Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Ο κάβος που φερμάρει λίγο τό 'χει να σπάσει

Όταν εξαντλήθηκε το παραδοσιακό επικοινωνιακό οπλοστάσιο των κυβερνώντων και των τελάληδών τους, ο μύθος της Ευρώπης στην οποία θα σκουπιζόμαστε με μεταξωτό κωλόχαρτο, φορέσανε όλοι μαζί τη μουτσούνα της ατυχησάσης παρθένου που την παρέσυραν στην ακολασία και αρχίσανε τις παραστάσεις. Έχει γεμίσει ο τόπος από σκατόφατσες, μακιγιαρισμένες με το ύφος του συλλυπούντος τους συγγενείς μακαρίτη που μέχρι προχτές μαλάκα τον ανέβαζε και ζώον τον κατέβαζε, και τώρα επιχειρούν να διασπείρουν στο "μακαρίτη" τις ευθύνες της καταλήστευσης και διάλυσης της χώρας.

Προχτές ακόμα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κληρονόμος της θείας Αγλαΐας δήλωνε ότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για το φαγοπότι που τον έχει κάνει τέτοιο τεκνό και χαρακτήριζε τους 2 στους 3 δημοσίους υπαλλήλους άχρηστους. Επίσης καθόριζε τον εύλογο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων σε κάτω από 200.000. Προφανώς στο δημόσιο θα παραμείνουν μόνο στρατιωτικοί, δικαστικοί, δάσκαλοι και καντηλανάφτες. Τώρα αν η πραγματικότητα διαφέρει παρασάγγας, πρόβλημά της.

Σήμερα, ο "καλά πληροφορημένος" Μπάμπης Παπαδημητρίου της Καθημερινής δημοσιεύει άρθρο με τίτλο "Αναπόφευκτη η μείωση μισθών" στο οποίο επιχειρηματολογεί για την ανάγκη "αυστηρής περικοπής" μισθών και στον ιδιωτικό τομέα προς όφελος της ανταγωνιστικότητας:
"Oσο δεν προσαρμόζεται το κόστος των επιχειρήσεων, τόσο η ανεργία θα μεγαλώνει. Δυστυχώς, αλλά η περικοπή των αμοιβών στο κράτος δεν είναι αρκετή. Ούτε το «πάγωμα» στον ιδιωτικό τομέα. Η απώλεια ανταγωνιστικότητας είναι πολύ μεγάλη για να περάσει με απλές ασπιρίνες. Θα χρειαστεί αυστηρή περικοπή των αμοιβών σε πάρα πολλούς τομείς του δραστηριοτήτων. Κυρίως στις υπηρεσίες και ιδιαίτερα σε όσους τομείς δεν παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά."

Το πόσοι τομείς της ελληνικής οικονομίας παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά, ποια είναι τέλος πάντων η παραγωγική βάση της χώρας είναι ένα ερώτημα με σύντομη απάντηση. Ασφαλώς πάντως η ισχυρότερη βιομηχανία της χώρας, έστω κι αν δεν "παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά" είναι η βιομηχανία λάσπης. Οι απασχολούμενοι σ' αυτή απολαμβάνουν αμοιβές για τις οποίες δεν υπάρχει καμία περίπτωση περικοπής, οι υπηρεσίες τους κρίνονται απαραίτητες και η προσφορά εργασίας υπολείπεται της ζήτησης, ούτε από ανεργία κινδυνεύουν.
Ή μήπως τελικά όχι;

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ντούσαν Μπάγεβιτς

Υπάρχει μια φράση που κυκλοφορεί ευρέως, βγαλμένη μέσα από τις σελίδες του Πάολο Κοέλιο, γνωστού υπερεκτιμημένου συγγραφέως "Άρλεκιν", που λέει ότι "όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις". Αυτά τα πράγματα φυσικά συμβαίνουν συνεχώς τόσο στα "Άρλεκιν" όσο και στο Μπομπ το Σφουγγαράκη, η πραγματικότητα όμως είναι πάντα πολύ σκληρότερη.
Η πραγματικότητα διδάσκει ότι όταν κάποιος θέλει έστω και κάτι σχετικά εύκολο (με την κοέλια έννοια) για το οποίο θα αρκούσε η συνομωσία δυο-τριών ηλιακών συστημάτων, το πιθανότερο είναι ότι θα μείνει με μια μαύρη τρύπα στο χέρι.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ. Κυρίως όμως είναι ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει μέσα το χώρο στον οποίο εργάζεται, όχι μόνο με το ταλέντο του αλλά κυρίως με το ηθικό του ανάστημα. Προσέφερε σε εμάς τους ΑΕΚτζήδες τα πάντα, όπως κάθε άνθρωπος με ταλέντο γνώρισε τόσο τη δόξα όσο και και τον φθόνο κι ένιωσε και τις δύο κόψεις του έρωτα. Τα οργανωμένα καθοδηγούμενα τσογλάνια νιώσαν με την αποχώρηση του '96 σαν προδομένες παρθένες, θύματα αθέτησης υπόσχεσης γάμου και βρήκαν νόημα στο κενό της ύπαρξής τους. Νομίζουν ότι η αποχώρηση του Μπάγεβιτς είναι νίκη τους, όμως χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν. Η μια κάποια λύση τους τελείωσε. Θα πρέπει να βρούν άλλους βαρβάρους.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Διδάσκει αξιοπρέπεια και στάση ζωής. Διδάσκει πως στέκεται κανείς όρθιος απέναντι στον όχλο, πως παλεύει για να πραγματοποιήσει τους στόχους του, ακόμα κι αν αυτοί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αγγιχτούν. Ήξερε τη δυσκολία αλλά ήταν κάτι που ήθελε πολύ, όμως το σύμπαν συνομώτησε εναντίον του. Η στιγμή που αποφάσισε την αποχώρησή του ήταν η στιγμή της αποδοχής του αναπόφευκτου, το οποίο πάλεψε με όλη του τη δύναμη να αποτρέψει. Εξάντλησε τις δυνάμεις του. Δεν υπέκυψε στην αλητεία αλλά στη σκληρή πραγματικότητα. Και χτες έφυγε όρθιος, αποτυχημένος κατά πολλούς, όχι όμως για μένα.

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Το ομολογώ, εγώ τα έφαγα

Σήμερα νωρίς το απόγευμα φτάνοντας με τα πόδια στη γωνία της Μ.Βρεττανίας για να πάρω το Μετρό άκουσα μέσα από ένα μπουλούκι εναπομείναντων διαδηλωτών κάτι "εεεε" και "αααα", φωνές που έμοιαζαν με κάτι ανάμεσα σε (ήπια) αποδοκιμασία ή κοροϊδία. Μέσα από τους συγκεντωμένους είδα να ξεπηδούν ο Κωνσταντίνος Σκέτο αγκαζέ με την κυρία του (υποθέτω, αφού δεν γνωρίζω την φάτσα της). Ο γαλαζοαίματος τέως μειδιούσε ελαφρώς δείχνοντας μάλλον αμήχανος. Αυτό που μου έκανε εντύπωση -συνδυαστικά με την επόμενη παράγραφο- ήταν το ότι οι γαλαζοαίματοι βάδιζαν μόνοι κι απροστάτευτοι, χωρίς εμφανή προστασία από φρουρούς. Δεν ξέρω βέβαια αν -κατά παράδοση- οι φρουροί του ακροβολίζονται και σήμερα σε ταράτσες, πάντως γύρω τους δεν υπήρχε ίχνος κοστουμαρισμένης ντουλάπας.

Ο Πάγκαλος (ο εγγονός του δικτάτορα, όχι ο ίδιος) δήλωσε σήμερα ότι "τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί". Για την ακρίβεια είπε ότι "τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος". Φυσικά ο Πάγκαλος τα λέει αυτά διότι σε κάθε σουλάτσο του ζουζουνίζει χαρούμενα τριγύρω του πλήθος μπράβων. Έτσι κανείς δε μπορεί να τον πλησιάσει για να εκφράσει τη ευγενική διαφωνία του με τις παγκάλειες ρήσεις, ούτε καν για να του επιστρέψει συντετριμμένος από τις τύψεις τη μερίδα του από το φαγοπότι.

Ηθικό δίδαγμα:
Οι γαλαζοπράσινοι κληρονόμοι της μεταπολίτευσης και γαμπροί της δημοκρατίας δείχνουν το σίγουρο επαγγελματικό μονοπάτι για τις ερχόμενες γενιές. Γυμναστείτε, χτίστε μπράτσα, κάποιο γαλαζοπράσινο τομάρι με 58 ακίνητα θα χρειαστεί τις υπηρεσίες σας.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Αγαποπαίγνιο


Η παιχνιδιάρα μπλόγκερ Σόνια καλεί σε ένα μπλογκοπαίχνιδο μερικούς μπλογκογείτονες, μεταξύ αυτών και την αφεντιά μου. Δεν είναι πολύ του στυλ μου τέτοια παιχνίδια, απ’ την άλλη με τη συμμετοχή μου θα τσεκάρω αν μπορώ έστω και σε ένα post να μην είμαι ξινός, γκρινιάρης και ακατάδεκτος.

Το παίγνιο με καλεί να καταγράψω δέκα πράγματα που αγαπώ. Θα παρακάμψω τα αυτονόητα, οικογένεια, φίλους κλπ. καθώς και ότι καταγράφεται στο προφίλ μου σε επίπεδο μουσικής, βιβλίων και κινηματογράφου. Για να δούμε… (γαμώτο, αν ήταν να γράψω 1000 πράγματα που μισώ θα ήταν πολύ πιο εύκολο)


Σε τυχαία σειρά λοιπόν αγαπώ μεταξύ άλλων...
  • την ερώτηση «μπαμπά τι είναι το ‘γαμώτο’;» (κι όλες τις παιδικές, αθώες ή πονηρές, ερωτήσεις) 
  • τη μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή, τον ήχο της βροχής στον τσίγκο
  • τη θάλασσα του πρωιού, κι όταν τη ρυτιδώνει η βροχή
  • τις ελιές, τα κυπαρίσσια, τις μουριές, τα κλήματα, τις συκιές, τις χαρουπιές, τις λεμονιές (αντίθετα για κάποιο λόγο αντιπαθώ τους ευκάλυπτους), το θυμάρι, τα ξερά χόρτα στον καλοκαιρινό ήλιο
  • τις απροσδόκητες μυρωδιές που με γυρνούν σε στιγμές της παιδικής μου ηλικίας
  • τις γειτονιές που μεγάλωσα, τα σπίτια που έζησα (ακόμα και τον πρώην στάβλο στο Τυχερό του Έβρου)
  • τους αστραγάλους, τις λαγόνες, τα μακριά όμορφα δάχτυλα
  • τον Πικάσσο, τον Κλέ, τον Σαγκάλ, τον Μοντιλιάνι, τον Τζακομέτι, τον Κωνσταντίνο Παρθένη, τον Τάσσο, τη Βάσω Κατράκη, τη ρωσική πρωτοπορία, κι άλλους που δε μού'ρχονται τώρα (στο προφίλ πάντως δεν διατίθενται σχετικές κατηγορίες)
  • το έργο του Γιώργου Ιωάννου, του Ντίνου Χριστιανόπουλου, του Μανώλη Αναγνωστάκη (ουπς, γιατί δεν τους έχω στο προφίλ;)
  • τα έρημα ξωκλήσια και τις βοτσαλωτές αυλές
  • αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τη γενναιότητά τους
  • την εγγύς Ανατολή
  • την τεμπελιά
  • και φυσικά την ΑΕΚ!
Μπα, τελικά βγήκαν πάνω από δέκα, να τα αφήσω;
Περισσότερα περί αγαποπαίχνιδων στο lovecalculator

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Κύριε Μπαμπινιώτη τι είναι ο παραπικρασμός;

Ο Σεβασμιώτατος (εύχομαι στο μέλλον και Παναγιώτατος ή έστω Μακαριώτατος) Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ με αφορμή την υπαίθρια προσευχή Αΐντ αλ Φίτρ που πραγματοποίησε η Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) έβγαλε πολυσέλιδη ανακοίνωση εκφράζοντας "τον βαθύτατο παραπικρασμό" του.
Στην ανακοίνωση αυτή ο Σεβασμιώτατος υπενθυμίζει ότι ο μουσουλμανισμός είναι βαθύτατη πλάνη και κάνει διάφορες ενδιαφέρουσες και εκτεταμένες συγκρίσεις μεταξύ Ιησού Χριστού και Μωάμεθ υιού του Αμπνταλάχ και της Άμινα Μπιντ Ουαχάμπ. Επίσης κατακεραυνώνει τους γαικύλους (με συγχωρείτε Σεβασμιώτατε, σας ξέφυγε ένα ρο) και προδότες της πατρίδος κλπ. που αμνηστεύουν τους βιαστές, δολοφόνους κλπκλπκλπκλπ. που μας επέβαλαν τα "τέσσερα μαύρα εκατόχρονα σκλαβιάς", με την παραχώρηση του κέντρου της Αθήνας στους ομόθρησκους τους. Γράφει πολλά ακόμα, όποιος έχει όρεξη να διαβάσει την ανακοίνωση θα αποζημιωθεί από την ευγλωττία του Σεβασμιώτατου, μου αφήνει μόνο δυο αναπάντητες απορίες:
α. Που ακριβώς μπορούν να εκτελέσουν τις θρησκευτικές τους τελετουργίες οι μουσουλμάνοι της Αττικής αφού το τζαμί μάλλον θα χτιστεί στην Άρτα (δίπλα στο γιοφύρι);
β. Πως τα περνούσαν οι περισσότεροι εκ των συναδέλφων του κατά τα "τέσσερα μαύρα εκατόχρονα σκλαβιάς";

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι...

Είναι κρίμα που αποδεικνύεται με τόσο εμφατικό και άκομψο τρόπο η αδυναμία λειτουργίας πολυτασικών κομμάτων στην Ελλάδα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, όχι γιατί θα προσέφεραν κάτι ουσιαστικό στην κοινωνία αλλά γιατί το πείραμα της συνύπαρξης τάσεων μέσα σε ένα πολιτικό κόμμα χωρίς αυτές να ευνουχίζονται από την κομματική πειθαρχία είχε ένα ενδιαφέρον, εγκυκλοπαιδικό μάλλον τελικά. Την ευθύνη βέβαια δεν νομίζω ότι την φέρει ο ίδιος ο ΣΥΝ κι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι έσωθεν διασπαστές τους. Κι αν ο ρόλος των νεοφώτιστων της Δημοκρατικής Αριστεράς ήταν μάλλον προφανής από παλιά, για τον Αλαβάνο είχα την αυταπάτη -περισσότερο με μη πολιτικές αφορμές- ότι ήταν σοβαρός. Κι όμως σήμερα ανακοίνωσε μια προσωπική υποψηφιότητα ξεκάθαρα διασπαστική την οποία μάλιστα φρόντισε να γελοιοποιήσει μόνος του με μανιφέστα σαν αυτό:
"Στα πλαίσια της περιφέρειας Αττικής θα είναι απαγορευμένη η είσοδος στην τρόικα και στους ανθρώπους της. Στις δράσεις της περιφέρειας Αττικής θα εφαρμόζεται το Σύνταγμα της ελληνικής Δημοκρατίας και όχι η αντισυνταγματική νομοθεσία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Θα υπερασπιστούμε τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών με κάθε αγώνα, έτοιμοι για κάθε συνέπεια και για κάθε τίμημα". 

Update
Θα πρέπει να διευκρινήσω ότι το σχετικό απόσπασμα από τις δηλώσεις του Α.Αλαβάνου στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε το βρήκα μέσω των googlenews μόνο στον κόμβο του τηλεοπτικού σταθμού Mega, παρ' ότι το έψαξα αρκετά για να το διασταυρώσω. Δεδομένης λοιπόν της απόλυτης αναξιοπιστίας των ΜΜΕ -ιδίως των τηλεοπτικών- διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για την ακρίβεια της απόδοσης των δηλώσεων.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Roza vs Nikolai

Σε μια στοά στο κέντρο της Αθήνας μέτρησα εννιά ενοικιαστήρια καταστημάτων. Σε μια στοά που δεν διαθέτει πάνω από 20-25 συνολικά καταστήματα. Η νομοτελειακή συγκέντρωση του κεφαλαίου αφ' ενός, η ψυχολογία της κρίσης από την άλλη -που δεν μας εμποδίζει ωστόσο να τροφοδοτούμε την συγκέντρωση- τείνουν να εξαφανίσουν την οικογενειακή εμπορική επιχείρηση και μ' όλα αυτά να θεριέψουν την ανεργία. Συνέβαινε και πριν αλλά ο σημερινός ρυθμός είναι αχαλίνωτος.
Η νομοτέλεια είναι νομοτέλεια, το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί απροκάλυπτα υπέρ της καπιταλιστικής συσσώρευσης και μένει να δούμε αν θα δικαιωθεί η Ρόζα Λούξεμπουργκ όταν διατύπωνε την θεωρία ότι η συσσώρευση αυτή που τροφοδοτείται μόνο μέσα από την διαρκή επέκταση θα οδηγήσει στο τέλος του καπιταλισμού όταν τελειώσουν τα καύσιμά της (Die Akkumulation des Kapitals, 1913) ή αν οι κύκλοι του Κοντράτιεφ θα είναι τα σωσίβια του καπιταλισμού.
Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Αλλαγή φόντου

Το νέο φόντο είναι έργο του Stephen Douglas Folk (1856-1935), αμερικανού ζωγράφου που ειδικεύτηκε στις προσωπογραφίες και σε αποτυπώσεις ιστορικών σκηνών. Ο Φόλκ ήταν γιος του γλύπτη Leonard Volk και εκπαιδεύτηκε στην Ιταλία και τη Γαλλία μέχρι και το 1886 οπότε ίδρυσε και στη συνέχεια διεύθυνε τη Σχολή Καλών Τεχνών της Μιννεάπολης των ΗΠΑ. Ζωγράφισε διάφορα πορτραίτα εστεμμένων και διασημοτήτων της εποχής του και η απορία μου είναι, τι σχέση έχει το έργο "Warmth" που τοποθετήθηκε σαν φόντο στο ιστολόγιο με τα ρεαλιστικά πορτρέτα και τις ρομαντικές ή ηρωϊκές σκηνές που κατά τα άλλα ζωγράφισε.

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Αφιέρωμα

Τελικά γράφονται στις μέρες μας μεγάλα τραγούδια; Λέμε συχνά ότι τραγούδια σαν αυτά που γράφονταν μεχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '80 δεν γράφονται πια. Κι όχι γιατί δεν υπάρχουν πια ικανοί συνθέτες αλλά γιατί αλλάξαν οι καιροί και ξεράθηκε η μαγιά που γεννούσε τα αριστουργήματα, χαθήκαν οι ποιητές που τά 'ντυναν με το λόγο τους. Είναι όμως τα τραγούδια που μείναν άκληρα ή εμείς ξεμείναμε σ' άλλες εποχές και χάσαμε την εποχή μας;

Ο Γιώργος Σταυριανός δημιούργησε τον πρώτο του δίσκο το 1982. Ήταν η υπέροχη "Έρημη πόλη", της οποίας έγραψε εκτός από τη μουσική και τους στίχους (πλην του τραγουδιού "Ήσουνα φεγγάρι" το οποίο είναι του Λ.Παπαδόπουλου). Τα τραγούδια του δίσκου ερμήνευσαν η Μαρία Δημητριάδη, ο Κώστας Θωμαΐδης κι ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Θαυμάσιο αφιέρωμα στο δίσκο εχουν κάνει παλαιότερα τα "Μουσικά προάστια". Ακολούθησαν αρκετοί δίσκοι από τους οποίους ξεχωρίζω τους "Φόβους του μεσημεριού" του 1986, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θαυμάσια τραγούδια σε μεταγενέστερους δίσκους όπως στο "Στην πολιορκία πέφτει πάντα η Τροία" του 1995, στις "Ωρες μου χρωματιστές" του 2005 και σε άλλους. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε ο δίσκος "Και η κολοκύθα έγινε πάλι άμαξα".

Η εισαγωγή, ιδίως το τελευταίο της ερώτημα, συνδέεται με δύο ενδιαφέρουσες πρόσφατες συνεντεύξεις του Γιώργου Σταυριανού που διάβασα, τις οποίες έδωσε στο mousikorama.gr και στο e-orfeas.gr με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τελευταίου δίσκου. Σε σχετική ερώτηση για την "Έρημη πόλη" ο Γιώργος Σταυριανός είπε στο mousikorama τα εξής:
"Όλοι σχεδόν παραμένουν στην πρώτη μου δουλειά, ότι είναι αξεπέραστη και άλλα παρόμοια. Έχω κάνει πολύ καλύτερες δουλειές από τότε, απλά η «Έρημη πόλη» ήταν η πρώτη μου δουλειά και θέλουν, επειδή συνήθως οι επόμενες δουλειές δεν είναι ισάξιες της πρώτης, να παραμείνω κι εγώ στην κατηγορία αυτή. Εγώ δεν παραμένω! Έχω κάνει σημαντικότερες δουλειές αλλά δε θέλουν να ξεφύγω απ’ τον κανόνα. Από τότε όμως εγώ εξελίχθηκα, έχω κάνει προόδους στη σύνθεση και γενικότερα στη δομή της δουλειάς και αυτό δεν μπορούν να στο χωνέψουν εύκολα. Μάλιστα η επόμενη δουλειά που θα παρουσιάσω θα είναι η καλύτερη όλων…ΟΛΩΝ!"
Ο συνθέτης δικαίως υπερασπίζεται το σύνολο του έργου του, εγώ πάλι ως ακροατής θεωρώ όντως αξεπέραστη την "Έρημη πόλη".

Από την "Έρημη πόλη" (και χάρη στο YouTube) ο "Καημός της φυσαρμόνικας". (Να έλλειπαν κι αυτές οι σάχλες που συνοδεύουν οπτικά τα τραγούδια..)

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Το κάπνισμα μέσα στο επαναστατικό προτσές

Αφού από σήμερα οι καπνιστές είμαστε για μια ακόμα φορά υπό διωγμό, κινδυνεύουμε μάλιστα με χρηματικά πρόστιμα από το κράτος που μας αγαπάει και θέλει το καλό μας, ας δούμε μερικούς τρόπους προφύλαξης. Απ' τους ρουφιάνους βέβαια, όχι από το κάπνισμα.

1. Που θα κρύψουμε τα τσιγάρα;

α. Στη ζώνη


β. Στο iPod

γ. Κάτω από το πατζάκι


2. Που θα κρύψουμε τα αποτσίγαρα;

α. Στην ειδική γλάστρα που έχουμε πάνω στο γραφείο μας, γιατί είμαστε και οικολόγοι.


β. Μέσα στην κούπα (αρκεί να μην τη μπερδέψουμε με αυτή που έχει τον καφέ)


γ. Μέσα στα ορεκτικότατα μπισκότα-τασάκια από σιλικόνη (υπάρχουν και σε σχήμα σοκολάτας).