Αλexit; Πριτς!

Διαβάζω δεξιά αριστερά ότι ο Αλέξης είναι καμένο χαρτί, ότι θα βγει πρόωρα σε σύνταξη και διάφορα άλλα σχετικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι περισσότεροι που διατυπώνουν τέτοιες προβλέψεις είναι οι ίδιοι που μέχρι πριν από μερικά εικοσιτετράωρα έπλεκαν το εγκώμιο του ανδρός. Όχι βέβαια ότι είναι κακό να αναθεωρεί κανείς τις απόψεις του, έχει η ζωή γυρίσματα, αλλά είναι χαρακτηριστικό πολλών απογοητεύσεων η πλήρης μεταστροφή που φτάνει μέχρι το μίσος. Όταν ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς άφησε την ΑΕΚ για την ακατονόμαστη ομάδα του Πειραιά, πολλοί αεκτζήδες κατρακύλησαν από τη λατρεία στο μίσος, ωσάν προδομένες φιλενάδες. Κι ακόμα να ξεπεράσουν την "προδοσία", τόσα χρόνια μετά.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει όλα τα φόντα για να διαγράψει μια μεγάλη πολιτική καριέρα. Είναι νέος, συμπαθής, ικανότατος ρήτορας και ξέρει να κάνει το μαύρο άσπρο με μαεστρία. Για όσους πιστεύουν ότι η κραυγαλέα αθέτηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων και η ψήφιση του σκληρότερου μέχρι σήμερα μνημονίου, είναι επαρκείς λόγοι για να έχει την τύχη του Βενιζέλου και του Σαμαρά, πρέπει να θυμίσω ότι οι τελευταίοι αποστρατεύτηκαν μετά από παταγώδεις εκλογικές αποτυχίες και υπό την πίεση εσωκομματικών τζακιών. Όχι επειδή ρήμαξαν τη χώρα ή επειδή της φόρεσαν τα δύο πρώτα μνημόνια. Κριτήριο πολιτικής επιτυχίας ποτέ δεν ήταν η συνέπεια λόγων και έργων ή η επίδραση των έργων αυτών στο βιοτικό επίπεδο του λαού. Ανέκαθεν ήταν το εκλογικό ταμείο.

Εξάλλου, για όσους βιάζονται να ξεγράψουν τον Αλέξη, θυμίζω ότι εδώ κι επτά χρόνια το διεθνούς φήμης μέντιουμ Στρατολάτης έχει προβλέψει ως επόμενο σταθμό της καριέρας του Αλέξη Τσίπρα μετά την πρωθυπουργία, την ανάδειξή του στην προεδρία της Κομισιόν, όταν αυτός θα είναι στα 45 του, περί το 2019 δηλαδή. Μέχρι τότε υπομονή.