Η εκπόρνευση των λέξεων

"Τα κοινωνικά επιδόματα δεν περικόπτονται αλλά εξορθολογίζονται ώστε να υποστηριχτούν ουσιαστικά όσοι έχουν πράγματι ανάγκη", δήλωσε η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη σε συνέντευξή της στα ΝΕΑ.
"Βρέθηκαν περίπου 4.500 άτομα που είχαν αποβιώσει και ελάμβαναν επικουρική σύνταξη. Από ελέγχους υπερήλικων συνταξιούχων έχουν εντοπιστεί περίπου 9.000 συνταξιούχοι οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι πάνω από 100 ετών και στους οποίους καταβάλλεται κανονικά σύνταξη. Από τους ελέγχους και τις διασταυρώσεις στοιχείων ΟΑΕΔ και ΙΚΑ που αφορούν δικαιούχους επιδομάτων ανεργίας του ΟΑΕΔ, ήδη εντοπίστηκαν πάνω από 18.000 περιπτώσεις που ελάμβαναν επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται."
"Δεν περικόπτουμε αλλά εξορθολογίζουμε, ύστερα από χρόνια, την παροχή κοινωνικών επιδομάτων, ώστε να υποστηριχτούν ουσιαστικά όσοι έχουν πράγματι ανάγκη και να παταχθούν οι καταστρατηγήσεις και η σπατάλη".
Αναφορικά με τον νεοπροσλαμβανόμενο μέχρι 25 ετών, ο οποίος πλέον θα καλείται να εργάζεται με μειωμένο κατά 20% μισθό, είπε ότι "το πρόβλημα είναι ότι 40% των νέων στις ηλικίες από 15 έως 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά". Επομένως, δήλωσε η κα Κατσέλη "η ρύθμιση αυτή δεν αποτελεί μέτρο μείωσης του κόστους εργασίας αλλά δημιουργεί κίνητρο απασχόλησης γι'αυτούς που έχουν μηδενικό εισόδημα".

Περιχύνοντας αφειδώς με παχιά σάλτσα "χιλιάδων περιπτώσεων που ελάμβαναν επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται" η κυβέρνηση σερβίρει τη συνταγή του ξεθεμελιώματος των κοινωνικών επιδομάτων ως συνταγή εξορθολογισμού. Είναι όμως δεδομένο πως κανένα από τα αυτονόητα επιδόματα προστασίας μιας "ευνομούμενης κοινωνίας" δεν είναι πια δεδομένο. Τι μένει πια να χάσουμε όταν ο άνεργος δεν θα λαμβάνει καν επίδομα ανεργίας; Τι να φοβηθούμε; Γιατί να τρέμουμε στο κάτω κάτω το άγνωστο όταν το γνωστό γίνεται σταδιακά αβίωτο για όλο και περισσότερους;

Θαυμάσιες οι λαοσυνάξεις, ωραία τα ρεκόρ συγκέντρωσης αλλά έχω τη βεβαιότητα πως ελάχιστοι από τους κοινωνούς της αγανάκτησης θα προτιμούσαν την ανατροπή από την επιστροφή σ'έναν "υποφερτό" καπιταλισμό. Δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω, με ανησυχεί η προοπτική του αγνώστου, όταν έχεις παιδιά σε ζώνουν τέτοιοι φόβοι. Κι όμως η μάσκα του "ανθρωπίνου προσώπου" του καπιταλισμού έχει πέσει, πρέπει να πέσουν κι οι αυταπάτες.