Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Αρχίζουν τα όργανα ή έχω μανία καταδίωξης;

Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος συνέχισε και χτες τις εργασίες της με μπόλικες διαφωνίες και γκρίνια αλλά χωρίς κανένα σημάδι κόπωσης πέραν ίσως της δυσκολίας λήψης αποφάσεων. Όταν έφτασα υπήρχαν κάτι ψιλοαντεγκλήσεις για την ανανέωση των συντονιστών και τον τρόπο που παίρνει ο καθένας το μικρόφωνο, αυτά είναι λογικά κι αναμενόμενα. Υπάρχει και μια σχετική νευρικότητα διότι πολλοί "ακομμάτιστοι" αισθάνονται να καπελώνονται από τη "χρήση λέξεων / ιδεών της άκρας αριστεράς στα ψηφίσματα". Σχετικά και τα σχόλια στις προτάσεις της Λαϊκής Συνέλευσης που ανέβηκαν στο σάϊτ "Άμεση δημοκρατία τώρα". Λογικό είναι να ενοχλούνται κάποιοι "ακομμάτιστοι" αφού όταν ακούν συζητήσεις περί ευθυνών του καπιταλισμού και του δικομματισμού αισθάνονται πως όλοι οι γύρω τους τούς κοιτάζουν ύποπτα επειδή γνωρίζουν τι ψήφιζαν τα προηγούμενα χρόνια.
Τελικά το κύριο πρόβλημα της συνέλευσης είναι ένα εγγενές πρόβλημα της δημοκρατίας. Οι τρεις-τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι που την παρακολουθούν έχουν πολλές και διαφορετικές πολιτικές απόψεις, ελπίδες και οράματα για το μέλλον, προσδοκίες από το νεοπαγές κίνημα. Εδώ στην πιο σφιχτή και ολιγομελή υπογκρούπα μιας ανθυποσέχτας δεν ταυτίζονται απόλυτα οι απόψεις, θα ταυτιστούν στη συνέλευση; Όμως οι ημέρες περνούν και κάνουν ήδη δειλά την εμφάνισή τους οι πρώτες απόπειρες δημιουργίας συνθηκών παρεκτροπής. Ίσως κάποιος που κατεβαίνει για πρώτη φορά σε διαδήλωση να μη γνωρίζει πως το σύνθημα "κουφάλες-κουφάλες έρχονται κρεμάλες" είναι αγαπημένο των χρυσαυγιτών και των κοινοβουλευτικών κρυφοσυμμάχων τους. Ασφαλώς βέβαια παρασύρει κι άλλους μέσα στο χαμό. Ίσως η σημερινή εμφάνιση ομοιωμάτων κρεμάλων, το χτεσινοβραδυνό γιουρούσι παρά τη φύλαξη των ΜΑΤ και τα σημερινά καραγκιοζηλίκια του Καρατζαφέρη να είναι γεγονότα ασύνδετα και τυχαία. Ίσως πάλι όχι. Θεωρώ όμως, κι αυτό είναι καθαρά προσωπική αίσθηση ή ευσεβής πόθος, πως η λεγόμενη συγκέντρωση της κάτω πλατείας θα πρέπει αφ' ενός να επικοινωνήσει με την πάνω κι αφ'ετέρου θα πρέπει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την οργανωμένη αριστερά. Μπορεί να το κάνει προστατεύοντας τον εαυτό της από τον κίνδυνο του καπελώματος που τόσο την ανησυχεί. Την Παρασκευή 3 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στην Ομόνοια το ΠΑΜΕ. Δε γνωρίζω αν πρόκειται να ανηφορίσει τη Σταδίου προς το Σύνταγμα. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο για την αυθόρμητη υποδοχή του από τους "αγανακτισμένους" όσο και για το αν και κατά πόσο θα επιχειρηθεί η δημιουργία "αυθόρμητων" συγκρουσιακών συνθηκών. Πράγμα που είμαι βέβαιος πως το απεργάζονται ήδη πολλοί κύκλοι. Οι ίδιοι κύκλοι ασφαλώς θα έχουν προετοιμάσει και εναλλακτικό σενάριο επίθεσης στο ΠΑΜΕ αν δεν κινηθεί προς το Σύνταγμα. Εξάλλου πολλά είναι τα ευήκοα ώτα σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Γι'αυτό, τόσο η συγκέντρωση του Συντάγματος όσο και το ΠΑΜΕ οφείλουν -και προφανώς το γνωρίζουν- να διαφυλάξουν τον αγώνα τους από τις προβοκάτσιες και τη χειραγώγηση. Ίσως είναι δύσκολες αποφάσεις αλλά ακόμα και ο Όλι Ρεν το είπε: "Χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις".

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυταπατες

ένας στρατολάτης είπε...

Βγάλε με από τις αυταπάτες μου αγαπητέ ανώνυμε λέγοντάς μου που ακριβώς εντοπίζονται. Γράφω τη γνώμη μου ίσως λίγο πασπαλισμένη με μια δόση επιθυμιών.

trash είπε...

Στην τελευταία πορεία του ΠΑΜΕ το περασμένο Σάββατο, όταν αυτή έφτασε στο πάνω μέρος του συντάγματος, ανοίξαμε μέχρι και τις αλυσίδες. Η αίσθηση από την μικρή αυτή συνύπαρξη είναι πως τα μεν φασιστοειδή δεν τολμάνε (επι του παρόντος τουλάχιστον) να προβοκάρουν ούτε καν λεκτικά, ο δε υπόλοιπος κόσμος είναι αρκετά αμήχανος στο πως να υποδεχτεί το οργανωμένο εργατικό κίνημα, παρά τις παραινέσεις της καθοδήγησης του. Πάντως εχθρικές διαθέσεις δεν είδα. Το λογικό είναι να ξανανηφορήσουμε και αυρίο, και τότε θα το ξαναδούμε το ζήτημα....

A8lios είπε...

@trash
Ήταν όμως μεσημέρι trash κι ο αγανακτόκοσμος ελάχιστος. Άλλη φάση τη Παρασκευή.
Θα δείξει...

ένας στρατολάτης είπε...

Φοβάμαι πως είναι απίθανο να μην υπάρξει προβοκάτσια. Τους συμφέρει όλους, φασιστάκια, δικομματισμό και ΜΜΕ. Ακόμα και οι άσπονδοι σύντροφοι του εξωκοινοβουλίου βολεύονται, σε ανταπόδοση ίσως αντίστοιχων άσπονδων συμπεριφορών...

pavlosk είπε...

Στρατολάτη,

η αντιμετώπιση της πορείας του ΠΑΜΕ απο τους "αγανακτισμένους" είναι σημαντικό θέμα, αλλά δευτερεύον κατα τη γνώμη μου.

Το κυριότερο είναι πως θα εμπλακεί ή όχι το ΚΚΕ σε αυτή την υπόθεση. Η αντιμετώπιση του εξαρχής ήταν επιφυλακτική εώς εχθρική. Στη συνέχεια έβαλε λίγο νερο στο κρασί του, αλλά τηρεί σαφεις αποστάσεις. Το "μακρυα και αγαπημένοι" ισχύει σε μεγάλο βαθμό.

Εφόσον όμως τα γεγονότα αυτά αφυπνίζουν μεγάλες μάζες κόσμου και τις βάζουν σε κίνηση, έστω και με τα αντιφατικά χαρακτηριστικά που διαπιστώσεις στο κείμενο σου, θα επρεπε να τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης από το κομμάτι του κινήματος που φέρει το ειδικό ταξικό βάρος του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ. Και ο καθένας δυστυχώς ή ευτυχώς επιβαρύνεται με το κόστος των επιλογών του συν τις όποιες τρικλοποδιές του στήνουν αυτοί που του τη φυλάνε στη γωνία...

Όσο για τους "άσπονδους" φίλους, αυτοί χωρίς αυταπάτες το παλεύουν απο τα "μέσα". Και ξέρουν πολύ καλά τον ρόλο που μπορεί να παίξει το ΚΚΕ εάν αποφασίσει έστω και την τελευταία στιγμή να βάλει πλάτη σε αυτή την υπόθεση...

Μόνο που αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει όλοι μα όλοι να είναι έτοιμοι για άλλες εξελίξεις. Είναι άραγε;

ένας στρατολάτης είπε...

Παύλο συμφωνώ πως είναι δευτερεύον η αντιμετώπιση του ΠΑΜΕ από τους "αγανακτισμένους", έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον η "υποδοχή" από αυτούς που επιδιώκουν τη διαίρεση του λαού με κάθε ύπουλο τρόπο.
Δε συμφωνώ πως ήταν εχθρική η αντιμετώπιση του ΚΚΕ. Επιφυλακτική ναι. Διάβασα τα άρθρα και τη συνέντευξη της ΓΓ και δεν είδα εχθρικότητα.
Είναι άραγε όλοι έτοιμοι για άλλες εξελίξεις; Κατηγορηματικά όχι κατά την άποψή μου. Μακάρι να εκπλαγούμε όλοι θετικά.