Στην Ελλάδα αγαπήθηκε πολύ η φαρσοκωμωδία, περισσότερο από κάθε άλλο κινηματογραφικό, θεατρικό ή τηλεοπτικό γένος. Δεν ξέρω αν υπήρχε ελληνική φαρσοκωμωδία πριν τη δεκαετία του '60, τότε όμως αναπτύχθηκε σημαντικά και υπηρετήθηκε από μια σειρά ταλαντούχων συντελεστών, στο θέατρο και το κινηματογράφο. Από τη δεκαετία του '80 κι έπειτα, με την κυριαρχία της τηλεόρασης και την συνταξιοδότηση της προηγούμενης γενιάς, η φαρσοκωμωδία μπήκε στην εποχή της "Ρόδας τσάντας και κοπάνας", του Δελφιναρίου και του τηλεοπτικού "Ρετιρέ". Δεν άλλαξε επί της ουσίας, απλώς έλειψε το ταλέντο. Διότι, όσο νά 'ναι, το ρεπερτόριο της Κατερίνας Γιουλάκη, που αποτελεί τη ναυαρχίδα της τηλεοπτικής φαρσοκωμωδίας, εκτείνεται από την υστερία μέχρι την τσιρίδα. Δεν την κατηγορώ τη γυναίκα, εξέφρασε θαυμάσια την εποχή της.
Θα μπορούσε κανείς να χωρίσει, αδρά, την εποχή της φαρσοκωμωδίας στην Δεξιά εποχή και την Πασοκική εποχή. Η Δεξιά δεν φημίζεται για το χιούμορ της, στην φαρσοκωμωδία όμως τα πήγε κάπως καλύτερα. Η Πασοκική εποχή διέπρεψε μόνο στην υστερία.
Έχει όμως ήδη μεσάσει η δεκαετία του '10, και το ερώτημα είναι: αφού κωμωδία, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει, ποιος υπηρετεί τη σύγχρονη φαρσοκωμωδία; Ο Σεφερλής, σαφώς, αλλά μπορεί μόνος του να καλύψει την αυξημένη ζήτηση του προϊόντος;
Υπάρχει ένα υπαρκτό κενό στην προσφορά, ενώ η ζήτηση εξακολουθεί να είναι αυξημένη. Το κενό αυτό προσπάθησε να καλύψει εσχάτως η συγκυβέρνηση, αν και δεν περιλαμβανόταν στις δεσμεύσεις του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Κυρίως με εντυπωσιακές κωλοτούμπες, αλλά και με δημοψηφίσματα, με διασπάσεις και ξαφνικές εκλογές. Νομίζω όμως ότι το καλύτερο σκετσάκι είναι αυτό που ζήσαμε το προηγούμενο τριήμερο. Το σκετσάκι με τις διερευνητικές εντολές.
Ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι τόσο δημοκρατία, όσο ταλαντούχα είναι η Κατερίνα Γιουλάκη, δεν χωρά αμφισβήτηση. Αυτή όμως η γελοιότητα με τον Παυλόπουλο, τον Τσίπρα, την Κωνσταντοπούλου, το Λαφαζάνη και το Μεϊμαράκη, αυτή η τσουλουφοκυστίνδα της ερμηνείας θεσμών και κανονισμών, χαράζει νέους δρόμους στη φαρσοκωμωδία του 21ου αιώνα.
Η φαρσοκωμωδία παντρεύεται με το θρίλερ.
Οι Ούμπα Λούμπα το εξηγούν θαυμάσια (και με υποτίτλους στα κινέζικα)
Την ίδια ώρα, το τρίτο σίκουελ του πραγματικού θρίλερ έρχεται από Οκτώβρη. Μια πρώτη δόση απολαμβάνουν οι γουαναμπί συνταξιούχοι, που βλέπουν τη σύνταξη-επίδομα να απομακρύνεται για καναδυό δεκαετίες.
Προσοχή όμως, το ότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων κλάπηκαν αλλά οι υπεύθυνοι απολαμβάνουν τα μπάνια τους, εντάσσεται στο είδος της φαρσοκωμωδίας.
Θα μπορούσε κανείς να χωρίσει, αδρά, την εποχή της φαρσοκωμωδίας στην Δεξιά εποχή και την Πασοκική εποχή. Η Δεξιά δεν φημίζεται για το χιούμορ της, στην φαρσοκωμωδία όμως τα πήγε κάπως καλύτερα. Η Πασοκική εποχή διέπρεψε μόνο στην υστερία.
Έχει όμως ήδη μεσάσει η δεκαετία του '10, και το ερώτημα είναι: αφού κωμωδία, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει, ποιος υπηρετεί τη σύγχρονη φαρσοκωμωδία; Ο Σεφερλής, σαφώς, αλλά μπορεί μόνος του να καλύψει την αυξημένη ζήτηση του προϊόντος;
Υπάρχει ένα υπαρκτό κενό στην προσφορά, ενώ η ζήτηση εξακολουθεί να είναι αυξημένη. Το κενό αυτό προσπάθησε να καλύψει εσχάτως η συγκυβέρνηση, αν και δεν περιλαμβανόταν στις δεσμεύσεις του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Κυρίως με εντυπωσιακές κωλοτούμπες, αλλά και με δημοψηφίσματα, με διασπάσεις και ξαφνικές εκλογές. Νομίζω όμως ότι το καλύτερο σκετσάκι είναι αυτό που ζήσαμε το προηγούμενο τριήμερο. Το σκετσάκι με τις διερευνητικές εντολές.
Ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι τόσο δημοκρατία, όσο ταλαντούχα είναι η Κατερίνα Γιουλάκη, δεν χωρά αμφισβήτηση. Αυτή όμως η γελοιότητα με τον Παυλόπουλο, τον Τσίπρα, την Κωνσταντοπούλου, το Λαφαζάνη και το Μεϊμαράκη, αυτή η τσουλουφοκυστίνδα της ερμηνείας θεσμών και κανονισμών, χαράζει νέους δρόμους στη φαρσοκωμωδία του 21ου αιώνα.
Η φαρσοκωμωδία παντρεύεται με το θρίλερ.
Οι Ούμπα Λούμπα το εξηγούν θαυμάσια (και με υποτίτλους στα κινέζικα)
Την ίδια ώρα, το τρίτο σίκουελ του πραγματικού θρίλερ έρχεται από Οκτώβρη. Μια πρώτη δόση απολαμβάνουν οι γουαναμπί συνταξιούχοι, που βλέπουν τη σύνταξη-επίδομα να απομακρύνεται για καναδυό δεκαετίες.
Προσοχή όμως, το ότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων κλάπηκαν αλλά οι υπεύθυνοι απολαμβάνουν τα μπάνια τους, εντάσσεται στο είδος της φαρσοκωμωδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου