Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Έντεκα σταθμοί, τέσσερις ανατροπές, δύο προδοσίες και ένας μύθ που τον λιβ και ξαναλίβ ιν Γκρίς

Υπάρχουν καναδυό ιστολόγια υψηλής επισκεψιμότητας που παρακολουθώ για κοινωνιολογικούς λόγους. Τουτέστιν για να κατανοώ καλύτερα τι γουστάρει ο λαός, τι σχολιάζει, πως αποτιμά την επικαιρότητα. Κι όταν λέμε λαός, θα πει ο μέσος αναγνώστης και σχολιαστής, νεαρής έως μέσης ηλικίας, με πρόσβαση στο ίντερνετ.

Στο υπερσυμπυκνωμένο πολιτικά 2015, νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο οι εξής τάσεις (με χρονική σειρά):

  • Η επίδραση της περίφημης στρατηγικής "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" στο μέσο αριστερό μπλόγκερ / αναγνώστη / σχολιαστή.
  • Η συγκρατημένη έως ενθουσιώδη στήριξη στην προοπτική της "πρώτης-φοράς-αριστεράς".
  • Η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή".
  • Η ενθουσιώδης έως υστερική αποδοχή του δημοψηφίσματος-απάτης του ΣΥΡΙΖΑ.
  • Το πανηγύρι για το ηρωϊκό "όχι" του "περήφανου λαού".
  • Η συγκρατημένη έως ενθουσιώδη στήριξη του Τσίπρα στη διαδικασία των "σκληρών διαπραγματεύσεων".
  • Η πένθιμη έως υστερική αντιμετώπιση της συμφωνίας.
  • Η αποκαθήλωση του Τσίπρα από τον τίτλο μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή" και η ένταξή του στο καστ των προδοτών.
  • Η βεβαιότητα για το πολιτικό του τέλος και την τιμωρία του από το λαό.
  • Η αποκαθήλωση του "περήφανου λαού", πλέον ως ραγιά και "χάπατο", μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.
  • Η προκήρυξη νέου διαγωνισμού για τον μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή". (Φαβορί μέχρι στιγμής φέρονται η μις Ζωή και η μις Ραχήλ).

Αυτά σταχυολογώ ως κυριότερους σταθμούς στον μικρόκοσμο των ιστολογίων υψηλής επισκεψιμότητας. Νομίζω ότι πρόκειται για μία σειρά "θετικών" και "αρνητικών" ανατροπών.

Πρώτη ανατροπή: ο λαός ανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στη διαπλοκή που δεν τον ήθελε.
Δεύτερη ανατροπή: ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών, κόντρα στη θέληση των τελευταίων και τις προβλέψεις για το αποτέλεσμα.
Τρίτη ανατροπή: ο Αλέξης Τσίπρας υπογράφει συμφωνία τύπου τα-ίδια-και-χειρότερα-σκατά-με-την-πρόταση, κόντρα στις κόκκινες γραμμές και τη σθεναρή διαπραγμάτευση.
Τέταρτη ανατροπή: ο λαός ξανανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κόντρα στα ηρωϊκά όχι και τις προβλέψεις για τιμωρία του Αλέξη Τσίπρα.

Όπως βλέπουμε οι ανατροπές είναι όντως ανατροπές μόνο αν αποδεχτούμε τις κόντρες ως κόντρες.
Αν δηλαδή η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δηλαδή οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες.
Αν δηλαδή υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση.
Αν δηλαδή ο λαός εννοούσε το όχι με την κακή έννοια.

Μόνο μ' ένα μαγικό τρόπο δένουν οι ανατροπές με τις κόντρες τους. Με τη λέξη "προδοσία".
Με την προδοσία δένει ότι η διαπλοκή δεν ήθελε το ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι δανειστές σκιάζονταν τις λαϊκές ετυμηγορίες, ότι υπήρξαν κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση, αλλά, ΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του Τσίπρα.
Κι έπειτα, ξαναΤΣΟΥΠ, έσκασε η προδοσία του λαού στον εαυτό του.

Φυσικά η προδοσία είναι πολύ βολική εξήγηση, διότι βγάζει λάδι όποιον αδυνατεί να κοιτάξει μισό μέτρο πέρα από τη μύτη του.
Διότι αν δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, διαπιστώνεις ότι ποτέ δεν υπήρξε διαπλοκή που να σκιάζεται το ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ οι δανειστές δεν ασχολούνταν με λαϊκές ετυμηγορίες ή σκληρές διαπραγματεύσεις, ποτέ, κανένα κυβερνητικό κόμμα δεν είχε κόκκινες γραμμές ή έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις.
Και σίγουρα ο λαός εννοούσε το όχι με την καλή, με την καλύτερη έννοια.

Το μόνο κακό είναι ότι αν όντως δεν σ' εμποδίζει η μύτη σου, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχει κανένα νόημα η ανάδειξη του νέου μίστερ "πολιτικός-με-αρχίδια-που-τον-χτυπά-με-λύσσα-η-διαπλοκή". Διότι δεν είναι στα αρχίδια το πρόβλημα αλλά στη δομή της εξουσίας.


Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Γιατί δεν ενισχύεται εκλογικά το ΚΚΕ; (μέρος Β')

Όταν έχεις μια ευρύτερη επιρροή της τάξης του 20%, δικαιούσαι να ελπίζεις ότι κάποια στιγμή θα συναντήσεις ένα αξιόλογο μέρος της στην κάλπη.

Έλα όμως που έχεις κολλήσει στο πεντέμισι.
Γιατί ρε γαμώτο έχεις κολλήσει στο πεντέμισι;

1. Διότι όλοι εκτιμούν τις θέσεις σου αλλά τις θεωρούν ανεφάρμοστες.
Ποιος είναι τόσο στραβός ώστε να μη βλέπει ότι οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ δικαιώνονται; Ποιος εργάτης δεν θέλει να ανακοπεί η διαδικασία ευτελισμού των δικαιωμάτων του; Ποιος άνεργος δεν θέλει σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά; Η αντίληψη ότι το ΚΚΕ έχει δίκιο σ' αυτά που λέει ξεπερνά τα όρια της ευρύτερης -που αυθαίρετα εκτιμώ στο 20%- επιρροής του. Αυτό όμως που φαίνεται ότι υπολείπεται ακόμα και των εκλογικών ποσοστών του, είναι η πίστη ότι οι προτάσεις είναι εφαρμόσιμες και μπορούν να οδηγήσουν σε ένα σταθερό και βιώσιμο καθεστώς. Μην παραβλέπουμε ότι το πεντέμισι περιλαμβάνει μεν συνειδητές ψήφους, περιλαμβάνει όμως και συναισθηματικές, παραδοσιακές, επιβραβευτικές, ακόμα και ψήφους διαμαρτυρίας. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ένας πυρήνας, εκατό χιλιάδων ανθρώπων ίσως, είναι που πιστεύει ακράδαντα στο κομμουνιστικό όραμα.

2. Διότι οι άνθρωποι παραβλέπουν τις αρλούμπες και τα ψέματα των γελοίων αλλά δε συγχωρούν τα στραβοπατήματα των σοβαρών.
Είναι παρατηρημένο. Κάποιον που συνηθίζει να δίνει δικαιώματα, οι γύρω του σταδιακά τον συνηθίζουν, θεωρούν τη συμπεριφορά του αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα του και τελικά τον απομακρύνουν ή τον αποδέχονται ως είναι. Κάποιον όμως σοβαρό, πολύ δύσκολα τον συγχωρούν για το όποιο του στραβοπάτημα. Το ΚΚΕ δίνει την εικόνα ενός πειθαρχημένου και σοβαρού κόμματος. Κάθε στραβοπάτημα, ακόμα και κάθε ύπουλη τρικλοποδιά, έχουν τον αντίκτυπο που έχει το σαβούριασμα ενός κυρίου με κοστούμι.

3. Διότι το μίσος είναι ευκολότερος αντίπαλος από τη λοιδορία.
Ο χοντροκομμένος αντικομμουνισμός βρίσκει ευήκοους μόνο τους έχοντες προκατάληψη (και μυαλό κουνάβι). Η λοιδορία, όμως, είναι σαν τις κατσαρίδες. Μπαίνει κι εκεί που λες ότι δεν χωρά. Γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ευρέως από τους σύγχρονους αντικομμουνιστές. Κι όχι τόσο για να χτυπήσει το κόμμα, όσο κυρίως το σοσιαλιστικό ιδεώδες. Τι σχέση έχει, για παράδειγμα, ο Κιμ Γιονγκ με το ΚΚΕ; Απλούστατα, ταυτίζοντας τη Βόρεια Κορέα με το σοσιαλιστικό ιδεώδες, κι ανακατεύοντας τις τερατολογίες της νοτιοκορεάτικης προπαγάνδας με τις παραξενιές του βορειοκορεάτικου γιουτσεϊσμού, γελοιοποιείς αποτελεσματικά το στόχο σου.

4. Διότι κάποιοι φοβούνται ότι δεν μιλάς σοβαρά και εάν αποκτούσες την εξουσία θα έκανες το πρόγραμμά σου κουρελόχαρτο.
Καλά τώρα, αυτός δεν είναι σοβαρός λόγος. Τον έγραψα μόνο για να προετοιμάσω τον αποκάτω.

5. Διότι κάποιοι φοβούνται ότι μιλάς σοβαρά και εάν αποκτούσες την εξουσία θα εφάρμοζες επακριβώς το πρόγραμμά σου.
Τι, μοιάζει οξύμωρο; Μόνο όταν συγχέει κανείς την επιφάνεια με την ουσία. Είναι πολλοί αυτοί που συγκινούνται από τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Χωρίς να σημαίνει ότι αν μπορούσαν να πατήσουν ένα κουμπί και να βρεθούν στη "Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ελλάδας" θα το έκαναν. Είναι πολλοί όσοι αποζητούν την κοινωνική δικαιοσύνη, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, την τιμωρία της καπιταλιστικής ασυδοσίας. Όσο όμως τ' αποζητούν, άλλο τόσο τα φοβούνται. Φοβούνται (δικαίως, δε λέω) τη διαδικασία μετάβασης, τη βιαιότητά της, φοβούνται πολύ τα λάθη του χτες, φοβούνται ακόμα-ακόμα και την απώλεια των υλικών αγαθών που απέκτησαν μέχρι τώρα.

6. Διότι όλοι φοβούνται το γολγοθά της αυτοδιάθεσης.
Πρόκειται ουσιαστικά για συνέχεια του προηγούμενου, καθώς είναι η αιτία με το μεγαλύτερο βάρος απ' όλες.
Στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων, των αριστερών Ελλήνων, είναι χαραγμένη η ήττα. Τα απόνερα αυτής της ήττας, μαζί με αυτά μιας ακόμα μεγαλύτερης και πιο πρόσφατης ήττας, της κατάρρευσης της Σοβιετικής ένωσης, χτυπούν εναλλάξ την επιχειρηματολογία υπέρ ενός σοσιαλιστικού μέλλοντος. Ο μισός -και παραπάνω ίσως- ελληνικός λαός πάντα έβλεπε με συμπάθεια την προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Σήμερα γνωρίζει ότι αυτή απέτυχε, γνωρίζει επίσης την ιστορία που του διδάσκουν οι νικητές. Ακόμα κι όταν υπερπηδά αυτά τα τείχη, ακόμα κι αν δεν αμφιβάλλει για τις προθέσεις, ή και την ικανότητα των κομμουνιστών, έχει να αντιμετωπίσει το δυσκολότερο εμπόδιο. Πως θα μπορέσει να επιβιώσει μια σοσιαλιστική χώρα μέσα σ' ένα περιβάλλον αποθράσυνσης του ιμπεριαλισμού; Πως θα αντιμετωπίσει τις εσωτερικές απόπειρες αποσταθεροποίησης; (εδώ πλανώνται και τα φαντάσματα του Στάλιν και του Μπέρια) Πως θα αντιμετωπίσει τυχόν ενδεχόμενα νταηλίκια από υποκινημένες γειτονικές δυνάμεις; Πως θα βρει συμμάχους; (καραμελίτσα κανείς;) Πως θα εξασφαλίσει τους πόρους που απαιτούνται για την εξασφάλιση ενός σταθερού βιοτικού επιπέδου;
Απαντήσεις έχουν δοθεί, αλλά όπως φαίνεται δεν πείθουν.

7. Διότι το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε λήθαργο.
Εργατικό κόμμα είσαι, όσο νά 'ναι σ' επηρεάζει η στάθμη του ηθικού του εργατόκοσμου. Ο εργάτης απειλείται με λιτότητα ήδη από τη δεύτερη τετραετία του Αντρέα. Λιτότητα ακούγαμε επί εικοσιπέντε χρόνια, σε σχέση όμως με το σήμερα ήταν μπατσάκια στον αέρα. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο εργάτης σοκαρίστηκε, φορτώθηκε με ευθύνες που δεν του αναλογούν, διχάστηκε, έχασε τα δικαιώματά του, τη δουλειά του, το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ο συνδικαλισμός πολεμήθηκε από το σύστημα όσο τίποτα άλλο. Όπως είχε προβλέψει η Αλέκα, ο εργάτης δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε, αντίθετα συντηρητικοποιήθηκε. Το μόνο του όπλο, το συνδικαλισμό, το αντιμετωπίζει πλέον ως αντίπαλό του.

8. Διότι η ελπίδα θα επιβιώσει μετά από έναν πυρηνικό όλεθρο (παρέα με τις κατσαρίδες)
Έστω κι αν δεν έχει απομείνει έμβιο ον (εξαιρούνται πάντα οι κατσαρίδες). Πως να αντιμετωπίσεις τα ανθρώπινα; Ο άλλος πνίγεται, κι από τη μία του φωνάζει ένα τσούρμο καννίβαλων "ανέβα βρε στη σχεδία να μην πνιγείς, κι έννοια σου, δεν θα σε φάμε". Από την άλλη του φωνάζεις εσύ "έλα να σε μάθω να κολυμπάς μόνος σου". Κι ενώ ήδη έχουν αρχίσει να τον δαγκώνουν, αυτός ανεβαίνει στη σχεδία, διότι δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

9. Διότι you can not teach an old dog new tricks
Ο ψηφοφόρος έχει μάθει να αντιμετωπίζει κάθε εκλογική αναμέτρηση ως ντέρμπι που πρέπει να δώσει νικητή. Νικητή για να πανηγυρίσει μαζί του, ή νικητή για να του ρίχνει καντήλια. Η ακυβερνησία -για κάποιο λόγο που δεν πολυκατανοώ- προκαλεί το φόβο. Το ΚΚΕ βρίσκεται λόγω φιλοσοφίας και εκλογικού μεγέθους έξω από το παιχνίδι αυτό. Ούτε πρόκειται ποτέ να μπει, όχι γιατί "δεν θέλει να κυβερνήσει" (πολλοί ψέγουν τη φράση της Αλέκας που οδήγησε στην παραποίηση αυτή, προσωπικά δεν τη θεωρώ καθόλου εσφαλμένη), αλλά γιατί άλματα σαν αυτό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα πραγματοποιεί με εσωτερικές μεταγγίσεις μόνο η σοσιαλδημοκρατία.

10. Διότι πληρώνεις τον άγαρμπο τρόπο με τον οποίο ξέκοψες με την "ενότητα της αριστεράς".
Έλα τώρα, το ξέρεις πολύ καλά ότι η "ενότητα της αριστεράς" είναι το απωθημένο κόσμου και κοσμάκη. Σάμπως όλοι δεν έχουμε τα απωθημένα μας; Να, εγώ έχω απωθημένο να χαϊδολογήσω τη Μίλι Σάιρους. Είναι σωστό από μέρους σου να μου πεις: "Σιγά ρε μη σε κοιτάξει εσένα η Μίλι με τα μούτρα πού 'χεις"; Πες το μου πιο γλυκά βρε αδερφέ. Πες μου πως είναι μαλακία να παρατήσω τη Σκάρλετ Γιόχανσον για τα μάτια αυτής της κάργιας.
Από την άλλη βέβαια, επειδή ο άλλος προσπαθεί ν' αθροίσει μήλα με πορτοκάλια και γαρύφαλλα με τσουκνίδες δε σημαίνει ότι θα κάνεις μπάνιο στα τσουκνιδόφυλλα.

11. Διότι η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει να είναι τίμια αλλά και να το δείχνει.
Είσαι τίμιο κόμμα και στον κύκλο επιρροής σου τουλάχιστον κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως η τιμιότητα από μόνη της δεν αρκεί. Για να μεταστραφεί ένας ψηφοφόρος, να σου δείξει εμπιστοσύνη, να πειστεί ότι δεν μένεις στα λόγια, χρειάζεται να αρθούν όχι μόνο οι αμφιβολίες του αλλά και οι προκαταλήψεις που επιχορηγεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν ο πολίτης σε βλέπει σε ανύποπτο χρόνο, όχι μόνο επετειακά, να παλεύεις για τα καθημερινά του ζητήματα επιβίωσης. Προέχει πάντα η συνδρομή στον εργάτη στο χώρο δουλειάς του, χρειάζεται όμως να φαίνεσαι παντού, όπου αυτός κατατρέχεται.

12. Διότι ο αριστερισμός είναι ο συντομότερος δρόμος (όταν σε τρώει η πατούσα σου)
Η ανυπομονησία του αδικημένου είναι κακός σύμβουλος. Θα μου πεις, ο άλλος καίγεται (στο 8 τον έπνιγα, μήπως έπρεπε να τον κάψω νωρίτερα;), είναι δυνατόν να κάνει υπομονή; Λογικό είναι πάνω στον βρασμό της ψυχής του να καταφεύγει εκεί απ' όπου ακούει τις δυνατότερες κραυγές, τα βιαιότερα συνθήματα. Έστω κι αν αυτοί που τα φωνάζουν φαντάζονται ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει με τα ντεσιμπέλ.

Τα παραπάνω φυσικά είναι προσωπικές απόψεις, κάποιες τουλάχιστον από αυτές που μου ήρθαν στο μυαλό. Προφανώς δεν αφορούν στους λόγους για τους οποίους δεν ενισχύουν το κόμμα πολίτες πέραν του κύκλου επιρροής του. Δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς γιατί δεν στηρίζουν όσοι καταλογίζουν στο ΚΚΕ προδοσίες, βαρκιζισμούς, σεχταρισμούς, αριστερισμούς, δεξιισμούς, γιαχωβισμούς, προστασίες της βουλής, βρώμικα 89', λιμούς και καταποντισμούς. Κατά τη γνώμη μου, πλην εξαιρέσεων βέβαια, πρόκειται για περιπτώσεις συναισθηματικών επιπλοκών. Ούτε βέβαια αφορούν σε όσους εντάσσονται στην αντίπερα όχθη του πολιτικού φάσματος. Ειδικά δε, δεν αφορούν σε "κεντρώους", τους οποίους προσωπικά απεχθάνομαι περισσότερο ίσως κι απ' τους ακροδεξιούς.

Φυσικά και δεν πρόκειται για αφορισμούς. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι προσπάθεια γίνεται, μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Συμπέρασμα:

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποτιναχτεί η ταμπέλα του κόμματος διαμαρτυρίας. Κατανοώ τις προσκλήσεις τύπου "ελάτε μαζί μας ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε μαζί μας σε όλα" αλλά νομίζω ότι παραπέμπουν περισσότερο σε πρόσκληση ευκαιριακά διαμαρτυρόμενων, παρά συνοδοιπόρων. Ο λαός είναι ψυχικά κουρασμένος, όχι μόνο από τα δεινά που του έχουν φορτώσει αλλά κι από τις διαμαρτυρίες, εκλογικές ή κάθε τύπου, τις οποίες θεωρεί αναποτελεσματικές και -συχνά- εκφράσεις του θεαθήναι.
Νομίζω πάντως ότι το κρισιμότερο όλων είναι να δοθούν σαφείς απαντήσεις, μετρημένα κουκιά:
Πως θα φτάσεις στην ανατροπή των σχέσεων ιδιοκτησίας στην Ελλάδα.
Πως θα οργανώσεις τη διακυβέρνησή σου (κάτι ξέρουν οι παλιές δικομματικές κουφάλες που όριζαν σκιώδεις υπουργούς, εγκαθιστώντας τους σκιωδώς και στο πίσω μέρος του μυαλού των ψηφοφόρων).
Πως θα εξασφαλίσεις την επάρκεια τροφής, φαρμάκων, καυσίμων.
Πως θα αντιμετωπίσεις εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους.

Αν έχει κάποια σημασία η εκλογική επιβράβευση, το χτίσιμο ενός οράματος που πατά στη γη έχει πολλαπλάσια.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Γιατί δεν ενισχύεται εκλογικά το ΚΚΕ; (μέρος Α')

Μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες για ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Πως θα μπορούσε να είναι καλό ένα εκλογικό αποτέλεσμα με το ευρωενωσιακό τόξο να ξεπερνά το 90%; Ακόμα κι αν το ΚΚΕ διπλασίαζε τις δυνάμεις του, μια τέτοια αναλογία (9:1) θα εξακολουθούσε να είναι αρνητική. Πόσο μάλλον που τελικά δεν καρπώθηκε τίποτα από τη μείωση της συμμετοχής αλλά έχασε κιόλας τριανταεξήμιση χιλιάδες ψήφους σε σχέση με το Γενάρη.

Γιατί λοιπόν οι ψηφοφόροι δεν ενισχύουν το ΚΚΕ;
Νομίζω ότι πρέπει αρχικά να ορίσουμε τη σφαίρα επιρροής του κόμματος. Δεν θα μπορούσε ο καθένας να ψηφίσει ΚΚΕ, τα όρια της κομμουνιστικής αριστεράς φυλάσσονται από ιστορικά στεγανά.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα, οι ψήφοι που συνέλεξε το ΚΚΕ κυμάνθηκαν μεταξύ 277.015 (Ιούνιος 2012) και 629.512 (1985). Ακόμα και μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, σημείο καμπής για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, έλαβε 583.750 ψήφους το 2007.
Μπορούμε λοιπόν να δεχτούμε ότι το εκλογικό ταβάνι του ΚΚΕ είναι περί τις 600-650 χιλιάδες ψήφους. Με μία συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, βέβαια, πολύ υψηλότερη από 55%. Η ευρύτερη επιρροή, δηλαδή αυτοί που ακούν με καλή προαίρεση τις θέσεις του κόμματος, είναι πολύ μεγαλύτερη. Πιστεύω μάλιστα ότι είναι μέγεθος σημαντικότερο από το εκλογικό ταμείο, αφού το κόμμα δεν αποσκοπεί στην κοινοβουλευτική εξουσία.
Πόση είναι όμως αυτή η επιρροή;
Και σε ποιο βαθμό μπορεί να μετουσιωθεί σε ψήφο;

Στην Ελλάδα υπήρχε ανέκαθεν μία ισορροπία μεταξύ των αποκαλούμενων συντηρητικών και των (αυτο)αποκαλούμενων προοδευτικών. Με όποια μορφή κι αν αποτυπωνόταν αυτό: βασιλικοί-δημοκρατικοί ή δεξιοί-αριστεροί. Όπως διδάσκει η Φυσική, η δράση δημιουργεί ίση αντίδραση. Ωστόσο, ο βασιλικός διακρίνεται από τον δημοκρατικό πολύ πιο ξεκάθαρα απ' ότι ο δεξιός απ΄τον αριστερό. Τα όρια μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, με την άνθιση του πολιτικού κέντρου, ήταν και παραμένουν δυσδιάκριτα. Μιλώ πάντα για το χώρο στον οποίο αυτοπροσδιορίζεται ο ψηφοφόρος. Η δε αριστερά ήταν και είναι πολύ πιο ετερογενής από τη δεξιά. Ως αριστερά λογίζεται η σοσιαλδημοκρατία, ενώ στην αριστερά τοποθετείται και το κομμουνιστικό φάσμα.
Η Δημοκρατική Αριστερά, για παράδειγμα, είναι ένα καθαρά αστικό κόμμα, το "αριστερά" το φέρει μόνο για ξεκάρφωμα. Απευθύνεται όμως ακριβώς σε ψηφοφόρους που τοποθετούν τον εαυτό τους στην αριστερά, έστω και στο δεξιότερο άκρο της.
Δεν είναι όλοι λοιπόν οι αριστεροί ευήκοοι στις θέσεις του ΚΚΕ.

Ακόμα κι αν γυρίσουμε πίσω στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης και ρίξουμε μια ματιά σε δύο εκλογικές διαδικασίες εν μέσω κατοχής, προκύπτουν τα εξής στοιχεία:
α. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 1943 οι συνδυασμοί του ΕΑΜ, αντιμέτωποι με συνδυασμούς υπό την επιρροή άλλων αντιστασιακών οργανώσεων έλαβαν ποσοστά μικρότερα του 50%. (Κ.Πυρομάγλου "Δούρειος Ίππος")
β. Στις εκλογές για το Εθνικό Συμβούλιο της ΠΕΕΑ συμμετείχαν 1 έως 1,8 εκατομμύρια εκλογείς ενώ τα οργανωμένα μέλη του ΕΑΜ υπολογίζονταν σε 1.520.000 (στοιχεία πανελλαδικής σύσκεψης ΕΑΜ 1-2/9/1944). Φυσικά δεν ήταν όλοι μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ. Οι (ποικίλες) εκτιμήσεις μιλούν για 20-50%.
Ακόμα λοιπόν και την εποχή της μεγάλης ανόδου της επιρροής του ΚΚΕ, αυτή ποτέ δεν κατέστη πλειοψηφική.

Έκτοτε μεσολάβησαν ιστορικά γεγονότα που επέδρασαν, λιγότερο ή περισσότερο, αρνητικά στην επιρροή του κόμματος. Με αποκορύφωμα βέβαια τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που στέρησε από το κόμμα το χώρο αναφοράς για το σοσιαλιστικό όραμα. Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα εξαϋλώθηκε, πλην Λακεδαιμονίων που επιδεικνύουν αντοχή. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι που το επέτρεψαν αυτό, δεν παύει όμως να αποτελεί μια επιτυχία από μόνη της.

Κι επειδή μ' αρέσουν τα σχηματάκια, θα φτιάξω ένα γράφημα με την επιρροή του ΚΚΕ όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ. Αν και μάλλον δεν χρειάζεται. Την απάντηση τη δίνει πάλι η Φυσική:
Το φάσμα ορατού φωτός δείχνει ωραιότατα τα όρια της επιρροής του ΚΚΕ. Κοίτα που η επιστήμη έχει την απάντηση για όλα.
Εντάξει, το φάσμα έχει κάποια κενά, αφού δεν αποτυπώνεται η μικρή επιρροή του ΚΚΕ στους αυτοπροσδιοριζόμενους στο εξωκοινοβούλιο, την αναρχία κλπ. Αλλά μ' ένα windows paint τι να πρωτοφτιάξεις;

Τείνω λοιπόν να καταλήξω ότι η επιρροή του ΚΚΕ εκτείνεται μέχρι το 20%, άντε 25% των εκλογέων. Πιο πέρα δε νομίζω ότι υπάρχει ιδιαίτερα καλή προαίρεση. Πιστεύω μάλιστα ότι ποτέ στην ιστορία δεν ξεπέρασε το 30-35%.

Στο επόμενο:
Οι λόγοι που θεωρώ ότι αποτρέπουν την αποτύπωση της επιρροής στην κάλπη.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Ώριμες εκλογικές αποτιμήσεις

Αφού ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Το εκλογικό επιτελείο του στρατολάτη, με αυτοκριτική διάθεση, σχολιάζει το αποτέλεσμα σε σύγκριση με τις "άγουρες εκλογικές προβλέψεις".

1. ΣΥΡΙΖΑ
Πρόβλεψη: 34% (-2% από 1/15).
Αποτέλεσμα 35,46%
Παρά τη 1,5 μονάδα διαφορά νομίζω ότι πέσαμε μέσα στα περί επανασυσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ μετά το ξεφόρτωμα των δραχμομπαμπουλιστών, όσο και στα περί πρώτου κόμματος με διαφορά.
Μπράβο μας, κερδίζουμε το τρίτο το μακρύτερο (μνημόνιο).

Η ελπίδα έρχεται (μόνο για καλά παιδιά)

2. ΝΔ
Πρόβλεψη: 26% (-2% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 28,09%
Φαίνεται ότι υποτιμήσαμε ελαφρώς την επιρροή της λεβέντικης μουστάκας του Μεϊμαράκη στο εκλογικό αποτέλεσμα. Υποθέτω πάντως ότι οι μέρες της μυστακοφορίας τους είναι μετρημένες. Ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ θα έχει απαλό άνω χειλάκι.

3. ΧΑ
Πρόβλεψη: 8% (+2% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 6,99%
Τώρα δηλαδή πρέπει να χαρούμε κιόλας; Από την άλλη, αν σκεφτούμε πόσοι είναι οι ιδεολογικοί απόγονοι των Σουρλήδων, μάλλον χαμηλά κινείται η συμμορία.

4. Ποτάμι: 6
Πρόβλεψη: 6% (+0% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 4,09%
Αν υπάρχει ένα ευχάριστο σ' αυτές τις εκλογές είναι η μετεκλογική μουτσούνα του Θοδωράκη. Όχι βέβαια πως θα πάει χαμένο το παιδί. Μπορεί κάποτε να τον δούμε και Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

5. ΚΚΕ
Πρόβλεψη: 6% (+0% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 5,55%
Η αλήθεια είναι πως ένα ακέραιο 6 το περίμενα. Φαίνεται όμως πως ύβρις τόσο χοντρή όσο το να αμφισβητείς την ελπίδα-που-έρχεται με τα δώρα του Αϊβασίλη δεν μένει ατιμώρητη από την ψηφονέμεση.
Όχι πως θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας στην τελική. Αν ο λαός φοβάται τη σκιά του και ψηφίζει κατά 95% ευρωπαϊκή-ένωση-και-ξερό-ψωμί, καλοφάγωτο.

6. ΑΝΕΛ
Πρόβλεψη: 2%. (-2,5% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 3,69%
Στην περίπτωση των ΑΝΕΛ διαπιστώνω ότι ακόμα και η μαλακωδέστερη ατάκα (όπως αυτή του συγγραφέα Άρλεκιν Π.Κοέλιο) μπορεί να δικαιωθεί στην ζωή. Το κόμμα του Καμένου δε λέει να ψοφήσει και παρότι μέσα σε 14 μήνες έχει χάσει τα 2/3 του εκλογικού του ποσοστού, θα εξακολουθήσει να μας κυβερνά.

7. ΠΑΣΟΚ & ΣΙΑ ΕΕ
Πρόβλεψη: 4-5% (-3% αθροιστικά για ΠΑΣΟΚ-ΚΙΔΗΣΟ-ΔΗΜΑΡ)
Αποτέλεσμα: 6,28%
Υπάρχουν ακόμα αποθέματα συναισθηματικού παπανδρεϊσμού, αν και παρά τις χαρούλες των Φωφών, αθροιστικά μέσα μπήκανε. Το ότι υπάρχει πάντως ακόμα ΠΑΣΟΚ στη βουλή είναι ένας ακόμα λόγος για να μεταναστεύσει κανείς. Αλλά που στην ευχή να πάει, πού 'ναι η γη γεμάτη πασόκους;

8. Ένωση Κεντρώων
Πρόβλεψη: 3,5%.(+2% από 1/15)
Αποτέλεσμα: 3,43%
Ευτυχώς που μπήκε ο Λεβέντης στη βουλή, γιατί αν έμενε πάλι στην απόξω θα πάθαινε ο άνθρωπος. Ίσως κάποτε να τον δούμε και υπουργό.

9. ΛΑΕ
Πρόβλεψη: 4%
Αποτέλεσμα: 2,86%
Εμ, τό 'παμε αλλά δεν το πιστέψαμε πλήρως. Ο ψηφοφόρος πρώτα κοιτά το μούτρο κι έπειτα το πρόγραμμα. Χωρίς αρχηγίσιμη φάτσα δεν πας πουθενά. Ούτε καν νομισματοκοπείο. Πόσο μάλλον αν νομίζεις ότι θα γίνεις ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε μερικούς μήνες.

Επίμετρο:
Μέσα στις πολλές μαλακίες που κατέρρευσαν είναι η περηφανΟΧΙλογία. Παρά τα προφανή μεταδημοψηφισματικά, υπήρχαν πολλοί που δεν στρόφαραν αρκετά ούτε καν για να καταλάβουν το παιχνίδι του Τσίπρα, πόσο μάλλον τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του "όχι". Δυσκολεύομαι να το συλλάβω, πως είναι δυνατόν κάποιος να θεωρεί τον ελληνικό λαό ικανό για ένα σοβαρό "όχι". Το "όχι" ήταν ένα σχολικό σκετσάκι με δάσκαλο-σκηνοθέτη τον Τσίπρα και μαθητούδια τους ψηφοφόρους. Όποιος είδε προδοσία της λαϊκής ετυμηγορίας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα κόμικς απ' την πραγματικότητα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα στις φαντασιώσεις του, δεν αμφιβάλω, αλλά για να πας ένα βήμα παραπέρα πρέπει να τις αναγνωρίζεις κάποτε ως τέτοιες.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Η γεωμετρία και η φυσική αναλύουν την Αριστερά

Στη γεωμετρία μαθαίναμε ότι αν ενώσεις δύο σημεία με μία ευθεία δημιουργείς ένα ευθύγραμμο τμήμα. Εάν θέλεις να βρεις το κέντρο του τμήματος, μπορείς να το διχοτομήσεις. Αν όμως υποθέσουμε ότι το ευθύγραμμο τμήμα απεικονίζει το πολιτικό φάσμα, με το αριστερό και το δεξιό του άκρο, ποιο είναι το κέντρο του; Είναι ένα σημείο ή μήπως ένα μικρότερο ευθύγραμμο τμήμα; Κι αν είναι το δεύτερο, ποια είναι τα όριά του; Ποια είναι αντίστοιχα τα όρια της αριστεράς και της δεξιάς; Αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα απασχολούν το λαό από την εποχή του Παπάγου κι εδώ είμαστε για να τα απαντήσουμε. Όχι τόσο για να ορίσουμε το κέντρο -αυτό το έχουμε κάνει στο παρελθόν- αλλά για να ορίσουμε την αριστερά.
Το αριστερό και το δεξιό άκρο ορίζονται με ευκολία. Είναι ορατά με γυμνό μάτι. Αν λοιπόν η αριστερά είναι κι αυτή ένα ευθύγραμμο τμήμα, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό ανήκει κάπου μέσα στο τμήμα ΑΚ. Ας μην παραβλέπουμε όμως την πολιτική ιστορία του τόπου, η οποία διδάσκει τα εξής αξιώματα:
α. Η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα ξεκίνησαν χρησιμοποιώντας αριστερή φρασεολογία και κατέληξαν να εφαρμόζουν δεξιές πολιτικές.
β. Πλήθος πολιτικών προσώπων ξεκίνησαν από το αριστερό άκρο και βρέθηκαν πολύ πέρα από το κέντρο. Ελάχιστοι έχουν κάνει την αντίθετη διαδρομή.

Τα παραπάνω στοιχεία μας κάνουν να προβληματιζόμαστε και να υποθέτουμε ότι το ευθύγραμμο τμήμα που σχηματοποιεί το πολιτικό φάσμα, είναι λείο και γλιστερό. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει και μια κάποια κλίση:
Έτσι μάλιστα. Η κλίση και η ολισθηρότητα εξηγούν -και επιστημονικά- τα αξιώματα α) και β).
Αν θέλουμε πάντως να είμαστε σωστοί επιστήμονες, κι όχι τίποτα ντεμέκ, είναι απαραίτητο να εισάγουμε στη γεωμετρική προσέγγιση και ολίγη φυσική.
Την τριβή και τη βαρύτητα συγκεκριμένα. Υποθέτουμε ότι το πολιτικό κόμμα ή πρόσωπο που διολισθαίνει (απεικονίζεται ως σχήμα Π) είναι τετράγωνο, διότι αν ήταν ας πούμε κυκλικό θα κατρακυλούσε πέρα από το σημείο Δ και θα άνοιγε το κεφάλι κανενός απολιτίκ περαστικού. Ας το δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά:


Η ταχύτητα διολίσθισης είναι συνάρτηση τεσσάρων παραγόντων:
α. του σχήματος του Π
β. του βάρους του Π
γ. της τιμής της τριβής Τ
δ. της κλίσης του άξονα ΑΔ

Συγκεκριμένα:
α. Όσο πιο στρογγυλό είναι το σχήμα του Π, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Οι στρογγυλεμένες θέσεις αποτελούν το πολιτικό ανάλογο.
β. Όσο ισχυρότερη είναι η δύναμη Β τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Όχι ότι φταίνε τα κιλά του Βενιζέλου για τη φόρα του ΠΑΣΟΚ. Η βαρύτητα εδώ έχει να κάνει με το πολιτικό βάρος, το οποίο αυξάνεται τόσο, όσο το κόμμα πλησιάζει στην κατάκτηση της εξουσίας.
γ. Όσο πιο γυαλιστερή είναι η επιφάνεια του Π, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει. Η γυαλάδα της επιφάνειας προκύπτει -μεταξύ άλλων- μετά από υπερβολικό τρίψιμο με τη φουστίτσα των ολιγαρχών.
δ. Όσο μεγαλύτερη η κλίση του άξονα ΑΔ, τόσο ευκολότερα διολισθαίνει το Π. Η κλίση βέβαια επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Για παράδειγμα, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ο άξονας έκλινε καμιά εικοσαριά μοίρες προς τα δεξιά.

Όπως είναι προφανές, τρεις στους τέσσερις διολισθητικούς παράγοντες σχετίζονται με το σχήμα του Π. Αν πρέπει λοιπόν να αναλύσουμε τα κόμματα που τοποθετούνται στην αριστερά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη σημασία των συμβόλων τους. Αντιθέτως, τα σύμβολα δεν είναι καθόλου τυχαία και αποκαλύπτουν πολλά για την ολισθηρότητα των κομμάτων.

Ας τα δούμε ένα προς ένα:

α. ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την πορεία του ως αριστερό κόμμα, όχι βέβαια πολύ κοντά στο σημείο Α. Αν ο Ανδρέας είχε τοποθετήσει τον πράσινο ήλιο ανάποδα, οι ακτίνες του θα δημιουργούσαν συνθήκες μεγαλύτερης τριβής με τον άξονα και επομένως μικρότερη διολίσθιση. Όμως με τη λεία του κάτω επιφάνεια και -κυρίως- με τη μούχλα που αναπτύχθηκε (και είναι εμφανής στο πράσινο χρώμα του), η διολίσθιση ήταν ταχύτατη.

β. ΔΗΜΑΡ
Με τέτοιο σύμβολο η πορεία της ΔΗΜΑΡ ήταν προδιαγεγραμμένη. Η κύρια μάζα, άρα το κέντρο βάρους στα δεξιά, απορώ πως δεν έχει ακόμα φτάσει στο σημείο Δ. Μάλλον θα μπλέχτηκε σε καμιά ακτίνα του πράσινου ήλιου.

γ. ΣΥΡΙΖΑ
Με μια πρώτη ματιά το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται σχετικά ευσταθές και αντιολισθητικό. Έχει τις γωνίτσες του, τα χρωματάκια του, έχει κι αριστερό κέντρο βάρους.
Όμως αν το προσέξει κανείς θα διαπιστώσει ότι μοιάζει πολύ με έλκηθρο.
Χο χο χο, ένας Αλέξης ξέρει που θα σταματήσει.

δ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μετωπικό σχήμα δεν είναι καθόλου λεία. Οι επιφάνειές της είναι τραχιές και ευσταθείς. Το κακό είναι ότι δεν είναι καλά συγκολλημένες μεταξύ τους, με αποτέλεσμα μικρά κομματάκια να αποκολλώνται και να γλυστρούν αργά αλλά σταθερά.

ε. Λαϊκή Ενότητα
Αν πιάσεις το σύμβολο της Λαϊκής Ενότητας και το ενώσεις με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ έχεις το έλκηθρο κομπλέ. Το μόνο που μοιάζει να συγκρατεί τη Λαϊκή Ενότητα είναι η ακίδα του αστεριού που μάλλον είναι το αριστερό της φρένο. Βλέπω μόνο κάτι κενά στα τακάκια και φοβάμαι πως δεν είναι καλά στερεωμένο.

στ. ΚΚΕ
Η μόνη περίπτωση να φύγει απ' τη θέση του το ΚΚΕ είναι να γυρίσει ο άξονας τούμπα. Με την υπόλοιπη όμως "αριστερά" να πιλαλά στην κατηφόρα, αυτό είναι μάλλον απίθανο.

Δεν πειράζει, η πολυπόθητη "ενότητα της αριστεράς" θα γίνει πράξη από τους άλλους στον πάτο.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Μπάζο

Ο ετεροπροσδιορισμός είναι μία πολύ συνηθισμένη μέθοδος διαμόρφωσης πολιτικής θέσης, ιδίως όσον αφορά σε χώρους που δεν μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν, αφού είναι ντιπ κλούβιοι.
Σήμερα όμως ξεχνώ την πολιτική. Ο ετεροπροσδιορισμός, εξάλλου, χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση που κάποιος θεωρεί ότι τον συμφέρει η σύγκριση.
Εξ' ου και ο τίτλος.

Τι είναι το "μπάζο";
Αν μαζευτούν πολλά, γίνονται τα χρησιμοποιημένα οικοδομικά υλικά μετά τη συνταξιοδότησή τους.
Αν είναι όμως μόνο ένα; Τότε πρόκειται για διαδεδομένο υποτιμητικό χαρακτηρισμό που αφορά σε άχαρο και άσχημο κορίτσι. (Αν και σύμφωνα με το slang.gr η έννοια του μπάζου εσχάτως έχει έρθει τούμπα).
Τέλος πάντων, υπάρχει και ο "μπάζος", αλλά αυτός δεν είναι το άσχημο αγόρι, είναι η "μάνα" στο παιχνίδι με τις μπίλιες.

Ο όρος "μπάζο" μου προκαλούσε πάντα απέχθεια, όχι τόσο επειδή είναι προσβλητικός αλλά κι επειδή αυτός που τον χρησιμοποιεί δηλώνει την πεποίθησή του ότι είναι προορισμένος για πολύ ομορφότερα ταίρια από το άτυχο "μπάζο". Δεν είναι μόνο ρατσιστής, δεν είναι μόνο μαλάκας, είναι και φαντασμένος.
Μην παραβλέπουμε ότι η διάκριση σε σχέση με την εμφάνιση αποτελεί την κορωνίδα των ρατσισμών. Ακόμα κι εγώ που μοιάζω με το σκλί τ'ς Νταούλως, πόσες φορές δεν κρίνω τους ανθρώπους με βάση την εμφάνιση;

Η καλή εμφάνιση είναι -από γεννήσεως του ανθρωπίνου είδους- ισχυρό πλεονέκτημα γι' αυτόν που την έχει. Δυστυχώς η φύση δεν μοιράζει την ομορφιά ακριβοδίκαια. Δεν είναι π.χ. όλοι οι πολιτικοί ομορφάντρες σαν τους ηγέτες στο χτεσινό ντιμπέιτ, οι οποίοι περισσότερο σε καλλιστεία επιδόθηκαν παρά σε πολιτικό λόγο. Όσο κι αν κάποια επιμέρους στοιχεία της ομορφιάς διαφοροποιούνται με τις εποχές, αυτός ή αυτή που θεωρείται όμορφος/η έχει σύμμαχο τον γενετικά προκαθορισμένο ορισμό της ομορφιάς.

Μάλλον όμως τα χαλάμε στα επιμέρους. Διότι αφορμή για το σημερινό δεν ήταν ούτε το ντιμπέιτ ούτε η Νταούλω. Αφορμή ήταν ένα τυχαίο ιντερνετικό αρθρίδιο, από αυτά που εκτοξεύουν βυζιά στα μούτρα σου ενώ ετοιμαζόσουν να διαβάσεις για την αναμέτρηση της γυναίκας σου με το αίσθημά σου (τουτέστιν: ΑΕΚ vs  ΠΑΣ Γιάννενα).
"Η Σοράγια μπορεί να σε αλληθωρίσει", υποσχόταν το αρθρίδιο. Η πολύχρονη ιντερνετική εμπειρία διδάσκει ότι το ρήμα "αλληθωρίζω" συνδέεται στενά με τα βυζιά. Ομολογώ ότι είμαι επιρρεπής στους πειρασμούς, οπότε προσφέρθηκα πρόθυμα να αλληθωρίσω.
Η Σοράγια που θα με έκανε να αλληθωρίσω ήταν μια μαντάμ (ίσως και μαμουζέλ) απροσδιορίστου ηλικίας (λόγω αισθητικών επεμβάσεων και πατσουλιού στη μούρη) κι εξίσου απροσδιορίστου αναλογίας σιλικόνης προς σωματική μάζα. Δεν έχω τίποτα με τις αισθητικές επεμβάσεις αν είναι απαραίτητες για την βελτίωση της αυτοπεποίθησης, ούτε με το μέικ απ αν είναι διακριτικό. Ακόμα και η σιλικόνη μπορεί να είναι χρήσιμη σε ειδικές περιπτώσεις. Βρίσκω όμως αποκρουστικά τα παραφουσκωμένα χείλη, τα ψεύτικα ζυγωματικά και τα υπερφυσικά σιλικονοβυζιά.

Συγνώμη Σοράγια αλλά νομίζω ότι θα προτιμήσω ένα "μπάζο". Με την κακή έννοια πάντα.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Τα ψευδώνυμα και ο Τσακ Νόρις

Ένας κακοποιός που σέβεται τον εαυτό του και το λειτούργημα που επιτελεί, κυκλοφορεί με κάμποσα ονόματα, ψευδώνυμα φυσικά. Διότι ακόμα και ένας κακοποιός δεν ξημεροβραδιάζεται στη γιάφκα του, δεν ξεμυτίζει μόνο για επαγγελματικούς λόγους. Θα πάει στο περίπτερο για τσιγάρα, θα πάει την καλή του για καφέ, σε καμιά κοινωνική υποχρέωση, θα έχει ίσως και μια νόμιμη δουλειά για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Θα μιλά τέλος πάντων με πέντε-δέκα ανθρώπους. Το να χρησιμοποιεί σ' όλες του τις δημόσιες εμφανίσεις το πραγματικό του όνομα, είναι, αν μη τι άλλο, αντιεπαγγελματικό και επικίνδυνο.
Ένας κακοποιός μπορεί να ανήκει (για τεχνικούς λόγους, ή λόγους δικτύωσης) σε μία συμμορία. Η ισχύς εν τη ενώσει, αλλά κάθε ένωση έχει συνήθως κι ένα όνομα. Μπορεί να τη λένε "Συμμορία του Τάκη", ή "Ψηλός και Κοντός", ή ακόμα και "Συμμορία των θαλασσινών (γαύροι, μαρίδες και άλλα ψαρικά inc.)".

Να εξηγούμαστε, δεν είναι πάντα ύποπτα τα ψευδώνυμα. Ψευδώνυμα χρησιμοποιούνται ευρέως και στον καλλιτεχνικό χώρο. Εξάλλου στο παρελθόν χρειάστηκε να κρύβουν το πραγματικό τους όνομα και άνθρωποι που δεν ήταν κακοποιοί ή καλλιτέχνες, ήταν όμως παράνομες οι πολιτικές τους ιδέες και οργανώσεις. Σε συνθήκες παρανομίας, σε εποχές που οι κομμουνιστές φυλακίζονταν, βασανίζονταν ή και τουφεκίζονταν, δύσκολα μπορούσε κάποιος να κυκλοφορήσει με το όνομά του. Γι' αυτό χρησιμοποιούσε ένα ψευδώνυμο.
Σήμερα όμως; Σήμερα δεν είναι παράνομο να είναι κανείς κομμουνιστής, εκτός αν ζει στις μισές χώρες της δημοκρατικής ηπείρου μας. Δεν ξέρω πόσοι κομμουνιστές υπάρχουν εκεί κι αν χρησιμοποιούν ψευδώνυμα. Σε κάθε περίπτωση πάντως που οι κομμουνιστές χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα, το έκαναν για λόγους επιβίωσης.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι το ψευδώνυμο αποτελεί μία πολιτική μέθοδος που ακόμα χρησιμοποιείται. Ιδίως στην Ελλάδα, που έχει και μια παράδοση στη χρήση ψευδωνύμων. Η διαφορά είναι πως χρησιμοποιείται πλέον από νομιμότατες οργανώσεις, τι νομιμότατες δηλαδή; μέχρι και κυβερνητικές.
Μανούλα στη χρήση ψευδωνύμων είναι βέβαια η σοσιαλδημοκρατία. Η οποία δεν είναι συμμορία, πολιτικό ρεύμα είναι. Κυκλοφορεί όμως με τόσα ονόματα, όσα δεν χρησιμοποιούσαν όλα μαζί τα μέλη της σπείρας με τα καλάσνικοφ.
Πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι τα ψευδώνυμά της δεν είναι ιδιαίτερα ευφάνταστα. Συνήθως αποτελούνται από ένα κοσμητικό επίθετο κι ένα ουσιαστικό. Όπου ως επίθετο συνηθίζεται το "δημοκρατικός/ή/ό", προοδευτικός/ή/ό", "σοσιαλιστικός/ή/ό", "αριστερός/ή/ό", "ριζοσπαστικός/ή/ό", κλπ. Ενώ ως ουσιαστικά χρησιμοποιούνται τα "κέντρο", "κεντροαριστερά", "αριστερά", "δυνάμεις", "συμμαχία", "ένωση", "κίνημα", "σοσιαλιστές", κλπ.
Αν ταιριάξεις ένα τυχαίο επίθετο μ' ένα τυχαίο ουσιαστικό θα πετύχεις πιθανότατα ένα χρησιμοποιημένο παρατσούκλι της σοσιαλδημοκρατίας.
Προσοχή, εξαιρούνται οι εξής συνδυασμοί: "αριστερή αριστερά", "αριστερή κεντροαριστερά", "αριστερό κέντρο" και "σοσιαλιστικοί σοσιαλιστές".

Αλλά τελικά, σάμπως και το "σοσιαλδημοκρατία" ένα ψευδώνυμο δεν είναι; Το αληθινό της όνομα το γνωρίζει μόνο ο Τσακ Νόρις.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Θέλω σασπένς λέμε

Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου ψηφίζουμε οτιδήποτε. Οτιδήποτε εκτός από ΚΚΕ.
Γιατί; Θέλει και ρώτημα;

Αν ψηφίσεις ΚΚΕ είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα σου βγει ΚΚΕ.
Πλήξη..
Μονοτονία..
Έλλειψη περιπέτειας..
Όλο "όχι" θα ακούς. Κι όχι από αυτά τα "όχι" τα περήφανα, τα ηρωικά, αυτά ντε του δημοψηφίσματος.

Ενώ αν ψηφίσεις οποιοδήποτε άλλο κόμμα, ποιος ξέρει τι θα σου κάτσει;
Μπορεί να σου βγει ΣΥΡΙΖΑ. Ή Νουδού. Ή ΣΥΡΙΖΑ-Νουδού. Ή ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ. Ή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΛΑΕ. Ή Νουδού-ΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ-Ποτάμι-Λεβέντης. Ή Ποτάμι-ΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ-Λεβέντης-Γκλέτσος.
Μιλάμε για συνδυασμούς ανεξάντλητους. Κατάτι λιγότερους από αυτούς στη σειρά του Αρκά "Ξυπνάς μέσα μου το ζώο".

Αφού σου αρέσει η περιπέτεια, τι το συζητάς;
Ψήφισες αντιμνημόνιο και σου βγήκε καραμνημόνιο;
Ψήφισες ΟΧΙ και σου βγήκε ΝΑΙότερο του ΝΑΙ;
Ψήφισες Πρώτη-Φορά-Αριστερά και σου βγήκε Δεύτερο-Φανάρι-Δεξιά-Και-Όλο-Ευθεία;

Μη λέμε μαλακίες τώρα, οι εκλογές δεν είναι για να βγαίνει αυτό που ψηφίζεις. Αν ήταν έτσι, η αποχή θα ήταν όπως Αμερική, λόγω χασμουρητού και βαριεμάρας. Οι εκλογές γίνονται για να τρομπάρει αδρεναλίνη, να γουστάρει ντέρμπι ο λαός. Όλα γίνονται για το ΛΑΟ.

Υπάρχουν βέβαια ακόμα κάποια μικροκενά.
Αργά ή γρήγορα θα καλυφθούν κι αυτά.