Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Γεύση μετεκλογικής δευτέρας

Ξενύχτησα κι εχτές, δεν κόβονται οι παλιές συνήθειες. Εντάξει, οι ευρωεκλογές έχουν πολύ μεγαλύτερο πολιτικό βάρος από τις τοπικές, κάποια συμπεράσματα όμως ήδη βγήκαν. Μερικά ήταν αναμενόμενα, άλλα όχι.

Δεν βρίσκω ότι ήταν έκπληξη τα διψήφια της ΧΑ στην Αττική. Όταν στις δημοσκοπήσεις πάνω από τους μισούς ερωτώμενους αρνούνταν να απαντήσουν, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι αρκετοί ανάμεσά τους θα ήταν χρυσαυγίτες κρυφού σχολειού. Ποινικές διώξεις είναι αυτές και παλαιόθεν λεβεντόπαιδα οι ακροδεξιοί.
Ωραίος τύπος ο Ψινάκης, γεννημένος σόουμαν. Αυτό και μόνο τον κατέστησε φαβορί για τη δημαρχία. Ποια είναι η διαφορά του από τον γαλαζοπράσινο που άσπρισε από την ανεξαρτησία (και την κάψα του ήλιου του πράσινου) αλλά εξακολουθεί να μοιράζει χρωματιστά φυλλάδια με τα ίδια ανθρωπάκια, δεντράκια και στιχάκια και τη σκατόφατσά του σε πόζα νεόνυμφου; Ο Ψινάκης έχει το νόουχάου και γράφει καλύτερα. Ας τον δουν οι υποψήφιες ανεξάρτητες βοϊδοκεφαλές των μελλοντικών εκλογών να ξεσηκώσουν κάτι. Έστω το φουλάρι.
Ο τελευταίος κόκκινος δήμαρχος του Πειραιά ήταν ο Λογοθέτης το 1990, ο οποίος αργότερα ξέβαψε και μετακόμισε στη Νίκαια. Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, κι αφού εν τω μεταξύ είχε μπλαβίσει, ο Πειραιάς σηκώνει πάλι κόκκινο λάβαρο, ή μάλλον κασκόλ. Ο Ολυμπιακός θριαμβεύει στον Πειραιά, θριαμβεύει και στο Βόλο. Πάλι καλά που υπάρχουν μόνο δύο Ολυμπιακοί διότι, αν υπήρχε ένας σε κάθε πόλη, θα κοκκίνιζε η επικράτεια και δεν θα ήταν από ταξικό ενθουσιασμό.
Κι εμείς οι ΑΕΚτζήδες; Χάθηκε να κατέβει ο Μελισσανίδης δημοτικός σύμβουλος στη Φιλαδέλφεια, να κιτρινίσει κανας δήμος; Θά'χε κι αυτός την υποστήριξη από τα ίδια ξυρισμένα καλόπαιδα που αμολήθηκαν στον Πειραιά και θα έδενε η γηπεδάρα. Όχι σαν τώρα που -συν τοις άλλοις- χλώμιασε η νίκη του Σγουρού και τρεμοσβήνουν τα είκοσι κρατικά εκατομμύρια.
Μεγάλη μαλακία έκανε κι ο Τσάκας που δεν συμμετείχε στις εκλογές, τάζοντας αραβικές επενδύσεις και λοιπά πριγκιπικά. Θα έβγαινε από τον πρώτο γύρο στην Καβάλα που κατοικοεδρεύει. Απόδειξη ότι ελλείψει Τσάκα οι καβαλιώτες ψήφισαν την συγγενούς ηχητικής Τσανάκα, για την οποία όμως πολύ αμφιβάλω ότι έχει την πριγκιπική εύνοια.
Πολύ μου έλειψε το πράσινο από τους χτεσινούς χάρτες. Μεγαλώνω ρε πούστη μου, δεν μπορώ να το χωνέψω. Θυμάμαι τους καταπράσινους χάρτες επικρατείας και νιώθω σα να περνούν -παρέα με τα μικρά μαύρα καπάκια των παλιών παγωτοψυγείων- στη σφαίρα των παιδικών μου αναμνήσεων. Αν εκλείψει και το μπλε επικρατί, θα μπω σε κρίση μέσης ηλικίας.
Διασώθηκαν ευτυχώς τα "τι έχετε να πείτε που χάσατε;" και "καλά, τι να πείτε κι εσείς που χάσατε περισσότερο" για να μην αρχίσω τα αντικαταθλιπτικά. Όσο νά'ναι, όταν βλέπεις τον Κεδίκογλου να πανηγυρίζει για τη νίκη της Νουδού στην Πελοπόννησο, δοξάζεις τον πανάγαθο που σε φύλαξε απ' το να κολλήσεις καμιά παρόμοια χλαπάτσα.

Και το κόμμα; Δεδομένων των συνθηκών καλά τα πήγε. Ανάμεσα σε Ψινάκηδες, Μπέους, νέες ελλάδες και πιο νέες ελλάδες, στάθηκε αξιοπρεπώς. Με την Πάτρα σε πρώτο πλάνο, λόγω μεγέθους και εντυπώσεων. Αν δεν ήταν κι η Καισαριανή στην οποία ο Νόμος του Μέρφυ τσίμπησε το 0,001% των ψήφων, τη μία ρημάδα δηλαδή που άφησε τον κομμουνιστή υποψήφιο στην τρίτη θέση... Ή η Σέριφος που χάθηκε για άλλες 12 ρημάδες.
Στην Ηλιούπολη δεν κάναμε την υπέρβαση με την πολύ καλή Τασία Τσατσούλη αλλά τουλάχιστον έφαγε την ερυθρή μας σκόνη το αντιπαθέστερο τρίο μπελκάντο "ανεξάρτητων" της Αττικής.
Μένουν οι ευρωεκλογές, όπου οι εκβιασμοί της ακυβερνησίας και της αριστεροκυβερνησίας θα χτυπήσουν κόκκινο, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Έτσι όμως δένεται τ'ατσάλι, μεταξύ σφυριού και αμονιού.

Δεν υπάρχουν σχόλια: