Το τραγούδι του Δεκέμβρη

Τον Ιούλιο του 1973 ο Μίκης Θεοδωράκης βρισκόταν στο Ντουμπρόβνικ για να συνθέσει τη μουσική της ταινίας Sutieska (Tito). Εκεί κυρίως, αλλά και σε άλλες πόλεις όπου έδινε συναυλίες στα πλαίσια περιοδείας του, συνέθεσε τον κύκλο τραγουδιών "Λερναία Ύδρα", ο οποίος αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά του δίσκου "Μπαλάντες". Ο δίσκος πρωτοεκδόθηκε το 1975 σε 33' στροφές. Οι "Μπαλάντες" επένδυσαν μουσικά αντίστοιχα ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη και τις τραγούδησαν ο Πέτρος Πανδής και η Μαργαρίτα Ζορμπαλά.

Οι "Μπαλάντες" γράφτηκαν κατά την περίοδο της εξορίας του Μίκη Θεοδωράκη που διήρκεσε από τον Απρίλιο του 1970 έως τον Ιούλιο του 1974. Κατά το διάστημα αυτό ο συνθέτης αφοσιώθηκε κυρίως στην πολιτική δραστηριότητα. Όντας πρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου και μετακινούμενος ασταμάτητα, ο χρόνος του ήταν μοιρασμένος σε συναντήσεις, συμμετοχή σε εκδηλώσεις και λαϊκές συναυλίες στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η περίοδος της εξορίας γέννησε έργα κυρίως πολιτικά. Μέσα σ' αυτά ξεχωρίζουν τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας", το "Canto general" και το "Στην ανατολή". Οι "Μπαλάντες" λόγω της ποίησης του Μανόλη Αναγνωστάκη διαφέρουν ως προς το ύφος, έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία, ένα χαρακτηριστικό άρωμα που ξεπερνά εποχές και πολιτικές συνθήκες.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε το 1925 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιατρική και μετεκπαιδεύτηκε στην Ακτινολογία. Υπήρξε από τα φοιτητικά του χρόνια πολιτικά ενεργός στον χώρο της Αριστεράς, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, φέρει μάλιστα και το "παράσημο" της καταδίκης "εις θάνατο" από μετεμφυλιακό έκτακτο στρατοδικείο, το 1949. Τα πρώτα του κείμενα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Πειραϊκά Γράμματα" το 1942. Η πρώτη ποιητική συλλογή με την οποία εμφανίστηκε στα Γράμματα είναι οι "Εποχές". Συνεργάστηκε με την "Αυγή" και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.

Μέσα από τις "Μπαλάντες" διαλέγω το αγαπημένο μου "Ναυάγιο", από τον κύκλο ποιημάτων "Η συνέχεια 3" που γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962.

ToNavagio.mp3

Hosted by eSnips

"Το Ναυάγιο"

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό

το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες; ποιοί γλίτωσαν;

εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό

εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά

θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε
- ψηλά ψηλά -

λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου,
πιο χαμηλά του τρίτου

θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά

κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
καινούργιο, ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα

θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.

Εφηβικές ανησυχίες

Οι έφηβοι είχαν πάντα τα ίδια χούγια. Δηλώνοντας εμφατικά την πρόθεσή τους να ξεχωρίζουν, έσπευδαν ωστόσο να κουρνιάζουν στην θαλπωρή ομογάλακτων ομάδων, συχνά αυτοπροσδιοριζόμενων κατ' αντιδιαστολή. Συνήθως αυτό γινόταν (και γίνεται) με τη συστράτευση μέσα στα μπουλούκια οπαδών των μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων. Άλλες φορές η στάση αυτή εκφραζόταν σε επίπεδο λάϊφ στάϊλ.

Έτσι, τη δεκαετία του 60 οι νεολαίοι ήταν χωρισμένοι σε αντίπαλα στρατόπεδα οπαδών των Μπίτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς και μαλλιοτραβιόντουσαν για τη δόξα των ειδώλων τους.

Έτσι, τη δεκαετία του 80 οι νεολαίοι ήταν χωρισμένοι σε ντουρανόβιους και χεβιμεταλάδες, ή αλλιώς φλώρους και φρικιά, που ντυνόταν και συμπεριφέρονταν σύμφωνα με το πρότυπο των ειδώλων τους.

Σήμερα οι νεολαίοι χωρίζονται σε τρέντι και έμο, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω από που κρατά η σκούφια αυτής της μόδας, ή ποιά είδωλα την κηδεμονεύουν.

Ένα μόνο ξέρω.
Μπου ντουνιά τσαρκ φιλέκ, ακόμα και σ' αυτά.

All you need is love

Νέα επίθεση φασιστόμουτρων σε μετανάστες...

Επιτέλους, ας χαρίσει κάποιος στους στερημένους τραμπούκους λίγη αγάπη!

Ο καφές και η εθνική μειοδοσία

Πριν από μια εβδομάδα, μπήκα σε ένα κατάστημα γνωστής αλυσίδας καφεκοπτείων για να αγοράσω μια μικροποσότητα ξανθού καφέ. Ο επιθετικός προσδιορισμός «τούρκικος» που χρησιμοποίησα ενόχλησε την πωλήτρια που έσπευσε να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια του θιγμένου προϊόντος.
«Ελληνικός λέγεται», με έβαλε στη θέση μου.
«Κι αν θέλετε να μάθετε, η προέλευσή του είναι από το Βυζάντιο», συμπλήρωσε ρίχνοντάς με στο καναβάτσο με ευθύβολο δεξί ντιρέκτ.

Έφυγα από το καφεκοπτείο συντετριμμένος. Πρώτα απ’ όλα είχα αναγκαστεί να αγοράσω ξανθό καφέ τη στιγμή που εγώ τον πίνω καβουρδισμένο μέχρι καρβουνιάσματος – επιπρόσθετα ήταν και για την πεθερά μου. Από την άλλη ήμουν ένας εθνικός μειοδότης, ένας αρνητής της ελληνικότητας του καφέ και των λοιπών αυτοφυών εθνικών αξιών.

Το 1974 το marketing είχε ήδη ανακαλυφτεί. Η εταιρεία “Bravo”, λίγο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά τα αντιτουρκικά αισθήματα της εποχής λανσάροντας το μότο «Εμείς τον λέμε Ελληνικό». Η τακτική πέτυχε και η πατρότητα αναληξιαρχήθηκε. Φαίνεται ότι αν την εισβολή στην Κύπρο την είχαν κάνει οι Σκωτσέζοι, τα ουΐσκια θα τα βαφτίζαμε ελληνικά και θα βρίσκαμε τις ρίζες της πρώτης τους απόσταξης στα κατώγια της Βεργίνας. Από την άλλη πάλι, κάτι δεν πάει καλά, υπάρχουν παραδείγματα που τεκμηριώνουν το αντίθετο για τα χούγια μας. Συνηθίζουμε να αποδίδουμε στους Οθωμανούς μια συγκεκριμένη σεξουαλική πρακτική, ενώ αυτή απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από το Κοράνι. Τελικά ότι μας αρέσει το κρατάμε κι ότι – παριστάνουμε πως – δεν μας αρέσει το φορτώνουμε στους οχτρούς.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος είναι ένας αμφιλεγόμενος συγγραφέας, κυρίως λόγω του γλαφυρού – έως προκλητικού συχνά – λόγου του. Το βιβλίο του «Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι» δεν είναι καθόλου αμφιλεγόμενο. Είναι μια απολαυστική επιτομή της ιστορίας του δημοφιλέστερου - τότε – καφέ.

Ο Αζίζ Νεσίν ήταν ένας Τούρκος πεζογράφος που έγινε γνωστός κυρίως για τα διηγήματα και τις νουβέλες του. «Ο καφές και η δημοκρατία» είναι ένα υπέροχο διήγημα. Εμένα προσωπικά με βοήθησε νωρίς να αποδαιμονοποιήσω τον γείτονα. Ακολούθησε βέβαια πλήθος έργων του ίδιου αλλά και πολλών άλλων τούρκων λογοτεχνών.

Ο καφές είναι μια υπέροχη συνήθεια και θα επανέλθω. Ένα ωραίο μπλογκ που βρήκα με εύρος για τον καφέ, είναι αυτό.

Το τραγούδι του Νοέμβρη

Ζήλεψα την δουλειά άξιων μπλόγκερς (όπως -καλή ώρα- ο AllouFanMarx) και αποφάσισα, κάθε μήνα, να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα για ένα τραγούδι. To "γελαστό παιδί" από τον "Ένα Όμηρο" του Μίκη Θεοδωράκη θα είναι το πρώτο.

Το γελαστό παιδί.w...

Hosted by eSnips

Ο Μίκης Θεοδωράκης συνέθεσε τη μουσική για το έργο «Ένας όμηρος» σε ποίηση του ιρλανδού Μπρένταν Μπίαν τον Οκτώβρη του 1961 στο Παρίσι. Η μετάφραση είχε γίνει από το Βασίλη Ρώτα. Στις 12 Απρίλη του 1962 το έργο ανέβηκε στο Κυκλικό Θέατρο της Αθήνας σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Τριβιζά και σκηνικά-κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. Τραγουδούσε η Ντόρα Γιαννακοπούλου και συνόδευε με κλασσική κιθάρα ο Δημήτρης Φάμπας. Συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Κώστας Μπάκας, Νέλλη Αγγελίδου, Μαρίκα Κοτοπούλη, Χρήστος Πάρλας, Τασσώ Καββαδία. Πρώτη ολοκληρωμένη ηχογράφηση έγινε το 1962 με τη Ντόρα Γιαννακοπούλου και ακολούθησε η γνωστότερη του 1964 με ερμηνεύτρια τη Μαρία Φαραντούρη. Το μουσικό θέμα από “Το γελαστό παιδί” χρησιμοποιήθηκε στην ταινία του Κώστα Γαβρά “Ζ”.


Από το Στρατόπεδο Κρατουμένων Ωρωπού το 1970, ο Μίκης έλεγε για το έργο:
«Σαν συνθέτης δεν θέλησα να γράψω για το «Ενας όμηρος» μια τυπικά λαϊκή ελληνική μουσική (θα 'λεγα «επιθετικά» νεοελληνική λαϊκή μουσική!), όπως έκανα με το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού». H μουσική μου έπρεπε να έχει ή μάλλον ήταν αναγκασμένη να έχει τον νεοελληνικό χαρακτήρα λόγω της ίδιας της καταγωγής του δημιουργού της. Και το γεγονός αυτό, όπως είδαμε, δεν έρχεται σε αντίθεση με τον βαθύτερο ιρλανδέζικο χαρακτήρα του έργου. Ομως η φόρμα της μουσικής θα έπρεπε να προσιδιάζει στην ειδική ατμόσφαιρά του. (...) M' αυτά τα κριτήρια συνέθεσα τα 16 τραγούδια τού «Ενας όμηρος» (σε αριστουργηματική απόδοση του Βασίλη Ρώτα), που μερικά απ' αυτά, όπως λ.χ. «Το γελαστό παιδί» ή η «Λαμπρή», αφομοιώθηκαν από ένα τμήμα του ελληνικού κοινού που τα θεώρησε δικά του όχι μόνο σαν τραγούδια αλλά θα 'λεγα ακόμα σαν τραγούδια-σύμβολα στον δικό του αγώνα για την Ελευθερία!»

Ο ποιητής

Ο Μπρένταν Φράνσις Μπίαν (Brendan Francis Behan) γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1923 στο Δουβλίνο. Η οικογένειά του ανήκε στην εργατική τάξη∙ ο πατέρας του, Stephen, μέχρι τον Αγγλο-Ιρλανδικό πόλεμο του 1919- 1921 στον οποίο συμμετείχε ως ανώτερο στέλεχος του ΙΡΑ, ήταν δάσκαλος. Μετά εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής. Η μητέρα του, Kathleen, πολιτικά ενεργή και η ίδια, υπήρξε φίλη του Michael John Collins, εμβληματικής φυσιογνωμίας του απελευθερωτικού ιρλανδικού αγώνα, Στην Kathleen Kearney αποδίδεται ο χαρακτηρισμός “το γελαστό παιδί” με τον οποίο αποκαλούσε τον Collins.

Το “γελαστό παιδί”

Το “γελαστό παιδί”, ο Michael John Collins γεννήθηκε στο Sam’s Cross του Cork το 1890. Συμμετείχε στην Εξέγερση του Πάσχα, συνελήφθη μετά την αποτυχία της και αφέθηκε ελεύθερος με τη γενική αμνηστεία του 1917. Σύντομα ανήλθε στην ηγεσία του κόμματος Sinn Fein και των Ιρλανδών Εθελοντών (μετασχηματίστηκαν το 1919 στον ΙΡΑ). Το 1918 εξελέγη στην βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων. Το 1919 εξελέγη πρόεδρος της Ιρλανδικής Ρεπουμπλικανικής Αδελφότητας (IRB). Ο εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος εξερράγη το ίδιο έτος και ο Collins ανέλαβε καθήκοντα υπουργού οικονομικών αμέσως μετά τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Μαζί με τον Richard Mulcahy οργάνωσαν τον ανταρτοπόλεμο που διεξήγαγε ο ΙΡΑ μέχρι και την οριστική κατάπαυση του πυρός με την υπογραφή της Αγγλο-Ιρλανδικής Συνθήκης τον Δεκέμβριο του 1921, που υπογράφηκε και από τον Collins. Η συνθήκη αυτή οδήγησε στην διάσπαση του ΙΡΑ και στην έκρηξη του ιρλανδικού εμφυλίου. Ο Collins ως υπουργός Οικονομικών και πρωθυπουργός της μεταβατικής Ιρλανδικής κυβέρνησης του 1922 χρησιμοποίησε την επιρροή του (και μέσω του IRB) για να αποφευχθεί ο εμφύλιος, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά σκοτώθηκε σε ενέδρα ομάδας μελών του ΙΡΑ που αντιπάλευαν τη συνθήκη στις 22 Αυγούστου του 1922.

Η αγγλική έκδοση του ποιήματος του Μπίαν:

THE LAUGHING BOY

T'was on an August morning, all in the dawning hours,
I went to take the warming air, all in the Mouth of Flowers,
And there I saw a maiden, and mournful was her cry,
'Ah what will mend my broken heart, I've lost my Laughing Boy.
So strong, so wild and brave he was, I'll mourn his loss too sore,
When thinking that I'll hear the laugh or spinging step no more.
Ah, cure the times and sad the loss my heart to crucify,
That an irish son with a rebel gun shot down my Laughing Boy.
Oh had he died by Pearse's side or in the GPO,
Killed by an English bullet from the rifle of the foe,
Or forcibly fed with Ashe lay dead in the dungeons of Mountjoy,
I'd have cried with pride for the way he died, my own dear Laughing Boy.
My princely love, can ageless love do more than tell to you,
Go raibh maith agat for all you tried to do,
For all you did, and would have done, my enemies to destroy,
I'll mourn your name and praise your fame, forever, my Laughing Boy.

Γλωσσάρι:

• Mouth of Flowers (Ιρλ.Beal na Blath): τοπωνύμιο του σημείου που δολοφονήθηκε ο Collins.
• Pearse (Patrick Henry & William): αδέρφια, πρωταγωνιστές της Εξέγερσης του Πάσχα του 1916, εκτελέστηκαν μετά την αποτυχία της έξι μόλις ημέρες μετά την εκδήλωσή της. Συμμετείχαν στους Ιρλανδούς Εθελοντές και την Ιρλανδική Ρεπουμπλικανική Αδελφότητα, των οποίων ο Patrick ήταν και ηγετικό στέλεχος.
• G.P.O. (General Post Office): τα κεντρικά γραφεία των ιρλανδικών ταχυδρομείων, χρησιμοποιήθηκαν ως αρχηγείο από τους ηγέτες της Εξέγερσης του Πάσχα.
• Ashe (Thomas Patrick): μέλος της Ιρλανδικής Ρεπουμπλικανικής Αδελφότητας και των Ιρλανδών Εθελοντών, συμμετείχε στην Εξέγερση του Πάσχα, καταδικάστηκε σε ισόβια από τους βρετανούς, απελευθερώθηκε μετά από απεργία πείνας, συνελήφθη πάλι και πέθανε μετά υποχρεωτική σίτιση κατά τη διάρκεια νέας απεργίας πείνας στις φυλακές Mountjoy του Δουβλίνου. Από τις ίδιες φυλακές πέρασαν πολλοί πρωταγωνιστές του Αγγλο-ιρλανδικού, αλλά και του εμφύλιου πολέμου του 1919-1922.
• Go raibh maith agat (Ιρλ.): Ευχαριστώ

Ευχαριστώ πολύ τον Allou Fan Marx για την πολύτιμη μετάγγιση τεχνογνωσίας αναρτήσεων.

Άλλαξε ο Μανωλιός

...κι έβαλε τα πρότυπα αλλιώς

Η Μακεδονία είναι η ψυχή μας! (μάλλον χρειαζόμαστε ηλεκτροσπασμοθεραπεία)

Όταν πριν από δεκαέξι χρόνια η Ελλάδα συνταράσσονταν από μαζικότατα συλλαλητήρια, ελάχιστοι επισήμαναν το ανούσιο και γελοίο του πράγματος, οι περισσότεροι αντιμετωπίζαμε το ζήτημα με επικαλυμμένο ή απροκάλυπτο φανατισμό. Θυμάμαι τον εαυτό μου να χρησιμοποιώ σαχλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσω την ιδεοψυχαναγκαστική μακεδονομαχητική διαταραχή σε μια γαλλιδούλα με την οποία αλληλογραφούσα. Η κοπέλα φυσικά κατάλαβε τη λόξα μου και προφασιζόμενη ότι δεν προλάβαινε να πατήσει τα σταφύλια για το φημισμένο Σατώ Μπελβύ Λυγκανιάκ του παππού της, έκοψε πέρα.
Παρ’ όλα αυτά οι έμπνεοι αλυτρωτικών πόθων γείτονες ποτέ δεν έπαψαν να καλοβλέπουν την οικειοποίηση των ιερών μας παρακαταθηκών. Αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς να μετατρέψουν σε εθνόσημό τους μια μουτζούρα που είχε ζωγραφίσει ο Μέγας Αλέξανδρος όταν πήγαινε στην 1η δημοτικού, με τη φίλη του τη Μικρή Λόλα κι ένα μήλο, έβαλαν τελικά το 1992 τον ήλιο της Βεργίνας, που απεικόνιζε έναν αχινό που πάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος όταν έκανε μπάνιο στα Νέα Μουδανιά (τότε δεν υπήρχαν ούτε τα παλιά Μουδανιά (Μύρλεια) γιατί τα έκανε λαμπόγυαλο ο Φίλιππος ο Β’, ο μπαμπάς του Αλέξανδρου). Η Ελλάδα συνταράχθηκε από νέα μεγαλειώδη συλλαλητήρια. Η Βέφα και ο Μαμαλάκης παρουσίασαν αδιάσειστα αρχαιολογικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία όταν οι πρόγονοί μας απολάμβαναν αχινούς ωγκρατέν, οι γυφτοσκοπιανοί ήταν ακόμα καννίβαλοι στη Γουϊνέα-Μπισάου.
Το επόμενο καταχθόνιο σχέδιο των σατανικών γειτόνων ήταν η καπηλεία του ονόματος της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου που, ως γνωστόν, ονομάζονταν Ολυμπιάδα. Έτσι διεκδίκησαν την διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2008 μαζί με το Πεκίνο, την Κουάλα Λουμπούρ και τα Κάτω Πατήσια. Εμείς πάλι, μετά την ανάδελφη υπονόμευση που συστηματικά έκαναν τα Άνω Πατήσια εις βάρος της υποψηφιότητας των κατωχωριανών, βάλαμε λυτούς και δεμένους και τους Ολυμπιακούς αγώνες τους πήραν οι κινέζοι. Χίλιες φορές κινέζα η Ολυμπιάδα, παρά δραγουβίτα.
Σήμερα η παγκόσμια κοινότητα έχει αντιληφθεί το παιχνίδι των σκοπιανών και δικαιώνει τις ελληνικές θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μαλάουϊ, οι Νήσοι Ουαλλίς & Φουτουνά και το Κιριμπάτι δεν έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με τη συνταγματική τους ονομασία.

Τέλος, κακόβουλο και ανακριβές χαρακτηρίστικε από το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών δημοσίευμα του έγκυρου βρετανικού οικονομικού περιοδικού "Horny Housewives", σύμφωνα με το οποίο οι γυφτοσκοπιανοί προωθούν ψήφισμα στα Ηνωμένα Έθνη που θα αναγνωρίζει διεθνώς την χώρα μας ως "Πρώην Οθωμανικό Πασαλίκι της Ελλάδας"

Ανεξήγητες αδιαθεσίες

Οι Ιάπωνες λίγα χρόνια μετά το ατομικό ολοκαύτωμα υιοθέτησαν πιθηκιστικά την υποκουλτούρα των βομβιστών τους,
Οι Σέρβοι λίγα μόλις χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στήνουν αγάλματα κουνελακίων του Playboy,
Κι εγώ δε νιώθω πολύ καλά τελευταία...

Πάνε κι αυτές οι εκλογές

Πάει κι αυτό, κάποιος, έως τώρα, θα εξελέγη νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Είναι αγόρι!

όχι ότι δεν το γνωρίζαμε,
αλλά στις 05:35 τα ξημερώματα του Σαββάτου
το αγκαλιάσαμε κιόλας

Μυτερές διχάλες

Σαν στρατολάτης που είμαι, μου συμβαίνει συχνά. Φτάνεις σε μια διχάλα του δρόμου και πρέπει να διαλέξεις μια κατεύθυνση. Στέκεσαι, κοιτάς τις πινακίδες, ρωτάς κάποιον περαστικό, ζυγίζεις τα συναισθήματα και το ένστικτό σου.
Έτσι κάπως νιώθεις όταν, λίγο πριν φέρεις ένα παιδί στη ζωή, πρέπει να αποφασίσεις αν θα ενδώσεις στους εμπόρους με τα άσπρα. Πρώτη διασταύρωση. Η γυναίκα σου εμπιστεύεται το γυναικολόγο της κι αυτός έχει σύμβαση με ιδιωτικό μαιευτήριο. Πως να κοντράρεις την εγκυμονούσα, τέτοιες στιγμές; Πανάκριβα τα διόδια, αλλά νιώθει η εγκυμονούσα άνετα με το γιατρό της. Ξέρεις, βέβαια, ότι αν κάτι πάει στραβά θα τη φορτώσουν στη στιγμή για δημόσιο μαιευτήριο. Ξέρεις ότι παρά την επιμονή σου για αποκλειστική σίτιση με μητρικό θηλασμό, θα μπουκώνουν το νεογέννητο με κάθε λογής χημικά γάλατα.
Έχεις ήδη συμβιβαστεί με την επιλογή του ιδιωτικού μαιευτηρίου, προϋπολογίζεις ήδη ένα κόστος αρκετών χιλιάδων ευρώ. Βλέπεις τότε ξαφνικά μπροστά σου μια νέα διασταύρωση. Δεξιά σου ανοίγει μια πλατιά φωτισμένη λεωφόρος. Φυσικά κι αυτή έχει πανάκριβα διόδια. Πάνω στις μαρμάρινες κολόνες της φαντάζουν πινακίδες που σου θυμίζουν – με υπόγειο εκβιαστικό τρόπο - τη δραματικότητα της ζωής. Σου μοιάζει έτσι πιο ελκυστική η υπόσχεση για τη μελλοντική ασφάλεια του παιδιού σου. Ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων. Η βιοτεχνολογία στα πόδια σου. Αν κοιτάξεις βέβαια λίγο πιο καλά η λεωφόρος μοιάζει να οδηγεί σε αδιέξοδο. Η επιστήμη δεν είναι ακόμα σε θέση να αξιοποιήσει τα ληφθέντα δείγματα. Μεγάλο ποσοστό των λαμβανόμενων δειγμάτων είναι ανεπαρκή ή ακατάλληλα. Στην περίπτωση – μη γένοιτο – που απαιτείται η ιατρική χρήση βλαστοκυττάρων ως μόσχευμα, δεν αξιοποιείται το τυχόν υπάρχον εκ γενετής απόθεμα του λήπτη. Εξάλλου, η ηθική υπόσταση του θέματος είναι εξ’ ίσου σοβαρή. Την ώρα που τα πανάκριβα βλαστοκύτταρά σου αναπαύονται σε βαθεία κατάψυξη, ο γείτονάς σου που τα χρειάζεται δεν θα μάθει καν ποτέ ότι αυτά υπάρχουν και μπορεί να του σώσουν τη ζωή. Η αυτοτραφής ιδιωτικότητα σε όλη της την ευτέλεια. Κι αυτό γιατί τα ιδιωτικά μαιευτήρια δεν επιτρέπουν στην μοναδική δημόσια τράπεζα βλαστοκυττάρων να λαμβάνει δείγματα απ’ τα χωράφια τους, αφού έχουν τις δικές τους ιδιωτικές εταιρείες. Έτσι στέκεσαι σα χαζός στην ακμή της διχάλας και ζαρώνεις το βλέμμα. Προσπαθείς να διακρίνεις το μέλλον των δύο δρόμων. Τι βάσανο καμιά φορά να είσαι στρατολάτης…

Χρεοκοπίες & τζόγος

Κλιμακώνεται η επιχείρηση τρομοκράτησης των ασφαλισμένων του ΙΚΑ και άλλων ταμείων κύριας ασφάλισης, σχετικά με το μέλλον του ιδρύματος και τη βιωσιμότητά του. Στα πλαίσια της επιχείρησης αυτής, επιστρατεύονται οι γνωστοί Γκαργκάνες, αλλά και πλήθος δημοσιευμάτων που κλαψουρίζουν για τον κίνδυνο χρεωκοπίας του ΙΚΑ που πλησιάζει και κάνει μπού. Αυτοί βέβαια που λαμβάνουν τις αποφάσεις δεν φοβούνται το μπαμπούλα, έτσι εξακολουθούν να τζογάρουν τις περιουσίες των ταμείων. Το αποτέλεσμα βέβαια τους δικαιώνει, ή μήπως όχι; Τι στο διάολο;

Και μια προτροπή προς τους κυβερνώντες: Αφού αποδίδω κάθε μήνα τις παχυλότατες εισφορές μου στο ΙΚΑ, να κόψετε το σβέρκο σας και όχι τις παροχές για τις οποίες πληρώνω.

Θαλασσοδαρμένοι συρμοί

"Αλλά, όπως μόνο στην ερημιά εκείνη όπου δεν υπάρχει ίχνος από στεριά κατοικεί η ψηλότερη αλήθεια, απεριόριστη και απροσδιόριστη όπως ο Θεός – έτσι ακριβώς, καλύτερος είναι ο όλεθρος σ’ αυτό το άπειρο που ουρλιάζει μανιασμένο, παρά το άδοξο πέταγμα στην ανεμόδαρτη παραλία, έστω κι αν αυτό ήταν σωτηρία! Ω ποιος δειλός σαν το σκουλήκι τότε, θε να σέρνονταν στη στεριά! Ω απερίγραπτοι τρόμοι! Είναι άραγε τόσο μάταιη όλη αυτή η αγωνία; Κουράγιο, κουράγιο Μπάλκινγκτον! Μη συμβιβάζεσαι ημίθεε! Από τα πιτσιλίσματα καθώς συντρίβεσαι μες στον ωκεανό, τινάζεται κατακόρυφη η αποθέωσή σου!"
.
Αποσπάσματα από υπόγειες αναγνώσεις (Μόμπυ Ντίκ, Χέρμαν Μέλβιλ)

Ως πότε;

Ένα από τα "τυχερά" παιδάκια

.

Στο internet κυκλοφορούν πολλές φρικτές φωτογραφίες των θυμάτων των Αμερικάνων και των ψυχοπαθών που ανατινάζονται ανάμεσα σε παιδάκια. Για λόγους αρχής δεν πρόκειται να ανεβάσω τέτοιες.

Μακελάρηδες

Οι αμερικανικές δυνάμεις σκότωσαν 19 αντάρτες και 15 γυναικόπαιδα σε αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποίησαν στα βόρεια της Βαγδάτης, με στόχο ανώτερα στελέχη της οργάνωσης Αλ Κάϊντα του Ιράκ, όπως ανακοίνωσαν σήμερα οι στρατιωτικές αρχές.

"Λυπούμαστε για τους τραυματισμούς ή τους θανάτους πολιτών όταν οι συμμαχικές δυνάμεις προσπαθούν να εξαλείψουν την τρομοκρατία από το Ιράκ", είπε ο ταγματάρχης Μπραντ Λέιτον, εκπρόσωπος των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ."Οι τρομοκράτες αυτοί επέλεξαν σκόπιμα να θέσουν σε κίνδυνο αθώους Ιρακινούς, γυναίκες και παιδιά, με τις πράξεις τους και την παρουσία τους", πρόσθεσε. (ΑΠΕ)

Στη φωτογραφία μια τρομοκράτισσα της Αλ Κάϊντα, προσπαθεί να ξεφύγει παριστάνοντας την αθώα παιδίσκη.

.

update:

Σε άλλη τραγωδία, επίθεση αυτοκτονίας αυτή τη φορά, ένα παιδί και ένας 35χρονος σκοτώθηκαν και άλλα 20 παιδιά τραυματίστηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας σε πλατεία της πόλης Τουζ του βόρειου Ιράκ. Ο καμικάζι είχε μεταμφιεσθεί σε πωλητή ζαχαρωτών και πυροδότησε τον εκρηκτικό μηχανισμό στην είσοδο της πλατείας.Ένα επτάχρονο παιδί σκοτώθηκε μαζί με έναν 35χρονο πατέρα, που είχε μόλις αφήσει το παιδί του στην πλατεία, αλλά ανησύχησε από την ύποπτη συμπεριφορά του πωλητή ζαχαρωτών και προσπάθησε να το απομακρύνει. Εκείνη τη στιγμή ο καμικάζι πυροδότησε το μηχανισμό.

Πόσες τέτοιες απίστευτες τραγωδίες διαβάζουμε κάθε μέρα, σχεδόν αδιάφοροι. Έχουμε αναισθητοποιηθεί από την υπερπροσφορά βίας και σεξ των ΜΜΕ. Προσφορά βέβαια που υποσυνείδητα χορταίνει τη μαύρη ύλη της ψυχής μας.

Με αφορμή μια δημοσίευση του "Αρκούδου"

Ο μπλόγκερ "Αρκούδος", δημοσίευσε ένα ποστ σχετικά με τη διαρροή και εμπορική εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων, εδώ. Προσυπογράφω την καταγγελία του και παραθέτω τα εξής:
Για μεγάλο χρονικό διάστημα λάμβανα mail από μια εταιρεία η οποία εμπορεύεται πληροφορίες για οικονομικά δεδομένα κατηγοριών πληθυσμού. Στα mail της, για παράδειγμα, έταζε στοιχεία για "κατηγορίες πληθυσμού, πχ. άτομα με υψηλή αγοραστική δύναμη, γυναίκες , νοικοκυριά κλπ." Ιδού το σχετικό πεδίο στον κόμβο της. Στις 9-6-2005 υπέβαλα στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα καταγγελία, απέστειλα μάλιστα αντίγραφα των σχετικών mail. Μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει οριστική απάντηση για το ζήτημα. Η δε εταιρεία εξακολουθεί να εμπορεύεται παρόμοια στοιχεία.

40 χρόνια

Ο Ερνέστο Γκεβάρα είναι μια μυθική μορφή. Δεν χάνει τη λάμψη του 40 χρόνια μετά το θάνατό του, μέσα σε μια περίοδο που οι πολιτικές του ιδέες και πρακτικές θεωρούνται ξεπερασμένες και ηττημένες. Επιχειρείται βέβαια μια απόπειρα αποχρωματισμού του και μετατροπής του σε μια ακίνδυνη χαμογελαστή μορφή. Γιατί ο Τσε ήταν επικίνδυνος. Επικίνδυνος για τον άγαρμπο καπιταλισμό της εποχής του. Είναι όμως επικίνδυνος για τον σύγχρονο καπιταλισμό; Ο καπιταλισμός σήμερα κυβερνά με μαεστρία, υπνωτίζοντας τα θύματά του σε μια εθιστική ιλαρότητα πασαλειμένη με τόνους υποκουλτούρας. Αν ο Τσε ζούσε σήμερα θα ταμπελώνονταν ως γραφικός. Η παρακαταθήκη που άφησε ωστόσο είναι ζώντανη. Τόσο, όσο ήταν και αμέσως μετά το φόνο του. Η αμείλικτη απορία που έχω όμως, είναι η εξής. Αν ο Τσε δεν ήταν τόσο όμορφος, θα ήταν σήμερα τόσο λαμπερός;

Μοναξιά ΙΙ

Μετά τον ιάπωνα φαρσέρ, ένα ακόμα θύμα της αποξένωσης της εποχής της Πληροφορίας, από την "Καθημερινή" και το ΑΠΕ:
"Μια 50χρονη Κινέζα που εμφανιζόταν ως ...15χρονη, θύμα του πατριού της, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών επειδή διέδιδε ανυπόστατες φήμες μέσω του Ίντερνετ και προκάλεσε «αναταραχή».
Όπως αναφέρει σήμερα ο κινεζικός Τύπος, η αστυνομία ειδοποιήθηκε από πολλά άτομα ότι στο διαδίκτυο είχε εμφανιστεί η καταγγελία μιας ανήλικης με το ψευδώνυμο Σιάο Γιουντιάν (Μικρή σταγόνα βροχής) η οποία υποστήριζε ότι ο πατριός της την είχε βιάσει κατ' επανάληψη και την κρατούσε κλειδωμένη μέσα στο σπίτι τους.
Ερευνώντας την υπόθεση η αστυνομία ανακάλυψε την απάτη και συνέλαβε μια 50χρονη γυναίκα, άνεργη και διαζευγμένη, η οποία επιζητούσε απλώς να τραβήξει την προσοχή."

Η 50χρονη Κινέζα δεν εξαπάτησε κανένα. Μετέγραψε την ζωή της σε ένα ψηφιακό θεατρικό σκηνικό και απέδωσε στον χαρακτήρα του "πατριού" την άτυχη ρότα της ζωής της. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τελικά έκανε μια - ασυνείδητη - απόπειρα δημιουργίας τέχνης!

Ιδού ο ανεψιός του Μαζόχ

Ήρθε στην Ελλάδα το 1988 και οδήγησε την ΑΕΚ σε 4 πρωταθλήματα και το καλύτερο ποδόσφαιρο της ιστορίας της. Ανέλαβε τον Ολυμπιακό το 1996 και ξανά το 2004, τον αναγέννησε και κατέκτησε συνολικά 4 πρωταθλήματα. Πήρε το πρώτο κύπελλο με τον ΠΑΟΚ μετά από μισό αιώνα.

Οι φανατικοί οπαδοί της ΑΕΚ πετάνε καντήλες όταν ακούν το όνομά του γιατί δεν του συγχωρούν το ότι δεν άφησε να τον βατέψει ο λαοπρόβλητος πρόεδρος Τροχανάς.

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον ξεφώνιζαν για τις επιλογές του. Απομακρύνθηκε δύο φορές γιατί δεν κατάκτησε το Champions League πράγμα που χρεώθηκε ως παταγώδης αποτυχία.

Η πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟ δεν τον ήθελε για προπονητή της ομάδας.

Ο αναμορφωτής του ελληνικού ποδοσφαίρου γύρισε στο ελληνικό πρωτάθλημα και τον Αρη, και πέτυχε την πιο αναπάντεχη πρόκριση ελληνικής ομάδας σε αγώνες νοκ-άουτ. Περιμένω να δω ποια θα είναι η επόμενη κίνηση αχαριστίας στο πρόσωπο του Μπάγιεβιτς, από τον "υπέροχο λαό" όπως λένε και οι αθλητικές φυλλάδες - δηλαδή το γηπεδικό όχλο.

Δεοντολογία

Μετά το σούσουρο που δημιούργησε μια είδηση του αστυνομικού ρεπορτάζ, τσιγκλώντας τον κάθε δημοσιογράφο να ξεφιμώσει τον μικρό κακαουνάκη που κρύβει μέσα του, ακολούθησε μια δήλωση του Α.Αλαβάνου από την οποία κορφολογώ μια σκληρή αλήθεια:
"Θέλω να πω όμως ότι ίσως είναι πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από το να είσαι ηγέτης ή ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος. Και από δω και πέρα κανείς πρέπει να σκεφτεί γιατί μόνον ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω".

Ενδοκομματιαστικές διαδικασίες

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο ήρωας του πιο ενδιαφέροντος πολιτικού ψυχοδράματος των τελευταίων χρόνων. Προσπάθησε αλλά δεν κατόρθωσε να ελέγξει την άγρια αγέλη των πράσινων στελεχών του τηλεβουλίου κι αυτοί δεν του συγχώρεσαν την έλλειψη πυγμής. Ξαναμμένοι από την ασύμμετρη προβολή τους, πολλοί από αυτούς βρήκαν στην -μικρής εμβέλειας- εκλογική ήττα την αφορμή να βγάλουν στη φόρα τη σεχταριστική δομή του ΠΑΣΟΚ, όπου ποικίλων αποχρώσεων στελέχη στελεχώνουν αμφιβόλου ιδεολογικής υπόστασης ομάδες, με μόνο ίσως κριτήριο την βελτίωση της αναγνωρισιμότητας της φάτσας τους. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι η παρθένα κόρη που έκθαμβη πρωτοβλέπει μια τσουτσού. Διετέλεσε υπουργός σε αρκετά πόστα και γνωρίζει καλά τους όρους του εσωκομματικού παιχνιδιού. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι, ούτε ποτέ ήταν σοσιαλιστικό κόμμα. Από ιδρύσεώς του φόρεσε τον αριστερό μανδύα και επένδυσε στον χαρισματικό δημαγωγικό λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου και την πατροπαράδοτη πελατειακή τακτική. Ο Γ.Π. επιχείρησε προκλητικά να τεκμηριώσει μια επιχειρηματολογία παρθενογέννησης του νέου ΠΑΣΟΚ, δεν τα κατάφερε όμως αρκετά καλά. Προχτές, σε μια απελπισμένη προσπάθεια και μέσα σε ένα κλίμα πλήρους απαξίωσής του από τα ΜΜΕ, προσπάθησε να διεκδικήσει το αυτονόητο, την καθοδήγηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του, όσο ακόμα ηγείται αυτής. Απέτυχε. Ο Κ.Μητσοτάκης χαρακτήρισε την προσπάθειά του καραγκιοζιλίκι.


Εν' τέλει, απ' την πίτα που δεν τρώς, τι σε μέλλει κι αν καεί; Γιατί λοιπόν βάζω αυτό το post; Το βάζω γιατί η δικαιολογία του Γ.Π. για την λήψη εμπιστοσύνης από την Κ.Ο. του, ήταν ότι τίθεται ζήτημα ηθικής τάξης. Εν τέλει ο Γ.Π. στην πολιτική του πορεία με έχει πείσει μόνο για ένα πράγμα: ότι είναι πιστός στο σύστημα αξιών του.

Επιτροπές σοφών

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να ορκιστεί το νέο υπουργικό συμβούλιο και οι «επιτροπές σοφών» πιάσανε δουλειά. Πρώτη φυσικά, ως αναμένονταν, σέρνει το χορό η «Επιτροπή Σοφών για την Επίλυση του Ασφαλιστικού». Οι προτάσεις της επιτροπής, που αναμένονται πολύ σύντομα, θα επικεντρώνονται στις εξής κατευθύνσεις:

1) Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης (στα 67, στα 68, στα 69 ή όπου τέλος πάντων κάτσει η μπίλια).
2) Μειώσεις των συντάξεων έως και 20% (ριζικό μέτρο για την αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας: της παχυσαρκίας).
3) Πετσόκομμα των πρόωρων συντάξεων (εργαζόμενες μητέρες με ανήλικα παιδιά και λοιποί επαχθείς πονηροί που παίρνουν τη σειρά των φιλήσυχων νοικοκυραίων).
4) Ενοποίηση και άλλων ασφαλιστικών ταμείων (η ισχύς εν τη ενώσει…)
5) Θέσπιση κινήτρων για παραμονή στην εργασία και μετά την ηλικία συνταξιοδότησης (δες φωτογραφία).

Για όσους αναρωτιούνται από που πηγάζει η αφειδής ανοιχτοχεριά της επιτροπής, παραθέτω το βιογραφικό του παπαστρούμφ της επιτροπής κου Νικολάου Αναλυτή:

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επί σειρά ετών διετέλεσε Ανώτατο Στέλεχος και μέλος του Δ.Σ. στην ΕΣΣΟ, στην Ελλάδα.Από το 1984 έως το 2000 ήταν Διευθυντής Ομίλου, Ανθρωπίνων και Δημοσίων Σχέσεων του Ομίλου Εταιριών ΤΙΤΑΝ Α.Ε. Μέλος του Δ.Σ. της ΤΙΤΑΝ Α.Ε. και Πρόεδρος της ΙΩΝΙΑΣ Α.Ε.Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΒ από το 1980 και Αντιπρόεδρος υπεύθυνος για τα Κοινωνικά και Εργασιακά θέματα από τον Μάιο 1988.
Από το 2003 είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. Είναι επίσης Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών θεμάτων της Ευρωπαϊκής Οργανώσεως Εργοδοτών στις Βρυξέλλες καθώς και μέλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Διαλόγου.

Ο κος Αναλυτής πάντως μας καθησυχάζει, δηλώνοντας ότι οι αλλαγές δεν θα αφορούν αυτούς που είναι σήμερα κοντά στη σύνταξη, αλλά κυρίως την ηλικιακή ομάδα 30-40.

Μετά απ’ όλα αυτά, έχω να απευθύνω ένα ερώτημα, μια απορία, στο φίλο ψηφοφόρο της Ν.Δ. (ή του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο κάνει) που ενώ γνώριζε τις προαποφασισμένες θέσεις-δεσμεύσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, έδωσε την εντολή να γίνουν εκτελεστέες:

ΕΓΩ ΤΙ ΣΟΥ ΦΤΑΙΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;

Εργολαβήε

Οι ανταποκριτές του "στρατολάτη" βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στη σκηνή της ποταπής επίθεσης κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου και ερεύνησαν τα γεγονότα με τη γνωστή τους οξυδέρκεια και δυεισδυτικότητα. Ο "στρατολάτης" με τη βοήθεια του Αστυνόμου Σαϊνη και του Πίκου Απίκου ξεσκέπασε και παρουσιάζει τη σκοτεινή συνομωσία που ταράζει συθέμελα το ήρεμο μετεκλογικό σκηνικό. Πρόκειται για πλήθος διαφημιστικές σελίδες που βρέθηκαν στο χώρο πέριξ της αήθους επίθεσης, δείγμα των οποίων παραθέτουμε:

Διακόπτουμε το δελτίο μας για διαφημίσεις

-Βαγγέλη, έχεις πιτυρίδα το ξέρεις;

-Άσε, έχω δοκιμάσει τα πάντα.

-Με φραπουτσίνο λούστηκες;

-Όχι...

-Λούσου με φραπουτσίνο και θα δεις!

Βίοι ολίγον παράλληλοι

Γιώργος Παπανδρέου & Βύρων Πολύδωρας.
Οι δύο φυσιογνωμίες για τις οποίες τις τελευταίες ημέρες νιώθω μια συμπόνια. Και οι δύο γίναν απ' τη μια στιγμή στην άλλη οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, η αναλώσιμη ύλη του συστήματος που υπηρέτησαν πιστά. Ο πρώτος, 10 λεπτά μετά την πρώτη φορά που μπόρεσε να ολοκληρώσει μια πρόταση χωρίς να στραμπουλήξει τη γλώσσα του, δέχτηκε την πρώτη από μια σειρά ύπουλων και ανέντιμων επιθέσεων, από την ίδια τη φάρα του. Ο δεύτερος παρασύρθηκε από το στρατηγό άνεμο της αντικατάστασης των "φθαρμένων" υπουργών. Τα ήθελε ο κώλος τους βέβαια, δεν παύει όμως να είναι τα θύματα της ευτέλειας της ΜΜΕμένης "δημοκρατίας".
Σιγά τις φάπες, έχω πονοκέφαλο.

Διακοπή για διαφημίσεις

Έπιασε φωτιά η αποθήκη του Τσάρλι και κινδυνεύει η Λόλα!


Τη Λόλα από τη φωτιά ποιός θα τη βγάλει;

Μόνο ο Καρνέϊσον έχει δύναμη μεγάλη!

Κάθε παιδί τον Καρνέϊσον τον θαυμάζει.

Ορμά στις φλόγες και τη Λόλα βγάζει!

Δυνατός και γερός για να γίνεις

Κάθε μέρα carnation

Κάθε μέρα carnation να πίνεις!



Ο Τσάρλι


Η Λόλα


Ο Καρνέϊσον

'Ελαβον...

5.722.281 πολίτες αυτής της χώρας ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, 640.676 λιγότεροι από τους αντίστοιχους του 2004. Να δω το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Θα το έβλεπα μισογεμάτο εάν οι ψηφοφόροι της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (κατ' ίδια δήλωση) ξεπερνούσαν το 1.000.000 και το 14%. Θα το έβλεπα εάν οι 300.000 νέοι ψήφοι της αριστεράς - συγκριτικά πάντα με το 2004 - δεν ήταν κυρίως ψήφοι διαμαρτυρίας αλλά ψήφοι θέσης. Έχουμε δύο κόμματα εξουσίας που κυβερνούν τον τόπο από τη μεταπολίτευση (τουλάχιστον) και πανηγυρίζουμε που έχασαν από 3% έκαστο. Εάν όχι τώρα, πότε θα υποστούν τη συντριβή που ζητά ο οργανισμός τους; Ήδη το διπολικό σύστημα αναπτύσσει τις άμυνές του, αλλάζει τα ρούχα του ο Μανωλιός και θα αμολυθεί σύντομα κομψός και σένιος για να μαζέψει τα χαμένα. Και η ζωή συνεχίζεται...

Screw exit polls

Έστω την τελευταία στιγμή βρήκα στο δίκτυο μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία αναφορικά με τα exit polls - τους σπασίκλες της τάξης -, εδώ. Εγώ βέβαια θα αντιπρότεινα όλοι να δηλώνουν στα exit polls ότι ψήφισαν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Στην αρχή όλα τα σπασικλάκια θα κλαψούριζαν στο γυαλί για την ανθεκτικότητα του δικομματισμού, αλλά σταδιακά με την έκδοση των επισήμων αποτελεσμάτων, το χαμόγελο πίσω από τη μάσκα θα πάγωνε...

'Ωρα εκλογών

Γνωρίζοντας την τεράστια απήχηση του blog μου (σήμερα είχα τον 3ο επισκέπτη - μάλλον η μάνα μου ήταν αφού φίλους δεν έχω) και νιώθοντας μεγάλη ευθύνη απέναντι στους αμέτρητους αναποφάσιστους ψηφοφόρους που κρέμονται από το πληκτρολόγιό μου, αποφάσισα να ενδώσω και να παραθέσω μερικούς λόγους για τους οποίους θα επιλέξουν το κόκκινο ψηφοδέλτιο:

1) Γιατί δεν αντέχουν τη γελοιότητα των επιχειρημάτων για ισχυρή κυβέρνηση με αυτοδυναμία, αφού γνωρίζουν ότι αν δώσεις θάρρος στο χωριάτη θα σ' ανέβει στο κρεβάτι.

2) Γιατί δεν υποφέρουν τα χαμογελαστά μούτρα λογιώ-λογιώ υποψηφίων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ταμένων στην υπηρεσία του τόπου και του πολίτη.

3) Γιατί έχουν μνήμη και θυμούνται τις κωλοτούμπες των υποσχέσεων προ κρεβατώματος.

4) Γιατί έχουν μνήμη και θυμούνται τα ομόλογα, τα τριχίλιαρα της εξαγοράς πυρόπληκτων και τσιγγάνων, τα κουμπαριλίκια, τις εθνικές κορώνες, τον Οτσαλάν, το Χρηματιστήριο, το Σαμίνα, τη Ρικομέξ και ένα σωρό άλλες βρωμιές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

5) Γιατί έχουν λίγη τσίπα πάνω τους, ώστε να μην τρέχουν πίσω απ' τον ποδόγυρο κανενός εμπόρου συνειδήσεων και υποσχέσεων.

6) Γιατί δεν νομιμοποιούν κανένα υποψήφιο ή νυν βουλευτή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να εμπορεύεται θέσεις εργασίας σαν να είναι τσιφλίκι του.

7) Γιατί δε στοιβάζονται στις γηπεδικού ύφους συγκεντρώσεις αφιονισμένων ακολούθων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

8) Γιατί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με τον οικονομικό μετανάστη. Ξέρουν ότι και στην πλάτη του πατά ο - καμάρι μας - ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης.

9) Γιατί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με τους πολίτες των γειτονικών χωρών και γνωρίζουν ποιοί επιθυμούν και υποθάλπουν τις αλυτρωτικές φαγωμάρες.

10) Γιατί γνωρίζουν ότι οι φασίστες μπορεί να είναι και ορθοδόξου δόγματος.

11) Γιατί δε καταλαβαίνουν το ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ έχουν θεμελιώδεις διαφορές σε επίπεδο εθνικής συνεργασίας, αλλά όχι σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

12) Γιατί δεν καταλαβαίνουν για ποιό λόγο υπεράνω όλων στέκει και καμαρώνει η ενότητα της Αριστεράς, αφού το χρωματολόγιό της είναι ευρύτατο.

13) Γιατί καταλαβαίνουν το λόγο για τον οποίο οι δημοσιογραφικοί τίτλοι που αναφέρονται στη δράση του ΚΚΕ τονίζουν πάντα δυσανάλογα την κριτική προς το ΣΥΡΙΖΑ.

14) Γιατί σιχαίνονται τους προβοκατορίσκους πολλών τηλεοτικών καναλιών που απευθύνουν ερωτήσεις επιπέδου ESPRESSO.

15) Γιατί γνωρίζουν ότι αν τους τσαλακώσει ο εργοδότης τους, θα βρουν τη μόνη στήριξη στο ταξικό σωματείο.

16) Γιατί δεν καταλαβαίνουν το λόγο για τον οποίο είναι μαξιμαλιστικό το αίτημα για κατώτατο μισθό 1400,00€ και, αντίθετα, είναι ρεαλιστικό να συμβιβάζεσαι με τα ψίχουλα.

17) Γιατί έχουν αποκτήσει την πείρα να αναγνωρίζουν ότι κατρακύλα προς τον πάτο είναι από τα αριστερά προς τα δεξιά και ποτέ ανάποδα.

18) Γιατί υπάρχει και φιλότιμο, υπάρχει και συνέπεια, έστω κι αν αυτή κοστίζει πολλές φορές ακριβά.

Για όλα αυτά, κι άλλα τόσα:

Κριτήρια ψήφου

Ο "στρατολάτης" επηρεασμένος από την έντονη προεκλογική περίοδο και αποφασισμένος να στηρίξει την αυριανή κυβέρνηση (του Πλαστήρα ή του Παπάγου), έκανε μία μίνι έρευνα για να κατασταλάξει στον αυριανό καταλληλότερο πρωθυπουργό. Έτσι μελέτησε προσεκτικά τα βιογραφικά των υποψηφίων αυριανών πρωθυπουργών και παραθέτει τα συμπεράσματά του προς διευκόλυνση και των μαζών των αναποφάσιστων ψηφοφόρων.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ξεχωρίζει με τις κάτωθι διακρίσεις που κάνουν το βιογραφικό του να αστράφτει:

1)Περού, Λίμα - Παρασημοφόρηση από τον ΥΠΕΞ Περού κ. Allan Wagner Tizon, με τον Μεγαλόσταυρο "Ήλιος του Περού", 31 Οκτωβρίου 2003
2)Εσθονία-Ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Αστέρος (1999)
3)Πολωνία-Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Πολωνικής Δημοκρατίας (1996)
4)Ουκρανία-Ταξιάρχης του Τάγματος του Yaroslav (1996)

Ο "στρατολάτης" καλεί τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους, σε όποια από τις άνωθι χώρες προκηρυχτούν εκλογές να ρίξει δαγκωτό στο Γιώργο Παπανδρέου.

ΔΕΘ

Ολοκληρώθηκε η μεταφορά των κερίνων ομοιωμάτων των ιστορικών ηγετών της χώρας Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου στο χώρο της 72ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Οι εθνάρχες τοποθετήθηκαν σε περίοπτη θέση, ώστε οι επισκέπτες να θαυμάζουν τους ηγέτες που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα οδηγώντας τη χώρα στην πρόοδο και την ανάπτυξη. Δεκάδες επισκέπτες φωτογραφήθηκαν αγκαλιά με τους μεγάλους ηγέτες, ενώ οι ίδιοι, απελευθερωμένοι από τη μουνταμάρα και προσποίηση του Μουσείου της Μαντάμ Τισό, μοίρασαν αυτόγραφα και σοκολάτες. Κορύφωση των εκδηλώσεων υποδοχής των ηγετών αποτέλεσε ο αγώνας δρόμου που διοργανώθηκε με τη συμμετοχή των απογόνων τους. Ελλείψει επιφανούς απογόνου, τον Ελευθέριο Βενιζέλο εκπροσώπησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η διαδρομή μήκους 10 μέτρων πλαισιώθηκε από τους υπόλοιπους απογόνους των τριών ηγετών οι οποίοι επεφημούσαν τους συμμετέχοντες. Ξεχώριζαν φυσικά οι Παπανδρέου, καθώς ο Αντρέας ήταν τύπος ερωτύλος και έσπειρε απογόνους από τη Γη του Πυρός ως την Αλάσκα. Καλύτερη εκκίνηση έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, καθώς οι συναθλητές του είχαν τσακίσει τον εορταστικό μπουφέ. Ο Γιώργος Παπανδρέου νήστευε γιατί έχει κάνει τάμα στην Αγία Ευφημία που γιορτάζει ανήμερα των εκλογών, να τον κάνει πρωθυπουργό. Στα μέσα της διαδρομής όμως παραπάτησε γιατί ο Ευάγγελος Βενιζέλος του είχε δέσει τα κορδόνια, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον Ελευθέριο Βενιζέλο και να τον κάνει κομμάτια. Της αναμπουμπούλας επωφελήθη ο Κώστας Καραμανλής που έσπευσε να πανηγυρίσει τη νίκη του ανάμεσα στους εναπομείναντες εθνάρχες. Στη φωτογραφία φαίνεται ο περιχαρής Κώστας Καραμανλής, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου μόλις του έχει σουφρώσει από την κωλότσεπη τον τυχερό του παστουρμά, για να χάσει τις εκλογές. Ο δε Κωνσταντίνος Καραμανλής ψάχνει τη δική του κωλότσεπη γιατί ξέρει τι μούτρο είναι ο Αντρέας και φοβάται μην του σούφρωσε το εισιτήριο μετ' επιστροφής στο Μουσείο και μείνει αμανάτι στη ΔΕΘ.

Ώρα ντιμπέϊτ

Λίγες ημέρες πριν από την κάλπη αρχίζει να θερμαίνεται το προεκλογικό κλίμα. Στις 9 το βράδυ της Πέμπτης θα γίνει η τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ των έξι πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι προσβλέπουν στη μάζα των αναποφάσιστων, οι οποίοι με τη σειρά τους αναμένεται να επηρεαστούν από την εικόνα που θα εμφανίσουν οι πολιτικοί αρχηγοί στο γυαλί.

Μοναξιά

Η πιο συγκλονιστική είδηση που διάβασα σήμερα στον τύπο δεν προέρχεται από το ρεπορτάζ. Είναι μια ειδησούλα, αμφιβόλου ίσως ακρίβειας, αναμφιβόλου ωστόσο τραγικότητας. Την παραθέτω αυτούσια από την "Καθημερινή":
"Τριακόσιες ογδόντα οκτώ περιττές κλήσεις στην Πυροσβεστική έκανε, στην προσπάθειά του να σκοτώσει τη μοναξιά, ένας Ιάπωνας ετών 58, ο οποίος τελικά συνελήφθη στην περιοχή Σαϊτάμα, βόρεια του Τόκιο, όπως ανέφερε χθες η καθημερινή εφημερίδα Γιομιούρι. Οι τηλεφωνικές φάρσες, που ανάγκασαν τους πυροσβέστες να σπεύσουν σπίτι του 388 φορές, έγιναν από τον Μάιο του 2006 έως τον Ιούλιο του 2007. Αλλά δεν έγιναν χωρίς λόγο, υποστηρίζει ο μοναχικός Ιάπωνας, ο οποίος εξήγησε στην εφημερίδα ότι η παρέα της Πυροσβεστικής είναι πράγματι πολύτιμη. «Ζω μόνος και ήμουν θλιμμένος. Ηθελα κάποιος να με προσέχει"...

θλίψη και άλλα ανθρώπινα

Τα πυκνά μαύρα σύννεφα από τα μέτωπα των πυρκαγιών σκέπασαν τον ορίζοντα. Ένας στρατολάτης του μπαλκονιού στάθηκε και κοίταξε τη μαυρίλα. Πίσω της ο ήλιος έχανε τη δύναμή του, ήταν μια κοκκινωπή σφαίρα. Το ταπεινό ανθρώπινο πλάσμα μπορούσε να τον κοιτάξει κατάματα, αυθάδικα. Στράφηκε πάλι προς το δωμάτιο και την ανοιχτή τηλεόραση. Ένας κοστουμαρισμένος κύριος ανακοίνωνε με θλίψη τη νέα καταμέτρηση ανθρωπίνων απωλειών. Ο πρωθυπουργός εξέφραζε τη θλίψη του, το ίδιο και μερικές προτομές στα παράθυρα. Άλλαξε τέσσερα-πέντε κανάλια και ξαναβγήκε πάλι στο μπαλκόνι. Ήταν κι αυτός βαρύθυμος∙ ευκαιρία και δικαιολογία για ένα ακόμα τσιγάρο.

Πόσο ειλικρινής είναι η θλίψη που προκαλεί η τραγωδία κάποιων τρίτων; Όχι βέβαια η θλίψη-μάσκα που είναι ένα ευπώλητο προϊόν της τηλεοπτικής βιομηχανίας, αλλά η θλίψη του τηλεθεατή. Η απευθείας μετάδοση του δράματος εκτινάσσει την τηλεθέαση στα ύψη. Ο πόνος πουλάει. 6, 16, 34, 41, 56, 64 θύματα. Ενάμισι εκατομμύρια στρέμματα στάχτη. 60.000 αιγοπρόβατα κλπ. Σε κάθε νέα καταμέτρηση, ένα νέο κύμα συγκίνησης. Ένας αμφίδρομος Χορός που παραμιλά. Στο βάθος όμως; Στα ηφαίστεια της σκοτεινής λάβας της ψυχής, κάτι υποχθόνιο ψιθυρίζει. Δεν θα αυξηθούν άλλο τα θύματα; Δεν θα ακουστεί καμιά νέα τραγική ιστορία από το μέτωπο; Ένα ανικανοποίητο απαιτεί: κι άλλο αίμα, κι άλλο πόνο. Αρκεί να είναι απρόσωπος. Να είναι οι χίλιοι μανδαρίνοι του πατήματος ενός κουμπιού. Σαν μια ταινία του Χόλυγουντ, που μπορείς, αποστασιοποιημένος, να δακρύζεις για τα πάθη του πρωταγωνιστή και μετά το τέλος της ταινίας να τρως πακοτίνια σερφάροντας σε τσοντοσάϊτ με υπερφαλλοφόρους μαύρους και νυμφομανείς Ουζμπέκες.

Στο φιλόξενο περιβάλλον του σαλονιού μου τα δάκρυα δεν τα προκαλεί ο καπνός. Αυτά αναβλύζουν, κυλούν στα μάγουλα, προσφέρουν μια κάθαρση στους δακρυγόνους αδένες που αλλιώς θα βούλωναν. Ο ανθρώπινος οργανισμός απαιτεί τη χρήση κάθε οργάνου του, πόσο μάλλον όταν αυτό συνδέεται με καίριες λειτουργίες, όπως η όραση. Η θλίψη κάνει ντιφράγκμεντ στους νευρώνες, είναι εξάλλου ο Πακιστανός του εσωτερικού μας κόσμου∙ καθαρίζει τα τζάμια της συνείδησης.

Ίσως η μόνη ειλικρινής θλίψη είναι μάλλον αυτή που προκύπτει από την άμεση προσωπική απώλεια. Ενός ανθρώπου μέχρι ενός πακέτου με τσίχλες. Παίρνω ένα τηλέφωνο, προσφέρω μερικά ευρώ, είμαι κι εγώ ένας καθώς πρέπει φιλήσυχος και πονετικός στρατολάτης.

Ελλείμματα και άλλα προς επάλειψη

Αντιγράφω από το "Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της 22 Αυγούστου 2007" της ALPHABANK, η οποία άλλωστε αναδημοσιεύεται στον σημερινό οικονομικό τύπο.:

"Με βάση τα ανωτέρω, το έλλειμμα του ΙΤΣ (ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) αναμένεται να ξεπεράσει και πάλι το 10% του ΑΕΠ το 2007, από 10,8% του ΑΕΠ το 2006. Για τη μείωση του ελλείμματος αυτού απαιτείται αύξηση του ποσοστού της εγχώριας αποταμίευσης που διαμορφώθηκε στο 15% το 2006 στην Ελλάδα, έναντι 21,5% στη Ζώνη του Ευρώ. Ειδικότερα απαιτείται: α) άμεση μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της γενικής κυβέρνησης και μετατροπή του σε πλεόνασμα και β) αύξηση της αποταμίευσης του ιδιωτικού τομέα, κυρίως δε της ιδιωτικής συνταξιοδοτικής αποταμίευσης μέσω της ουσιαστικής μεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων της χώρας."

Ο "στρατολάτης", παρακινημένος από την ανωτέρω δημοσίευση, κινήθηκε άμεσα και βρήκε τον αρμόδιο κοινοτικό επίτροπο κο Μπόμπ Σφουγγαράκη, ο οποίος παραθερίζει αυτήν την περίοδο στο παιδικό δωμάτιο. Ο κος Σφουγγαράκης είχε την ευγενή καλοσύνη να προβεί στην εξής αποκλειστική βαρυσήμαντη δήλωση:

"Είναι γεγονός ότι το έλλειμμα του ΙΤΣ της χώρας σας δεν επιτρέπει να αναλάβετε την διοργάνωση της Γιουροβίζιον Τζούνιορ. Το έλλειμμα πρέπει να μετατραπεί σε πλεόνασμα. Σε αυτό μπορεί να συνδράμει ο Χάρυ Πότερ με το μαγικό ραβδί του. Ωστόσο στα πλαίσια της εξάλειψης του ελλείμματος, απαραίτητη είναι μεταξύ άλλων και η αύξηση της ιδιωτικής αποταμίευσης. Οι έλληνες πρέπει να σταματήσετε τον έκλυτο βίο και να βάζετε κάνα φράγκο στην άκρη για τη σύνταξή σας. Κατανοώ βέβαια ότι αυτό -λόγω της κραιπαλαιωμένης νοοτροπίας σας- είναι δύσκολο. Η μόνη λύση είναι να δουλεύετε λίγα χρόνια παραπάνω, ώστε μόλις περάσετε στην τέταρτη ηλικία να συνταξιοδοτηθείτε και να απολαύσετε τους ζουμερούς καρπούς της προσπάθειάς σας."

Υποψηφιότητες

Δημοσιεύτηκαν τα ποσά που επιτρέπεται να δαπανήσουν οι υποψήφιοι βουλευτές στα πλαίσια της προεκλογικής τους εκστρατείας. Η οροφή λοιπόν των νομίμων δαπανών καθορίζεται στις 18.000€ για τις μονοεδρικές περιφέρειες και φτάνει μέχρι τα 135.000€ στη Β’ Αθηνών. Εξάλλου απαγορεύεται η χρηματοδότηση να υπερβαίνει τα 3.000€ ανά μεμονωμένο χρηματοδότη. Σε αντίθετη περίπτωση ο γενναιόδωρος αλλά απερίσκεπτος χρηματοδότης τιμωρείται με 15.000€ πρόστιμο και φυλάκιση έως 1 έτος! Βέβαια προκύπτουν δύο ουσιώδη ερωτήματα. Πρώτον, ποιού βουλευτή (των δύο κομμάτων εξουσίας) το κόστος της προεκλογικής εκστρατείας περιορίζεται στα νόμιμα πλαίσια και δεύτερον, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια της Βουλής;


‘Μπαμπά’, με ρώτησε η κόρη μου, ‘εσύ θα γίνεις βουλευτής;’
‘Για να γίνεις βουλευτής Ρηνιώ μου, πρέπει να σε ψηφίσει ο λαός’, απάντησα.
‘Θα σε ψηφίσει η μαμά’
‘Η μαμά μόνο δε φτάνει, πρέπει να σε ψηφίσουν πολλές μαμάδες’ είπα, (άσε που η μάνα σου θα ψηφίσει εκείνο τον ηθοποιό με το θεληματικό πηγούνι)
‘Ο θείος Φίφης όμως μπαμπά θα γίνει βουλευτής, μου το είπε η μαμά’ επέμεινε η μικρή.
‘Ο θείος Φίφης πούλησε δυο οικόπεδα για να μαζέψει τα λεφτά που χρειάζονται για την προεκλογική του εκστρατεία. Άσε που ο θείος Φίφης είναι και μέλος κόμματος (κομματόσκυλο ήθελα να πω) κι έχει γνωριμίες’
‘Γιατί μπαμπά; Πληρώνεις για να γίνεις βουλευτής;’
‘Πληρώνεις ενοίκια εκλογικού κέντρου, αφίσες, διαφημίσεις, κεράσματα και τέτοια’
‘Το ξέρω μπαμπά, είδα τη φωτογραφία του στην αθλητική εφημερίδα του παππού’, με πληροφόρησε η κόρη μου.
‘Με φόρμα ή με σορτσάκι;’
‘Τί λες βρε μπαμπά;’, με μάλωσε, ‘με κουστούμι και γραβάτα. Είχε αγκαλιά ένα παιδάκι και το φιλούσε’
‘Αγαπάει πολύ τα παιδάκια ο θείος Φίφης’ είπα
‘Μπαμπά, εγώ θα τον ψηφίσω τον θείο Φίφη’


Η κόρη μου, δεν έχει πάει ακόμα σχολείο. Εσύ αναγνώστη τι δικαιολογία έχεις που ψηφίζεις τον θείο Φίφη;

Η νύμφη του Υμηττού

Ξημέρωνε γλυκά η 15η του Σεπτέμβρη του 2007. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου χάϊδεψαν τις ανατολικές πλαγιές του Υμηττού και τρύπωσαν ανάμεσα στο πυκνό δάσος των κεραιών που φύεται στον αυχένα του. Μέσα στη σιγαλιά, μια αέρινη μορφή ανατάραξε τις λεπτές φωτεινές λουρίδες που διασπούσαν την πολύτιμη χλωρίδα. Η δεκαοχτάχρονη βοσκοπούλα, η Τηλεοπτική Δημοκρατία, ξεπρόβαλε χαριέσσα και έριξε την ακαταμάχητη ματιά της στον κάμπο. Μέσα στο απέραντο αστικό μαντρί κοιμόταν ακόμα μακάριο το κοπάδι της.


Θα ήταν ήδη απομεσήμερο και το κοπάδι βοσκούσε ήσυχα στον κάμπο. Τα τσοπανόσκυλα, αντίθετα, ήταν πιο ανήσυχα απ’ ότι συνήθως. Τρέχαν δώθε κείθε να κουμαντάρουν τα ζωντανά, γαβγίζοντας –με ευγένεια ωστόσο καθώς είχαν και τρόπους-, άλλες φορές δάγκωναν μουλωχτά το ένα το άλλο, ρίχνοντας πάντα γοργές ματιές μην ενοχληθεί απ’ τη φασαρία η βοσκοπούλα. Αυτή τα κοιτούσε στοργικά. Είχε αδυναμία στα σκυλιά της∙ αυτά βγάζαν στο κάτω-κάτω όλη τη δουλειά. Αγαπούσε πολύ τα καθαρόαιμα Σταρβάϊλερ, τα Μεγκαντόγκ, τα Αντεννουά, τα Άλτερμαν και τα Αλφαντόρ και τα τάϊζε καλά. Ακόμα και κάτι μπάσταρδα που είχε, τους πέταγε κάνα κόκκαλο να ξελιμάξουν.


Νύχτωσε και το κοπάδι μαζεύτηκε στο μαντρί του και κοιμήθηκε ευχαριστημένο και χορτάτο. Η βοσκοπούλα ξαπλωμένη μετρούσε τα αστέρια. Εξάλλου δεν την έπιανε ύπνος. Κοιμόταν ελάχιστα. Είναι απορίας άξιο πως κρατιόταν έτσι φρέσκια με τόσο λίγο ύπνο. Εκείνο το βράδυ όμως είχε ένα ακόμα λόγο να ξενυχτά. Ξημέρωνε η μέρα των μεγαλύτερων καλλιστείων σκύλων της τετραετίας. Η βοσκοπούλα ήξερε ότι τα σκυλιά της θα σάρωναν τα βραβεία και κρυφογελούσε μονάχη της. Τα σκυλιά της ήταν καλά στη δουλειά τους αλλά ήταν και όμορφα. Γι’ αυτό αυτή τη φορά είχε στείλει περισσότερα στα καλλιστεία από κάθε άλλη φορά. Μια σκέψη και δυο χαριτωμένα λακκάκια φύτρωσαν στα ροδαλά μαγουλάκια της:
«Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».

Εδώ τα καλά σταφύλια.... (γλυκά και ξεκουκούτσωτα)

Εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου.
Δημοσιεύτηκαν οι πρώτες λίστες υποψηφίων στο τεύχος του "TV ZAPPING". Μαζί με τα πρωτοκλασσάτα ονόματα που παραπέμπουν σε παλαιά τζάκια του τόπου (μάλλον στα κούτσουρα), προσφέρονται και τα ελκυστικότερα ονόματα τραγουδιστών, ηθοποιών, δημοσιογράφων-παρουσιαστών και λοιπών παρεμφερών επαγγελματιών, γνωστών για το κοινοφελές έργο που επιτελούν καθημερινά μέσω ραδιοκυμάτων και συνίσταται στο να κάνουν εύκολη και ευχάριστη στην κυρα Τασία του 1ου ορόφου τη διαδικασία επιλογής υποψηφίου. "-Μαρή Κική, το ξέρεις ότι η Χουάνα η Παρθένα κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ;" "-Βρε Τασία, δεν είπαμε ότι θα ψηφίσουμε τη Λουτσία την ατίθαση καρδιά;"
Διάβασα τον κατάλογο των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στις Α' και Β' Αθηνών και με ντροπή και φρίκη ομολογώ ότι γνωρίζω το 90% από αυτούς. Όταν βγάλει τον δικό της η ΝΔ, θα υπολογίσω το αντίστοιχο ποσοστό, το μεγαλύτερο θα βγάλει κυβέρνηση...

Αδηφαγία

Από την "Καθημερινή":
"Το 11% των θέσεων εργασίας που αντιστοιχεί σε περίπου 20.000 εργαζομένους της, σκοπεύει να περικόψει την επόμενη τετραετία η Unilever, η οποία παράγει προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά με 400 διαφορετικά εμπορικά ονόματα, από το σαπούνι Dove μέχρι και τις σούπες Knorr.
Από τον κολοσσό, ο οποίος διατηρεί την έδρα του τόσο στο Λονδίνο όσο και στο Ρότερνταμ, ανακοινώθηκε επίσης χθες ότι τα κέρδη του αυξήθηκαν το δεύτερο τρίμηνο φέτος κατά 16%, κυρίως λόγω των αυξήσεων των τιμών των προϊόντων του αλλά και της αύξησης των πωλήσεων του παγωτού. Τα καθαρά κέρδη της Unilever ανήλθαν το δεύτερο τρίμηνο στα 1,14 δισ. ευρώ και ήταν κατά πολύ υψηλότερα από τα 1,06 δισ. που προέβλεπαν οι αναλυτές. Η τιμή της μετοχής της Unilever εκτινάχθηκε χθες κατά έως και 8,2%, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη ημερήσια άνοδο από τον Μάρτιο του 2000. Το απόγευμα κυμαινόταν στα 22,68 ευρώ."
Η ανήθικη φύση του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, μια αφορμή για αγανάκτηση, μια απόφαση για αποχή από τα προϊόντα των εταιρειών που κερδοσκοπούν ξεδιάντροπα.

Από τον ηλεκτρονικό τύπο:
"Πρεμιέρα για την Ελλάδα στο Second Life την 1η Σεπτεμβρίου".
Επιτέλους, αφού η πρώτη μου ζωή με έριξε στο χωματόδρομο και μη δεδομένης της αιώνιας, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό· στο secondlife προσφέρεται ένα νέο ξεκίνημα σε τιμή ευκαιρίας.

Στα τρία χιλιόμετρα αριστερά είναι ένα σύδεντρο με κυπαρρίσια. Άφησε το αυτοκίνητό σου και περπάτα στο χωματόδρομο μέχρι τον αυχένα του λόφου. Πρόσεξε μόνο, ο χωματόδρομος είναι ανώμαλος κι αν επιχειρήσεις να τον οδηγήσεις θα γρατσουνίσεις το κάρτερ της τζιπάρας σου. Αν βαριέσαι το περπάτημα, πήγαινε καλύτερα παρακάτω.