Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Πορεία στο γκρεμό

Η υπερταχεία για τον ευρωπαϊκό παράδεισο που περίμεναν όσοι νανουρίζονταν με καπιταλιστικά παραμύθια τελικά ακινητοποιήθηκε λόγω τεχνικών προβλημάτων. Το ξύπνημα είναι βίαιο, σαν ένα όνειρο που βλέπεις να πετάς αλλά ξυπνάς αλαφιασμένος απ' τις φωνές της μάνας σου "Ξύπνα, άργησες για το σχολείο" κι είσαι κι αδιάβαστος για το διαγώνισμα. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, λίγο πολύ σχεδόν όλοι βουλιάξαμε γλυκά στην αγκαλιά της κατανάλωσης, είναι η καλύτερη μαστούρα, η κολώνα του καπιταλισμού. Τώρα όμως βλέπουμε ξαφνικά μπροστά μας το ενδεχόμενο να προσπαθούμε για την επιβίωση κι όχι πια για την απόκτηση του τελευταίου μοντέλου touchscreen κινητού.

Πως επιβιώνουν τόσες οικογένειες με εισόδημα 600 και 700 (ή έστω 2Χ700) ευρώ το μήνα; Πως ζουν τόσοι άνεργοι; Πόσοι ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας και πόσοι θα ζουν σ'ένα-δυο χρόνια όταν πριν απ' το ξέσπασμα της κρίσης οι φτωχοί υπολογίζονταν στο 20% του πληθυσμού;
Τι συνθήκες θα επικρατήσουν στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα αν μαζί με τους καθημερινά πολλαπλασιαζόμενους άνεργους βρεθούν στην αναζήτηση εργασίας και μερικές δεκάδες χιλιάδες απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι; Σε ποιο σημείο θα κατρακυλήσουν οι μισθοί όταν η προσφορά εργασίας θα είναι πολλαπλάσια, η ζήτηση διαρκώς μειούμενη και οι ΣΣΕ καταργημένες; Πόσο καννίβαλοι είστε πια στο συνάφι σου ρε Δασκαλόπουλε;
Σε ποιο σημείο εξαθλίωσης θα φτάσει η δημόσια υγεία όταν το ήδη καταρρακωμένο, υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο ΕΣΥ θα έχει να αντιμετωπίσει επιπλέον μειώσεις της κρατικής χρηματοδότησης; Ποιοι θα επανδρώνουν την Υγεία και την Παιδεία όταν οι συμβασιούχοι που σηκώνουν μεγάλο μέρος του φορτίου προορίζονται για ξεπάστρεμα;
Τι θα γίνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών που ήδη εργάζονται για φραγκοδίφραγκα; Τι θα τρώνε; Πως θα συγκρατηθεί το κύμα ρατσιστικού μένους εις βάρος τους όταν ο λαος, αμόρφωτος και ανώριμος, θα ξεσπάσει πάνω σ΄οποιονδήποτε δεν θα μπορεί να αντιδράσει; Και τι θα γίνει όταν ο εξευτελισμένος μετανάστης ανταποδώσει τις προσβολές στα ίσα;
Κι όταν οι προσβολές των ευρωπαίων συμμάχων του "μονοδρόμου" πέφτουν η μια μετά την άλλη ποιος θα υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια μιας χώρας η οποία συνελήφθη ως απατεώνας με πλαστό βιογραφικό όταν τα κούφια προσόντα του τα συνέταξαν οι ίδιοι οι σύμμαχοί της;

Η ζημιά του μεταπολιτευτικού εκμαυλισμού της νοοτροπίας του λαού σύντομα θα μπορεί να αποτιμηθεί σε επίπεδα πέρα από αυτό της αισθητικής ευτέλειας. Πίστευα ότι ο ευτελισμός του αισθητικού κριτηρίου θα ήταν ότι χειρότερο κληροδότησε η χοντροκομμένη προμεταπολιτευτική δεξιά στον πασοκικό λαϊκισμό ο οποίος με τη σειρά του όχι μόνο συνέχισε σ' αυτή τη ρότα αλλά, ακόμα χειρότερα, στοιχειοθέτησε το δικαίωμα στην ευτέλεια. Σήμερα πια πιστεύω ότι ο ηθικά ρημαγμένος λαός είναι έτοιμος να βγει στους δρόμους όχι για να παλέψει για την αξιοπρέπειά του αλλά για να αλληλοφαγωθεί στο όνομα ενός ξεφουσκωμένου εγώ.
Ποιος μπορεί να ανακόψει μια τέτοια πορεία στο γκρεμό όταν και τα κόμματα της αριστεράς στερούν μέρος της δράσης τους από την κοινωνία υπέρ δογματικών αστερίσκων;

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΟ!!
Θα εχεις παρατηρήσει ότι οι πουλημένες εταιρίες δημοσκοπησεων δεν κανουν ερευνες(ποιος να τις αναθέσει και ποιος να τις δημοσιευσει)με καυτά ερωτήματα τύπου
-ποσο καιρό ειστε ανεργος
-ποιοι σας στηρίζουν οικονομικά
-έχετε ακόμη ρεύμα-τηλεφωνο-internet?
-τι περικοπές κάνατε στις καθημερινές ανάγκες?
-αντιμετωπίζετε προβλημα ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟΥ?

ένας στρατολάτης είπε...

Επιτρέπονται τέτοιες ερωτήσεις στον καπιταλιστικό παράδεισο; Φωτιά θα πέσει και θα τις κάψει και δεν θα ξαναδούν παραγγελία ούτε για έρευνα αγοράς βιομαγνητικών μασαζοκορσέδων!
Αυτή η τελευταία ερώτηση όμως, έχω ένα φόβο ότι θα καίει πολύ κόσμο σύντομα έτσι όπως πάμε.

Ανώνυμος είπε...

Τα κείμενά σου, το ένα καλύτερο απ΄ το άλλο, θέτουν τον σωστό προβληματισμό. Μπορώ να τα αντιγράφω (ή μέρος τους, με τις αναγκαίες αγκύλες κ.λπ.) και να τα στέλνω (πάντα με αναφορά της πηγής) ως σχόλια σε άλλα ιστολόγια;

Η μόνη μου αντίρρηση, περί «δογματικών αστερίσκων»: Θεωρώ ότι δεν πρόκειται για αστερίσκους αλλά για βαθύτατες και ουσιαστικές διαφορές. Άλλωστε η πρακτική του τυχοδιωκτισμού (βλ. Ικαρία,) δεν είναι ακριβώς δογματική διαφορά.

Με μεγάλη εκτίμηση,


ΜιΡο

ένας στρατολάτης είπε...

ΜιΡο, σ'ευχαριστώ θερμά για τα θερμά σχόλιά σου. Δεν κατάλαβα την άποψή σου για τις διαφορές και την Ικαρία. Αναφέρεσαι στις διαφορές μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς και σε τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή είναι άλλη η οπτική σου;

Όσον αφορά στο θέμα της αντιγραφής και αποστολής σε άλλα ιστολόγια δεν έχω καμία αντίρρηση, τα κείμενα δεν έχουν copyright, σε παρακαλώ όμως πολύ να ΜΗΝ γράφεις την πηγή. Δεν είναι καμια ανόητη σεμνοτυφία που με κάνει να στο ζητώ αλλά το ότι επειδή κάνεις ποστ ως "Ανώνυμος" δεν θέλω να δημιουργείται η υπόνοια ότι πηγαίνω μόνος μου και το κάνω για λόγους "διαφήμισης". Μην εκπλήσσεσαι, είναι μια τακτική που κάποιοι ακολουθούν και δεν μου αρέσει.

Σ'ευχαριστώ και πάλι.

Ανώνυμος είπε...

Σωστά
όμως εδω και καιρό αναρωτιέμαι για το αν ήταν τοση μεγάλη η αλλοτρίωση μας ως λαού(σε βαθμό απώλειας ταυτότητας εως παθογένειας) που το θετικό αυτης της πίεσης θα ειναι να σκεφτούμε,και να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας σε αλλες βασεις,λιγότερο υλικές.ΑΝ συμβεί κατι τέτοιο θα ειναι ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΡΔΟΣ ΜΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Nαι, σε τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναφέρομαι —δεν το διατύπωσα με αρκετή σαφήνεια.

Για την άδεια σ΄ ευχαριστώ. Όντως πολύ γενναιόδωρο αυτό που προτείνεις. Καταλαβαίνω τι λες για την τακτική και τις υπόνοιες που προκαλεί.

ΜιΡο

ένας στρατολάτης είπε...

Ανώνυμε της 7:19μμ, φοβάμαι ότι η αλλοτρίωση είναι τέτοια που δύσκολα θα αποτινάξουμε τη σκλαβιά της ύλης, ακόμα κι αν αντιμετωπίσουμε πρόβλημα υποσιτισμού. Μακάρι να κάνω λάθος, μακάρι επίσης να μη φτάσουμε σε επίπεδο υποσιτισμού.

ΜιΡο, έχω κάποιες ενστάσεις στο θέμα του τυχοδιωκτισμού. Στην πολιτική συμβαίνουν αυτά αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια να χτίζουμε τείχη όταν ο εχθρός ετοιμάζεται να βομβαρδίσει από ψηλά. Υπάρχουν δογματικές διαφορές, υπάρχουν όμως και επείγουσες κοινωνικές ανάγκες. Και είτε κανείς είναι μαοϊκός, είτε μαρξιστής, είτε αριστερός άνευ δόγματος, είναι υποψήφιος κιμάς στην κρεατομηχανή του καπιταλισμού.