Πίιινννννννγκ

Είμαι κλειστοφοβικός...
Δεν μπαίνω σε ασανσέρ, πλην αυτών του σπιτιού και της δουλειάς με τα οποία γνωρίζομαι προσωπικά.
Μπαίνω στο μετρό και μου κόβεται το αίμα αν κάνει ότι μειώνει ταχύτητα μέσα στη στοά.
Σε αεροπλάνο έχω να μπω δέκα χρόνια.
Καλά, σε υποβρύχιο δεν θά 'μπαινα ποτέ.
Πάντως όταν είμαι έξω, είμαι καλά. Σχεδόν. Αρκεί να μην είμαι κάπου ψηλά -διότι έχω υψοφοβία- ή σε καμιά άκρη, λόγω της ακροφοβίας μου. Κατά τα λοιπά το μόνο που μπορεί να με φοβίσει είναι οι κατσαρίδες, το σκοτάδι, οι βαθιές θάλασσες, οι κλόουν, τα φαντάσματα, οι ταινίες τρόμου και πεντέξι άλλα πράγματα.
Πέραν αυτών μπορώ να περηφανευτώ ότι είμαι ατρόμητος.

Πως μού'ρθε;
Διάβαζα για την υποβρύχια ναυμαχία Τσίπρα-Αβραμόπουλου-Βενιζέλου, και μ'έπιασε μια μικροκρίση κλειστοφοβίας. Μόλις συνήλθα έψαξα και βρήκα ότι στο Σκαραμαγκά σκουριάζουν τέσσερα υποβρύχια που περιμένει το ναυτικό. Αυτό κι είναι σκάνδαλο, ποιες μίζες και πράσινα άλογα; Κι αν εν τω μεταξύ μας επιτεθούν οι προαιώνιοι εχθροί μας; Αν μπουκάρουν τίποτα σκοπιανοί από το βορρά; Με ένα μόλις ετοιμοπόλεμο υποβρύχιο θα τους αποκρούσουμε; Γιατί, δε λέω, ο στρατός μας είναι αξιόμαχος και έχει υψηλό φρόνημα, το είπε κι ο Αβραμόπουλος, χρειάζεται όμως και σύγχρονο εξοπλισμό για να υπερασπιστεί την εδαφική μας ακεραιότητα. Κι είναι ωραία τα υποβρύχια, εντυπωσιακά. Φαντάζομαι πως θά 'ναι ένα υπερσύγχρονο υποβρύχιο, όχι όμως πυρηνικό, ένα συμβατικό, με μεγάλες καλογυαλισμένες τορπίλες, έτοιμες να καταστρέψουν όποιον επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία. Με κάτι τέτοια φουντώνει το πατριωτικό μου φρόνημα. Νά 'μαι, λέει, στη γέφυρα και να επιθεωρώ με το περισκόπιο τα εθνικά μας ύδατα.
"Εχθρικό αεροπλανοφόρο δεκαπέντε μοίρες δεξιά"
"Οπλίστε τις τορπίλες 1 2 3 4"
"Πύυυρ!"
Ή μήπως δε λένε πυρ στα υποβρύχια; Τέλος πάντων..
Έτσι; Με μερικά σειρήτια στο στήθος και μπόλικη αδρεναλίνη θα ξεπερνούσα και την κλειστοφοβία μου. Κι όση ώρα ψάχνω για εχθρικά σκάφη να ακούγεται αυτό το "πίιιννννγκ...... πίιιννννγκ...... πίιιννννγκ......" που ακούμε στις ταινίες με υποβρύχια. Δεν ξέρω από που βγαίνει αλλά αποκλείεται να μην είναι σημαντικό.



Αλλά κι αν δεν μας επιτεθούν οι προαιώνιοι εχθροί, τα υποβρύχια παραμένουν απαραίτητα. Ακόμα και σε επίπεδο πρεστίζ. Δε γίνεται να ψωνίζουν συνέχεια οι τούρκοι κι εμείς να μένουμε πίσω. Είναι σα νά'χει ένα σωρό φρέντς στο φέισμπουκ ο εχθρός σου κι εσύ να έχεις τη μαμά σου και πεντέξι ξαδέρφια. Και όσα λάικς έχεις, να τά 'χεις κάνει μόνος σου στη ζούλα.

Αλλά και στην Ανάπτυξη θα μπορούσαν να συμβάλλουν. Στο κάτω κάτω τουριστική χώρα είμαστε, ας επενδύσουμε σ'αυτό. Γιατί να μην αξιοποιήσουμε και τουριστικά τα υποβρύχια; Οι ρώσοι δεν επενδύουν τουριστικά στα διαστημόπλοια; Με δέκα ευρώ, ας πούμε, να μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Σαρωνικό. Με τριάντα ευρώ να κάνεις δίλεπτο μπανιστήρι από το περισκόπιο. Με εκατό ευρώ να πατάς τα κουμπάκια στο μηχάνημα που κάνει "πίννννγκ". Κι αν είσαι πολύ λεφτάς να πηγαίνεις για ψάρεμα σαρδέλας με τορπίλη.
Λύσεις υπάρχουν. Πολιτική βούληση δεν υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο. Και ιδέες.

Απντέιτ 17:00:
Ορίστε, δεν πρόλαβα να γράψω για τον κίνδυνο εκ βορρά και ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Γκρουέφσκι αποκάλεσε τη χώρα μας "Πρώην Οθωμανική Δημοκρατία της Ελλάδας".
Η αλήθεια είναι ότι το έχω ξανακούσει και εξακολουθεί να μου φαίνεται πολύ πετυχημένο και απολύτως ανάλογο του "ΠΓΔΜ". Αν εξαιρέσουμε αμφότερα τα "Δ".
Παρ'όλα αυτά, γρήγορα στα υποβρύχια!