Το γκρεμίζουμε ή γκρεμιζόμαστε

Το πασοκικό καθεστώς έκανε μόνο ένα καλό, έκανε τα πράγματα πολύ απλά.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας που χρησιμοποιείται ως θεσμική γραμμή άμυνας για την παραμονή του καθεστώτος στην εξουσία, κατέστη ένα κουρελόχαρτο από το ίδιο το καθεστώς. Η εθνική κυριαρχία εκχωρείται απροσχημάτιστα στους τοκογλύφους και ο λαός απέχει από την εξαθλίωση πολύ λιγότερο από ότι νομίζει.
Το καθεστώς πρέπει να γκρεμιστεί άμεσα, δεν σκοπεύει να πέσει οικειοθελώς. Επιπλέον θα βρεθούν πολλοί υπερασπιστές του, εκούσιοι και ακούσιοι.
Πρώτοι πρώτοι οι κοντυλοφόροι των "κατηργημένων" μυστικών κονδυλίων που σήμερα, πριν καλά καλά ξεμπερδέψουν με τις απολύσεις των χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, καλούν σε ντε φάκτο κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να έρθει η ανάπτυξη.
Αύριο οι κατασταλτικές δυνάμεις που θα περάσουν από τις προκαταβολές βίας στις εξοφλήσεις τοις μετρητοίς.
Μαζί τους το παρακράτος χρυσής αυγής, λάος και λοιπών φασισταριών που ετοιμάζεται να περάσει από τις ασκήσεις στη γενικευμένη μάχη.
Και περισσότερο ο διπλανός στο γραφείο που αγωνιά μήπως δεν έχει λεφτά για ν'αποκτήσει το πιο χοτ γκατζετάκι.
Ο γραβατωμένος προλετάριος που νομίζει πως ανήκει στην "υγιή αστική τάξη".
Ο φοβισμένος νοικοκύρης της διπλανής πόρτας που φοβάται τα πάντα, μα πιότερο τη χειραφέτησή του.
Ο φιλοσοφημένος χαλβάς που ονειρεύεται έναν καπιταλισμό με "ανθρώπινο πρόσωπο" και παραμύθια με συμπονετικούς τοκογλύφους.
Ο αναπαυτικά ξαπλωμένος που ισοπεδώνει τους πάντες για να δικαιολογεί την ανυπαρξία του και για να έχει καλή θέα στο σκηνικό της καταστροφής.
Εσύ, δηλαδή.
Εγώ, ο ίδιος.
Αν δεν μπορέσουμε να το γκρεμίσουμε ας γκρεμιστούμε καλύτερα μόνοι μας.