Κι άλλος "μέγας εκλογικός καζαμίας";

Μετά την τεράστια επιτυχία που είχαν οι προβλέψεις μου για τις εκλογές του Μαίου (χαρακτηριστικό είναι πως προέβλεπα δικομματισμό στο 50%, νοστράδαμος μιλάμε!) πολλοί φίλοι απαίτησαν να ανεβάσω νέες προβλέψεις. Από κάτι χαχαχα και χιχιχι κατάλαβα πως σκοπό έχουν να τζογάρουν ακριβώς τα ανάποδα από αυτά που θα προβλέψω. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Διότι αυτή τη φορά δεν δίνω αρκετό προεκλογικό χρόνο, άσε που -δυστυχώς, ξαναλέω: δυστυχώς- θα προβλέψω επακριβώς τα ποσοστά των κομμάτων.
Έχουμε και λέμε:

Περί ΝΔ και Αντωνίου Σαμαρά έγραψα δύο ποστ πριν. Η ΝΔ αυτοτοποθετείται στο χώρο του "κοινωνικού φιλελευθερισμού", που είναι ένα πράγμα σα να λέμε "νηστήσιμο κοκορέτσι" ή "πιτόγυρο από μακντόναλντς". Έχει μαζέψει τη σάρα και τη μάρα της "πεφωτισμένης" και της τσεκουροφόρας ακροδεξιάς (να μου το θυμηθείτε πως ο λεγάμενος κάποτε θα προεδρεύσει), αλλά και τα τρία τέταρτα των πρώην κομματαρχών που έφυγαν μέχρι να ξεφτιλιστούν τόσο ώστε να ξαναγυρίσουν με διπλή παρθενοραφή. Ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ ανέτρεψε -υπέρ του βέβαια- σε χρόνο ρεκόρ το κακόβουλο στερεότυπο πως ο ΓΑΠ είναι ο πιο ηλίθιος πολιτικός από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.
Κι όμως αυτό το κόμμα είναι το φαβορί των εκλογών. Τα αίτια είναι απλά. Αν και το επίσημο γραφείο τύπου και επικοινωνιακού σχεδιασμού της ΝΔ νόμισε πως η μαλακία είναι αντιβίωση (για τη γκαντεμιά) και έκανε τουλάχιστον μία ανά οκτάωρο, το ανεπίσημο γραφείο τύπου, τα ΜΜΕ και διάφοροι θεσμικοί φρόντισαν να σπείρουν στο λαό τις πεποιθήσεις πως "η χώρα χρειάζεται οπωσδήποτε κυβέρνηση", "το ευρώ είναι η μόνη σωτηρία" και πως "δικό μας είναι το μνημόνιο κι ότι γουστάρουμε του κάνουμε (άμα λάχει να 'ούμε)". Τελικά ο φόβος του καναρινιού μπροστά στο ανοιχτό πορτάκι του κλουβιού κόλλησε το λαό για τα καλά και βλέπει παντού ξόβεργες (εκτός από το εσωτερικό του κλουβιού του). Μ'όλα τούτα ένα σεβαστό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και του κόμματος του Καμμένου θα μετακινηθεί στη ΝΔ, την οποία ξαναπροβλέπω περί το 30% κι ελπίζω πάλι να πέσω τελείως μα τελείως έξω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που εκπέμπει ακμαιότητα, η οποία κυρίως οφείλεται στον πρόεδρό του. Έχει όμως ένα μικρό πρόβλημα: πάσχει από ρευματισμούς. Όχι μόνο με την έννοια του αριστερού, του προεδρικού ή του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και του ρεύματος που αποτυπώνει απότομες αυξομειώσεις επιρροής. Στην παρούσα φάση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκάθαρα ανοδικό ρεύμα. Τον ευνοεί και η γέννηση του νέου διπολισμού του οποίου είναι ο φρέσκος πόλος και όλα δείχνουν πως θα εξαργυρώσει στην κάλπη την ελπίδα μεγάλου κομματιού του λαού που σιχάθηκε τον δικομματισμό και φλερτάρει με μια τελευταία χαραμάδα ελπίδας. Έχει βέβαια να αντιμετωπίσει κάποια κυρίαρχα στερεότυπα. Το δυσκολότερο αυτών είναι το "φόβητρο της δραχμής", καθώς μπροστά στη διαφαινόμενη συντριβή του δικομματισμού η δραχμή απέκτησε την υπόσταση που είχαν κάποτε οι "κομμουνιστοσυμμορίτες με το σκουριασμένο κονσερβοκούτι". Ένα φόβητρο για να τρέμει το φυλλοκάρδι του φιλήσυχου (όσο και ηλίθιου) νοικοκυράκου. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει την "εκστρατεία συκοφάντησης: για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ", χάρη στην οποία βέβαια απέκτησε το ρεύμα, αφού μόνο οι νεόκοποι συριζαίοι αδυνατούν να αντιληφθούν πως όταν οι "κακοί" επιτίθενται, προφέρουν στο "θύμα" τους πολύτιμες διαφημιστικές υπηρεσίες. Πράγμα που προφανώς δεν κάνουν γιατί εξυπηρετεί τα στενά τους συμφέροντα (όπως ίσως νομίσουν κάποιοι πως υπονοώ) αλλά απλά γιατί είναι ο πλέον κατάλληλος (όπερ φρέσκος και εύθρυπτος) πολιτικός παράγοντας ενόψει ενός νέου διπολισμού. Η καταλληλότητά του εξάλλου τυποποιήθηκε εν μέσω αλλεπάλληλων επιθέσεων αγάπης στην υπόλοιπη αριστερά, οι οποίες όμως βρωμάνε αρλεκινίλα.
Σε κάθε περίπτωση μπροστά στη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αγγελικός. Πιστεύω ωστόσο πως ο "φόβος της δραχμής" θα αποβεί ισχυρότερος της "αλληλεγγύης στον αδίκως βαλλόμενο και ελπιδοφόρο ΣΥΡΙΖΑ" και θα λάβει περί το 25%.

Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου θα πληρωθεί -σε μια απολαυστική φάρσα της ιστορίας- με το νόμισμα της λεηλάτησης των ψήφων του εξ΄αριστερών. Αλλά και εκ δεξιών. Οι μαθημένοι στις νίκες, ή έστω στις προσωρινές ήττες, ψηφοφόροι του θα σκορπίσουν, ελκόμενοι από τους νέους υποψήφιους μνηστήρες της εξουσίας. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πιθανότερος προορισμός, δεν αποκλείεται η έλξη της παραδοσιακής κυβερνητικής δύναμης και της "σιγουριάς του ευρώ" να μαζέψει πολλούς στους κόλπους της ΝΔ.
Πολύ θά'θελα το άθλιο αυτό κόμμα να μη μπει καν στη βουλή, ώστε στις επόμενες εκλογές να δω το Βενιζέλο να κοπανά το χέρι στο γραφείο απέναντι στον πρόεδρο της Χριστοπιστίας και τον γ.γ. των "συνεχιστών του Καποδίστρια", ωστόσο πιθανολογώ πως υπάρχουν αρκετοί πιστοί πασόκοι για να γεμίσουν ένα πούλμαν εξασφαλίσει ένα 8%.

Οι "Ανεξάρτητοι" Έλληνες θα μπορούσαν ακόμα κι ως τίτλος να είναι ένα χαστούκι στα μούτρα όσων φαντάζονται πως ανεξάρτητη πολιτική είναι να δηλώνεις πρόθυμος για κάθε συγκυβέρνηση υπό την αίρεση του προσώπου ή του μήκους της φαβορίτας του πρωθυπουργού. Ο "πρώην" ακροδεξιός μπουλούκος που τους ίδρυσε κατάφερε να τσιμπήσει πάνω από 10%, δείγμα της απελπισίας των δεξιών για τον Σαμαρά, ψυλλιάζομαι ωστόσο πως τώρα που πρόκειται να διαλέξουν ανάμεσα σε "Καμμένο = πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ" και Σαμαρά, θα επιστρέψουν με βαριά καρδιά και τρεμάμενο χέρι στην αγκαλιά της ΝΔ. Εδώ γύρισε η Ντόρα, δεν θα γυρίσει ο κυρ-Παντελής ο ταξιτζής που ο πατέρας του ψήφιζε Καραμανλή κι ο παππούς του Παπάγο; Εκτός πάλι αν παραμείνει στους "Ανεξάρτητους Έλληνες" ακριβώς επειδή στη ΝΔ γύρισε η Ντόρα.
Φαντάζομαι τελικά πως το κόμμα του Καμμένου θα ακολουθήσει τη γνωστή συνταγή των κομμάτων κύκλου ζωής τριών αναμετρήσεων και θα κυμανθεί εκλογικά περί το 7%.

Το ΚΚΕ στις εκλογές αυτές έχει να αντιμετωπίσει την πιθανότητα ισχυρών διαρροών προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις 4 Μαίου είχα γράψει πως "καθώς η "δεξαμενή" των δυνητικών ψηφοφόρων του ΚΚΕ δεν ξεπερνά το 15-20% (πέρα πάντα από το "σκληροπυρηνικό" 5%) και τροφοδοτεί και άλλους σχηματισμούς της αριστεράς, θεωρώ πως αυτή θα στηρίξει μάλλον μειοψηφικά το ΚΚΕ και το ποσοστό του". Σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαίου τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο σφιχτά -λόγω της πόλωσης και των προσδοκιών για αριστερή κυβέρνηση- οπότε η δεξαμενή των δυνητικών ψηφοφόρων θα ποτίσει σχεδόν αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ποσοστό του ΚΚΕ θα βρίσκεται πιθανότατα ανάμεσα στο 5 και το 6%

Η ΧΑ κατά την άποψή μου, όπως την έγραψα προ λίγων ημερών, εκφράζει σε διάφορες τακτικές και ιδέες της πολύ περισσότερους ψηφοφόρους από αυτούς που την ψήφισαν την 6η Μάη. Αυτό φάνηκε κι αμέσως μετά τη διαφημιστική παρέμβαση Κασιδιάρη, όταν χιλιάδες πληγωμένοι από χυλόπιτες και έλλειψη στοργής συνάνθρωποί μας βρήκαν στο μούτρο του Κασιδιάρη τον τραμπούκο που πάντα ήθελαν αλλά φοβόταν να γίνουν. Για να μην πλατειάζουμε, αφού αρχικώς εξεπλάγην που πήραν το 7%, τώρα δεν θα εκπλαγώ ακόμα κι αν το αυξήσουν.

Η ΔΗΜΑΡ καλύπτει τελικά μια υπαρκτή ανάγκη και την είχα αδικήσει πολύ. Την ψηφίζει αυτός που τρέμει στην ιδέα να κοιμηθεί με ευρώ και να ξυπνήσει με δραχμές αλλά ντρέπεται και να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα πρόβλημα που έρχεται να λύσει ο Φώτης Κουβέλης. Αβάδιστα, εχέμυθα, στο παραβάν σου, χωρίς τύψεις, μ'ένα σμπάρο ψηφίζεις Αριστερά-Ευρώπη-Κυβέρνηση-Μπίστη (την τελευταία παλιοκουβέντα την έβαλα για να μη βγει ακροστιχίδα Α.Ε.Κ., γιατί αν δεν το ξέρεις μάθε το πως οι ΑΕΚτζήδες έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό στο ΚΚΕ: 14,7% και το μικρότερο στους φασίστες: 3,6%)

Τώρα η κοινοπραξία υστερικού νεοφιλελευθερισμού και ναζί-με-γραβάτες-ξανά ελπίζω να πάρει τον πούλο, αλλά έχω ικανούς τους ψηφοφόρους και να τους βάλουν (για να ξεβρωμίσουν κι αυτοί τον τόπο, ποιος άλλωστε θα παλουκώσει τους δημοσίους υπαλλήλους;).
Μια και τά'παμε όλα, να ομολογήσω -κόκκινος από ντροπή- πως κάτι έχω πάθει και νιώθω μια ψιλοσυμπάθεια για τον Καρατζαφέρη που του φύγαν οι βεντέτες κι έμεινε με τον Παπαμιχαήλ και τη Μπάρμπα. Και θα μείνει ο έρμος εκτός βουλής να τον πιλατεύουν που δεν τους έκανε βουλευτές. Ενώ, ας πούμε, για τους οικολόγους δεν πολυστενοχωριέμαι. Να ανησυχήσω τώρα ή μετά το πρωινό;

Κατά την άποψή μου είναι ξεκάθαρο πως μόνη χειροπιαστή εκλογική λύση είναι η ακυβερνησία. Μόνο αν δεν προκύψει κυβέρνηση, ή αν η κυβέρνηση που θα προκύψει είναι αδύναμη, μόνο τότε ενδέχεται ο λαϊκός παράγοντας, αυτός που αφορά στη μειοψηφία που αγωνίζεται, να έχει μια μεγαλύτερη βαρύτητα στη σκληρή καθημερινότητα που θα ακολουθήσει τις εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση δεν μπορώ παρά να κλείσω λέγοντας πως ΚΚΕ ψηφίζουμε-ψήφο δε χαρίζουμε!