Ένσταση

Η προηγούμενη ανάρτηση του αγαπητού στρατολάτη με βρίσκει σύμφωνο,με μια ένσταση όμως,σχετικά με την σημασία και βαρύτητα των συλλαλητηρίων ενάντια στο φασισμό.
Όταν ο φασισμός πρόκειται να εκδηλωθεί ως ΠΟΓΚΡΟΜ ή ήδη αυτό έχει γίνει,η σημασία των διαδηλώσεων και μεγάλη είναι,και έχει πιθανότητες να λειτουργήσει ως φρένο στα χειρότερα.
Ιστορικά σε διάφορα πογκρόμ,πάντα υπάρχουν ενδείξεις κατά την προετοιμασία της εξέλιξης της "ιδεολογίας-άποψης"σε πράξεις διωγμού συγκεκριμένης ομάδας του πληθυσμού.Σκέπτομαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία,αν υπήρχε μαζική αντίδραση με συγκεντρώσεις ΠΡΙΝ ή και ΜΕΤΑ από γεγονότα όπως "τη νύχτα των κρυστάλλων"το 1938 στη Γερμανία εναντίον των Εβραίων,ή στην Κωνσταντινούπολη το 1955 εναντίον των Ελλήνων της Πόλης.
Επίσης είναι σημαντικό σαν εκδήλωση αλληλεγγύης από τον πληθυσμό προς τη διωκόμενη ομάδα,η οποία αντλεί θάρρος απο τη δημόσια και μαζική συμπαράσταση,έτσι εξουδετερώνεται ένα βασικό στοιχείο του φασισμού,η τρομοκράτηση.
"Τίποτα δε πάει χαμένο......"όπως λέει και το τραγούδι.