Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

HOWARD ZINN: Δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος σ'ένα τρένο που κινείται


Τον Η.ΖΙΝΝ τον γνωρίσαμε από τα κλασσικά πλέον βιβλία του"Ιστορία του Λαού των Η.Π.Α."όπου έδωσε τις πραγματικές διαστάσεις γεγονότων που αποσιωπούν οι επίσημες ιστορίες,αλλά και το "Ο Μάρξ στο Σόχο"
Ο άνθρωπος αυτός της δράσης,έζησε στις προπολεμικές φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν,δούλεψε εργάτης στα ναυπηγεία και σε πολλές άλλες δουλειές,στρατεύτηκε στο Β'παγκόσμιο πόλεμο,και έγινε μετά καθηγητής ιστορίας σε πανεπιστήμιο.Πέθανε το 2010 σε βαθύ γήρας.Είχε έρθει στην Ελλάδα όπου και έδωσε διάλεξη.
Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του.Από την γνώση του ,την εμπειρία του,και τους προσωπικούς του αγώνες που ήταν πολλοί και διαρκείας (ρατσισμός,Βιετνάμ ..)θα πρέπει να κρατήσουμε ως υποθήκη αυτό που συνεχώς τονίζει για την βαρύτητα έστω και της πιο ασήμαντης πράξης αντίστασης,καθώς και το τρωτό των θεωρούμενων πανίσχυρων συστημάτων.
Μας λέει:
-"Τι έμαθα?Έμαθα ότι οι μικρές πράξεις αντίστασης στην εξουσία,αν χαρακτηρίζονται από σταθερότητα και επιμονή,μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλα κοινωνικά κινήματα.Ότι συνηθισμένοι άνθρωποι είναι ικανοί για ασυνήθιστες πράξεις θάρρους...ένα κοινό αίσθημα ηθικής αναπτύσσεται αόρατα,κοχλάζει,και σε κάποιες στιγμές της ιστορίας φέρνει νίκες..."
"θα πρέπει να θεωρήσουμε την ανθρώπινη ζωή σημαντικότερη από τα σύνορα.."
"Τους απλούς ανθρώπους μπορεί κανείς να τους εκφοβίσει για ένα διάστημα και να τους περιπαίξει,όμως έχουν μέσα τους μια κοινή λογική και αργά ή γρήγορα θα βρουν τρόπο να αμφισβητήσουν την εξουσία που τους καταπιέζει..."
"..οι μεμονωμένες πράξεις αρχίζουν να ενώνονται,οι επιμέρους ενέργειες συνθέτουν οργανωμένες δράσεις και μια μέρα ,συχνά τη στιγμή ακριβώς που η κατάσταση φαίνεται πιο απελπιστική από ποτέ,ξεσπάει ένα κίνημα...."
"..Το να ελπίζεις σε δύσκολους καιρούς δεν είναι ανόητος ρομαντισμός. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ιστορία του ανθρώπου δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας,αλλά και συμπόνιας,θυσίας,θάρρους,ευγένειας,και μεγαλείου..."
Από τις δικές μας γνώσεις και εμπειρίες μπορούμε να πούμε ΝΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Επικαιρη απόδειξη ο ξεσηκωμός στην Τυνησία και στην Αίγυπτο.

5 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Εξαιρετικο, και ενθαρυντικο το σχολιο σου, φιλε...Και τα λογια του ανθρωπου..Μεγαλειο...
Ετσι πιστευω και γω...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικά αισιόδοξο. Μακάρι να είναι έτσι.

blackbedlam είπε...

Στρατολάτη καλή σου μέρα και καλό μήνα.
Ας μου επιτραπεί η ταπεινή μου γνώμη.
..Το να ελπίζεις σε δύσκολους καιρούς δεν είναι ανόητος ρομαντισμός. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ιστορία του ανθρώπου δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας,αλλά και συμπόνιας,θυσίας,θάρρους,ευγένειας,και μεγαλείου..."

Θα ήθελα δίπλα στο "Το να ελπίζεις" να συμπληρώσω λέγοντας "το να ελπίζεις συμμετέχοντας", γιατί από μόνη της η ελπίδα, δεν κάνει τίποτα. 'Αλλωστε να ελπίζεις που και σε τι, στο Θεό, στους άλλους, στους μαύρους, στους κίτρινους,στους μπλε,στην ιδεολογία στην φιλοσοφία ......;
Η ελπίδα από μόνη της χαρακτηρίζει συνήθως τους απελπισμένους και συνοδεύεται από την αναμονή και την απραξία.
Δεν είναι πράγματι ανόητος ρομαντισμός, αρκεί να είναι συνοδοιπόρος της "συμμετοχής" μας για την επίτευξη της ελπίδας μας και των στόχων μας.
Φυσικά να πω ότι όταν οι επισημάνσεις του απορρέουν από την "συμμετοχή" του, εξυπακούεται ότι πιστεύει στην ανάγκη της συμμετοχής έστω και σε μικρές διεκδικήσεις.
Απλά αν αποκοπεί η παράγραφος από τα προηγούμενα τότε δεν ανταποκρίνεται με ακρίβεια στην αντικειμενική αλήθεια

ο Ικτίνος είπε...

Αγαπητέ Black Bedlam
Νομίζω ότι δεν υπάρχει διαφωνία για τη συμμετοχή.Μη παραβλέπουμε όμως ότι και οι στιγμές "απελπισίας"=έλειψη ελπίδας,υπήρχαν και υπάρχουν.Ο ΖΙΝΝ πράγματι πάντα συμμετείχε και ποτέ δεν απελπίστηκε
Τέλος ΔΕΝ έγραψε ο "στρατολάτης"αλλά ο φίλος καιέκτακτος συνεργάτης "Ικτίνος" με απόλυτη ελευθερία προσωπικής άποψης.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε και Συνεργάτη Ικτινε,

εμένα μου αρέσουν οι έννοιες ελπίδα, ρομαντισμός, αξιοπρέπεια και άλλες. Το θεωρώ πολύ σημαντικό το να μην μένουμε μόνο σε αυτές συνθηματολογικά(αλλιώς γινόμαστε ΜΚΟ), αλλά να θέλουμε αυτές οι έννοιες να καρποφορήσουν σε μια κοινωνία με διαφορετική δομή, εξουσία και αξίες και στο δρόμο προς αυτή. Αυτό μάλλον εννοεί και η black bedlam.

Απλά να επισημάνω εδώ ότι όσο δεν "ακτινοβολούν" τέτοια ενέργεια και αξίες αυτοί που αγωνίζονται για μια άλλη κοινωνία, τόσο πιο δύσκολο θα είναι το έργο τους γιατι η καθημερινότητα της πάλης, ο παραδειγματισμός μέσω της προσωπικής στάσης και η ατομική διαδρομή των πολλών χαρακτηρίζουν-συνθέτουν και τη συνολική προσπάθεια.

Νομίζω ο συγκεκριμένος φιλόσοφος αυτό ήθελε να αναδείξει στο εν λόγω χωρίο. Δεν τον ήξερα, θα τον ψάξω να τον μάθω...

Pavlosk