Ή μάλλον πως θα μας ξεφορτωθεί η άρχουσα τάξη

Χτες το βράδυ προβλήθηκε στο cine plus της ΕΡΤ η δανέζικη ταινία "Hvordan vi slipper af med de andre" (Πως να ξεφορτωθούμε τους άλλους). Το cine plus, όπως και το prisma plus, συνηθίζουν να προβάλλουν κινηματογραφικές ταινίες από όλο τον κόσμο και αποφεύγουν τις blockbuster παραγωγές. Η συγκεκριμένη ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Άντερς Ρένοφ Κλάρουντ το 2007. Δεν πρόκειται για κάποιο κινηματογραφικό αριστούργημα αλλά για μια ανατριχιαστική προβολή του μέλλοντος που μας ετοιμάζουν, είναι ας πούμε ένα μίνι "1984". Προσεγγίζει σατιρικά την σταδιακή απέκδυση του καπιταλισμού από τα φιλεργατικά προσωπεία όπως αυτή συντελείται τα τελευταία χρόνια και έχει οδηγήσει ακόμα και τα άλλοτε ισχυρά κοινωνικά κράτη των σκανδιναβικών χωρών σε συρρίκνωση. Διαβλέπει την πλήρη κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και την υποταγή των πάντων στο καπιταλιστικό κέρδος, σε μια ωφελιμιστική αποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ταινία χρησιμοποιεί την υπερβολή σαν σατυρικό όχημα αν και σε κάποιο βαθμό πάσχει από χαλαρή συνοχή. Είναι για παράδειγμα χαριτωμένη αλλά ελάχιστα πειστική η καρικατούρα του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή που αποτελεί το έτερον ήμισυ της "επιτροπής". 'Εχει πάντως γούστο το εύρημα με την αποκάλυψη της σχέσης του με κάποιους από τους κρατούμενους.

Παραθέτω τη σχετική κριτική του αείμνηστου Νίκου Αντωνάκου από το Ριζοσπάστη:
"Αν η ταινία μιλούσε μια άλλη γλώσσα, πιο φιλική στο αυτί του Έλληνα θεατή, από τη δανέζικη, η οποία ηχεί δύσκολα στα αυτιά μας, γιατί είναι στομφώδης και γι΄ αυτό (αντικειμενικά) αντικινηματογραφική, τότε η ταινία θα ήταν ακόμα πιο ευχάριστη και αποτελεσματική. Παρ΄ όλες αυτές τις αντικειμενικές δυσκολίες η ταινία καταθέτει τον χρήσιμο λόγο της.
 Το «Πώς να Ξεφορτωθούμε τους Άλλους», είναι πολιτική σάτιρα. Και σαν τέτοια (σάτιρα) μοιάζει υπερβολική. Ωστόσο όλα τα «υπερβολικά» που συμβαίνουν στην οθόνη συμβαίνουν και στη ζωή. Μόνο που στη ζωή συμβαίνουν, για την ώρα, καμουφλαρισμένα! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο σκληρά και λιγότερο απάνθρωπα! Πως το σύστημα δεν είναι φασιστικό και δολοφονικό, όσο αυτό της ταινίας!
 Βρισκόμαστε στο αμέσως κοντινό μέλλον. Η συντηρητική δανέζικη κυβέρνηση, η δεξιά δηλαδή, έχει θεσπίσει νόμο ο οποίος κυνηγάει μέχρι εξοντώσεως τους ανθρώπους, που «δεν προσφέρουν στην κοινωνία». Στο σύστημα, δηλαδή. Στις τράπεζες, στο κεφάλαιο. Όλα τα «παράσιτα», όλοι οι αργόσχολοι, όλοι οι αντιπαραγωγικοί, αλλά και οι μετανάστες, κυρίως οι μαύροι, θα πρέπει να φύγουν από τη μέση! Βέβαια, πρώτοι απ΄ όλους θα πρέπει να φύγουν οι κομμουνιστές και οι άλλοι πολιτικά ανυπάκουοι!
 Η «προοδευτική» σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, που έχει διαδεχτεί τη δεξιά που θέσπισε το νόμο, δείχνει την «αριστερή» κοινωνική ευαισθησία της (υποκριτικά). Έχει δημιουργήσει «επιτροπές», που εξετάζουν μια-μια τις περιπτώσεις. Αυτό το κοντινό ανατριχιαστικό καπιταλιστικό μέλλον περιγράφει η ταινία. Ένα μέλλον που δεν είναι και τόσο φανταστικό! Ο δανέζικος στρατός έχει συλλαμβάνει και έχει κλείσει σε στρατόπεδα όλους τους «αντιπαραγωγικούς». Και τους ανυπάκουους! Στρατός και σοσιαλδημοκρατική πολιτική ηγεσία εξετάζουν μια-μια τις περιπτώσεις. Έναν-έναν τους κρατούμενους. Στόχος των ανακρίσεων είναι να ανακαλύψουν συνομωσίες! Καθοδηγητές! Όποιος τους φέρνει αντιρρήσεις τον σκοτώνουν! Απλά, σηκώνουν το πιστόλι και τον πυροβολούν! (Οι αθώοι, αν υπάρξουν τέτοιοι, που δεν θα υπάρξουν, θα αποδοθούν ελεύθεροι και καθαροί στην κοινωνία).
 Όταν θα τελείωση ο εξονυχιστικός έλεγχος κάποιους από τους κρατούμενους θα τους εκτελέσουν και κάποιους άλλους θα τους φορτώσουν στα καράβια και θα τους στείλουν στην Αφρική! Η νέα τάξη πραγμάτων θα επιβληθεί! Και θα είναι καθαρή. Όπως ήλπιζε ο Χίτλερ για τη δική του κοινωνία!
 Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί πως όλα αυτά είναι μύθος; Σενάριο κάποιας ταινίας; Μια ματιά στις Σέγκεν και στις Μέγκεν, στις κάμερες και στις συλλήψεις Πακιστανών, θα μας πείσει για το αντίθετο. Και επίσης μια ματιά στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράν, θα μας αποκαλύψει τη διεθνοποίηση του δανέζικου μελλοντικού νόμου!
 Εγώ θα ευχαριστιόμουν πολύ περισσότερο και θα συνέστηνα με μεγαλύτερο ενθουσιασμό την ταινία, αν αυτή είχε τολμήσει, και είχε καταφέρει, να ήταν πιο καθαρή πολιτικά. Δεν έχει σκοτεινά σημεία. Έχει ασαφή σημεία. Και η ασάφεια επιτρέπει, διευκολύνει καλύτερα, παρερμηνείες! Και αυτός ο κίνδυνος, ο οποίος προήλθε από την ατολμία της και τον κακώς εννοούμενο «αναρχισμό» της, υπάρχει στην ταινία! Απαίδευτοι θεατές μπορεί να την διαβάσουν στραβά! Και κάποιοι άλλοι, πιο απαίδευτοι ακόμα, να παγιδευτούν και να «συμφωνήσουν» (σκεφτείτε τη σιωπηρή πλειοψηφία) στην ανάγκη να «καθαρίσει» οι κοινωνία από τα «παράσιτα» (παιδεραστές, αιμομίκτες και άλλα λούμπεν στοιχεία). Και με την «ευκαιρία» και από τους μαύρους, τους μετανάστες και τους κομμουνιστές!"
Παίζουν: Σόρεν Πίλμαρκ, Πουρ Γκλάργαρντ, Λένε Πούλσεν, Μαξ Χάνσεν, Τόμι Κέντερ, Λιν Τιμροθ.