Το παγκόσμιο κίνημα του προσκοπισμού δημιουργήθηκε το 1907 από το Λόρδο Ρόμπερτ Στίβενσεν Σμιθ Μπέηντεν Πάουελ. Στην Ελλάδα το κίνημα έφτασε ήδη το 1910. Ο πρόσκοπος ήταν ένα παιδί πάντα έτοιμο να βοηθάει τους άλλους και να κάνει μια καλή πράξη κάθε μέρα Σήμερα πια το προσκοπικό κίνημα έχει χάσει την παλιά αίγλη του και οι γριούλες δυσκολεύονται να βρουν ένα καλό παιδί να τις περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Όλα τα καλοχτενισμένα καλόπαιδα αποκτήσαν γρήγορη σύνδεση στο ίντερνετ και οργανώνονται σε μη κυβερνητικές οργανώσεις. Ο σύγχρονος πρόσκοπος ονομάζεται ακτιβιστής και δεν αρκείται σε μια καλή πράξη τη μέρα. Θέλει να λύσει τα παγκόσμια προβλήματα, να κατατροπώσει τους κακούς και να σώσει τον πλανήτη από την επικείμενη καταστροφή.
Πολλοί από αυτούς τους ακτιβιστές ασχολούνται αυτή την εποχή με το θιβετιανό ζήτημα. Μέχρι πριν από λίγο καιρό κανείς δεν ασχολούταν με το ζήτημα αυτό αφού δεν ξέραμε καν ότι είναι ζήτημα. Όποιος άκουγε για Θιβέτ, ο νους του πήγαινε στον πανοσιολογιότατο Δαλάϊ Λάμα (που είναι μετεμψύχωση των προηγούμενων Λάμα) και το εξαγώγιμο προϊόν του οποίου είναι γενικός αντιπρόσωπος, τους γκουρού και τους γιόγκι. Όλοι αυτοί πάλι, δεν ξέρουμε τι είναι αλλά για να τους θαυμάζουν οι σταρς του Χόλιγουντ κάτι θα ξέρουν. Σίγουρα πάντως είναι καλοί γιατί είναι βουδιστές και βουδιστής είναι κι ο Ρίτσαρντ Γκιρ. Ο Δαλάϊ Λάμα είναι ο αρχηγός των βουδιστών και επικεφαλής της Εξόριστης Διοίκησης του Θιβέτ και ζητά από την Κίνα την παραχώρηση εκτεταμένης αυτονομίας στη χώρα του, στα πρότυπα του Χονγκ-Κονγκ. Το Θιβέτ είχε –ντε φάκτο- ανεξαρτητοποιηθεί μετά την κατάρρευση της κινέζικης δυναστείας των Κίνγκ αλλά το 1949, η νεοπαγείσα κινεζική λαϊκή δημοκρατία εισέβαλε στα εδάφη του για να το επαναπροσαρτήσει. Η επικράτεια της Κίνας έχει ιστορικά αυξομειωθεί περισσότερο κι απ’ την ελληνική –είναι και κάπως μεγαλύτερη βέβαια. Στην Κίνα υπάρχει και έχει υπάρξει απροσδιόριστος αριθμός εθνοτήτων και ημιαυτόνομων περιοχών. Η συμφωνία των 17 σημείων που υπογράφηκε το 1951 από την Κίνα και την κυβέρνηση του Δαλάϊ Λάμα παρείχε κάποια αυτονομία στο Θιβέτ. Το 1959 ο τελευταίος αποκήρυξε τη συνθήκη και αυτοεξορίστηκε με την κυβέρνησή του στην Ινδία.
Το προσεχές καλοκαίρι διοργανώνονται στη Κίνα οι Ολυμπιακοί αγώνες. Η Κίνα είναι μια αγορά ενός και πλέον δισεκατομμυρίων καταναλωτών και αυτό δεν γινόταν παρά να συγκινήσει τους χορηγούς που επηρεάζουν παρόμοιες αποφάσεις ανάθεσης. Η Κίνα είναι ισχυρός εμπορικός εταίρος της δύσης και προσφέρει στις δυτικές εταιρείες την ευκαιρία για πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Ταυτόχρονα η Κίνα είναι το αντίπαλο οικονομικό δέος και αναδυόμενη στρατιωτική υπερδύναμη. Ο καπιταλισμός γουστάρει τις μπίζνες αλλά όχι και τους τσαμπουκάδες.
Οι ακτιβιστές δεν θα μπορούσαν να μείνουν ασυγκίνητοι. Έτσι κι ακούσουν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αλύτρωτες πατρίδες, οι καλοχτενισμένοι προστάτες της ελευθερίας τα παίρνουν στο κρανίο και προτάσσουν τα δασύτριχα στήθη τους. Γνωστά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καταπατητές σε Ιρακ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Κύπρο και αλλού (αν τα ξέρει κανείς να μου τα πει και εμένα). Ειδικά οι «δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» που είναι ακτιβιστές με βαριά μπαλάκια έχουν αποδείξει πολλές φορές την προσήλωσή τους στα ανθρώπινα δικαιώματα κατακεραυνώνοντας κατά εμφανή προτίμηση την Κούβα, τη Βενεζουέλα την Κίνα τη Σερβία και τη Λευκορωσία. Κάποιοι κακόβουλοι υπερτόνισαν το γεγονός ότι οι ως άνω ακτιβιστές χρηματοδοτούνται –μεταξύ άλλων- και από αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες. Καλός ο ακτιβισμός και τα καραγκιοζιλίκια με την ολυμπιακή φλόγα, καλό και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, αλλά τελικά ποιος θα περάσει τις γιαγιάδες στο απέναντι πεζοδρόμιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου