζος ή ο Κώστας Καζάκος. Κι όχι βέβαια μόνο αυτοί. Αναρωτιέμαι ποια ανθρωποφάγα ένστικτα θα έτρεφε ο απαγχονισμός οποιουδήποτε βουλευτή. Από τους βουλευτές της αριστεράς μέχρι τον πιο διεφθαρμένο γαλαζομαυροπράσινο. Η βία είναι αναπόσπαστο στοιχείο μιας επαναστατικής διεργασίας, δεν μπορεί κανείς ν'απαντά στην κρατική βία με ειρωνικά χειροκροτήματα και αποδοκιμασίες. Δεν μπορεί να καταληφθεί η εξουσία με ευγενείς προτροπές. Ευτελίζεται όμως σε έκφραση ταπεινών ενστίκτων όταν παίρνει μορφή λυντσαρίσματος.
Σημειωτέον πως χτες βράδυ πέθανε ξαφνικά ο βουλευτής του ΚΚΕ Άγγελος Τζέκης.

Μια κοπέλα ανέφερε, επίσης χειροκροτούμενη, τη γνωστή ανοησία πως εάν το ποσοστό λευκών σε βουλευτικές εκλογές υπερβαίνει το 50% αυτομάτως διαλύονται ..τα κόμματα. Λες και αν η κυβέρνηση οριζόταν από τον πρόεδρο της δημοκρατίας θα ήταν διαφορετική από την ψηφισμένη ή τα νέα αστικά κόμματα που θα δημιουργούνταν μετά θα προέκυπταν με παρθενογεννέσεις κι όχι με ανακυκλώσεις-βούτυρο στο ψωμί της ολιγαρχίας.
Δεν έλλειψαν και οι αυθόρμητες αλλά αβασάνιστες αποφάσεις. Όλοι σχεδόν ψήφισαν υπέρ του αποκλεισμού της βουλής από εβδόμης πρωϊνής της Τρίτης όταν είναι πιθανότατο πως ελάχιστοι από τους ψηφίσαντες μπορεί να συνδράμει προσωπικά.

Την Τρίτη που δίδεται η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση είναι χρήσιμη η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Όχι γιατί αν χάσει την κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη -που δεν θα τη χάσει- θα αλλάξει κάτι. Αλλά γιατί κατ'ελάχιστον οι λαϊκές κινητοποιήσεις αναγκάζουν το σκηνικό της ολιγαρχίας να εξαντλεί τα πυρομαχικά του. Ανασχηματισμούς, καλλιέργεια "ελπίδων συναίνεσης", ανακύκλωση σάπιων υλικών. Είναι ένας πόλεμος φθοράς που μπορεί να ωφελήσει σε κάτι παραπάνω από αυτό που κατ'αρχήν ελπίζουν οι διαδηλωτές του Συντάγματος. Στην επιτάχυνση της διαδικασίας κατάρρευσης του συστήματος.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Το τρίο της ηδονής

Η νέα κυβερνητική τριάδα προέδρου και αντιπροέδρων της Κυβέρνησης αποδεικνύει περίτρανα πως η τελευταία είναι δεξιά (τουλάχιστον στο ράφτη).

Η γονιμότητα της Κυβέρνησης εγγυημένη

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Κουΐζ για υποψήφιους αυτόχειρες

Ποιος και πότε έκανε την ακόλουθη δήλωση;

"Η χώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ το ΠΑΣΟΚ,  γιατί περισσότερο από ποτέ η χώρα έχει ανάγκη από το φως του ήλιου και την ελπίδα του πράσινου χρώματος"

Ο νικητής θα λάβει κατόπιν κλήρωσης που θα πραγματοποιηθεί ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών και λοιπού προτεκτοράτου κου Πόουλ Τόμσεν υπέροχο επιχρυσωμένο "ήλιο που ανατέλλει".

Απότοκα χαμένης ιστορικής ευκαιρίας

Δε μπορώ να συγκεντρωθώ γαμώτο.
Πάω να γράψω για την "ιστορική ευκαιρία που χάθηκε" και με ξεμυαλίζει η πρόταση Καρατζαφέρη για ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον φέρελπι πιτσιρικά Στεφανόπουλο.
Πάω να γράψω για την απόπειρα νόμιμης συνταγματικής εκτροπής και με αποσυντονίζει ο ένας και μοναδικός Αβραμόπουλος που πιστεύει πως ο λαός εκσπερματίζει μαζικά στην ιδέα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (βιτσιόζικο αγόρι).
Πάω να γράψω για την απόφαση-σταθμό του πρωθυπουργού μας που από συγκυβέρνηση κατέληξε σε αλλαγή σώβρακου και μου αποσπά την προσοχή η φιγούρα της Ντόρας-Κασσάνδρας που προβλέπει δεινά, σεισμούς και καταποντισμούς (αν ο μπαμπάς δεν αναλάβει υπηρεσιακός πρωθυπουργός).
Σα νά'χω στο τραπέζι μπροστά μου διάφορα παγωτά και να μην ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω.
Σα να μου την πέφτουν μαζί η Σία Κοσιώνη, η καμαριέρα του Στρος-Καν, η Άντζελα Γκερέκου και η απέναντι γειτόνισσα και να μην ξέρω ποια να πρωτοχουφτώσω.
Αυτό που ζούμε είναι μοναδικό, είναι καταπληκτικό. Αχ και νά'μουν μπλόγκερ και τι θά'γραφα, τι θά'γραφα. Το ένα ποστ μετά το άλλο. Μα δε μπορώ να συντονίσω το μυαλό μου. (Καλά ποιος διάολος έχει βάλει τσάμικα τέρμα στις μία τη νύχτα; Τίχων-Τύχων λέει το εορτολόγιο. Καλά δε γιόρταζε ο άγιος Μνημόνιος σήμερα; Α, το άλλαξαν τώρα, "γεια σου καΐκι μου άι Νικόλα")
Μια απορία μόνο μου μένει (σταμάτα μωρή τα παλαμάκια να συγκεντρωθώ) βλέποντας τις αντιδράσεις μετά την αποτυχία του προξενιού (ε, σκάσε πια) και τα διαγγέλματα των παρ'ολίγον νεόνυμφων.
Ποιος μαλάκας, όχι, δείξτε μου έναν αλλά τώρα, όχι αύριο το πρωί, μην έχει περάσει η επήρρεια των ληγμένων δακρυγόνων, ποιος λέω τους έχει ψηφίσει αυτούς τους γελοίους τενεκέδες ("λέγε ότι θες λέγε εγώ θα σ'αγαπώ" παίζει τώρα), έστω και μια φορά, και σκοπεύει μάλιστα και να τους ξαναψηφίσει;
Πιάστε τον, δικός μου είναι ρε, εγώ τον είδα πρώτος, θέλω να παίξω τη "συναίνεση" μαζί του, all night long. Είμαι κι εγώ σε βιτσιόζικο mode, θα τον δέσω και θα παίξουμε και την "ιστορική ευκαιρία". Που θα πάει, θα πέσει η κυβέρνηση, θα συναινέσει κι ο φτωχός.
Τι; Κανείς; Κανείς; Δε μπορεί, ούτε ένας; Ούτε ένας μπούλης με μετάθεση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Ούτε μια πενηντάρα με βαμμένος ξανθό μαλλί και γαλάζια μπικουτί; Κανείς;
Σκάστε τώρα εσείς δίπλα να κοιμηθούμε.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Σύντομο χρονικό δακρυγόνων γεύσεων

Για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε πως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Όλο το κέντρο βρίσκεται σκεπασμένο από χημικό νέφος. Δεν θυμάμαι να έχουν ξαναπέσει τόσα χημικά τα τελευταία χρόνια. Στην αρχή οι κουκουλοφόροι ασφαλίτες ξεκίνησαν το τέννις με τα ΜΑΤ στη γωνία Αμαλίας-Β.Σοφίας και επεκτάθηκαν στην δυτική (κάτω) πλευρά του Συντάγματος. Αφού φάνηκε πως ο κόσμος δεν θα το κουνούσε από την πλατεία έγινε γιουρούσι κι από Ζάππειο-Εθνικό κήπο και Φιλελλήνων. Θερμά συγχαρητήρια στους στρατηγούς της αστυνομίας, θα διέπρεπαν στο πεδίο της μάχης με τέτοια στρατηγική. Τουλάχιστον διαπρέπουν απέναντι σε διαδηλωτές οπλισμένους με χαρτομάντηλα, maalox και μαγειρική σόδα. Ο κόσμος ωστόσο μέχρι και πριν από λίγο μπαινόβγαινε στην πλατεία και φαντάζομαι πως εξακολουθούν χιλιάδες να βρίσκονται ακόμα εκεί. Σε κάθε διασταύρωση της Ερμού, της Μητροπόλεως, της Καραγιώργη Σερβίας εκατοντάδες διαδηλωτές παρέμεναν μαζεμένοι.
Χιλιάδες κατεβήκαμε στους δρόμους. Ίσως όχι όσοι θα έπρεπε αλλά πάντως πολλοί. Γυρίσαμε αρκετά στο κέντρο: Σύνταγμα, Κριεζώτου, Ακαδημίας, Κανάρη, Κουμπάρη και πάλι πίσω, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ερμού, Μητροπόλεως, Αμαλίας. Εκτός από τις πολλές δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών του Συντάγματος, της Σταδίου, της Φιλελλήνων, της Αμαλίας, της Πανεπιστημίου, πολύς κόσμος γυρνούσε στους κάθετους δρόμους. Το μπλοκ του ΠΑΜΕ ήταν πάρα πολύ μεγάλο, τα πρωτοβάθμια είχαν κι αυτά μεγάλο πλήθος. Οι "αγανακτισμένοι" άρχισαν να πληθύνονται μετά τις 10:30-11:00 και σύντομα γέμισαν την πλατεία. Το ΠΑΜΕ έφτασε στο Σύνταγμα κατά τις 11:00. Η επιλογή του να μείνει, καταλαμβάνοντας το κάτω μέρος της πλατείας, στο οδόστρωμα, Όθωνος και Φιλελλήνων ήταν η πρέπουσα. Φαίνεται πως ανταποκρίνεται στην ανάγκη της συντονισμένης δράσης κι ας υπάρχουν πάντα κάποιοι παραπονιάρηδες που αναζητούν μονίμως ψεγάδια. Αυτό δείχνουν και οι ανακοινώσεις που ακολούθησαν. Δεν έπεσε στην αντίληψή μου καμία ένταση με άλλους διαδηλωτές. Η οπισθοφυλακή του ενώθηκε με την πορεία των πρωτοβάθμιων που ερχόταν από τη Σταδίου. Λίγο πριν αρχίσουν τα επεισόδια, κατά τις 13:30 αποχώρησε προς Φιλελλήνων. Το αν και κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να αποφεύγει την εμπλοκή στο θέατρο των στημένων επεισοδίων είναι ζήτημα προς συζήτηση, όχι απλό ωστόσο.
Όλα αυτά πριν από την έναρξη βάρδιας των ασφαλιτών. Ήδη από νωρίς στην Κριεζώτου είχαν γίνει μικροσυμπλοκές ανάμεσα σε κουκουλοφόρους ασφαλίτες και ομάδες διαδηλωτών. Αργότερα ένας νεαρός που καθόλου δεν έμοιαζε με ασφαλίτη περικυκλώθηκε μπροστά στη Βουλή και διαδόθηκε πως έφερε ταυτότητα ασφαλίτη. Έπειτα από λίγο ξεκίνησε ο χαμός των χημικών.
Στην υγειά μας.


Όλα τα λεφτά το post των Γεφυριστών!

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Αποσοβιετοποιηθείτε ρε κακομαθημένα

Ίσως κάποιοι να τό'χετε ξανακούσει και να μην δώσατε την πρέπουσα σημασία, ίσως να μην το έχετε καν πάρει χαμπάρι, καιρός όμως πια να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Χρειάζεται άμεση ΑΠΟΣΟΒΙΕΤΟΠΟΙΗΣΗ της οικονομίας και της κοινωνίας. Το είπε κι ο Άγγελος Στάγκος στην Καθημερινή βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Η Ελλάδα δεν ανήκε ποτέ εις την Δύσην παρά τα όσα έλεγε κάποτε εις εκ του πλήθους των Εθναρχών, δεν κυβερνήθηκε ποτέ από κεντροδεξιές, καραδεξιές και ψευτοσοσιαλιστικές κυβερνήσεις, δεν ξεκοκκαλίστηκε ποτέ ο δημόσιος πλούτος της από ορδές "αυτοδημιούργητων" επιχειρηματιών και διεθνών τοκογλύφων. "Αυτά τα λένε αι κομμουνισταί" που έλεγε και ο Βασίλης Διαμαντόπουλος στο "Μάθε παιδί μου γράμματα", μόνο και μόνο για να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους για την καταστροφή της χώρας. Που την κατάντησαν τελικά Σοβιετία.

Δεν έχει σημασία που δεν κυβέρνησαν οι κομμουνιστές. Άσε που αν είχαν κυβερνήσει θα είχαμε γίνει Αλβανία και Βόρεια Κορέα. Δεν θά'χατε σερβιέτες και νάϋλον κάλτσες να φορέσετε ρε, θα οδηγούσατε όλοι Λάντα και αντί για μαλτ θα πίνατε νοθευμένη βότκα. Ευτυχώς προσωρινά τη γλυτώσατε. Αλλά αφού ηττήθηκαν οι ΕΑΜοβουλγαροσυμμορίτες και έπεσε το παραδάκι του Σχεδίου Μάρσαλ πως διάολο καταντήσαμε Σοβιετία; Τι έφταιξε και δεν γίναμε Λουξεμβούργο ή έστω Σουηδία;

Σας παραχαϊδέψαμε. Καλόμαθαν οι εργαζόμενοι και ήθελαν να πληρώνονται ικανοποιητικά και εγκαίρως. Όλοι οι ξυπόλητοι παράτησαν τα χωράφια κι απολάμβαναν Δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων, πενθήμερα, διακοπούλες, επιδόματα ανεργίας, κληρώσεις εργατικών κατοικιών, θέατρα, κοινωνικό τουρισμό. Κι ήθελαν κι από πάνω συνδικαλισμό, σωματεία κι άλλα τέτοια αναχρονιστικά. Λάδωσε το άντερό τους και ρούφηξαν το κράτος και τους εργοδότες με τις κοινωνικές πολιτικές. Φταίνε κι οι δανειζόμενοι μικροαστοί που δανείζονταν αφειδώς, λες και όλες αυτές οι διαφημίσεις καταναλωτικών και τραπεζικών προϊόντων τους αφορούσαν. Που πας ρε πεινάλα που θέλεις και γερμανικό αυτοκίνητο; Ίσα κι όμοια είμαστε όλοι; Ότι οδηγά ο γερμανός φορολογούμενος κι ο έλληνας αστός θα οδηγά κι ο βλάχος που το στόμα των προγόνων του βρώμαγε από την πείνα; Θα φταίνε κι όσοι νόμισαν ότι μπορούν να αποκτήσουν δικό τους σπίτι. Κι οι δημόσιοι υπάλληλοι που βολεύτηκαν στη θεσούλα τους και νόμισαν πως γλύτωσαν από το φόβο του εργοδότη. Ας πούμε όλη την αλήθεια, κάπου θα φταίνε και οι κεφαλαιοκράτες που ανεχόταν τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών κι αντί να κάνουν επενδύσεις πληρώναν τους μισθούς στους χαραμοφάηδες.

Ότι χορτάσατε χορτάσατε, το κράτος πρέπει να αποσοβιετοποιηθεί και θα αποσοβιετοποιηθεί. Μη φοβάστε, ελάτε στο θείο. Εδώ κοτζάμ Σοβιετική Ένωση αποσοβιετοποιήθηκε μια χαρά. Σιγά που δε θά'χετε να φάτε. Το πολύ πολύ να βγουν οι γυναίκες κι οι κόρες σας στο κλαρί, το βαρέθηκαν το ξανθό μουνί οι ευρωπαίοι, τις Σβετλάνες και τις Ρουσλάνες. Βαρέθηκαν να πληρώνουν ξενοδοχεία, μπάνγκαλοους και ξαπλώστρες. Μπρος, έξω από τα σπίτια σας και τα εξοχικά. Με δανεικά από το γερμανό φορολογούμενο τα πήρατε, καιρός να τα επιστρέψετε.
Ά στο διάλο σοβιετικοί χαραμοφάηδες.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Κλωτσιά κι όχι μπατσάκια

Είδα ένα απόσπασμα της προχτεσινοβραδυνής συζήτησης στη Βουλή στα πλαίσια της "ώρας του πρωθυπουργού". Ο Παπανδρέου χρησιμοποίησε δραματικούς τόνους για να αιτιολογήσει την αναγκαιότητα των μέτρων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, τόσο στη βουλή όσο και νωρίτερα στο σύντομο διάγγελμά του. Η θεατρικότητα της εμφάνισής του αντιμετωπίστηκε πανταχόθεν με σαρκασμό, εμένα όμως μ'αρέσει ο αντίλογος και το τουρλουμπούκι και θα πάω κόντρα στο ρεύμα.

Ο Παπανδρέου μου φαινόταν πάντα συμπαθής ως φυσιογνωμία. Το είχα γράψει και παλιότερα, την εποχή του κονταροχτυπήματός του με το Βενιζέλο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όσο και μετά τις πρώτες του χαμένες εκλογές. Εντάξει, ο άνθρωπος είναι μισό κλικ πιο σοσιαλιστής από το Μητσοτάκη και ενάμισι κλικ από τη Θάτσερ, ωστόσο τον διακρίνει μια ευγένεια και μια σταθερότητα στις προσωπικές του αξίες. Σ'αυτές βέβαια εξ'ορισμού δεν περιλαμβάνεται το ξεροκόμματο του χαμηλοσυνταξιούχου, τέτοιες αξίες δεν διδάσκονται στο London School of Economics και στο Χάρβαρντ. Σίγουρα πάντως διδάσκονται οι αξίες των αγορών: αν δεν ικανοποιήσεις τους δανειστές σου δεν μπορείς να ξαναδανειστείς. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν πάντα καλός μαθητής και οι δάσκαλοι του εμπιστεύονταν το απουσιολόγιο. Αν χάνει ο λαός τις παραδόσεις δε φταίει αυτός, την απουσία οφείλει να τη χρεώσει δικαιώνοντας την εμπιστοσύνη των δασκάλων του.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανικανότητα, τη γλωσσική ανεπάρκεια, την αμερικανιά ή τη μαμά του Παπανδρέου. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η λαϊκή πλειοψηφία αδυνατεί να συνειδητοποιήσει πως δεν αρκεί να ξεφορτωθούμε τον Γ.Παπανδρέου και το Σαμαρά, τον Α.Παπανδρέου και το Μητσοτάκη, το Δεληγιάννη και τον Τρικούπη ή τον Κριεζή και το Ζηνόβιο Βάλβη. Αυτοί των οποίων τα συμφέροντα υπηρετεί το πολιτικό σύστημα της χώρας θα βρίσκουν τρόπο να κυριαρχούν ανακατεύοντας και ανακυκλώνοντας πρόσωπα. Η μέθοδος των αιωνίων αντιπάλων και των ντέρμπι λειτουργεί επιτυχώς εδώ και δεκαετίες. Ακόμα και στη σημερινή συγκυρία που διαφαίνεται μια συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος από μεγάλη μερίδα του λαού δεν είμαι σίγουρος αν αυτή αφορά στη γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων. Πρόκειται πάντως για ένα πρώτο βήμα. Το ξεσκέπασμα των εφεδρειών. Αλλά χρειάζεται άμεσα το επόμενο ώστε να μην προλάβει το πολιτικό σύστημα να γεννήσει νέες εφεδρείες. Ο καπιταλισμός τραμπαλίζεται. Χρειάζεται μια γερή κλωτσιά για να τσακιστεί το οικοδόμημα, όχι μπατσάκια στους θυρωρούς του.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Λάκες και λακέδες

Ποιο είναι το ιδεατό politically correct προσόν ενός πολιτικού προσώπου;
Να είναι "άφθαρτος".
Ποιο είναι το ιδεατό politically correct προσόν ενός πολίτη;
Να είναι "ακηδεμόνευτος".
Ο πρώτος να μην έχει πιάσει κομματική σκουριά κι ο δεύτερος να ψηφίζει τους "καταλληλότερους" χωρίς κομματικά στεγανά.
Κι όπως έχει αυξηθεί κατακόρυφα η υγρασία και σκούριασαν οι μπετόβεργες της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας και τρίζει όλο το οικοδόμημα και πέφτουν τα κουφώματα και οι σοβάδες, έφτασε η ώρα των άφθαρτων. Των "τεχνοκρατών". Που θα κρατήσουν όρθιο το επικίνδυνο ερείπιο, θα του δώσουν μια παράταση ζωής μέχρι να σκουριάσουν κι αυτοί. Αν και είναι κι αυτοί σκουριασμένοι από χρόνια, μόνο που το κρύβουν κάτω από γυαλιστερές λάκες. Τεχνοκρατικές λάκες για λακέδες των τραπεζών.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Η εκπόρνευση των λέξεων

"Τα κοινωνικά επιδόματα δεν περικόπτονται αλλά εξορθολογίζονται ώστε να υποστηριχτούν ουσιαστικά όσοι έχουν πράγματι ανάγκη", δήλωσε η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη σε συνέντευξή της στα ΝΕΑ.
"Βρέθηκαν περίπου 4.500 άτομα που είχαν αποβιώσει και ελάμβαναν επικουρική σύνταξη. Από ελέγχους υπερήλικων συνταξιούχων έχουν εντοπιστεί περίπου 9.000 συνταξιούχοι οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι πάνω από 100 ετών και στους οποίους καταβάλλεται κανονικά σύνταξη. Από τους ελέγχους και τις διασταυρώσεις στοιχείων ΟΑΕΔ και ΙΚΑ που αφορούν δικαιούχους επιδομάτων ανεργίας του ΟΑΕΔ, ήδη εντοπίστηκαν πάνω από 18.000 περιπτώσεις που ελάμβαναν επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται."
"Δεν περικόπτουμε αλλά εξορθολογίζουμε, ύστερα από χρόνια, την παροχή κοινωνικών επιδομάτων, ώστε να υποστηριχτούν ουσιαστικά όσοι έχουν πράγματι ανάγκη και να παταχθούν οι καταστρατηγήσεις και η σπατάλη".
Αναφορικά με τον νεοπροσλαμβανόμενο μέχρι 25 ετών, ο οποίος πλέον θα καλείται να εργάζεται με μειωμένο κατά 20% μισθό, είπε ότι "το πρόβλημα είναι ότι 40% των νέων στις ηλικίες από 15 έως 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά". Επομένως, δήλωσε η κα Κατσέλη "η ρύθμιση αυτή δεν αποτελεί μέτρο μείωσης του κόστους εργασίας αλλά δημιουργεί κίνητρο απασχόλησης γι'αυτούς που έχουν μηδενικό εισόδημα".

Περιχύνοντας αφειδώς με παχιά σάλτσα "χιλιάδων περιπτώσεων που ελάμβαναν επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται" η κυβέρνηση σερβίρει τη συνταγή του ξεθεμελιώματος των κοινωνικών επιδομάτων ως συνταγή εξορθολογισμού. Είναι όμως δεδομένο πως κανένα από τα αυτονόητα επιδόματα προστασίας μιας "ευνομούμενης κοινωνίας" δεν είναι πια δεδομένο. Τι μένει πια να χάσουμε όταν ο άνεργος δεν θα λαμβάνει καν επίδομα ανεργίας; Τι να φοβηθούμε; Γιατί να τρέμουμε στο κάτω κάτω το άγνωστο όταν το γνωστό γίνεται σταδιακά αβίωτο για όλο και περισσότερους;

Θαυμάσιες οι λαοσυνάξεις, ωραία τα ρεκόρ συγκέντρωσης αλλά έχω τη βεβαιότητα πως ελάχιστοι από τους κοινωνούς της αγανάκτησης θα προτιμούσαν την ανατροπή από την επιστροφή σ'έναν "υποφερτό" καπιταλισμό. Δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω, με ανησυχεί η προοπτική του αγνώστου, όταν έχεις παιδιά σε ζώνουν τέτοιοι φόβοι. Κι όμως η μάσκα του "ανθρωπίνου προσώπου" του καπιταλισμού έχει πέσει, πρέπει να πέσουν κι οι αυταπάτες.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΡΙΕΣ ?



Ακούω από το πρωί τον 902 αριστερά

Στα δελτία ειδήσεων έως τώρα έχω ακούσει για τη διεθνή μέρα περιβάλλοντος και για εικαστική έκθεση στο Πειραιά ।ΔΕΝ άκουσα όμως ούτε λέξη (σαν είδηση ) για συγκέντρωση στις πλατείες Πανευρωπαϊκά και ιδιαίτερα για το Σύνταγμα।

Τι εξήγηση να δώσω σ' αυτή τη σιωπή ?


Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Μια ωραία ατμόσφαιρα

Τίποτα το αξιόμεμπτο από το Σύνταγμα, ειρηνική συνύπαρξη αδιάφορων για αλλήλους γειτόνων αρκεί να μην παρκάρει ο ένας μπροστά στο πάρκινγκ του άλλου. Έφτασα κάπως αργά, η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα ήταν σε εξέλιξη. Αρκετός κόσμος μέχρι πέρα στη Φιλελλήνων, δεν μπορώ πάντως να πω πως εντυπωσιάστηκα, μάλλον το ΠΑΜΕ δεν έβαλε τα πολύ δυνατά του. Φαντάζομαι και ελπίζω πως τα φυλάει για την απεργία. Στα θετικά του η διακριτική του παρουσία, δεν κύκλωσε τον αραιό κόσμο της πλατείας, δεν πέρασε από πάνω διεμβολίζοντας τους εξίσου αραιούς διαδηλωτές της Αμαλίας και -κυρίως- δεν υπήρξε προκλητική παρουσία περιφρούρησης με μέτωπο την πλατεία. Έδειξε με την παρουσία του πως δεν εχθρεύεται το κίνημα της πλατείας κι απάντησε τόσο στους μισούς που έλεγαν "που είναι το ΠΑΜΕ;" όσο και στους υπόλοιπους που έλεγαν "δεν τολμά να εμφανιστεί". Ευτυχώς έλλειψαν και οι εκνευριστικές συνεχείς εκκλήσεις προηγούμενων διαδηλώσεων "συνεχίζουμε όλοι μαζί προς..." εννοώντας "μην τολμήσει κανείς και...". Ειπώθηκε άπαξ και τέλος. Στα αρνητικά του τα προκάτ συνθήματα προς λαϊκή αναπαραγωγή. Αμφίβολο αν μπορούν να δελεαστούν οι νεολαίοι της πλατείας με τη μέθοδο αυτή.
Ως συνήθως έπεσα έξω στις προβλέψεις μου, δεν υπήρξε καμία ένταση, αυθόρμητη ή τεχνητή. Φαίνεται πως οι "ανεξάρτητοι" ελληνάρες περιόρισαν της αυγογιαουρτολογικές τους επιθυμίες στη σελίδα του facebook. Δεν ήμουν βέβαια παρών στην άφιξη αλλά δυο-τρεις που ρώτησα μου είπαν πως κύλησαν όλα ήρεμα κι ωραία. Γεγονός είναι και πως η πλατεία ήταν πολύ πιο άδεια απ'ότι περίμενα. Ελπίζω να μην πρόκειται για προοίμιο εκτόνωσης. Γιατί εν μέσω νέων καταιγίδων μια εκτόνωση θα είναι πολύτιμο δώρο στην κυβέρνηση και τα τσιράκια της.

Mini ανταπόκριση απ' τη σελίδα του facebook των Αγανακτισμένων

ΟΣΟΙ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΣΑΝΤΑ ΜΕ ΝΤΟΜΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΒΓΑ. ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΟΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΘΕΛΟΥΝ ΚΟΛΑΤΣΙΟ
ΠΑΓΩΣΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ... ΕΞΩ ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ!!!!!!!!!!!!!!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗ ΤΩΝ ΑΓΟΝΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΩΡΗ ΣΚΥΛΟΜΟΥΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ
ΕΞΩ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟ... ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ!
Το ΠΑΜΕ δείχνει να ανέλαβε τη διάσπαση και το καπέλωμα της συγκέντρωσής μας... Χθες προσπάθησαν με άλλους και τώρα επιστράτευσαν οργανωμένους προβοκάτορες! Όλοι κάτω να μην τους περάσει! Ελάτε από όπου και όσοι μπορείτε... Είναι πρωτόγνωρο να αναμιγνύεται το ΚΚΕ και να προσπαθεί να μας καπελώσει με τέτοιο τρόπο και να κάνει τον κόσμο να φύγει... Δρουν για την κυβέρνηση και όλο το σύστημα που τους ταΐζει τόσα χρόνια! Οι μάσκες πέφτουν πλέον...
ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΒΡΩΜΙΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΑΛΕΚΑΣ??
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΑΚΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ..ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ
ΠΕ ΠΟΣΟ Μ Α Λ Α Κ ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥ ΠΑΜΕ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΝΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ?
greekalert greekalert
To KKE απόψε θα επιχειρήσει να πάει στο Σύνταγμα, ήδη έχουν στήσει εξέδρα και μικροφωνικές!!!
ΖΟΜΠΙ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΥΡΙΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΣΑΣ!!ΟΥΣΤ!!
αλεκα ''παμε'' μια βολτα απο Συγγρου?
Διευκρινίζω το αυτονόητο, οι περισσότεροι σχολιαστές αυτού του είδους (πλην δυο) έχουν χαριτωμένα avartars με ελληνικές σημαίες, αγίους και λοιπά εθνικοπατριωτικά. Προφανώς και δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία της πλατείας , το μαζικό γιουρούσι τους όμως είναι ακριβώς αυτό που θέλουν όσοι ειδικεύονται στο τσουβάλιασμα και τον εκφυλισμό των λαϊκών κινημάτων.

ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ

Απεχθάνομαι τη βία σε οποιαδήποτε μορφή της.
Όμως πως ορίζεται η βία?
Οι ΒΙΑΣΤΕΣ του λαού κελαηδούν στα κανάλια για βία των πολιτών।Πρέπει να τους πει κάποιος ότι είναι άμυνα στη δική τους βία, που αντλούν από την εξουσία τους που απέκτησαν με όλα τα ανήθικα μέσα που διαθέτουν।
Υπάρχει το δικαίωμα στην άμυνα.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Αρχίζουν τα όργανα ή έχω μανία καταδίωξης;

Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος συνέχισε και χτες τις εργασίες της με μπόλικες διαφωνίες και γκρίνια αλλά χωρίς κανένα σημάδι κόπωσης πέραν ίσως της δυσκολίας λήψης αποφάσεων. Όταν έφτασα υπήρχαν κάτι ψιλοαντεγκλήσεις για την ανανέωση των συντονιστών και τον τρόπο που παίρνει ο καθένας το μικρόφωνο, αυτά είναι λογικά κι αναμενόμενα. Υπάρχει και μια σχετική νευρικότητα διότι πολλοί "ακομμάτιστοι" αισθάνονται να καπελώνονται από τη "χρήση λέξεων / ιδεών της άκρας αριστεράς στα ψηφίσματα". Σχετικά και τα σχόλια στις προτάσεις της Λαϊκής Συνέλευσης που ανέβηκαν στο σάϊτ "Άμεση δημοκρατία τώρα". Λογικό είναι να ενοχλούνται κάποιοι "ακομμάτιστοι" αφού όταν ακούν συζητήσεις περί ευθυνών του καπιταλισμού και του δικομματισμού αισθάνονται πως όλοι οι γύρω τους τούς κοιτάζουν ύποπτα επειδή γνωρίζουν τι ψήφιζαν τα προηγούμενα χρόνια.
Τελικά το κύριο πρόβλημα της συνέλευσης είναι ένα εγγενές πρόβλημα της δημοκρατίας. Οι τρεις-τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι που την παρακολουθούν έχουν πολλές και διαφορετικές πολιτικές απόψεις, ελπίδες και οράματα για το μέλλον, προσδοκίες από το νεοπαγές κίνημα. Εδώ στην πιο σφιχτή και ολιγομελή υπογκρούπα μιας ανθυποσέχτας δεν ταυτίζονται απόλυτα οι απόψεις, θα ταυτιστούν στη συνέλευση; Όμως οι ημέρες περνούν και κάνουν ήδη δειλά την εμφάνισή τους οι πρώτες απόπειρες δημιουργίας συνθηκών παρεκτροπής. Ίσως κάποιος που κατεβαίνει για πρώτη φορά σε διαδήλωση να μη γνωρίζει πως το σύνθημα "κουφάλες-κουφάλες έρχονται κρεμάλες" είναι αγαπημένο των χρυσαυγιτών και των κοινοβουλευτικών κρυφοσυμμάχων τους. Ασφαλώς βέβαια παρασύρει κι άλλους μέσα στο χαμό. Ίσως η σημερινή εμφάνιση ομοιωμάτων κρεμάλων, το χτεσινοβραδυνό γιουρούσι παρά τη φύλαξη των ΜΑΤ και τα σημερινά καραγκιοζηλίκια του Καρατζαφέρη να είναι γεγονότα ασύνδετα και τυχαία. Ίσως πάλι όχι. Θεωρώ όμως, κι αυτό είναι καθαρά προσωπική αίσθηση ή ευσεβής πόθος, πως η λεγόμενη συγκέντρωση της κάτω πλατείας θα πρέπει αφ' ενός να επικοινωνήσει με την πάνω κι αφ'ετέρου θα πρέπει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την οργανωμένη αριστερά. Μπορεί να το κάνει προστατεύοντας τον εαυτό της από τον κίνδυνο του καπελώματος που τόσο την ανησυχεί. Την Παρασκευή 3 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στην Ομόνοια το ΠΑΜΕ. Δε γνωρίζω αν πρόκειται να ανηφορίσει τη Σταδίου προς το Σύνταγμα. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο για την αυθόρμητη υποδοχή του από τους "αγανακτισμένους" όσο και για το αν και κατά πόσο θα επιχειρηθεί η δημιουργία "αυθόρμητων" συγκρουσιακών συνθηκών. Πράγμα που είμαι βέβαιος πως το απεργάζονται ήδη πολλοί κύκλοι. Οι ίδιοι κύκλοι ασφαλώς θα έχουν προετοιμάσει και εναλλακτικό σενάριο επίθεσης στο ΠΑΜΕ αν δεν κινηθεί προς το Σύνταγμα. Εξάλλου πολλά είναι τα ευήκοα ώτα σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Γι'αυτό, τόσο η συγκέντρωση του Συντάγματος όσο και το ΠΑΜΕ οφείλουν -και προφανώς το γνωρίζουν- να διαφυλάξουν τον αγώνα τους από τις προβοκάτσιες και τη χειραγώγηση. Ίσως είναι δύσκολες αποφάσεις αλλά ακόμα και ο Όλι Ρεν το είπε: "Χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις".