Όταν εξαντλήθηκε το παραδοσιακό επικοινωνιακό οπλοστάσιο των κυβερνώντων και των τελάληδών τους, ο μύθος της Ευρώπης στην οποία θα σκουπιζόμαστε με μεταξωτό κωλόχαρτο, φορέσανε όλοι μαζί τη μουτσούνα της ατυχησάσης παρθένου που την παρέσυραν στην ακολασία και αρχίσανε τις παραστάσεις. Έχει γεμίσει ο τόπος από σκατόφατσες, μακιγιαρισμένες με το ύφος του συλλυπούντος τους συγγενείς μακαρίτη που μέχρι προχτές μαλάκα τον ανέβαζε και ζώον τον κατέβαζε, και τώρα επιχειρούν να διασπείρουν στο "μακαρίτη" τις ευθύνες της καταλήστευσης και διάλυσης της χώρας.
Προχτές ακόμα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κληρονόμος της θείας Αγλαΐας δήλωνε ότι είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για το φαγοπότι που τον έχει κάνει τέτοιο τεκνό και χαρακτήριζε τους 2 στους 3 δημοσίους υπαλλήλους άχρηστους. Επίσης καθόριζε τον εύλογο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων σε κάτω από 200.000. Προφανώς στο δημόσιο θα παραμείνουν μόνο στρατιωτικοί, δικαστικοί, δάσκαλοι και καντηλανάφτες. Τώρα αν η πραγματικότητα διαφέρει παρασάγγας, πρόβλημά της.
Σήμερα, ο "καλά πληροφορημένος" Μπάμπης Παπαδημητρίου της Καθημερινής δημοσιεύει άρθρο με τίτλο "Αναπόφευκτη η μείωση μισθών" στο οποίο επιχειρηματολογεί για την ανάγκη "αυστηρής περικοπής" μισθών και στον ιδιωτικό τομέα προς όφελος της ανταγωνιστικότητας:
"Oσο δεν προσαρμόζεται το κόστος των επιχειρήσεων, τόσο η ανεργία θα μεγαλώνει. Δυστυχώς, αλλά η περικοπή των αμοιβών στο κράτος δεν είναι αρκετή. Ούτε το «πάγωμα» στον ιδιωτικό τομέα. Η απώλεια ανταγωνιστικότητας είναι πολύ μεγάλη για να περάσει με απλές ασπιρίνες. Θα χρειαστεί αυστηρή περικοπή των αμοιβών σε πάρα πολλούς τομείς του δραστηριοτήτων. Κυρίως στις υπηρεσίες και ιδιαίτερα σε όσους τομείς δεν παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά."
Το πόσοι τομείς της ελληνικής οικονομίας παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά, ποια είναι τέλος πάντων η παραγωγική βάση της χώρας είναι ένα ερώτημα με σύντομη απάντηση. Ασφαλώς πάντως η ισχυρότερη βιομηχανία της χώρας, έστω κι αν δεν "παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά" είναι η βιομηχανία λάσπης. Οι απασχολούμενοι σ' αυτή απολαμβάνουν αμοιβές για τις οποίες δεν υπάρχει καμία περίπτωση περικοπής, οι υπηρεσίες τους κρίνονται απαραίτητες και η προσφορά εργασίας υπολείπεται της ζήτησης, ούτε από ανεργία κινδυνεύουν.
Ή μήπως τελικά όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου