Βρε μπας κι είμαι απολογητής του Στάλιν;

Παρακολούθησα χτες βράδυ στο ΣΚΑΪ αποσπάσματα του ντοκυμαντέρ Apocalypse που παρουσιάζει σε έξι επεισόδια την εξέλιξη του Β' παγκοσμίου πολέμου. Πρόλαβα λοιπόν να δω ένα κομμάτι της ναυμαχίας του Midway και άλλο ένα για τη μάχη του Στάλινγκραντ. Ομολογώ ότι μέχρι στιγμής μόνο μικρά αποσπάσματα έχω δει από τα επεισόδια, δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για όλο το ντοκυμαντέρ. Στο απόσπασμα λοιπόν για τη μάχη του Στάλινγκραντ το ντοκυμαντέρ ενημερώνει ότι ο πολιτικός επίτροπος Νικήτα Χρουστσώφ εκτέλεσε κατ' εντολή του Στάλιν 15.000 πεζικάριους του Κόκκινου Στρατού ως δειλούς κατά την πορεία της πρώτης γερμανικής επίθεσης προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Δεν θα κάνω το συνήγορο του Στάλιν ή του Χρουστσώφ έχω όμως μια ειλικρινέστατη απορία.
Στο φόρτε του ψυχρού πολέμου, τη δεκαετία του ΄70 παρουσιάστηκε το 20ωρο ντοκυμαντέρ "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα-Ο άγνωστος πόλεμος" σε συμπαραγωγή της αμερικανικής "Air time international Inc." και σοβιετικών κινηματογραφικών στούντιο που παραχώρησαν και το οπτικοακουστικό υλικό. Την παρουσίαση έκανε ο Μπάρτ Λάνκαστερ. Έτυχε πολύ πρόσφατα να παρακολουθήσω το 6ο (νομίζω) επεισόδιο που ασχολούταν με τη μάχη του Στάλινγκραντ. Τα ίδια ακριβώς πλάνα αλλά επιχρωματισμένα χρησιμοποιεί και το Apocalypse, μόνο που το τελευταίο παρουσιάζει έναν τακτικό στρατό που μάχεται για την κατάληψη μιας πόλης (τίποτα δεν είδα περί θηριωδιών του) και έναν κόκκινο στρατό που σκοτώνει τους ίδιους τους φαντάρους του. Αφιερώνει περισσότερο χρόνο σ'αυτό -το κατ'εμέ χονδροειδέστατο ψέμα- παρά στα ιστορικά στοιχεία της μάχης.
Η απορία μου είναι στο εξής: Γιατί 19 χρόνια μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η αντισοβιετική φαγούρα φουντώνει αντί να μειώνεται; Γιατί ενώ ανοίξαν τα σοβιετικά αρχεία συνεχίζει να τροφοδοτείται η φιλολογία περί δεκάδων εκατομμυρίων θυμάτων του Στάλιν; Κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα, τα στοιχεία υπάρχουν, δημοσιεύτηκαν ήδη μετά το άνοιγμα των σοβιετικών αρχείων, τον 10/1993 στο περιοδικό American Historical Review της American Historical Association:

USSR Custodial Population 1934-1953

Custodial Population January 1	Gulag Working Camps	Counter- revolution- aries	% counter- revs.	Died	% Died	Freed	Escaped	Gulag Labor Colonies	Prisons	Total
1934	510,307	135,190	26.5	26,295	5.2	147,272	83,490			510,307
1935	725,438	118,256	16.3	28,328	3.9	211,035	67,493	240,259		965,697
1936	839,406	105,849	12.6	20,595	2.5	369,544	58,313	457,088		1,296,494
1937	820,881	104,826	12.8	25,376	3.1	364,437	58,264	375,488		1,196,369
1938	996,367	185,324	18.6	90,546	9.1	279,966	32,033	885,203		1,881,570
1939	1,317,195	454,432	34.5	50,502	3.8	223,622	12,333	355,243	350,538	2,022,976
1940	1,344,408	444,999	33.1	46,665	3.5	316,825	11,813	315,584	190,266	1,850,258
1941	1,500,524	420,293	28.7	100,997	6.7	624,276	10,592	429,205	487,739	2,417,468
1942	1,415,596	407,988	29.6	248,877	18.0	509,538	11,822	360,447	277,992	2,054,035
1943	983,974	345,397	35.6	166,967	17.0	336,135	6,242	500,208	235,313	1,719,495
1944	663,594	268,861	40.7	60,948	9.2	152,113	3,586	516,225	155,213	1,335,032
1945	715,506	283,351	41.2	43,848	6.1	336,750	2,196	745,171	279,969	1,740,646
1946	600,897	333,833	59.2	18,154	3.0	115,700	2,642	956,224	261,500	1,818,621
1947	808,839	427,653	54.3	35,668	4.4	194,886	3,779	912,794	306,163	2,027,796
1948	1,108,057	416,156	38.0	27,605	2.5	261,148	4,261	1,091,478	275,850	2,475,385
1949	1,216,361	420,696	34.9	15,739	1.3	178,449	2,583	1,140,324		2,356,685
1950	1,416,300	578,912	22.7	14,703	1.0	216,210	2,577	1,145,051		2,561,351
1951	1,533,767	475,976	31.0	15,587	1.0	254,269	2,318	994,379		2,528,146
1952	1,711,202	480,766	28.1	10,604	0.6	329,446	1,253	793,312		2,504,514
1953	1,727,970	465,256	26.9	5,825	0.3	937,352	785	740,554		2,468,524

Σχετική πηγή κι εδώ.

Δεν τολμώ να υποστηρίξω πως επειδή αντί για 20, 30 ή 60 εκατομμύρια(!) τα θύματα του Στάλιν ήταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αυτό τον δικαιώνει. Τα θύματα είναι πάντα θύματα. Εξακολουθώ όμως να αναρωτιέμαι. Γιατί φοβούνται ακόμα τη Σοβιετική Ένωση 19 χρόνια μετά;

Update 16:20

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι άκομψο να παραθέτει κανείς ένα πίνακα με ανθρώπινα θύματα για να ισχυριστεί ότι δεν είναι τόσα όσα φέρονται ότι είναι. Το γράφω πριν προλάβει κάποιος και -δικαίως- με ψέξει γι'αυτό. Ακόμα κι ένας άνθρωπος που διώχθηκε και πέθανε για πολιτικούς λόγους είναι εξόχως σημαντικός, πόσο μάλλον κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες. Αν έχει μια δικαιολογία η ανάρτησή μου είναι ότι παρατίθεται κόντρα στην συνεχιζόμενη ψυχροπολεμική καπήλευση των θυμάτων μιας δύσκολης περιόδου που άφησε πολλές πληγές στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.