μ και @ μ@

Έχει σήμερα ο Σαραντάκος ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, την καταγωγή της λέξης "μαλάκας".
Ενδιαφέρον το ποστ αλλά ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται έτσι χύμα η λέξη "μαλάκας".
Τόσες ευπρεπισμένες μορφές υπάρχουν, μπορείς να γράψεις "μαλ@κας" ή και "μ@λ@κ@ς" και πάλι να καταλάβει ο άλλος τι γράφεις, χωρίς να προσβληθεί η ηθική του οπτικού του νεύρου.
Μπορείς πάλι να γράψεις και "μακάκας", όρος που καθιερώθηκε με την προτροπή του εθνικού μας αρχιμαλάκα. Ή και "μαγάκας", όπως προφέρουν οι γαλλογερμανοί το μαλάκα.

Όπου και να γυρίσεις, όλοι οι Έλληνες αποκαλούν ο ένας τον άλλο μαλάκα, χωρίς να τον λένε μαλάκα. Με τον τρόπο αυτό διατηρείται η συνέχεια της ιεράς εθνικής μας γλώσσας, χωρίς να θίγεται βάναυσα η πάνσεπτος εθνική μας ηθική.

Μπαίνεις σ' ένα σάιτ να διαβάσεις για τις μεταγραφές της Αεκάρας και βλέπεις κώλους και βυζιά να ξεχειλίζουν από παντού. Ωραίο πράγμα οι κώλοι και τα βυζιά, δε λέω, αν και ενίοτε τις ρώγες τις έχουν σκεπασμένες με *. Σωστό είναι αυτό, διότι μια ξεσκέπαστη ρώγα ή θα σου βγάλει το μάτι ή θα σε διαφθείρει (το γύρω γύρω δε μετράει). Τουλάχιστον όμως δεν βλέπεις κανένα μαλάκα. Μόνο μερικούς μακάκες, κάμποσους μαλ@κες κι ίσως κανα μ@^@κ@.

Είναι πολύ σημαντικό να τους κρύβουμε τους μαλάκες πίσω από @, ^ και #. Διότι αν πάρει χαμπάρι η Ευρώπη ότι είμαστε μαλάκες, κομμένα τα €. Γι' αυτό χαίρομαι διπλά όταν βλέπω να προστατεύεται η καθαρότητα του γραπτού μας λόγου κι από άλλες χυδαιότητες, όπως τις πούτ$ε$, τα αρ*ί§ια, τους μ¶ουμ¶ούνε$ και τις σ@χλ@μ@ρε$.

Στο κάτω κάτω, τι τά 'χει το πληκτρολόγιο τόσα σύμβολα; Να τα εντάξουμε κι αυτά στο αλφάβητο, να ξεπεράσουμε τους ευρωπαίους, που όταν εμείς φτιάχναμε αλφάβητα αυτοί μιλούσαν με κραυγές και τώρα έχει ο καθένας από τριάντα γράμματα αλφάβητο. Αν ψάξουμε, δεν υπάρχει περίπτωση, ασφαλώς θα εντοπίσουμε την αρχαιοελληνική καταγωγή του @ και του #.

Μόνο που ίσως η ορθογραφία να γίνει λίγο πιο δύσκολη:
Κυρία! Το "σκατά" γράφεται με α ή με @;