Ντούσαν Μπάγεβιτς

Υπάρχει μια φράση που κυκλοφορεί ευρέως, βγαλμένη μέσα από τις σελίδες του Πάολο Κοέλιο, γνωστού υπερεκτιμημένου συγγραφέως "Άρλεκιν", που λέει ότι "όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις". Αυτά τα πράγματα φυσικά συμβαίνουν συνεχώς τόσο στα "Άρλεκιν" όσο και στο Μπομπ το Σφουγγαράκη, η πραγματικότητα όμως είναι πάντα πολύ σκληρότερη.
Η πραγματικότητα διδάσκει ότι όταν κάποιος θέλει έστω και κάτι σχετικά εύκολο (με την κοέλια έννοια) για το οποίο θα αρκούσε η συνομωσία δυο-τριών ηλιακών συστημάτων, το πιθανότερο είναι ότι θα μείνει με μια μαύρη τρύπα στο χέρι.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ. Κυρίως όμως είναι ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει μέσα το χώρο στον οποίο εργάζεται, όχι μόνο με το ταλέντο του αλλά κυρίως με το ηθικό του ανάστημα. Προσέφερε σε εμάς τους ΑΕΚτζήδες τα πάντα, όπως κάθε άνθρωπος με ταλέντο γνώρισε τόσο τη δόξα όσο και και τον φθόνο κι ένιωσε και τις δύο κόψεις του έρωτα. Τα οργανωμένα καθοδηγούμενα τσογλάνια νιώσαν με την αποχώρηση του '96 σαν προδομένες παρθένες, θύματα αθέτησης υπόσχεσης γάμου και βρήκαν νόημα στο κενό της ύπαρξής τους. Νομίζουν ότι η αποχώρηση του Μπάγεβιτς είναι νίκη τους, όμως χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν. Η μια κάποια λύση τους τελείωσε. Θα πρέπει να βρούν άλλους βαρβάρους.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Διδάσκει αξιοπρέπεια και στάση ζωής. Διδάσκει πως στέκεται κανείς όρθιος απέναντι στον όχλο, πως παλεύει για να πραγματοποιήσει τους στόχους του, ακόμα κι αν αυτοί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αγγιχτούν. Ήξερε τη δυσκολία αλλά ήταν κάτι που ήθελε πολύ, όμως το σύμπαν συνομώτησε εναντίον του. Η στιγμή που αποφάσισε την αποχώρησή του ήταν η στιγμή της αποδοχής του αναπόφευκτου, το οποίο πάλεψε με όλη του τη δύναμη να αποτρέψει. Εξάντλησε τις δυνάμεις του. Δεν υπέκυψε στην αλητεία αλλά στη σκληρή πραγματικότητα. Και χτες έφυγε όρθιος, αποτυχημένος κατά πολλούς, όχι όμως για μένα.