Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Ο φασισμός δεν φορά χρυσαυγίτικη κονκάρδα

Η χρυσή αυγή δεν αντιμετωπίζεται με συλλαλητήρια και λεκτικές καταδίκες, πόσο μάλλον ο φασισμός.
Τολμώ να πω πως δεν αντιμετωπίζεται ριζικά ούτε με παλαιοδιαθήκικες μεθόδους: οφθαλμούς, όδοντες, χείρες και πόδες αντί ιδίων. Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου με μέλη που έχουν υποφέρει από ψυχοκοινωνική βία. Σήμερα όμως εκφράζει κάτι παραπάνω. Η επιρροή της δεν εκτινάχτηκε επειδή ο νεοέλληνας ενστερνίστηκε ξαφνικά τα φασιστικά ιδεώδη. Η εκτίναξη έγινε για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τον εντέχνως καλλιεργημένο μικροφασισμό (με κορύφωση μετά τη "μεταπολίτευση"), αυτόν που βρήκε και βλάστησε στο καρπερό σαπρόχωμα της εθνικής μυθοπαπαρολογίας και του καχεκτικού νεοελληνικού διαφωτισμού, αλλά και στην παράδοση γενιών και γενιών μεταλλασσόμενων ταγματασφαλιτών και κουκουλοφόρων. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το ότι η τυπική νεοφασιστική δράση συναντάται πλέον, σχεδόν πιάνεται χεράκι με χεράκι με μια ισχυρή ροπή της κοινωνίας, πέρα από ιδεολογικές και ηθικές καταβολές. Την αυτοδικία. Όχι μάλιστα μια αυτοδικία επιθετική αλλά ψευτο-εν-βρασμώ-ψυχής. Προκαταβολικά δε αυτοδικαιολογημένη, στη λογική της ανταπόδωσης, της επιστροφής των χρωστούμενων. Ο τσακισμένος μικροαστός αισθάνεται πως του χρωστάνε. Του χρωστά το κράτος, του χρωστά ο εργοδότης, ο συνάδελφος, ο γείτονας. Του χρωστά ο βουλευτής των άλλων πού'χωσε τους δικούς του, του χρωστά ο "δικός" του βουλευτής που τον "πρόδωσε", του χρωστά ο δημόσιος υπάλληλος που δεν τρέμει για τη δουλειά του όπως αυτός. Του χρωστά αυτός που δεν είναι άνεργος όπως ο ίδιος, αυτός που μπορεί να αγοράσει τα τσιγάρα του, αυτός που μπορεί να φύγει για τριήμερο. Του χρωστά ο αλλοδαπός που του κλέβει τις δουλειές, που ρίχνει τις αμοιβές, που μεταδίδει αρρώστιες. Του χρωστά η τράπεζα αλλά κι αυτός που δεν χρωστά στην τράπεζα. Του χρωστούν οι εχθροί του, του χρωστούν κι όσοι αδυνατούν να τον λυτρώσουν με μαγικό τρόπο.
Όλους αυτούς όμως που του χρωστάνε δεν μπορεί να τους αναγκάσει να τον εξοφλήσουν. Έτσι, το αίσθημα της αδικίας για το ανεξόφλητο χρέος των άλλων προς αυτόν συμπιέζεται στo κοινωνικό αδιέξοδο και γεννά τον πόθο για εκδίκηση. Για αυτοδικία. Ο ίδιος -συνήθως- δεν έχει τα κότσια, ή δεν αντέχει το κόστος της άσκησης βίας (εκτός βεληνεκούς χειρός), ίσως μάλιστα κάπου ν'αντιλαμβάνεται το αβάσιμο της έχθρας του, χωρίς αυτό να την περιορίζει. Το ποτήρι του γεμίζει, οι σταγόνες του ταλαντεύονται στο χείλος του περιμένοντας τη σταγόνα της υπερχείλισης. Είναι ένα πολύ ισχυρό αίσθημα αυτό του καταπνιγόμενου δίκιου. Ακόμα κι όταν το "δίκιο" είναι απολύτως τεχνητό, ή ακόμα και κατευθυνόμενο. Αυτός που τολμά να διαβεί το όριο της ξεχειλισμένης σταγόνας, είτε το κάνει μόνος του κι εν βρασμώ ψυχής, είτε οργανωμένος και προμελετημένα, γίνεται οδηγός και εμπνευστής όσων η σταγόνα ακόμα ταλαντεύεται. Η απτή βία, αυτή δηλαδή που έχει φυσικό στόχο (σε αντιδιαστολή με την επαναστατική που στρέφεται κατά δομών), τον πολιτικό, το μετανάστη, τον αριστερό, λυτρώνει τους οπαδούς της απ' το μαρτύριο της αιωρούμενης σταγόνας. Και προετοιμάζει τον επόμενο φταίχτη, διότι η βία λειτουργεί το ίδιο εθιστικά με το πορνό. Ακόμα κι όταν δε μπορείς να κάνεις σεξ θέλεις τουλάχιστον να βλέπεις άλλους να το κάνουν.

Γεγονότα σαν το χτεσινό, όπως "πανηγυρικά" αποδείχτηκε στο περιβάλλον του καθενός μας, δεν πρόκειται να αποκαλύψουν τίποτα το μέχρι πρότινος κρυφό. Η ωμότητά τους δεν πρόκειται να σοκάρει κανέναν παραπλανημένο υποστηρικτή της χ.α. Αντιθέτως, θα διαφημίσουν την αυτοδικία και θα θρέψουν την υποκρισία. Νωρίτερα το πρωί, στα δικαστήρια στην Ευελπίδων, το συγκεντρωμένο πλήθος υποδέχτηκε ενθουσιωδώς το νεαρό που ντουφέκισε χτες τον Αλβανό διαρρήκτη. Ο ίδιος ο νεαρός ομολόγησε την πράξη του, την απέδωσε όμως σε "παραπάτημα σε ανάχωμα του δρόμου". Μήπως το ότι ο νεαρός βρισκόταν εν "βρασμώ (παρατεταμένο) ψυχής" και το ότι το θύμα ήταν και Αλβανός και διαρρήκτης διαφοροποιεί την άθλια υποκρισία των "τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων" από αυτή της δολοφονίας Γρηγορόπουλου από Κορκονέα; Μήπως η υποκρισία καλλωπίζει επιλεκτικά την κρίση μας; Μήπως οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι μαυραγορίτες της κατοχής δεν είχαν σοβαρές δικαιολογίες (παιδιά, οικογένεια, άρρωστους συγγενείς, αδυναμία χαρακτήρος (sic)) πίσω από τις πράξεις τους; Οι σημερινοί φασίστες ή όσοι στηρίζουν τις φασιστικές συμμορίες είναι βέβαιο πως έχουν σοβαρότερες;

Ο φασισμός δεν φορά χρυσαυγίτικη κονκάρδα. Απλώνει την αρίδα του ή κρύβεται στα τρίσβαθα του καθενός από μας. Η πάλη ξεκινά από κει. Κι ακολουθεί η σύγκρουση με την υποκρισία και το μικροαστισμό. Ξεκινώντας πάλι εκ των έσω, εννοείται.

4 σχόλια:

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα φίλε.
Αυτές τις δυο μέρες, είδα συμπεριφορές πολλών απλών ανθρώπων, γνωστών ή μη, που με ξάφνιασαν.
Δεν ξέρω αν είδες σήμερα και τις δεκάδες κόσμου να αποθεώνει (!) τον νεαρό από την Παιανία που καθάρισε τον κλέφτη, έξω από τα δικαστήρια.

Πολύ δηλητήριο στις ψυχές του κόσμου, που αναζητά το αντίδοτο σε λάθος μεριά. Ο φασισμός βρίσκεται ριζωμένος μέσα μας. Αυτό που πρέπει να δούμε, είναι πόσο βαθιά...
Καλή δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλό κείμενο, δύο πράγματα να βάλω στη συζήτηση: την αντίληψη των μικροαστών για το κράτος ως "δικού τους", που σε περιόδους καπιταλιστικών κρίσεων νιώθουν να απειλείται, άρα να απειλείται και η δική τους θέση μέσα σε αυτό, ταυτόχρονα και από τους καπιταλιστές που τους σπρώχνουν στην εξαθλίωση, αλλά και από το σχέδιο των οργανωμένων δυνάμεων της εργασίας περί "καταστροφής" του. Επιπλέον η άνοδος του φασισμού πατά και πάνω στην αδυναμία των δυνάμεων της αριστεράς, μιας αδυναμίας που εκδηλώνεται και πριν το ξέσπασμα της κρίσης, να ξεδιπλώσουν ένα ηγεμονικό σχέδιο εκπροσώπησης των λαικών συμφερόντων, της έλλειψης γείωσης με τις μάζες. Αυτό δεν φαίνεται κυρίαρχα στις εκλογές, στις οποίες η αριστερά μπορεί να εξακολουθεί να ανεβαίνει, αλλά στο κατα πόσο μπορεί να κινητοποιεί τον κόσμο και να οργανώνει την αντίσταση του λαού στα σωματεία, στις γειτονιές, στις σχολές κλπ.
Γενικά πάντως πιστεύω ότι ο νέοφασισμος δεν έρχεται να επιτελέσει τον ίδιο ρόλο που επετέλεσε στις δεκαετίες 20-30, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση...

μαχαιρης είπε...

Αφου συμφωνησω..Εντελως...!!
Να μου επιτρεψετε κι εμενα, να προσθεσω το ελαχιστο...!!
Το θεμα της Αστικης ιδιοκτησιας...!!
Μιλαω για την εμπραγματη ιδιοκτησια...Που οι Αστοι..."ξεχνανε" οτι ειναι απλα ΣΥΜΒΑΣΗ...!!
Η κριση του συστηματος εν προτοις ανεδειξε την..Ακυροτητα της συμβατικης ιδιοκτησιας...
Οπως και ο σεισμος...!!
Ομως..ΕΙΔΑ ανθρωπους να αυτοκτονουν...Για ενα παλιοσπιτο...!!
ΕΙΔΑ να "κοβουν" τα παιδια απο τα σχολεια...!!
ΕΙΔΑ να αφηνουν τα παιδια νηστικα...!!
Για να πληρωει η ΔΟΣΗ...!!
Του στεγαστικου...!!
Για να μη μας παρουν το σπιτι...!!

Που μπορει να ειναι και..Αυθαιρετο...!!

Πανω λοιπον σ αυτην την αρρωστια...Και στον ψυχαναγκασμο της ιδιοκτησιας και την "υπερασπιση" της...

Πυροβολουμε ανθρωπους...!!

Και καλα..Να πετυχουμε τον..Ληστη...!!
Μας αποθεωνουν...!!
Ο ΗΡΩΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΒΛΩΝ...!!

Αν πετυχαιναμε...Κατα λαθος, στο αναχωμα σκονταφτοντας...
Τον γειτωνα;;;;

Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν πιστεύει ότι με συλαλλητήρια πολεμάει τη Χ.Α.ή το φασισμό.
Ο σκοπός είναι να δώσει ΚΟΥΡΑΓΙΟ στούς ΔΙΩΚΩΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ.
Συμμετείχα σήμερα στο συλ/ριο,και χάρηκα που οι σκουρώχρωμοι συνάνθρωποι μας,έπαιρναν θάρρος από την συμπόρευση μαζίτους ΓΗΓΕΝΩΝ, και μαζί φωνάζαμε
"Εξω απ'ΤΟ βουλή,ΤΟ χρυσό αυγή"
'Αρα υπάρχει λόγος συμμετοχής.
Στην υπόλοιπη ανάλυση συμφωνώ αν και υπάρχει απόσταση από τη θεωρία στην εφαρμογή,λόγω υποσυνειδήτου.
χ