Μετά από μια πενταετία καρπαζιές, μια νίκη, οποιαδήποτε νίκη, ήταν απαραίτητη για το λίφτινγκ του ηθικού. Το "όχι" του δημοψηφίσματος ήταν ακριβώς αυτό, μια τόνωση του ηθικού. Δεν ξέρω, ίσως να πρέπει να αποτιμηθούν στα θετικά και τα -απροσδόκητα για εμένα- αντανακλαστικά κόντρα στην τερατολογία που αναπτύχθηκε, ίσως να μην πρέπει να τα βλέπει κανείς όλα αυστηρά. Αν όμως πρόκειται για πραγματική νίκη, αν πρόκειται για ολόκληρο ή για μισό "όχι", θα αποδειχτεί πολύ σύντομα.
Τι έχει αλλάξει από την προεκλογική περίοδο που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μέχρι σήμερα, δυο μέρες μετά το "ηρωϊκό όχι";
Ο λαός, δυο μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, ήλπιζε ότι θα υπήρχε ανάσχεση της κατιούσας προς τη φτωχοποίηση. Ήλπιζε ότι ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαφάνιζε μεμιάς μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους, θα αντιμετώπιζε έστω πέντε βασικά προβλήματα επιβίωσης και, ασφαλώς, δεν θα προσέθετε νέα μέτρα στην καμπούρα του. Είχε σε τελική ανάλυση μπουχτίσει από το Σαμαριλίκι και τις συνεχείς θυσίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενος "μνημόνια τέλος". Αφού πρώτα διέγραψε τα μνημόνια σε λεκτικό και μόνο επίπεδο, έφτασε στο δημοψήφισμα προκειμένου να μην υπογράψει ένα επαχθές τρίτο μνημόνιο. Ενώ πρόλαβε να αντιπροτείνει ο ίδιος ένα τρίτο "μη επαχθές".
Τι ελπίζει σήμερα ο λαός; Ελπίζει ότι ο πρωθυπουργός θα γυρίσει από το Γιούρογκρουπ με μια "έντιμη συμφωνία". Η οποία θα έχει μεν μέτρα αλλά όχι όσο επαχθή πρότειναν οι δανειστές.
Αν αυτή η μεταστροφή των ελπίδων του λαού δεν είναι απόδειξη της πολιτικής δεινότητας του Αλέξη Τσίπρα, δεν ξέρω τι είναι. Αν είναι ρεαλισμός, από τούτον σέρβιραν μπόλικο και οι γαλαζοπράσινοι. Με ένα δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός κατόρθωσε να βγάλει από το κάδρο την αθέτηση των δεσμεύσεών του, να βελτιώσει το ηθικό του λαού και να βάλει όλη σχεδόν την αντιπολίτευση στο τσεπάκι του. Ακόμα κι αν το δημοψήφισμα έβγαζε "ναι", θα δραπέτευε με την πιο ηρωϊκή έξοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
Με το χτεσινό συμβούλιο πολιτικών αρχηγών επετεύχθη και η εθνική ομοψυχία και συναίνεση, αυτή που με ιερό δέος προσδοκούσε η κοινή γνώμη, ήδη από την εποχή της αντιβασιλείας Παπαδήμου. Φαίνεται ότι ο χρόνος της παραίτησης Σαμαρά δεν ήταν τυχαίος· με Σαμαρά είναι αμφίβολο αν θα γινόταν πράξη η "συναίνεση", ή κι αν γινόταν θα ηχούσε κάπως περίεργα. Αν ίσως παραιτούνταν κι ο Κουτσούμπας θα είχαμε μια συναίνεση πάνδημη, αυτό ακριβώς που λείπει ώστε να πάει μπροστά ο τόπος. Διότι, καθώς η ελληνική αντιπροσωπεία προσκομίζει στους ευρωπαίους μήνυμα ειρήνης, υποσχόμενη ότι το "όχι" "δεν συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας για την επίτευξη μιας κοινωνικώς δίκαιης και οικονομικώς βιώσιμης συμφωνίας", ίσως η παραφωνία του ΚΚΕ να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις και να αναγκαστούμε τελικά να δανειστούμε από τους Τούρκους.
Πάντως τα περί καταγγελίας των μνημονίων, τα περί διαγραφής του επονείδιστου χρέους, ή έστω τα περί εξεταστικής επιτροπής περί μνημονίων και χρέους δεν τα ξέχασαν μόνο αυτοί που τα έταζαν, αλλά και οι χορευτές της πλατείας Συντάγματος.
Αλλά, προς θεού, κανένας δεν οφείλει να απολογηθεί. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μνημόνια. Θα μας διώξουν και θα μας φάει ο λύκος. Πρόσεξε όμως, αυτό δε σημαίνει ότι υποκύπτουμε στο φόβο και στους εκβιασμούς. Δε σημαίνει ότι είμαστε ραγιάδες. Αφού τό 'παμε το αξιοπρεπές μας "όχι" βρε αδερφέ.
Κι ας περάσαμε από τις μούντζες της πλατείας Συντάγματος στο καλαματιανό μέχρι να πεις κύμινο.
Γι' αυτό, και ως γέφυρα με το προηγούμενο ποστ, ακολουθεί συνταγή μαγειρικής με κύμινο (και μαγιονέζα):
Σουτζουκάκια σμυρνέικα:
Για τα σουτζουκάκια:
1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο, 1/2 κιλό χοιρίνο κιμά, 2-3 σκελίδες σκόρδο, 1 μεγάλο κρεμμύδι, 2 φέτες ψωμί μπαγιάτικο (ή φρυγανιές), 1 κουταλάκι κύμινο, αλάτι, πιπέρι
Για τη σάλτσα:
Γαρύφαλλο, κανέλα, 2-3 ντομάτες, λίγο πελτέ, 1-2 σκελίδες σκόρδο, 1 σάλτσα ντομάτας, αλάτι, πιπέρι, λίγο ζάχαρη.
Διαδικασία:
Ζυμώνουμε όλα μαζί τα υλικά για τα σουτζουκάκια και βάζουμε το μίγμα στο ψυγείο.
Αναμιγνύουμε τα υλικά της σάλτσας και τα βάζουμε να βράσουν. Μετά από μισή ώρα πλάθουμε τα σουτζουκάκια, τα αλευρώνουμε και τα τηγανίζουμε μέχρι να πάρουν χρώμα. Ρίχνουμε τα σουτζουκάκια στη σάλτσα και τ' αφήνουμε να βράσουν μαζί για μισή ώρα.
Τη μαγιονέζα την ξαναβάζουμε στο ψυγείο για μελλοντική χρήση.
Καλή όρεξη.
Τι έχει αλλάξει από την προεκλογική περίοδο που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μέχρι σήμερα, δυο μέρες μετά το "ηρωϊκό όχι";
Ο λαός, δυο μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, ήλπιζε ότι θα υπήρχε ανάσχεση της κατιούσας προς τη φτωχοποίηση. Ήλπιζε ότι ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαφάνιζε μεμιάς μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους, θα αντιμετώπιζε έστω πέντε βασικά προβλήματα επιβίωσης και, ασφαλώς, δεν θα προσέθετε νέα μέτρα στην καμπούρα του. Είχε σε τελική ανάλυση μπουχτίσει από το Σαμαριλίκι και τις συνεχείς θυσίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενος "μνημόνια τέλος". Αφού πρώτα διέγραψε τα μνημόνια σε λεκτικό και μόνο επίπεδο, έφτασε στο δημοψήφισμα προκειμένου να μην υπογράψει ένα επαχθές τρίτο μνημόνιο. Ενώ πρόλαβε να αντιπροτείνει ο ίδιος ένα τρίτο "μη επαχθές".
Αν αυτή η μεταστροφή των ελπίδων του λαού δεν είναι απόδειξη της πολιτικής δεινότητας του Αλέξη Τσίπρα, δεν ξέρω τι είναι. Αν είναι ρεαλισμός, από τούτον σέρβιραν μπόλικο και οι γαλαζοπράσινοι. Με ένα δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός κατόρθωσε να βγάλει από το κάδρο την αθέτηση των δεσμεύσεών του, να βελτιώσει το ηθικό του λαού και να βάλει όλη σχεδόν την αντιπολίτευση στο τσεπάκι του. Ακόμα κι αν το δημοψήφισμα έβγαζε "ναι", θα δραπέτευε με την πιο ηρωϊκή έξοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
Με το χτεσινό συμβούλιο πολιτικών αρχηγών επετεύχθη και η εθνική ομοψυχία και συναίνεση, αυτή που με ιερό δέος προσδοκούσε η κοινή γνώμη, ήδη από την εποχή της αντιβασιλείας Παπαδήμου. Φαίνεται ότι ο χρόνος της παραίτησης Σαμαρά δεν ήταν τυχαίος· με Σαμαρά είναι αμφίβολο αν θα γινόταν πράξη η "συναίνεση", ή κι αν γινόταν θα ηχούσε κάπως περίεργα. Αν ίσως παραιτούνταν κι ο Κουτσούμπας θα είχαμε μια συναίνεση πάνδημη, αυτό ακριβώς που λείπει ώστε να πάει μπροστά ο τόπος. Διότι, καθώς η ελληνική αντιπροσωπεία προσκομίζει στους ευρωπαίους μήνυμα ειρήνης, υποσχόμενη ότι το "όχι" "δεν συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας για την επίτευξη μιας κοινωνικώς δίκαιης και οικονομικώς βιώσιμης συμφωνίας", ίσως η παραφωνία του ΚΚΕ να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις και να αναγκαστούμε τελικά να δανειστούμε από τους Τούρκους.
Πάντως τα περί καταγγελίας των μνημονίων, τα περί διαγραφής του επονείδιστου χρέους, ή έστω τα περί εξεταστικής επιτροπής περί μνημονίων και χρέους δεν τα ξέχασαν μόνο αυτοί που τα έταζαν, αλλά και οι χορευτές της πλατείας Συντάγματος.
Αλλά, προς θεού, κανένας δεν οφείλει να απολογηθεί. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μνημόνια. Θα μας διώξουν και θα μας φάει ο λύκος. Πρόσεξε όμως, αυτό δε σημαίνει ότι υποκύπτουμε στο φόβο και στους εκβιασμούς. Δε σημαίνει ότι είμαστε ραγιάδες. Αφού τό 'παμε το αξιοπρεπές μας "όχι" βρε αδερφέ.
Κι ας περάσαμε από τις μούντζες της πλατείας Συντάγματος στο καλαματιανό μέχρι να πεις κύμινο.
Γι' αυτό, και ως γέφυρα με το προηγούμενο ποστ, ακολουθεί συνταγή μαγειρικής με κύμινο (και μαγιονέζα):
Σουτζουκάκια σμυρνέικα:
Για τα σουτζουκάκια:
1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο, 1/2 κιλό χοιρίνο κιμά, 2-3 σκελίδες σκόρδο, 1 μεγάλο κρεμμύδι, 2 φέτες ψωμί μπαγιάτικο (ή φρυγανιές), 1 κουταλάκι κύμινο, αλάτι, πιπέρι
Για τη σάλτσα:
Γαρύφαλλο, κανέλα, 2-3 ντομάτες, λίγο πελτέ, 1-2 σκελίδες σκόρδο, 1 σάλτσα ντομάτας, αλάτι, πιπέρι, λίγο ζάχαρη.
Διαδικασία:
Ζυμώνουμε όλα μαζί τα υλικά για τα σουτζουκάκια και βάζουμε το μίγμα στο ψυγείο.
Αναμιγνύουμε τα υλικά της σάλτσας και τα βάζουμε να βράσουν. Μετά από μισή ώρα πλάθουμε τα σουτζουκάκια, τα αλευρώνουμε και τα τηγανίζουμε μέχρι να πάρουν χρώμα. Ρίχνουμε τα σουτζουκάκια στη σάλτσα και τ' αφήνουμε να βράσουν μαζί για μισή ώρα.
Τη μαγιονέζα την ξαναβάζουμε στο ψυγείο για μελλοντική χρήση.
Καλή όρεξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου