Το τραγούδι του Δεκέμβρη

Τον Ιούλιο του 1973 ο Μίκης Θεοδωράκης βρισκόταν στο Ντουμπρόβνικ για να συνθέσει τη μουσική της ταινίας Sutieska (Tito). Εκεί κυρίως, αλλά και σε άλλες πόλεις όπου έδινε συναυλίες στα πλαίσια περιοδείας του, συνέθεσε τον κύκλο τραγουδιών "Λερναία Ύδρα", ο οποίος αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά του δίσκου "Μπαλάντες". Ο δίσκος πρωτοεκδόθηκε το 1975 σε 33' στροφές. Οι "Μπαλάντες" επένδυσαν μουσικά αντίστοιχα ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη και τις τραγούδησαν ο Πέτρος Πανδής και η Μαργαρίτα Ζορμπαλά.

Οι "Μπαλάντες" γράφτηκαν κατά την περίοδο της εξορίας του Μίκη Θεοδωράκη που διήρκεσε από τον Απρίλιο του 1970 έως τον Ιούλιο του 1974. Κατά το διάστημα αυτό ο συνθέτης αφοσιώθηκε κυρίως στην πολιτική δραστηριότητα. Όντας πρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου και μετακινούμενος ασταμάτητα, ο χρόνος του ήταν μοιρασμένος σε συναντήσεις, συμμετοχή σε εκδηλώσεις και λαϊκές συναυλίες στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η περίοδος της εξορίας γέννησε έργα κυρίως πολιτικά. Μέσα σ' αυτά ξεχωρίζουν τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας", το "Canto general" και το "Στην ανατολή". Οι "Μπαλάντες" λόγω της ποίησης του Μανόλη Αναγνωστάκη διαφέρουν ως προς το ύφος, έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία, ένα χαρακτηριστικό άρωμα που ξεπερνά εποχές και πολιτικές συνθήκες.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε το 1925 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιατρική και μετεκπαιδεύτηκε στην Ακτινολογία. Υπήρξε από τα φοιτητικά του χρόνια πολιτικά ενεργός στον χώρο της Αριστεράς, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, φέρει μάλιστα και το "παράσημο" της καταδίκης "εις θάνατο" από μετεμφυλιακό έκτακτο στρατοδικείο, το 1949. Τα πρώτα του κείμενα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Πειραϊκά Γράμματα" το 1942. Η πρώτη ποιητική συλλογή με την οποία εμφανίστηκε στα Γράμματα είναι οι "Εποχές". Συνεργάστηκε με την "Αυγή" και πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.

Μέσα από τις "Μπαλάντες" διαλέγω το αγαπημένο μου "Ναυάγιο", από τον κύκλο ποιημάτων "Η συνέχεια 3" που γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962.

ToNavagio.mp3

Hosted by eSnips

"Το Ναυάγιο"

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό

το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες; ποιοί γλίτωσαν;

εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό

εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά

θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε
- ψηλά ψηλά -

λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου,
πιο χαμηλά του τρίτου

θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά

κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
καινούργιο, ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα

θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.