Το "βρώμικο '89" και το ζόρικο 2010

Το 1989 έμεινε στην πολιτική σκηνή της χώρας με το χαρακτηρισμό "βρώμικο". Ποιος δεν έχει συναντήσει έστω έναν πασόκο που να θεωρεί την τότε συγκυβέρνηση ως το άκρον άωτον της προδοσίας; Τελικά αποδείχτηκε ότι τα pampers και τα babylino δεν είχαν μέσα πεντοχίλιαρα αλλά κακάκια, απ' αυτά ήταν η μπόχα όχι από τίποτα μίζες. Έκτοτε η Αυριανή, κύριος εκφραστής της βρωμικοογδονταεννιαλογίας, περιέπεσε στην ανυποληψία, έχασε τις υπεργολαβίες της. Ξαναγνώρισε τη δόξα στιγμιαία με δημοσιεύματα απευθυνόμενα στις αναγνωστικές προτεραιότητες του τυπικού πασόκου, τα ξώβυζα της Δήμητρας Λιάνη. Τελικά έφτασε σε σημείο να λιβανίζει τον Καραμανλή junior ωσάν να ήταν όργανο της ΟΝΝΕΔ. Η κληρονομιά της όμως σταδιακά διαχύθηκε στο σύνολο σχεδόν του αστικού τύπου. Μακιγιαρίστηκε με εκσυγχρονιστικές μάσκαρες και σεμνά και ταπεινά κονσίλερ και διαπαιδαγωγεί ευπειθώς το κοινό της Τζούλιας. Ειδικά η μερίδα του "αδέσμευτου" φιλοκυβερνητικού τύπου έχει αποκτήσει εξαιρετικές ικανότητες στην επίδειξη επίφασης σοβαρότητας.

Δεν ξέρω αν η γλοιώδης επίθεση του συμπρωκτήματος Λαμπράκη έχει μοναδικό στόχο το χτύπημα του ΚΚΕ (κυρίως) και του ΣΥΡΙΖΑ με δοκιμασμένες συνταγές. Υποψιάζομαι ότι μέσα στους υπολογισμούς τους περιλαμβάνεται η εμφάνιση μιας ΝΔ ικανής να αποτελεί αντιπολιτευτικό πόλο σε ένα ισχυρό διπολικό σύστημα. Μόνο που ούτε ισχυρό διπολικό σύστημα φαίνεται να υπάρχει πια (γι'αυτό άλλωστε παρελαύνουν οι χρυσές εφεδρείες της Ντόρας, του Δημαρά και άλλων δημοκρατικών-αριστερών πουλέν) ούτε η ΝΔ είναι ικανή να αποτελέσει -έστω επικοινωνιακά- αξιωματική αντιπολίτευση. Αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί το λαϊκό κίνημα, προκάλεσε φαγούρα το εκλογικό αποτέλεσμα στην χούντα των ΜΜΕ γι' αυτό και προσπαθούν να διεγείρουν ζαρωμένα αντανακλαστικά.

Την Κυριακή των εκλογών ο Πάσχος στην Καθημερινή, ψυχανεμιζόμενος τα γεννήματα της κάλπης έγραψε το άρθρο "Η κρυφή σοβιετική ιστορία". Τόσες και τόσες εκπομπές μαγειρικής στα κανάλια τους τούς έχουν διδάξει μεθόδους ανάμιξης υλικών, ιστορικές αλήθειες ανάκατες με χονδοκομμένα ψέματα και το πιάτο είναι έτοιμο. Τα κόκκινα γαρύφαλλα ως γνωστόν δεν χρησιμοποιούνται στη μαγειρική· το πιάτο του Πάσχου άρπαξε λιγάκι αλλά για να τσουρουφλιστεί καλά χρειάζεται επαγρύπνηση και ενότητα.
Υ.Γ. Αλήθεια, Πάσχο θα δημοσιεύσεις ποτέ κανένα από τα σχόλιά μου; Γιατί θυμάμαι ένα -και μοναδικό- φιλοφρονητικό το είχες δημοσιεύσει. Φιμώνουνε ωρέ οι φιλελεύθεροι;