Οι έφηβοι είχαν πάντα τα ίδια χούγια. Δηλώνοντας εμφατικά την πρόθεσή τους να ξεχωρίζουν, έσπευδαν ωστόσο να κουρνιάζουν στην θαλπωρή ομογάλακτων ομάδων, συχνά αυτοπροσδιοριζόμενων κατ' αντιδιαστολή. Συνήθως αυτό γινόταν (και γίνεται) με τη συστράτευση μέσα στα μπουλούκια οπαδών των μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων. Άλλες φορές η στάση αυτή εκφραζόταν σε επίπεδο λάϊφ στάϊλ.Έτσι, τη δεκαετία του 60 οι νεολαίοι ήταν χωρισμένοι σε αντίπαλα στρατόπεδα οπαδών των Μπίτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς και μαλλιοτραβιόντουσαν για τη δόξα των ειδώλων τους.
Έτσι, τη δεκαετία του 80 οι νεολαίοι ήταν χωρισμένοι σε ντουρανόβιους και χεβιμεταλάδες, ή αλλιώς φλώρους και φρικιά, που ντυνόταν και συμπεριφέρονταν σύμφωνα με το πρότυπο των ειδώλων τους.
Σήμερα οι νεολαίοι χωρίζονται σε τρέντι και έμο, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω από που κρατά η σκούφια αυτής της μόδας, ή ποιά είδωλα την κηδεμονεύουν.
Ένα μόνο ξέρω.
Μπου ντουνιά τσαρκ φιλέκ, ακόμα και σ' αυτά.
1 σχόλιο:
Σήμερα είχα κουβέντα για τους ΕΜΟ και ΤΡΕΝΤΥ ..ήθελα κάτι να γράψω στο μπλογκ μου για το θέμα και έπεσα πάνω στον προβληματισμό σου.
Αυτά τα "χάπια" που μας δίνουν τόσα χρόνια είναι πράγματι πολύ ισχυρά και πάνω που πας να βρεις το αντίδοτο την άλλη δεκαετία προμηθεύον τη νεολαία με νέα "χάπια" και χάπια χωρις τα εισαγωγικά επίσης .
Οι "φαρμακοβιομηχανίες" είναι πολλές γαμώτο, δεν μπορούμε να αλλάξουμε εύκολα τόσο μεθοδευμένες καταστάσεις ,θα προσπαθούμε όμως να ξυπνάμε συνειδήσεις μέχρι να βρούμε το αντίδοτο.
Δημοσίευση σχολίου