Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Πικρός καφές με λουκούμι

Πολλά πανηγύρια βλέπω για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Τι βγήκε επί της ουσίας;
Ναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (βρέξει-χιονίσει): περί το 45%
Ναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (μόνο με λιακάδα): περί το 35%
Ουγκ: 10%

Ειδικότερα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και καμαρώνει που πρώτη φορά τα κατάφερε αριστερό κόμμα. Παγιώθηκε δε πανηγυρικά ως ο ένας εκ των δύο πόλων. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πόλος που ευνοεί -μέχρι στιγμής- η αστική εξουσία αυτή προτιμά τα "βρέξει-χιονίσει" κόμματα. Όχι βέβαια ότι θα κάνει χαρακίρι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει τελικά την επιπλέον δυναμική. Καθώς το χτεσινό αποτέλεσμα υπονοοεί την ύπαρξη εκλογικού ταβανιού. Η πρωτιά του θα είχε διαφορετική βαρύτητα αν ξεπερνούσε το 30%, αν έπιανε ένα 35% ας πούμε. Δεδομένου και του "δημοψηφισματικού χαρακτήρα".
Μένουν οι εντυπώσεις και το αίτημα στον Παπούλια για εθνικές εκλογές.

Η Νουδελιά κέρδισε κι αυτή τις εκλογές αφού όποιος βλέπει χωριστά τα 22,75% και 8,04%, αντί για ένα ενιαίο 30,79% είναι μπουμπούνας. Μετερχόμενη τους συνήθεις εκλογικούς εκβιασμούς περί σταθερότητας και ακυβερνησίας προσέθεσε ένα 10%, προερχόμενο συντριπτικά από ξεμωραμένα γερόντια, στο δεδομένο στόκο της τάξης του 20%. Δεν είναι αυτό επιτυχία; Το ΠΑΣΟΚ στο κάτω κάτω δεν υπάρχει πια παρά ως συνιστώσα της Νουδού.

Οι χρυσαυγίτες με απογοήτευσαν. Έλεγα πως θα τσιμπήσουν ένα δεκαπενταράκι. Τι διάολο, οι βλαμμένοι πατριδόπληκτοι και οι ξενοφοβικοί είναι στην Ελλάδα ισχυρή πλειοψηφία. Αν αθροίσεις ΝΔ, ΧΑ, ΛΑΟΣ και λοιπούς απογόνους του Περικλέους βγαίνει πάνω από 40%. Μόνο 1 στους 4 έχει το θάρρος να εκφραστεί αυθεντικά;

Και το Ποτάμι με απογοήτευσε. Καλό το 6,6% αλλά όχι ανάλογο με την εμπιστοσύνη που έχει ο λαός στο Μέγκα. Μάλλον φταίει η χαμηλή συσπείρωση των τηλεθεατών, από το 36,8% της τηλεθέασης των "Πρωταγωνιστών" μόλις το 1/6 ψήφισε Ποτάμι. Αλλά, όπως είπε και ο Ντιέγκο, μόνος κι αβοήθητος πάλεψε, παρέα με τη Ντόρα και το Μπότα.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η ΔΗΜΑΡ ολοκλήρωσαν τον ιστορικό τους ρόλο κι ετοιμάζονται να δώσουν τη σκυτάλη σε άλλα αρχηγικά κόμματα δημοφιλών παρθενοραμμένων.

Το ΚΚΕ μετρήθηκε εκεί περίπου που το περιμέναμε, αν και ελπίζαμε για κάτι καλύτερο. Το 6,1% δεν είναι επί της ουσίας άνοδος, είναι μάλλον συντήρηση δυνάμεων. Δεν βλέπω πάντως πως μπορεί βραχυπρόθεσμα να υπάρξει ουσιαστική αύξηση, άσε που άμα κοιτάξεις παραέξω στας Ευρώπας σε πιάνει απελπισία. Κανονικό γαλατικό χωριό. Κι όμως, μέσα στη μουντάδα, έσκασε το 4Χ4 και κυρίως το ένα της Πάτρας που άλλες εποχές το περιμέναμε και άλλες μας ήρθε.


Υ.Γ.1 Το χρηματιστήριο, όπως και η Γιάννα Αγγελοπούλου, καλοδέχτηκε το εκλογικό αποτέλεσμα. 'Η δεν τρόμαξε από το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ή δεν το τρομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς. Μόνο η ΕΥΔΑΠ πέφτει γιατί το ΣτΕ χάλασε -προσωρινά- τη μπίζνα με το ιδιωτικό νερό.
Υ.Γ.2 Χτες έκανα τη δεύτερη "κοψοχεριά" του εκλογικού μου βίου ρίχνοντας το ψηφοδέλτιο της Δούρου στην περιφέρεια (η πρώτη ήταν στο φοιτητικό σύλλογο). Δεν μετανιώνω πάντως αφού λειτούργησα ως ΑΕΚτζής. Με τέτοια χυδαιότητα και τραμπουκισμό που αντιμετώπισαν τα ΑΕΚτζήδικα Μελισσανίδικα σάιτ το δεύτερο γύρο της Δούρου στην Περιφέρεια (όπως και του Βασιλόπουλου στη Φιλαδέλφεια), έπρεπε κάπως να διαφυλαχτεί η ηθική υπόσταση της ομάδας!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Με τις υγείες σου

Οι φιόγκοι του εγχώριου τύπου συνεχίζουν το τροπάρι της ελληνικής "σοβιετίας". Γνωρίζουν καλά ότι απευθύνονται σε ηλιθίους καταναλωτές απόψεων, έτοιμους να ξεσηκώσουν και να αναπαράγουν ότι μαλακία μπορεί να δικαιολογήσει την προσωπική τους αθλιότητα.
Όπου υπάρχει καπιταλισμός κυβερνούν οι εμπόροι και ψηφίζουν οι καταναλωτές. Στη δική μας τη χώρα πολλοί από τους εμπόρους φτιάχτηκαν στο λαθρεμπόριο και τη μαύρη αγορά. Αυτό διόλου δεν τους εμπόδισε να κυβερνήσουν, τουναντίον, οι απόγονοι των μαυραγοριτών είναι σήμερα καθ' όλα αξιοσέβαστοι. Διότι ο καταναλωτής ενδιαφέρεται για την πραμάτεια και ξεχνά την εποχή που ο έμπορας  του έπαιρνε το σπίτι για μια οκά λάδι. Άσε που, έτσι κι αλλιώς, αδυνατεί να συνδέσει τον έμπορα και την εξουσία.
Ο τύπος ανέκαθεν ξεσκάτιζε το καθεστώς, με το αζημίωτο βέβαια. Για τα σημερινά σκατά δεν φταίνε οι εμπόροι, φταίει η "ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς", οι "αγκυλώσεις του παρελθόντος" και λοιπά εφευρήματα του πεπτικού συστήματος των εκδοτών. Κι από κάτω ο μικροαστικός όχλος βοηθά κι αυτός στο ξεσκάτισμα, καταναλώνοντας ευχαρίστως τα εφευρήματα.


Με τις υγείες σου μαλάκα μικροαστέ. Το νου σου, μακριά απ' το νερό.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Το πολυτελές σκάφος του Φιντέλ

Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, οι εξουσίες της δύσης ξόδευαν πολλά χρήματα για να δυσφημίσουν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα και τους ηγέτες τους ή για να αποτρέψουν τον "κομμουνιστικό κίνδυνο" στα υποτελή τους καθεστώτα. Στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική επιδίδονταν στην οργάνωση και  χρηματοδότηση πραξικοπημάτων ή, ενίοτε, τις απευθείας στρατιωτικές επεμβάσεις. Στην Ευρώπη ή σε καθεστώτα σύμμαχα προς την ΕΣΣΔ προτιμούσαν την έντυπη προπαγάνδα και την ενίσχυση "αντικαθεστωτικών".
Η αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας δια του τύπου ανακαλύφθηκε πολύ νωρίς από τους αμερικάνους. Ο κίτρινος τύπος είναι δική τους πατέντα, κατοχυρωμένη ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν το "κίτρινο παιδί" του Ρίτσαρντ Φέλτον Άουτκολτ συνεπήρε τους αναγνώστες και εκτόξευσε τα πλήθη τους, στον ίδιο ρυθμό που τα έντυπα κατορθώματά του γινόταν όλο και πιο φοβερά και τρομερά.


Ο Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, μεγαλοεκδότης της εποχής και αρκετά καπάτσος για να καταλάβει τη χρησιμότητα του κίτρινου τύπου και της διασποράς αμφιβόλου αξιοπιστίας ειδήσεων προς χάρη των πωλήσεων, ήταν ο νονός του φαινομένου. Αξιοποιώντας στο έπακρο τις νέες δυνατότητες έγινε κυρίαρχος των αμερικανικών ΜΜΕ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο και άσκησε μεγάλη πολιτική επιρροή. Μία από τις πρώτες διεθνούς βεληνεκούς εφαρμογές της παραγωγικής ειδησεογραφίας ήταν ο ουκρανικός λιμός του 1932-33. Ένας πραγματικός λιμός ,ο οποίος απεκδύθηκε από οποιαδήποτε φυσικά φαινόμενα και παρουσιάστηκε, δεόντως μεγενθυμένος, ως εκούσια εξόντωση του πληθυσμού από το σοβιετικό καθεστώς. Οι εφημερίδες του Χερστ έδρεψαν δάφνες στην αντισοβιετική προπαγάνδα και άνοιξαν λαμπρό πεδίο δόξης στην προπαγανδιστική ειδησεογέννεση.
Το φαινόμενο δεν θα μπορούσε να μην εξαχθεί παγκοσμίως -μια πρώτη εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης- στην ίδια πάντα υπηρεσία. 

Στις ιταλικές εθνικές εκλογές του 1948 η CIA δαπάνησε εκατομμύρια δολλάρια, απευθείας στους ιταλούς χριστιανοδημοκράτες αλλά και σε μια βρωμερή επιχείρηση σπίλωσης του ηγέτη του PCI (ΚΚΙ) Παλμίρο Τολιάτι δια του τύπου. Με μεγάλη επίσης επιτυχία.

Σήμερα υπάρχει το ίντερνετ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το ίντερνετ επιτρέπει τη διασπορά πολλών διαφορετικών απόψεων, άρα ευνοεί τη διασταύρωση της αλήθειας. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Η μόνη διαφορά σε σχέση με την προ-ίντερνετ εποχή είναι η μείωση του κόστους διασποράς ψευδών ειδήσεων. Σήμερα κάποιος που θέλει να διασπείρει την ψευτιά του δεν έχει παρά να ακολουθήσει την απλή αρχή του κίτρινου τύπου, όπως αυτή ισχύει εδώ και εκατόν τριάντα χρόνια. Όσο πιο εντυπωσιακό και χονδροειδές είναι αυτό που θα γράψεις, τόσο πιο πιστευτό θα γίνει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι χοντράδες που διασπείρονται κατά καιρούς εις βάρος του ταλαίπωρου Κιμ Γιονγκ Ουν.

Αφορμή για το ποστ ήταν μια είδηση που αφορά στο Φιντέλ Κάστρο. Ένας "πρώην σωματοφύλακας" του οποίου αποκάλυψε (με βιβλίο) ότι ο Φιντέλ ζούσε σε παλάτια, είχε ιδιωτικό νησί, πολυτελές σκάφος, γήπεδο μπόουλινγκ, έπινε Chivas Regal κλπ. Ο εν λόγω "σωματοφύλακας" έπαθε κατά το δημοσίευμα τα εξής: "Έπεσε σε δυσμένεια και κατηγορήθηκε για προδοσία. Φυλακίστηκε και το 2008 που τον αποφυλάκισαν έφυγε για τις ΗΠΑ".
Μια τέτοια ιστορία για αναγνώστες που πιστεύουν στον αϊβασίλη και στο ότι ο Κιμ έχει εκτελέσει πέντε χιλιάδες συγγενείς του θα ήταν ανούσια αν όντως οι περισσότεροι αναγνώστες δεν πίστευαν στον αϊβασίλη και στο ότι ο Κιμ έχει εκτελέσει πέντε χιλιάδες συγγενείς του. Και καλά, ο Κιμ είναι και λίγο μυστήριος, ο έρμος ο Φιντέλ που έφαγε τα νιάτα και τα γεράματά του χωρίς ύπνο, δουλεύοντας για την προκοπή του λαού του, τι να πει; Και σε ποιον να το πει;

Σε πιάνει απελπισία όταν βλέπεις το μέγεθος της ηλιθιότητας που παράγει η ανθρωπότητα. Κι ακόμα περισσότερο απελπίζεσαι που η παραγωγή αυτή δεν φτάνει, η ζήτηση την υπερκαλύπτει.

Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα βλακείας έχει ζωτική σημασία η υπεράσπιση του μόνιμου απώτερου στόχου των δημοσιευμάτων αυτού του φυράματος. Που δεν είναι ούτε τόσο ο Φιντέλ, ούτε βέβαια ο Στάλιν κι ο Κιμ. Είναι, εμμέσως αλλά σαφώς, η κομμουνιστική προοπτική.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Δώσε μια γλυψιά σοκολάτα να σου δώσω μια δαγκωνιά πιτόγυρο

Τι σόι νέα αριστερά ήθη χτίζονται με μικροπολιτικές τύπου της φράσης του τίτλου;

Κατανοητή η επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις ευρωεκλογές κι εξίσου σεβαστή. Κανείς δεν είπε ποτέ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο με τη ΝΔ. Ασφαλώς, άλλο Μπέος κι άλλο Συριζαίος. Καθίκια σαν τον Κεδίκογλου ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Έστω κι αν φλερτάρει όλο και συχνότερα με τακτικές που δεν ταιριάζουν με το προφίλ που επιθυμεί να έχει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα το ΚΚΕ και τους ψηφοφόρους του τον Ιούνη του 2012. Οι τότε ερωτικές του διαχύσεις έπιασαν τόπο. Ήταν κι ο στόχος της "κυβέρνησης της Αριστεράς". Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπάρχει έρωτας εξ' ανάγκης. Ή αγαπάς βρε αδερφέ ή ενδιαφέρεσαι για την προίκα. Μετά το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαιώθηκε ότι προίκα στο ΚΚΕ υπάρχει. Δεν ξέρω, μην είμαι άδικος, μπορεί ο έρωτάς του να είναι γνήσιος. Να όμως που εκδηλώνεται με τον συνήθη τρόπο αμέσως μετά την εμφάνιση της προίκας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται διαφορά από τη ΝΔ. Του εύχομαι να την έχει. Βλέποντας τον κυβερνήτη μας να εξαγγέλλει θέσεις εργασίας με το τσουβάλι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κάποιος κακοήθης σεξιστής σαν εμένα είναι η διεισδυτικότητα μιας ντουζίνας δελτίων ανεργίας στον γαλαζοαίματο ορθό.
Αυτή τη διαφορά όμως δεν θα την πάρει με τη δική μου ψήφο. Συγνώμη, αλλά το πρόβλημά μου δεν είναι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε αλλά το ανθρωποφάγο σύστημα που υπηρετούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί το σύστημα, αμφισβητεί την ορθογραφία του. "Θα χεστεί πάνω της η Ευρώπη και οι αγορές αν ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπήσει πενταψήφια και βάλε διαφορά" σου λέει ο άλλος. Δώσε ένα 20% στο ΚΚΕ και θα δεις τι θα κάνει η Ευρώπη και οι αγορές.
Ακόμα περισσότερο δεν θα την πάρει διότι η τακτική: "δώσε μια ψήφο στις ευρωεκλογές να σου βγάλω στην Πάτρα τον Πελετίδη" είναι συναλλακτική και καθόλου μα καθόλου ερωτική.

Από την άλλη υπέθετα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί τους οπαδούς του κοπάδι. Μπορεί του αλλουνού να μην του αρέσει η φάτσα του Πελετίδη, μπορεί να του πέφτει πολύ σταλινικό το μουστάκι του, είναι υποχρεωμένος να τον ψηφίσει επειδή έδωσε ρότα ο αρχηγός, όλως τυχαίως σε ομιλία του στην Πάτρα; Τι διάολο έγινε με την ελεύθερη βούληση;

Καταδικάζω τα εκβιαστικά διλήμματα απ' όπου κι αν προέρχονται αλλά ομολογώ ότι μ'αρέσει το πιτόγυρο όσο κι η σοκολάτα. Αγαπητέ ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ, εγώ θα την ψηφίσω τη Δούρου για την περιφέρεια. Επειδή μ'αρέσει και είναι και αουτσάϊντερ κατά τους στοιχηματζήδες. Εσύ θα ψηφίσεις ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, που είναι ακόμα πιο αουτσάιντερ;

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Γεύση μετεκλογικής δευτέρας

Ξενύχτησα κι εχτές, δεν κόβονται οι παλιές συνήθειες. Εντάξει, οι ευρωεκλογές έχουν πολύ μεγαλύτερο πολιτικό βάρος από τις τοπικές, κάποια συμπεράσματα όμως ήδη βγήκαν. Μερικά ήταν αναμενόμενα, άλλα όχι.

Δεν βρίσκω ότι ήταν έκπληξη τα διψήφια της ΧΑ στην Αττική. Όταν στις δημοσκοπήσεις πάνω από τους μισούς ερωτώμενους αρνούνταν να απαντήσουν, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι αρκετοί ανάμεσά τους θα ήταν χρυσαυγίτες κρυφού σχολειού. Ποινικές διώξεις είναι αυτές και παλαιόθεν λεβεντόπαιδα οι ακροδεξιοί.
Ωραίος τύπος ο Ψινάκης, γεννημένος σόουμαν. Αυτό και μόνο τον κατέστησε φαβορί για τη δημαρχία. Ποια είναι η διαφορά του από τον γαλαζοπράσινο που άσπρισε από την ανεξαρτησία (και την κάψα του ήλιου του πράσινου) αλλά εξακολουθεί να μοιράζει χρωματιστά φυλλάδια με τα ίδια ανθρωπάκια, δεντράκια και στιχάκια και τη σκατόφατσά του σε πόζα νεόνυμφου; Ο Ψινάκης έχει το νόουχάου και γράφει καλύτερα. Ας τον δουν οι υποψήφιες ανεξάρτητες βοϊδοκεφαλές των μελλοντικών εκλογών να ξεσηκώσουν κάτι. Έστω το φουλάρι.
Ο τελευταίος κόκκινος δήμαρχος του Πειραιά ήταν ο Λογοθέτης το 1990, ο οποίος αργότερα ξέβαψε και μετακόμισε στη Νίκαια. Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, κι αφού εν τω μεταξύ είχε μπλαβίσει, ο Πειραιάς σηκώνει πάλι κόκκινο λάβαρο, ή μάλλον κασκόλ. Ο Ολυμπιακός θριαμβεύει στον Πειραιά, θριαμβεύει και στο Βόλο. Πάλι καλά που υπάρχουν μόνο δύο Ολυμπιακοί διότι, αν υπήρχε ένας σε κάθε πόλη, θα κοκκίνιζε η επικράτεια και δεν θα ήταν από ταξικό ενθουσιασμό.
Κι εμείς οι ΑΕΚτζήδες; Χάθηκε να κατέβει ο Μελισσανίδης δημοτικός σύμβουλος στη Φιλαδέλφεια, να κιτρινίσει κανας δήμος; Θά'χε κι αυτός την υποστήριξη από τα ίδια ξυρισμένα καλόπαιδα που αμολήθηκαν στον Πειραιά και θα έδενε η γηπεδάρα. Όχι σαν τώρα που -συν τοις άλλοις- χλώμιασε η νίκη του Σγουρού και τρεμοσβήνουν τα είκοσι κρατικά εκατομμύρια.
Μεγάλη μαλακία έκανε κι ο Τσάκας που δεν συμμετείχε στις εκλογές, τάζοντας αραβικές επενδύσεις και λοιπά πριγκιπικά. Θα έβγαινε από τον πρώτο γύρο στην Καβάλα που κατοικοεδρεύει. Απόδειξη ότι ελλείψει Τσάκα οι καβαλιώτες ψήφισαν την συγγενούς ηχητικής Τσανάκα, για την οποία όμως πολύ αμφιβάλω ότι έχει την πριγκιπική εύνοια.
Πολύ μου έλειψε το πράσινο από τους χτεσινούς χάρτες. Μεγαλώνω ρε πούστη μου, δεν μπορώ να το χωνέψω. Θυμάμαι τους καταπράσινους χάρτες επικρατείας και νιώθω σα να περνούν -παρέα με τα μικρά μαύρα καπάκια των παλιών παγωτοψυγείων- στη σφαίρα των παιδικών μου αναμνήσεων. Αν εκλείψει και το μπλε επικρατί, θα μπω σε κρίση μέσης ηλικίας.
Διασώθηκαν ευτυχώς τα "τι έχετε να πείτε που χάσατε;" και "καλά, τι να πείτε κι εσείς που χάσατε περισσότερο" για να μην αρχίσω τα αντικαταθλιπτικά. Όσο νά'ναι, όταν βλέπεις τον Κεδίκογλου να πανηγυρίζει για τη νίκη της Νουδού στην Πελοπόννησο, δοξάζεις τον πανάγαθο που σε φύλαξε απ' το να κολλήσεις καμιά παρόμοια χλαπάτσα.

Και το κόμμα; Δεδομένων των συνθηκών καλά τα πήγε. Ανάμεσα σε Ψινάκηδες, Μπέους, νέες ελλάδες και πιο νέες ελλάδες, στάθηκε αξιοπρεπώς. Με την Πάτρα σε πρώτο πλάνο, λόγω μεγέθους και εντυπώσεων. Αν δεν ήταν κι η Καισαριανή στην οποία ο Νόμος του Μέρφυ τσίμπησε το 0,001% των ψήφων, τη μία ρημάδα δηλαδή που άφησε τον κομμουνιστή υποψήφιο στην τρίτη θέση... Ή η Σέριφος που χάθηκε για άλλες 12 ρημάδες.
Στην Ηλιούπολη δεν κάναμε την υπέρβαση με την πολύ καλή Τασία Τσατσούλη αλλά τουλάχιστον έφαγε την ερυθρή μας σκόνη το αντιπαθέστερο τρίο μπελκάντο "ανεξάρτητων" της Αττικής.
Μένουν οι ευρωεκλογές, όπου οι εκβιασμοί της ακυβερνησίας και της αριστεροκυβερνησίας θα χτυπήσουν κόκκινο, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Έτσι όμως δένεται τ'ατσάλι, μεταξύ σφυριού και αμονιού.