Ας μιλήσουμε για συναινετικό σεξ

Μιας και μπήκε η άνοιξη π'ανθίζουν τα λουλούδια και αντηχούν στις γειτονιές ερωτικά τραγούδια αποφάσισα να γράψω κάτι περί σεξ. Εδώ που τα λέμε κοντεύει νά'μπει το καλοκαίρι αλλά ακόμα βρέχει σα νά'ναι Φλεβάρης. Είναι Μάης όμως, ο δικός μας μήνας, των Διδύμων. Λένε πως είμαστε διχασμένες προσωπικότητες, είμαστε όμως και τύποι ερωτύλοι.
Το σεξ είναι κάτι το θαυμάσιο, είτε σ'αυτό συμμετέχει ένας, είτε δύο, είτε δεκαπέντε. Οι περισσότεροι ωστόσο περιορίζονται αναγκαστικά σε ομάδες του ενός ή των δύο. Γύρω από αυτό γυρίζουν τα πάντα, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Όλοι αυτό έχουμε στο μυαλό μας, πολλές φορές τη μέρα και τη νύχτα, ήδη από τη στιγμή που συνειδητοποιούμε το φύλο μας μέχρι και τα βαθιά γεράματα. Και για τούτο -προς κάλυψη των αναγκών του ανδρικού κυρίως πληθυσμού ομολογουμένως- ανθεί παγκοσμίως η σχετική βιομηχανία με ιλιγγιώδη κέρδη. Ασφαλώς, όπως σε όλα τα ωραία πράγματα έτσι και στο σεξ, χρειάζεται μέτρο και, κυρίως, συναίνεση. Κι αυτό διότι κάτι που μοιράζεται στα δύο καλό είναι να μοιράζεται δίκαια. Όχι ας πούμε να παίρνει ο ένας τη μερίδα του λέοντος κι ο άλλος να τη βγάζει με ψιχουλάκια, πόσο μάλλον να μην παίρνει καν τα ψιχουλάκια αλλά να τρώει και φάπες. Γι'αυτό στο σεξ η συναίνεση είναι απαραίτητη. Για ό,τι γίνεται συναινετικά δεν τίθεται θέμα ανηθικότητας ή ανωμαλίας. Ενήλικοι είμαστε, αν τα συμφωνούμε και γουστάρουμε αμφότεροι να προσθέσουμε αλατοπίπερο, πάπρικα και αψέντι είναι ζήτημα δικό μας. Αντίθετα, το μη συναινετικό σεξ ως ποινικά κολάσιμο μπορεί να οδηγήσει σε πολυετείς ποινές κάθειρξης σε πολυτελείς μεζονέτες όπως, καλή ώρα, έπαθε ο Ντομινίκ Στρος-Καν ή σε πολύβουες φυλακές στις οποίες μπορεί να αντιστραφούν άρδην οι όροι του μη συναινετικού σεξ. Ανάλογα με την κοινωνική τάξη και τα βαλάντια του καθενός, όπως τα πάντα σ'αυτή τη ζωή. Γιατί στην άλλη ζωή, αν τουλάχιστον είσαι καλός μουσουλμάνος, μπορείς να ελπίζεις σε βουνά από πιλάφι και χαρέμια για την πάρτη σου ακόμα κι αν δεν έχεις βρακί να φορέσεις.
Η συναίνεση είναι γενικώς μια κοινωνική αρετή με μεγάλη απήχηση. Είναι και πολύ της μόδας αυτή την εποχή. Οι ευρωπαίοι και οι λοιποί ανεπτυγμένοι που έχουν βαθέως εντρυφήσει στις ανθρωπιστικές αρχές, τόσο οι πολίτες όσο και οι κυβερνώντες εξάγουν το καλό τους παράδειγμα στις υπανάπτυκτες χώρες. Δε γίνεται, σου λέει, κύριε Καντάφι μας να γαμείς χωρίς συναίνεση το λαό σου. Σε τέτοια ζητήματα είμαστε κάθετοι. Κι έτσι, με ακέραια μεταξύ τους συναίνεση, βομβαρδίζουν τον ίδιο λαό για να συνετίσουν τον κολασμένο παραβάτη.


Τι μαλακίες λέει αυτός ο αποπάνω; Τάζεις σεξ ρε μαλάκα και το γυρνάς πούστικα στην κόκκινη προπαγάνδα;
Καλά του κάνουν του κερατά του Καντάφι ρε, εμάς όμως γιατί μας πιλατεύουν; Εμείς κύριοι συναίνεση διαθέτουμε και μάλιστα μπόλικη. Όλοι μαζί τα φάγαμε. Εμείς τους βγάλαμε τους κυβερνήτες μας, δημοκρατικά κι ωραία. Είναι αλήθεια πως το πολιτικό μας σύστημα είναι δομημένο βάσει της αρχής της τραμπάλας. Εδώ κι εκατό χρόνια τα ίδια κόμματα και οι ίδιες οικογένειες τραμπαλίζονται, πάνω κάτω, πάνω κάτω. Εύκολο είναι που ζητάτε από τους τραμπαλιζόμενους ν'αφήσουν τα χοροπηδητά και να ισορροπήσουν στον αέρα; Σάμπως δεν το προσπαθούμε; Να, κι ο εξοχώτατος  θεσμικός μας άρχοντας κάλεσε σήμερα τους πολιτικούς αρχηγούς και ζήτησε συναίνεση. Η εξοχώτης του φημίζεται για τις περιπαθείς του υποκλίσεις μετ'αποθέσεως της δεξιάς χειρός επί της καρδίας ενώπιον του εθνικού μας συμβόλου, δεν είναι κανας τυχαίος. Είναι ο σεβάσμιος πατέρας του έθνους και ανάδοχος της συναίνεσης.
Δεν θα ασχοληθώ βέβαια με τα κουμμούνια και κάτι άλλους που όλο λένε όχι. Αυτοί δε νογάνε γρι από συναίνεση. Τι όχι και μαλακίες; Εδώ η πατρίς κινδυνεύει ρε προδότες. Οι εβραίοι, οι αντίχριστοι, οι μετανάστες θέλουν να μας φάνε ζωντανούς. Εσείς οι άλλοι βρε, οι λογικοί. Βρείτε τα ρε, πείτε ναι ρε, όλοι μαζί στην τραμπάλα ρε. Να ισορροπήσει ρε, να ισορροπήσει.