Πέντε χρόνια σε μπλογκοτροχιά

Την 1η Αυγούστου του 2007, συμπτωματικά Τετάρτη, μπήκε σε μπλογκοτροχιά το ιστολόγιο. Πέρασαν πέντε χρόνια. Δεν το φανταζόμουν τότε πως θα έκλεινε πενταετία, έχοντας ήδη 427 δημοσιεύσεις. Έλεγα πως θά 'ταν βίτσιο της στιγμής, πως σ' ένα, άντε δύο χρόνια θα το βαριόμουν και θα το παράταγα, όπως τόσα πράγματα στη ζωή μου. Κάτι τέτοιο σχεδόν συνέβη το 2009, όταν έκανα μόλις πέντε ποστ. Συνέχισα όμως, κι έπειτα απέκτησα και παρέα στις αναρτήσεις.

Φαίνεται πως το μπλόγκιν εξυπηρετεί κάποιες πραγματικές ανάγκες. Θέλεις συχνά να γράψεις πέντε αράδες, ακόμα κι αν δεν τις δει κανείς. Να ξεσπάσεις στο πληκτρολόγιο για να μην ξεσπάσεις στον εαυτό σου ή στον τοίχο. Να βγάλεις τη χαρά ή τη μαυρίλα σου βόλτα στις μπλογκοστράτες, ν' αλλάξεις δυο κουβέντες με τους γειτόνους. Είναι, μεταξύ άλλων, μιας μορφής ψυχοθεραπεία.

Όταν ήμουν μικρός δεν τα γιόρταζα τα γενέθλια. Δεν τό 'χαμε παράδοση στο σπίτι. Τώρα πού 'κανα τη δική μου οικογένεια, μού τα γιορτάζουν τα παιδιά μου. Κι αφού έμαθα να φυσώ κεράκια, φυσώ και τα πέντε ψηφιακά κεράκια του μπλογκ.

Ευχαριστώ όλους όσους αυτά τα χρόνια παρακολουθούν και σχολιάζουν. Η αλήθεια είναι πως αν μιλάς και δε σ'ακούει κανείς, αργά ή γρήγορα εξαντλείσαι.

Ως επετειακή έκδοση του ιστολογίου επανέρχεται προσωρινά η αρχική του προμετωπίδα.