40 χρόνια

Ο Ερνέστο Γκεβάρα είναι μια μυθική μορφή. Δεν χάνει τη λάμψη του 40 χρόνια μετά το θάνατό του, μέσα σε μια περίοδο που οι πολιτικές του ιδέες και πρακτικές θεωρούνται ξεπερασμένες και ηττημένες. Επιχειρείται βέβαια μια απόπειρα αποχρωματισμού του και μετατροπής του σε μια ακίνδυνη χαμογελαστή μορφή. Γιατί ο Τσε ήταν επικίνδυνος. Επικίνδυνος για τον άγαρμπο καπιταλισμό της εποχής του. Είναι όμως επικίνδυνος για τον σύγχρονο καπιταλισμό; Ο καπιταλισμός σήμερα κυβερνά με μαεστρία, υπνωτίζοντας τα θύματά του σε μια εθιστική ιλαρότητα πασαλειμένη με τόνους υποκουλτούρας. Αν ο Τσε ζούσε σήμερα θα ταμπελώνονταν ως γραφικός. Η παρακαταθήκη που άφησε ωστόσο είναι ζώντανη. Τόσο, όσο ήταν και αμέσως μετά το φόνο του. Η αμείλικτη απορία που έχω όμως, είναι η εξής. Αν ο Τσε δεν ήταν τόσο όμορφος, θα ήταν σήμερα τόσο λαμπερός;