HOWARD ZINN: Δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος σ'ένα τρένο που κινείται

Τον Η.ΖΙΝΝ τον γνωρίσαμε από τα κλασσικά πλέον βιβλία του"Ιστορία του Λαού των Η.Π.Α."όπου έδωσε τις πραγματικές διαστάσεις γεγονότων που αποσιωπούν οι επίσημες ιστορίες,αλλά και το "Ο Μάρξ στο Σόχο"

Ο άνθρωπος αυτός της δράσης,έζησε στις προπολεμικές φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν,δούλεψε εργάτης στα ναυπηγεία και σε πολλές άλλες δουλειές,στρατεύτηκε στο Β'παγκόσμιο πόλεμο,και έγινε μετά καθηγητής ιστορίας σε πανεπιστήμιο.Πέθανε το 2010 σε βαθύ γήρας.Είχε έρθει στην Ελλάδα όπου και έδωσε διάλεξη.

Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του.Από την γνώση του ,την εμπειρία του,και τους προσωπικούς του αγώνες που ήταν πολλοί και διαρκείας (ρατσισμός,Βιετνάμ ..)θα πρέπει να κρατήσουμε ως υποθήκη αυτό που συνεχώς τονίζει για την βαρύτητα έστω και της πιο ασήμαντης πράξης αντίστασης,καθώς και το τρωτό των θεωρούμενων πανίσχυρων συστημάτων.

Μας λέει:

-"Τι έμαθα?Έμαθα ότι οι μικρές πράξεις αντίστασης στην εξουσία,αν χαρακτηρίζονται από σταθερότητα και επιμονή,μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλα κοινωνικά κινήματα.Ότι συνηθισμένοι άνθρωποι είναι ικανοί για ασυνήθιστες πράξεις θάρρους...ένα κοινό αίσθημα ηθικής αναπτύσσεται αόρατα,κοχλάζει,και σε κάποιες στιγμές της ιστορίας φέρνει νίκες..."

"θα πρέπει να θεωρήσουμε την ανθρώπινη ζωή σημαντικότερη από τα σύνορα.."

"Τους απλούς ανθρώπους μπορεί κανείς να τους εκφοβίσει για ένα διάστημα και να τους περιπαίξει,όμως έχουν μέσα τους μια κοινή λογική και αργά ή γρήγορα θα βρουν τρόπο να αμφισβητήσουν την εξουσία που τους καταπιέζει..."

"..οι μεμονωμένες πράξεις αρχίζουν να ενώνονται,οι επιμέρους ενέργειες συνθέτουν οργανωμένες δράσεις και μια μέρα ,συχνά τη στιγμή ακριβώς που η κατάσταση φαίνεται πιο απελπιστική από ποτέ,ξεσπάει ένα κίνημα...."

"..Το να ελπίζεις σε δύσκολους καιρούς δεν είναι ανόητος ρομαντισμός. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ιστορία του ανθρώπου δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας,αλλά και συμπόνιας,θυσίας,θάρρους,ευγένειας,και μεγαλείου..."

Από τις δικές μας γνώσεις και εμπειρίες μπορούμε να πούμε ΝΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.

Επικαιρη απόδειξη ο ξεσηκωμός στην Τυνησία και στην Αίγυπτο.

Στο πι και φι

Πληροφορήθηκα με ελαφρά καθυστέρηση πως "προπηλακίστηκε" ο Σημίτης και πως η βουλή αποδοκίμασε το γεγονός. Οι αντιδράσεις βέβαια της βουλής κυμάνθηκαν από την "έντονη αγανάκτηση" του Φίλιππα Πετσάλνικου μέχρι τη σιωπή του ΚΚΕ (τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν είδα καμία ανακοίνωση). Στην αρχή χάρηκα γιατί είμαι αλλοίθωρος και διάβασα "προφυλακίστηκε", αφού όμως απλά και μόνο προπηλακίστηκε οφείλω κι εγώ με τη σειρά μου ως δημοκρατικός πολίτης που δεν δέχεται ενέργειες που "καταδεικνύουν μια βαθύτατα αντιδημοκρατική συμπεριφορά" (τάδε έφη Φίλιππας) να καταδικάσω με δριμύτητα το γεγονός. Εκφράζω τον βαθύτατο απωτρωππειασμώ μου.


Καλά ρε μαλάκες, πάτε και προπηλακίζετε τον κο καθηγητή με μια-δυο ροχάλες και πεντ-έξι μπινελίκια; Γιατί δηλαδή επειδή τάχα είναι υπεύθυνος για το υπερσκάνδαλο του χρηματιστηρίου και για τη ζήμενς ή γιατί ο "εκσυγχρονισμός" του ήταν η εμπροσθοφυλακή του σημερινού εκμεσαιωνισμού; Ρε σεις, τον ακούσατε τον έτερο προπηλακισμένο δημογέροντα τον Απόστολο Κακλαμάνη; "Αν κάποιοι νομίζουν ότι έτσι, με το σφουγγάρι, σβήνουν την ιστορία μας, είτε καλή είτε κακή, κάνουν λάθος". Έχει δίκιο ο πάνσοφος, δεν σβήνει η ιστορία τους, απλώς παραγράφεται.

Πότε θα τους στείλουμε στο διάολο;

Οι κυβερνητικοί φωστήρες ετοιμάζουν το νομοσχέδιο για την "Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αναδιάρθρωση των φορολογικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας υπουργείου οικονομικών".
Οι πληροφορίες που έχει η Ελευθεροτυπία λένε πως θα είναι πλέον διαρκές αδίκημα και θα ενεργοποιείται αυτόφωρη διαδικασία για μη εξόφληση ληξιπρόθεσμων χρεών όπου ο οφειλέτης θα δικάζεται ερήμην του, δηλαδή χωρίς καν να χρειαστεί να εμφανιστεί στο δικαστήριο. Αν περάσει διάστημα 4 μηνών και δεν πληρωθούν χρέη βεβαιωμένα προς εφορία, τελωνεία, ΝΠΔΔ, επιχειρήσεις και οργανισμούς ευρύτερου δημόσιου τομέα, τότε θα προβλέπεται ποινή φυλάκισης:
α) μέχρι 4 μήνες για οφειλή ανά αιτία άνω των 5.000 ευρώ,
β) έως 1 έτος για οφειλή άνω των 10.000 ευρώ,
γ) τουλάχιστον 6 μηνών για χρέος άνω των 50.000 ευρώ,
δ) κάθειρξη μέχρι 10 έτη για χρέος άνω των 150.000 ευρώ.
Αναστολή εκτέλεσης της ποινής δεν θα επιτρέπεται σε εγκλήματα φοροδιαφυγής αν προηγούμενως δεν καταβληθούν οι φόροι.
Δεν θα επιτρέπεται μετατροπή της ποινής στα αδικήματα φοροδιαφυγής αν δεν καταβληθούν προηγουμένως οι φόροι.
Η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης δεν θα αναστέλλει την έκτιση της ποινής.

Χρωστάς 5.000 ευρώ στο δημόσιο; Δεν έχεις να τα πληρώσεις; Η ψειρού σε περιμένει.
Τι είναι αυτά τα όντα που κυβερνούν τη χώρα; Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την αηδία. Δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ανίκανοι, τόσο ανεγκέφαλοι. Έχουν γονατίσει την αγορά, έχουν εκτοξεύσει την ανεργία στα ύψη, έχουν ρημάξει το εισόδημα της εργατιάς κι απειλούν με φυλακή. Ποιοί; Αυτοί που κανείς τους δεν θά'πρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος.
Τι κάνουμε ρε; Τι περιμένουμε για να τους στείλουμε στο διάολο;

Περί σιωνισμού και άλλων δαιμονίων

Λίγο καιρό πριν, όταν ήταν ο Στρος Κάν στην Ελλάδα είχα λάβει κάποια mail που "αποκάλυπταν" πως ο λεγάμενος είναι εβραίος και καημό της ζωής του έχει την εξόντωση των ελλήνων (όπως άλλωστε όλοι οι εβραίοι, παντηκοστιανοί, ιαχωβάδες, αντβεντιστές της 7ης μέρας, σαϊεντολόγοι, μασόνοι κα.) Αργότερα, πριν από λίγες μέρες διάβασα μια σειρά ανωνύμων σχολίων σ'ένα πoστ της Βασιλικής και νομίζω πως είναι ευκαιρία να διατυπώσω μερικές σκέψεις γύρω από το ζήτημα του σιωνισμού.
Η ιστορία των πάσης φύσεως διώξεων του διαφορετικού είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Στα πρώτα του βήματα ο άνθρωπος αναγκαστικά ερμήνευε το απειλητικό περιβάλλον του μέσα από την περιορισμένη εμπειρία που είχε, κάθε τι ήταν δυσεξήγητο, άρα υπερφυσικό· η κληρονομιά των πρώτων συμπερασμάτων του πάντως παραμένει βαριά. Ο άνθρωπος πάλεψε για τη γνώση, για να βελτιώσει τη ζωή του αλλά και για το μεράκι της, ανέπτυξε για τούτο τις επιστήμες αργά και επίπονα, διαρκώς αντιμέτωπος με το φάσμα των πρωτόλειων ερμηνειών. Οι εκάστοτε εξουσίες (κοσμικές και εκκλησιαστικές) προκειμένου να παγιωθούν φρόντιζαν πάντα να θέτουν εμπόδια στη σκέψη. Ο κόσμος είναι σφαίρα και γυρίζει, ο πολιτισμός και οι επιστήμες έριξαν σιγά σιγά φως στο σκοτάδι, οι δομές όμως που το αποζητούν μένουν αδιασάλευτες και αντιμάχονται το φως.
Η προ πολιτισμού κληρονομιά επιζεί όμως και μέσα στον ίδιο τον πολιτισμό. Η λαϊκή πνευματική παράδοση, η προφορική ιδίως, βρίθει λαϊκών δοξασιών. Σ'αυτήν όμως υπάρχει το στοιχείο της ποιητικής δημιουργίας που είναι το σπέρμα του πολιτισμού. Τα φαινομενικά σκοτεινά πλάσματα της φαντασίας του λαού δίνουν ακριβώς το στίγμα της υπέρβασης του σκότους μέσα από την δημιουργία, μέσα σε μια διαδικασία ποιητικού εξορκισμού. Θα ακούσει κανείς την ηχώ της μακρυνής καννιβαλιστικής κληρονομιάς. Θα συναντήσει από την άλλη σχηματισμένα στερεότυπα, για παράδειγμα το σχήμα του πονηρού και ύπουλου εβραίου μέσα στα λαϊκά παραμύθια, δείγμα του πως σε κάθε εποχή αξιοποιούνται τα στερεότυπα από τις εξουσίες και πως λειτουργεί το "διαίρει και βασίλευε" για τον καλύτερο έλεγχο ενός -κατά προτίμηση αμόρφωτου- λαού. Η τέχνη όμως, όποια ενδύματα κι αν φορά τελικά φωτίζει.
Ο σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται σ'ένα σημείο τομής σκότους και φωτός. Έχουμε πρόσβαση στη σωρρευμένη γνώση κι εμπειρία, έστω κι αν αυτή είναι ένα πολύχρωμο μίγμα καλών και κακών προθέσεων. Βιώνοντας τον καπιταλισμό είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως τίποτα δεν μας δίνεται δωρεάν, τίποτα δεν αποσκοπεί στην ανθρώπινη πρόοδο αν δεν αποφέρει κέρδος σε κάποιους. Δεν είναι απαραίτητο το ξεσκέπασμα συνομωσιών για να το καταλάβει κανείς αυτό.

Από την άλλη επιδρούν και ψυχολογικοί παράγοντες. Μέσα στον καπιταλισμό, στην καθημερινή μας ζωή σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στις δυσκολίες πολύ πιο συχνά απ' ότι θα θέλαμε (ας πούμε ότι κάνω μια αυτοκριτική). Κι αυτό μέσα μας μας τρώει. Για να ισορροπήσουμε χρειάζεται ν'αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι ναι μεν γονατίσαμε αλλά αν το κάναμε είναι γιατί ο εχθρός είναι παντοδύναμος. Κι αν θες, ένας παντοδύναμος εχθρός φαντάζει ακόμα πιο ανίκητος (άρα η ήττα μας πιο δικαιολογημένη) αν ο εχθρός αυτός είναι κουκουλωμένος μέσα σε μια περίπλοκη συνομωσία. Γι'αυτό το έδαφος για να ριζώσουν ενδόμυχοι φόβοι όπως του σιωνισμού παραμένει πρόσφορο. O εχθρός όμως είναι ένας και πεντακάθαρος. Είναι η ιδιοκτησία και μόνο αυτή. Αυτοί που έχουν, πάντα, από υπάρξεως ανθρωπότητας καταδυναστεύουν αυτούς που δεν έχουν. Και σ'αυτή τους την προσπάθεια, για να μην ψυλλιαστεί ο φτωχός το παράλογο και ανήθικο της ανισότητας, για να αποπροσανατολίσουν τους αδικημένους φλομώνουν τη φαντασία τους (με τη χρήσιμη συνδρομή των θρησκειών) με αντίχριστες μάγισσες, αιρετικούς, αιμοδιψείς εβραίους, άθεους κονσερβοκουτοφόρους κομμουνιστές, μασόνους κι ότι τέλος πάντως σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής μπορεί να τρομοκρατήσει καλύτερα το πανικόβλητο πόπολο. Ο αιώνιος φόβος. Γιατί θά'ταν τόσο πιο εύκολο να ξεριζώσουμε την αδικία αν μόνο ρίχναμε λίγο φως στο εσωτερικό μας πηχτό σκοτάδι.

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ

Ο εξευτελισμός ενός μοναδικού (και αυστηρά μοναχικού) χορού. Η χυδαιότητα που δεν μπορείς να αποφύγεις είναι πανταχού παρούσα. Σε κέντρα και ταβέρνες,σε γάμους και βαφτίσια,σε γιορτές και συνεστιάσεις αγίων οικογενειών,μα περισσότερο στη τηλεόραση. Η χυδαιότητα αυτή είναι το ακριβές παράλληλο της κοινωνικής μας εξαχρείωσης των τελευταίων τριάντα χρόνων,με πρωτοστατούντες πρωθυπουργούς ,πολιτικάντηδες,και νεόπλουτους. Ως μίμηση αυτών διαπέρασε τα πουριτανικά μεσαία στρώματα,και κατέληξε στα αλλοτριωμένα και ευάλωτα λαϊκά. Έτσι όλοι μαζί το έθαψαν με παλαμάκια κάτω από τόνους σπασμένων πιάτων και πατημένων λουλουδιών.

Γιά το ζεϊμπέκικο έγραψε και μίλησε ο Γ.Τσαρούχης με την σοφία και τη εμπειρία του. Στο "αγαθόν το εξομολογείσθε" αναφέρει την εμπειρία του με πραγματικούς ζεϊμπέκηδες το 1934,και το χρονικό αυτού του χορού.Επίσης υπάρχει το εξαιρετικό βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη "Οι ζεϊμπέκοι της μικράς Ασίας" πλούσιο σε πληροφορίες.

Θα σταθώ όμως στο Δ.Χαριτόπουλο και στο "Ημών των ιδίων" που μας θυμίζει μερικά σημαντικά πράγματα στο δοκίμιο "ο μοναχικός θρήνος"για το ζεϊμπέκικο.

"...Είναι η σωματική έκφραση της ήττας.Η απελπισία της ζωής..."

"..Δεν σαλτάρει δεξιά κι αριστερά,βρίσκεται σε κατάνυξη.."

"Το ζεϊμπέκικο δε σε κάνει μάγκα...Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός,καλοντυμένος,και μοναχικός.."

"Το ζεϊμπέκικο δε χορεύεται σε γιορτές...είναι χορός μοναχικός"

"..Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων. Αυτό μειώνει τον άντρα (της).Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας,είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ'άλλα. Αυτό είναι το Αρχέτυπο.

"...Το ζείμπέκικο είναι κλειστός χορός,με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται σε άλλους..."

"..Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν.Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται...καλύτερα να πιούνε στην υγειά του,δηλαδή να γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει"

Αφού ο χορός είναι μιά αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση όπως τόσες τελετές όταν είσαι θεατής σε εξευτελισμό και γελοιοποίηση μιας τελετής δεν θα αντιδράσεις??

Κι αν λοιπόν αντιδράσεις σ΄αυτή τη χυδαιότητα θα είσαι τουλάχιστον ιδιότροπος.

Υ.Γ.μη τολμήσετε να πείτε σε γυναίκα ότι το ζεϊμπέκικο της αφαιρεί την θηλυκότητα της και το τσιφτετέλι δεν της την προσθέτει.....

Γιατί παραστράτησε το ΠΑΣΟΚ;

Εδώ και πολλά χρόνια είναι κάτι που με τρώει. Γιατί το ΠΑΣΟΚ ενώ ξεκίνησε τόσο δυναμικά και ...σοσιαλιστικά στην πορεία μεταλλάχθηκε σε κόμμα δεξιότερο της δεξιάς; Δεν είναι κάτι ν'απορεί κανείς; (Παρακαλώ να λείπουν τα πικρόχολα σχόλια, η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική και προβοκατόρικη). Την απάντηση τελικά τη βρήκα από κει που δεν το περίμενα.
Ας το πιάσω απ'την αρχή.

Ο Αβραάμ Μπεναρόγια ήταν ένας από τους ιδρυτές της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας (Φεντερασιόν) στη Θεσσαλονίκη το 1909. Ήταν επικεφαλής της μετριοπαθούς εβραϊκής πτέρυγας. Με την παράδοση της Θεσσαλονίκης στην ελληνική διοίκηση ο Μπεναρόγια συντάχθηκε υπέρ της ένωσης σε αντίθεση με μεγάλο τμήμα της ηγεσίας της Φεντερασιόν. Κατά τα έτη 1915-1918 εργάστηκε για την ενότητα των σοσιαλιστικών ρευμάτων που είχαν σαν αποτέλεσμα την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) το 1918. Ο Μπεναρόγια αρθρογράφησε στο Ριζοσπάστη και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση, μέσα από την αρθρογραφία του τάχθηκε υπέρ της προσχώρησης του ΣΕΚΕ στην Κομμουνιστική Διεθνή αντί της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Παρά τη στάση του αυτή, τόσο ο ίδιος όσο και άλλα ηγετικά στελέχη του ΣΕΚΕ στράφηκαν στην λογική της μακροχρόνιας νόμιμης δράσης προς αποφυγή των συνεπειών της κρατικής καταστολής. Η στάση αυτή αντέκρουε κάποιους από τους όρους υπαγωγής στην Κ.Δ. και πυροδότησε εσωτερική πάλη στο ΣΕΚΕ, πράγμα που τελικά οδήγησε στη διαγραφή του Μπεναρόγια τον Ιανουάριο του 1924. Το Νοέμβρη του ίδιου έτους το ΣΕΚΕ μέσα από το 3ο Συνέδριο μετασχηματίστηκε στο ΚΚΕ (Ελληνικό Τμήμα Κομμουνιστικής Διεθνούς). Βρέθηκε λίγο αργότερα στην Εργατική Σοσιαλιστική Ένωση (ΕΣΕ), σχηματισμό που στέγασε πολλούς από τους διαγραφέντες και αποχωρήσαντες από το ΣΕΚΕ. Ο Μπεναρόγια επέζησε από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και με την επάνοδό του στην Ελλάδα ενεπλάκη σε σοσιαλδημοκρατικούς πολιτικούς σχηματισμούς (ΣΕΕ, ΣΚ-ΕΛΔ) μέχρι και το 1953 που εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Ισραήλ. Υπήρξε πολυγλωσσομαθής και πολυταξιδεμένος. Η μητρική του γλώσσα ήταν η ισπανοεβραϊκή (ήταν απόγονος εβραίων σεφαρδιτών) αλλά μιλούσε και έγραφε σε πάνω από 10 γλώσσες. Πέθανε το 1979.

Ο Αβραάμ Μπεναρόγια

Εργατική διαδήλωση του 1910 στη Θεσσαλονίκη.

Διακρίνεται καθαρά το δίγλωσσο πανώ, σε γαλλικά και εβραϊκά

Ο Μανώλης Κόρακας εντάχθηκε το 1919 στη Σοσιαλιστική Νεολαία Ελλάδος, οργάνωση προσκείμενη στο σοσιαλιστικό Κόμμα του Ν.Γιαννιού. Το 1921 προσχώρησε στην Ανεξάρτητη Κομμουνιστική Νεολαία Αθήνας και διαμέσω αυτής στο ΣΕΚΕ. Συντάχθηκε με τους θιασώτες της "μακράς νομίμου υπάρξεως" (καθώς ο Μπεναρόγια) και το 1923 αποχώρησε από το ΣΕΚΕ μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της "δημοκρατικής σοσιαλιστικής" πτέρυγας και συμμετείχε κι αυτός στην ίδρυση της ΕΣΕ. Στη συνέχεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας πέρασε μέσα από πολλούς σχηματισμούς, διετέλεσε μεταξύ άλλων σύμβουλος του Γεωργίου Παπανδρέου (του Α' έτσι; όχι του Γ'). Με τον Α.Μπεναρόγια συνδέθηκε επί μακρόν με στενή φιλική σχέση. Πέθανε το 1985.

Λοιπόν, το σημείωμα αυτό κλείνει με την παράθεση τμήματος επιστολής του Α.Μπεναρόγια προς τον Μ.Κόρακα:

"Χολόν 5/1/1978
Αγαπητέ μου Μανώλη
Δεν σε απήντησα ακόμα στην ανταπόκρισή σου στην Arbeiter Zeitung για τις εκλογές. Σ'ευχαριστώ πολύ για αυτό. Κατάλαβα ότι ο αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος κ.Παπανδρέου* έκανε μια στρατηγική να υπογραμμίση την πολιτική του αρκετά αντιαμερικανική και αντιευρωπαϊκή (που είναι και αρκετά αντισοσιαλιστική). Σ'αυτή τη στρατηγική οφείλεται η επιτυχία του και σήμερα είναι η κύρια αντιπολίτευση στην Ελληνική Βουλή**. Αλλά νομίζω ότι οι 50 τουλάχιστον εκ των 92 βουλευτών είνε... κουμμουνίζοντες και αυτό θα είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στη σοσιαλιστική του κατεύθυνση."

(το μπολντάρισμα δικό μου)
*   Μιλά βέβαια για τον Ανδρέα Παπανδρέου.
** Τα αποτελέσματα των εκλογών της 20/11/1977 εδώ.
Αν έχει κανείς όρεξη να εντοπίσει τους "κουμμουνίζοντες" βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που όπως φαίνεται εμπόδισαν τελικά τη σοσιαλιστική ολοκλήρωση μπορεί να τους βρει εδώ.

Η μαλακία μάλλον δεν τυφλώνει, η παπαγαλία σίγουρα ναι

Πατώντας τα κουμπάκια του τηλεκοντρόλ χτες βράδυ έπεσα σε εκπομπή διαλόγου στην ΕΤ3. Φοιτητές λέγαν τη γνώμη τους για το πως μπορεί η χώρα να βγει από την κρίση. Στη διάρκεια τουλάχιστον του πενταλέπτου που ήταν πατημένο το κουμπάκι 3. Νεαρός φοιτητής με άγχος πρωτάρη σε στούντιο εξέφρασε την πεποίθηση πως μόνη διέξοδος από την κρίση είναι να "αλλάξει το πολιτικό σκηνικό". Περίμενα ν'ακούσω τίποτα το ριζοσπαστικό αλλά τελικά η "άποψη" του φοιτητή ολοκληρώθηκε με την διατύπωση της ανάγκης "να βγουν νέα, άφθαρτα πρόσωπα στην πολιτική, να ψηφιστούν και να αναλάβουν τις τύχες της χώρας".
Είμαι μπερδεμένος. Μου φαίνεται αφύσικο να βλέπω νέα παιδιά να συμβιβάζονται απλά και αδιαμαρτύρητα με τις δομές στις οποίες αναγκάζονται να υπάρξουν, να μηρυκάζουν τις αηδίες που τους σερβίρουν. Η νεότητα κουβαλά την ανησυχία και την αμφισβήτηση. Κι όχι ότι δεν υπάρχουν ανήσυχοι νεολαίοι, τους βλέπουμε στο κάτω κάτω στους δρόμους. Έχω όμως μια αίσθηση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, ταγμένο από γεννησιμιού του στον ευνουχισμό της σκέψης, κατάφερε τελικά να διαμορφώσει μια ισχυρή πλειοψηφία της παπαγαλίας. Τι άλλο να σκεφτώ όταν βλέπω τον προαναφερθέντα νεαρό να παπαγαλίζει περί φθοράς και αφθαρσίας των πολιτικάντηδων, αγχωμένος μην του ξεφύγει καμιά δασεία απ' αυτά που ξεσήκωσε; Ή τα μικρομέγαλα της "Βουλής των εφήβων" να παίζουν τις καρικατούρες των ενηλίκων "ομολόγων" τους, διαγωνιζόμενα στις πομπωδέστερες αρλούμπες;
Είναι δύσκολο να ξεφύγει ο νέος απ' την αρπάγη που θέλει να τον κάνει από νωρίς υπάκουο κομπάρσο, στήριγμα των πρωταγωνιστών της φαυλοκρατίας που λυμαίνεται την κοινωνική ζωή του τόπου. Οι σερβιτόροι του συστήματος του σερβίρουν από νωρίς ένα σουφλέ με πρώτες ύλες τίγκα στα συντηρητικά.
ΦΑΤΟ του λένε στο σχολείο.
ΦΑΤΟ του λένε τα ΜΜΕ.
ΦΑΤΟ του λέει το συμβιβασμένο περιβάλλον του.
Μην το τρως ρε, μη γίνεσαι μαλακισμένο παπαγαλάκι!

Αίμα-τιμή-φτηνή ρακή

Ο δημοτικός σύμβουλος της χρυσής αυγής Μιχαλολιάκος, ο οποίος στα πλαίσια λειτουργίας του υπέροχου δημοκρατικού μας πολιτεύματος εκλέχτηκε στη θέση αυτή, χαιρέτησε λέει ναζιστικά εντός του δημοτικού συμβουλίου. Η κίνησή του αυτή αντιμετωπίστηκε με σκληρό τρόπο από τα ΜΜΕ αλλά και πολλά ιστολόγια, τόσο σκληρό που προσεγγίζει αυτόν των τσαμπουκαλεμένων πασοκοδημογερόντων κάθε φορά που παπάς τολμούσε να ψάλλει "νίκα τοις βασιλεύσι" αντί του politically correct "νίκα τοις ευσεβέσι". Τό'χουμε πανάθεμά μας το κουτσαβάκι μέσα μας, έτσι και μας λερώσουνε το καθρεφτέ σκαρπίνι βγάζουμε το στομωμένο (στο κόψιμο του χαλβά) στιλέτο. Και πάντα από απόσταση ασφαλείας, έτσι; Κι έτσι ο κάθε σκατόμυαλος φασιστάκος κερδίζει δια απλής ανατάσεως του βρωμόχερου τη διαφήμιση που ζητά.

Πολύ τον διαφήμισα με τη σειρά μου, θά'θελα μόνο να αντάμωνε, λέει, όλο το εθνικιστοσκυλολόϊ τους αρχαίους -κατά ίδια δήλωση- προγόνους τους και νά'βλεπα από μια γωνία την αντίδραση των τελευταίων στην συγκινησιακά φορτισμένη δήλωση των πρώτων ότι "εμείς είμαστε οι απόγονοί σας".
Όχι, το χαρακίρι το κάναν οι αρχαίοι πρόγονοι των γιαπωνέζων.

Ιδού και τρίτο γκάλοπ περί λαθρομετανάστευσης

Κυκλοφόρησαν το σαββατοκύριακο δημοσκοπήσεις σχετικά με την κατασκευή του φράχτη στον Έβρο για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης. Οι ερωτώμενοι στη δημοσκόπηση του "Έθνους" δήλωσαν σε ποσοστό 80,3% υπέρ της κατασκευής του φράχτη. Επιπλέον το 89,5% δήλωσε υπέρ της απέλασης όλων των παράνομων μεταναστών. Σε αντίστοιχη δημοσκόπηση του "Πρώτου θέματος" δήλωσε υπέρ του φράχτη το 73% των ερωτηθέντων.

Είναι αλήθεια πως ακούγεται συχνά ότι τα γκάλοπ είναι κατασκευασμένα ή χειραγωγούμενα. Είναι επίσης αλήθεια πως πολλοί κακεντρεχείς ισχυρίζονται πως οι έλληνες είναι φασιστάκια του κερατά και σκατορατσίστες. Διάφοροι -τάχα μου- επιστήμονες διατείνονται πως το μεταναστευτικό κόμπλεξ των νεοελλήνων αναπτύχθηκε ως γονεϊκό σύνδρομο αποξένωσης το οποίο δημιουργήθηκε από τις αναθυμιάσεις των WC και των νεροχυτών που καθαρίζανε στην ξενιτιά οι μετανάστες πρόγονοί μας.

Το επιστημονικό επιτελείο του "στρατολάτη" προβληματίστηκε έντονα μετά τα αποτελέσματα των δύο γκάλοπ και αποφάσισε να αναθέσει την διενέργεια δημοσκόπησης στην έγκριτη εταιρεία δημοσκοπήσεων Πινόκιο & συνεργάτες Ltd. Η δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε σήμερα σε δείγμα 10.000 απόγονων του Λεωνίδα και του Εφιάλτη με συμπλήρωση ερωτηματολογίων, τηλεφωνικές συνεντεύξεις, ανάκριση με λάμπα τετρακοσίων κηρίων και βασανισμό με βραστά βιολογικά αυγά κοτόπουλων ελευθέρας βοσκής.
Παραθέτουμε παρακάτω τα αποκαλυπτικά αποτελέσματα της δημοσκόπησης:

ΒΑΣΩ ΚΑΤΡΑΚΗ-Έκθεση Χαρακτικής

Η Βάσω Κατράκη μια από τις μεγάλες μορφές της ελληνικής τέχνης.'Οταν βλέπω έργα της πάντα έρχονται οι στίχοι της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας Άννα Αχμάτοβα

"Δεν κρύφτηκα κατ'από ξένο ουρανό

ούτε φτερούγα ξένης προστασία

Ήμουν με το δικό μου τον λαό

όταν εζούσε μεσ΄στη δυστυχία"

Στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης έως 20/2/2011 έκθεση με πολλά και σημαντικά έργα της Β.Κατράκη

Ικτίνος

ο αγαπητός Στρατολάτης με δέχθηκε στο blog ως έκτακτο συνεργάτη .Τον ευχαριστώ,και του χαρίζω ένα "ομηρικό ακρογιάλι"του Γεράσιμου Στέρη αφού αγαπάει τα εικαστικά.

Είμαστε όλοι Τυνήσιοι

Τα γεγονότα στην Τυνησία έχουν πολλά διδάγματα να δώσουν. Τόσο σ'εμάς, το λαό εννοώ, όσο και στους κυβερνήτες μας. Τόσο σ'εμάς, τους έλληνες εννοώ, όσο και στους ευρωπαίους. Όσο βουτηγμένος κι αν είναι ο λαός στην ανασφάλεια, τη φτώχεια και την μιζέρια, όταν πας να του κλέψεις το ψωμί των παιδιών του γίνεται φουσκωμένο ποτάμι και σαρώνει ότι βρει στο διάβα του. Κι ούτε η αστυνομική καταστολή τον συγκρατεί, ούτε το αίμα των διαδηλωτών, ούτε ακόμα οι νουθεσίες των ΜΜΕ.

Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες εξέδωσαν ήδη ταξιδιωτικές οδηγίες για την Τυνησία, θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι οι επόμενες ταξιδιωτικές οδηγίες μπορεί να αφορούν στις ίδιες.

Αφιέρωμα στα "Λυρικά" του Μίκη Θεοδωράκη

Το 1975 ο Μίκης Θεοδωράκης επένδυσε μουσικά το θεατρικό ιλαροτραγικό έργο "Das Sauspiel-Szenen aus dem 16.Jahrhundert" (Το γουρουνοπαίγνιο-σκηνές απ' το 16ο αιώνα) του Γερμανού συγγραφέα Martin Johannes Walser (Μάρτιν Βάλσερ) η οποία ανέβηκε το ίδιο έτος από τον Θεατρικό Οργανισμό Νυρεμβέργης στo Γερμανικό Θέατρο του Αμβούργου. Επρόκειτο για το 8ο -και τελευταίο- θεατρικό έργο του συγγραφέα. Ο τίτλος του έργου, καθώς είναι επί της ουσίας αμετάφραστος από τα γερμανικά, ξεγελά. Το "γουρουνοπαίγνιο" είναι μετάφραση κατά λέξη, το έργο είναι σαφώς πολιτικό, διατυπωμένο με την ρεαλιστική αλλά και απαισιόδοξη ματιά του Βάλσερ. Το έργο διαδραματίζεται στη Νυρεμβέργη κατά τα έτη 1525-1527, μετά την οδυνηρή για τη φτωχή αγροτιά έκβαση του Πολέμου των Χωρικών. Ταραχές εξακολουθούν να συμβαίνουν μέσα στα αστικά κέντρα με τους διανοούμενους να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτές. Το έργο παρακολουθεί την άδοξη προσπάθεια του τυφλού λαϊκού τραγουδιστή Γιοργκ Γκραφ να επιβιώσει εν μέσω της σύγκρουσης. Ο συγγραφέας επιχειρεί να προβάλει υπαρκτές αναλογίες με τις συνθήκες της δεκαετίας του 1960, 450 χρόνια μετά τα γεγονότα του έργου. Σκηνές από το έργο υπάρχουν εδώ, λόγω copyright δεν είναι αντιγράψιμες. Την ενορχήστρωση της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη έκανε -και σ'αυτό το έργο- ο Νίκος Μαμαγκάκης.


Αμέσως μετά, ο Τάσος Λειβαδίτης έγραψε στίχους επάνω στη μουσική που είχε γραφεί για το "Das Sauspiel", το ολοκληρωμένο έργο ονομάστηκε "Τα Λυρικά", είτε γιατί όντως τα τραγούδια έχουν μια λυρική διάσταση, είτε γιατί έπρεπε να εξορκιστεί η λεζάντα που είχε βαφτίσει λίγο πριν τη μουσική! Γράφτηκαν συνολικά 16 τραγούδια.

 Από το Αρχείο Μίκη Θεοδωράκη που φυλάσσεται στη Μουσική Βιβλιοθήκη "Λίλιαν Βουδούρη"

Το ποιητικό έργο του Τάσου Λειβαδίτη μελοποιήθηκε κατ' εξοχήν από το Μίκη Θεοδωράκη. Το "Μάνα μου και Παναγιά" ήταν το πρώτο τραγούδι της συνεργασίας τους στην "Πολιτεία" του 1960-61. Ακολούθησαν συμμετοχές στον "Κύκλο Φαραντούρη", στα "Της Εξορίας" και στον "Οκτώβρη '78". Τα "Λυρικά" (αν δεν κάνω μεγάλο λάθος) είναι ο μόνος κύκλος του συνθέτη σε ποίηση αποκλειστικά Λειβαδίτη. Τα τραγούδια είναι μεν πολιτικά δεν είναι όμως λαϊκά, ούτε "εμβατηριακά". Η ορχήστρα περιλαμβάνει βιολοντσέλλο, κλασική κιθάρα, πιάνο, κοντραμπάσσο και κρουστά.

Το ίδιο έτος, το 1976, ο Μίκης Θεοδωράκης ζήτησε από τον ΕΟΤ να του παραχωρηθεί το Ωδείο Ηρώδου Αττικού προκειμένου να παρουσιάσει στο κοινό τα έργα της περιόδου που ήταν απαγορευμένος. Η άδεια δεν του δόθηκε. Ο Γέωργιος Ράλλης φέρων πρωθυπουργική εντολή πρότεινε την παραχώρηση του υπό επισκευή -λόγω φωτιάς- θεάτρου του Λυκαβηττού. Έτσι το 1977 πραγματοποιήθηκαν τριάντα συναυλίες στα πλαίσια του "Μουσικού Αυγούστου" στο θέατρο Λυκαβηττού. Παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τα "Λυρικά" αλλά και το "Άξιον Εστί" με Μπιθικώτση και Κατράκη, το "Κάντο Γενεράλ", ο "Ήλιος κι ο Χρόνος", το "Πνευματικό Εμβατήριο" και η "Μαργαρίτα" του Νικηφόρου Βρεττάκου. Τα "Λυρικά" ερμήνευσε ο ίδιος ο Μίκης με συνοδεία της Μαργαρίτας Ζορμπαλά, της Σοφίας Μιχαηλίδου και του Πέτρου Πανδή. Ηχογραφήθηκαν επί τόπου και ουδέποτε σε στούντιο. Είναι μαζί με τους "Λιποτάκτες" και το "Ένας Όμηρος" τα μόνα έργα που έχουν ηχογραφηθεί με τη δική του φωνή. Όπως είπε ο ίδιος "ίσως γιατί υπήρχαν ορισμένοι στίχοι -ορισμένα τραγούδια- που τα θεωρούσα πολύ προσωπικά. Δεν ήταν κάτι λογικό αλλά πιότερο συναισθηματικό". Σίγουρο είναι ότι οι "Λιποτάκτες" και τα "Λυρικά" είναι δύο από τους αγαπημένους μου κύκλους τραγουδιών, ο δεύτερος είναι η μόνη ζωντανή ηχογράφηση που έχω στη δισκοθήκη μου. Το γεγονός ότι τα τραγούδια του κύκλου δεν ηχογραφήθηκαν σε στούντιο -πλην εξαιρέσεων- με φωνές δημοφιλών τραγουδιστών, αλλά και το ίδιο το ύφος τους (η έλλειψη μπουζουκιού ίσως και λαϊκών χρωματισμών), δεν τα βοήθησαν εμπορικά. Μόνο τα τραγούδια "Ήταν κάποτε δυο φίλοι" και το "Μοιρολόϊ της βροχής" ηχογραφήθηκαν ξανά, λίγο μετά, με το Γρηγόρη Μπιθικώτση στον "Οκτώβρη '78", κύκλο που επίσης δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Υπάρχει βέβαια και μια επανεκτέλεση μερικών από τα τραγούδια του κύκλου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη την οποία (εκτέλεση) θεωρώ ασήμαντη. Το έργο του Μίκη Θεοδωράκη έχει επεκταθεί σε όλους τους μουσικούς δρόμους και είναι γεγονός πως εμπορική επιτυχία είχαν πάντα περισσότερο οι κύκλοι λαϊκών τραγουδιών, η μουσική του για τον κινηματογράφο, τα "εμβατηριακά" τραγούδια και κάποια ορατόρια, στην επιτυχία των τελευταίων συντέλεσε βέβαια η ζύμωση με την υψηλή ποίηση αλλά και οι κοινωνικοπολιτικές τάσεις και ανάγκες των καιρών.

Πιστεύω πως τα τραγούδια του κύκλου αποτελούν μια ιδιαίτερα συμπαγή οντότητα, το ένα διαδέχεται το άλλο με τρόπο που τα συγχωνεύει σε ένα ενιαίο λειτουργικό σχήμα, σ' αυτό το στοιχείο τα "Λυρικά" λειτουργούν -χωρίς να είναι- σαν ορατόριο. Δεν έχει τύχει ποτέ να επιδιώξω να ακούσω ένα μεμονωμένο τραγούδι, θεωρώ ότι θα ήταν σα να έβλεπα ένα μικρό κομμάτι από μια κινηματογραφική ταινία. Αυτό φυσικά καθόλου δεν μειώνει την αξία των τραγουδιών. Παρ' όλα αυτά θα παραθέσω αναγκαστικά τρία αγαπημένα τραγούδια του δίσκου:

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
zSHARE - 01 - ______ __________ ____________ ____ __________-__.____________________.mp3 

Δειλινό της ερημιάς
zSHARE - 04 - ______________ ______ ______________-__.____________________.mp3

Δρόμοι που χάθηκα

zSHARE - 10 - ____________ ______ ____________-__.____________________.mp3

Το μικρό αυτό αφιέρωμα στα "Λυρικά" έγινε αφ'ενός γιατί πρόκειται για αγαπημένο μου κύκλο τραγουδιών κι αφ'ετέρου γιατί σπανίζουν οι αναφορές στον δίσκο αυτό. Πριν από μερικά χρόνια είχε κάνει σχετικό αφιέρωμα το μπλογκ Juke-Box και είναι το μόνο που βρήκα στη σχετική αναζήτηση που έκανα.

Πηγές:

"Μίκης Θεοδωράκης, μελοποιημένη ποίηση", Ύψιλον, Ά τόμος
"Άξιος Εστί", Γ.Μαλλούχου, Β' τόμος
http://kgg.german.or.kr/kr/kzg/kzgtxt/kzgtxt106/106-15.pdf (γερμανικά)
http://medlibrary.org/medwiki/Martin_Walser (αγγλικά)
http://www.suhrkamp.de/buecher/das_sauspiel-martin_walser_4628.html (γερμανικά)

Ή μάλλον πως θα μας ξεφορτωθεί η άρχουσα τάξη

Χτες το βράδυ προβλήθηκε στο cine plus της ΕΡΤ η δανέζικη ταινία "Hvordan vi slipper af med de andre" (Πως να ξεφορτωθούμε τους άλλους). Το cine plus, όπως και το prisma plus, συνηθίζουν να προβάλλουν κινηματογραφικές ταινίες από όλο τον κόσμο και αποφεύγουν τις blockbuster παραγωγές. Η συγκεκριμένη ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Άντερς Ρένοφ Κλάρουντ το 2007. Δεν πρόκειται για κάποιο κινηματογραφικό αριστούργημα αλλά για μια ανατριχιαστική προβολή του μέλλοντος που μας ετοιμάζουν, είναι ας πούμε ένα μίνι "1984". Προσεγγίζει σατιρικά την σταδιακή απέκδυση του καπιταλισμού από τα φιλεργατικά προσωπεία όπως αυτή συντελείται τα τελευταία χρόνια και έχει οδηγήσει ακόμα και τα άλλοτε ισχυρά κοινωνικά κράτη των σκανδιναβικών χωρών σε συρρίκνωση. Διαβλέπει την πλήρη κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και την υποταγή των πάντων στο καπιταλιστικό κέρδος, σε μια ωφελιμιστική αποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ταινία χρησιμοποιεί την υπερβολή σαν σατυρικό όχημα αν και σε κάποιο βαθμό πάσχει από χαλαρή συνοχή. Είναι για παράδειγμα χαριτωμένη αλλά ελάχιστα πειστική η καρικατούρα του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή που αποτελεί το έτερον ήμισυ της "επιτροπής". 'Εχει πάντως γούστο το εύρημα με την αποκάλυψη της σχέσης του με κάποιους από τους κρατούμενους.

Παραθέτω τη σχετική κριτική του αείμνηστου Νίκου Αντωνάκου από το Ριζοσπάστη:
"Αν η ταινία μιλούσε μια άλλη γλώσσα, πιο φιλική στο αυτί του Έλληνα θεατή, από τη δανέζικη, η οποία ηχεί δύσκολα στα αυτιά μας, γιατί είναι στομφώδης και γι΄ αυτό (αντικειμενικά) αντικινηματογραφική, τότε η ταινία θα ήταν ακόμα πιο ευχάριστη και αποτελεσματική. Παρ΄ όλες αυτές τις αντικειμενικές δυσκολίες η ταινία καταθέτει τον χρήσιμο λόγο της.
 Το «Πώς να Ξεφορτωθούμε τους Άλλους», είναι πολιτική σάτιρα. Και σαν τέτοια (σάτιρα) μοιάζει υπερβολική. Ωστόσο όλα τα «υπερβολικά» που συμβαίνουν στην οθόνη συμβαίνουν και στη ζωή. Μόνο που στη ζωή συμβαίνουν, για την ώρα, καμουφλαρισμένα! Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο σκληρά και λιγότερο απάνθρωπα! Πως το σύστημα δεν είναι φασιστικό και δολοφονικό, όσο αυτό της ταινίας!
 Βρισκόμαστε στο αμέσως κοντινό μέλλον. Η συντηρητική δανέζικη κυβέρνηση, η δεξιά δηλαδή, έχει θεσπίσει νόμο ο οποίος κυνηγάει μέχρι εξοντώσεως τους ανθρώπους, που «δεν προσφέρουν στην κοινωνία». Στο σύστημα, δηλαδή. Στις τράπεζες, στο κεφάλαιο. Όλα τα «παράσιτα», όλοι οι αργόσχολοι, όλοι οι αντιπαραγωγικοί, αλλά και οι μετανάστες, κυρίως οι μαύροι, θα πρέπει να φύγουν από τη μέση! Βέβαια, πρώτοι απ΄ όλους θα πρέπει να φύγουν οι κομμουνιστές και οι άλλοι πολιτικά ανυπάκουοι!
 Η «προοδευτική» σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, που έχει διαδεχτεί τη δεξιά που θέσπισε το νόμο, δείχνει την «αριστερή» κοινωνική ευαισθησία της (υποκριτικά). Έχει δημιουργήσει «επιτροπές», που εξετάζουν μια-μια τις περιπτώσεις. Αυτό το κοντινό ανατριχιαστικό καπιταλιστικό μέλλον περιγράφει η ταινία. Ένα μέλλον που δεν είναι και τόσο φανταστικό! Ο δανέζικος στρατός έχει συλλαμβάνει και έχει κλείσει σε στρατόπεδα όλους τους «αντιπαραγωγικούς». Και τους ανυπάκουους! Στρατός και σοσιαλδημοκρατική πολιτική ηγεσία εξετάζουν μια-μια τις περιπτώσεις. Έναν-έναν τους κρατούμενους. Στόχος των ανακρίσεων είναι να ανακαλύψουν συνομωσίες! Καθοδηγητές! Όποιος τους φέρνει αντιρρήσεις τον σκοτώνουν! Απλά, σηκώνουν το πιστόλι και τον πυροβολούν! (Οι αθώοι, αν υπάρξουν τέτοιοι, που δεν θα υπάρξουν, θα αποδοθούν ελεύθεροι και καθαροί στην κοινωνία).
 Όταν θα τελείωση ο εξονυχιστικός έλεγχος κάποιους από τους κρατούμενους θα τους εκτελέσουν και κάποιους άλλους θα τους φορτώσουν στα καράβια και θα τους στείλουν στην Αφρική! Η νέα τάξη πραγμάτων θα επιβληθεί! Και θα είναι καθαρή. Όπως ήλπιζε ο Χίτλερ για τη δική του κοινωνία!
 Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί πως όλα αυτά είναι μύθος; Σενάριο κάποιας ταινίας; Μια ματιά στις Σέγκεν και στις Μέγκεν, στις κάμερες και στις συλλήψεις Πακιστανών, θα μας πείσει για το αντίθετο. Και επίσης μια ματιά στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράν, θα μας αποκαλύψει τη διεθνοποίηση του δανέζικου μελλοντικού νόμου!
 Εγώ θα ευχαριστιόμουν πολύ περισσότερο και θα συνέστηνα με μεγαλύτερο ενθουσιασμό την ταινία, αν αυτή είχε τολμήσει, και είχε καταφέρει, να ήταν πιο καθαρή πολιτικά. Δεν έχει σκοτεινά σημεία. Έχει ασαφή σημεία. Και η ασάφεια επιτρέπει, διευκολύνει καλύτερα, παρερμηνείες! Και αυτός ο κίνδυνος, ο οποίος προήλθε από την ατολμία της και τον κακώς εννοούμενο «αναρχισμό» της, υπάρχει στην ταινία! Απαίδευτοι θεατές μπορεί να την διαβάσουν στραβά! Και κάποιοι άλλοι, πιο απαίδευτοι ακόμα, να παγιδευτούν και να «συμφωνήσουν» (σκεφτείτε τη σιωπηρή πλειοψηφία) στην ανάγκη να «καθαρίσει» οι κοινωνία από τα «παράσιτα» (παιδεραστές, αιμομίκτες και άλλα λούμπεν στοιχεία). Και με την «ευκαιρία» και από τους μαύρους, τους μετανάστες και τους κομμουνιστές!"
Παίζουν: Σόρεν Πίλμαρκ, Πουρ Γκλάργαρντ, Λένε Πούλσεν, Μαξ Χάνσεν, Τόμι Κέντερ, Λιν Τιμροθ.

God save Pagalos

Αμάν πια, έχουν λυσσάξει όλοι μ'αυτόν τον Πάγκαλο, τι διάολο δηλαδή, ούτε μια δήλωση δε μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και πέφτουν όλοι σαν τις ύαινες να τον κατασπαράξουν. Δήλωσε ότι "οι έλληνες που έκαναν την επανάσταση του 1821 ήταν ένα μάτσο αδαών χωριατών που μετά βίας μιλούσαν ελληνικά". Αλλά σάμπως έχει άδικο στα περισσότερα από αυτά που είπε; Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Όντως οι έλληνες έκαναν την επανάσταση (μην το διϋλίζουμε παρακαλώ για το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων στον κατακερματισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας). Επίσης ασφαλώς η επανάσταση ξεκίνησε το 1821 (σκίζει στις χρονολογίες). Σαφώς μετά βίας μιλούσαν ελληνικά, πολλοί απ' αυτούς μιλούσαν αποκλειστικά αρβανίτικα, βλάχικα κλπ. Αδαείς χωριάτες ήταν οι περισσότεροι όντως, αλλά εδώ ακριβώς αποσκοπεί η παγκάλειος ρήση. Ο Πάγκαλος ως μεγάλη μουσσίτσα που είναι θέλει να εστιάσει στο γεγονός ότι αν πέτυχε η επανάσταση δεν οφείλεται στους "αδαείς χωριάτες" αλλά στους φωτισμένους καθοδηγητές. Με αυτό τον τρόπο κάνει έναν σαφή παραλληλισμό με το σήμερα που η έρμη πατρίδα μας κινδυνεύει, όχι πια από τον οθωμανικό ζυγό αλλά από την πτώχευση και η μόνη που μπορεί να μας σώσει είναι η φωτισμένη κυβέρνηση.

Ιδού εις ηθικός αυτουργός της εθνικής παλιγεννεσίας του '21 και μέλος της Φιλικής Εταιρείας:

Έχουν μυαλό οι κυβερνώντες!

Μετά την εξαίρετη ιδέα για την περίφραξη των χερσαίων ελληνοτουρκικών συνόρων στη Θράκη για την πάταξη της παράνομης μετανάστευσης η οποία οδήγησε τη χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας και τα spreads στις 960 μονάδες, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην προμήθεια 2 πλοίων τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ως πλωτά κέντρα υποδοχής μεταναστών. Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η συγκεκριμένη πρόθεση της κυβέρνησης καθώς συνδυάζει αριστοτεχνικά το τερπνό με το ωφέλιμο. Αφ' ενός με τον τρόπο αυτό οι βάρβαροι, βρώμικοι και αμόρφωτοι μετανάστες δεν θα μολύνουν με τα βρωμοπόδαρά τους τα ιερά χώματα στα οποία περπάτησαν ο Περικλής, ο Λεωνίδας και ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος κι αφ' ετέρου, σε αντίθεση με τη στεριά από την οποία τα λιοντάρια εξαφανίστηκαν ήδη από την πρώιμη αρχαιότητα, στη θάλασσα υπάρχουν αρκετά σκυλόψαρα και μεταλλαγμένες τσούχτρες. Τα πλοία θα τα προμηθευτούμε από την Ολλανδία και όχι από τη Γερμανία έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να γέρνουν.

Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι και ότι δεν είναι μέσα στις σκέψεις της το απεικονιζόμενο ενδεχόμενο:

Ευχολόγιο αραχνοϊστού

Είχαν πάντοτε οι εορταστικές ευχές ένα υπόστρωμα ψευδεπίγραφου ενδιαφέροντος. Ίσως όχι τόσο -λέω- την εποχή των ευχετηρίων ταχυδρομικών καρτών όσο σήμερα που η τεχνολογία της επικοινωνίας έχει απαλείψει κάθε τι το ιδιόχειρο. Αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη. Από την άλλη θυμάμαι το καψόνι της καταγραφής καθ' υπαγόρευση πανομοιότυπων τυποποιημένων ευχών -Χριστούγεννα και Πάσχα- στις πρώτες μαζικής εκτύπωσης θεματικές ευχετήριες κάρτες της δεκαετίας του ΄80, πράγμα που αποτελούσε αρμοδιότητά μου ως πρωτότοκος της οικογένειας και αναθεωρώ αυτοστιγμεί. Ίσως πάλι να φταίνε οι αναγκαστικές ευχαριστίες έναντι ευχών περί "καλής προόδου" που διαμείβονταν -άπαξ ή δις- ετησίως με την οικογένεια παρατεταγμένη σε στάση ημιανάπαυσης γύρω από την τηλεφωνική συσκευή on line με την -άγνωστη φυσιογνωμικώς- θεία Αγλαΐα (τυχαίο), θεός σχωρέσ'τη (φαντάζομαι).
Από την πρώτη στιγμή μίσησα τη μέθοδο μαζικής αποστολής ευχετήριων sms. Αρχικά απαντούσα με δηκτικό τρόπο, σήμερα πια το παράτησα κι αυτό. Ο ευχετήριος πολιτισμός εκσυγχρονίστηκε, ταυτόχρονα μεταλλάχτηκε το ύφος του λεξιλογίου καθώς η σύγχρονη αισθητική δεν αποδέχεται την "ξύλινη γλώσσα" αλλά επιζητεί το προκλητικό ή μάλλον το -επιφανειακά- τσαχπίνικο. Ξεκινώντας από τον "πολύχρονο" που τσαχπινοειδώς έγινε "πολύχρωμος" και φτάνοντας σε αβαστάχτου τσαχπινιάς γιρλάντες λεκτικής πολυουρεθάνης.
Οι φετινές ευχές μοιάζουν να ανταλλάσονται μεταξύ παγιδευμένων ζουζουνιών σε κολλώδη αραχνοϊστό. Κάποιες χρυσόμυγες, βέβαιες για την ανθεκτικότητα του θώρακά τους, στέλνουν μαζικά χαζοχαρούμενα sms. Οι σκνίπες ανταλλάσουμε αμήχανα "με-υγεία" ελπίζοντας πως η αράχνη θα χορτάσει πριν έρθει η σειρά μας. Παλεύουμε άγαρμπα να απεγκλωβιστούμε κι όσο παλεύουμε τόσο κολλάμε περισσότερο.
Τι περιμένουμε αλήθεια από το 2011; Που θα βρουν δουλειά να ζήσουν οι άνεργοι αν δεν μπόρεσαν το '10 ή το '09; Δεν μπορω καν να φανταστώ την απελπισία ενός σημερινού ανέργου, λέω αυτοεξορκιζόμενος τριανταπέντε δισεκατομμύρια δοξατωθεώ που έχω -ακόμα- ικανοποιητικά εισοδήματα. Τι θα κάνουν οι άρρωστοι με την δημόσια υγεία σε πλήρη απαξίωση; Πόσο ακόμα θα καταφέρνουν τα γερόντια να αποφεύγουν τη ζητιανιά; Κι ακούω την ίδια ώρα τους κυβερνήτες, τα χοντρογούρουνα των υπουργικών συμβουλίων, τα ασπόνδυλα των ΜΜΕ, τη μούμια του προεδρικού μεγάρου να ρεύονται ανενόχλητοι και μακάριοι, ψευτοτεθλιμμένες ζωντοχήρες από μικροφώνου. Σκέφτομαι ότι αύριο, εδώ που φτάσαμε πια -διαπιστωμένα- σ'έναν σύγχρονο σκοταδισμό, θα αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τους ανέργους σαν ένα είδος αρρώστων με μεταδοτικό νόσημα, θα αρχίσουμε να τους αποφεύγουμε μην τυχόν και μας μιάνουν. Μα ακόμα θ'ανταλλάσουμε εορταστικές ευχές με sms...