Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Τρεις μέρες μετά

Πέρασαν τρεις μέρες από την Κυριακή των σούπερ νικητών (ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ), των σούπερ ηττημένων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Βεργής-Τζούλια!) και του σχεδόν αναμενόμενου αλλά, εν μέσω δικομματικής κατάρρευσης, αμήχανου αποτελέσματος του ΚΚΕ. Το οποίο από το πρώτο μετεκλογικό δευτερόλεπτο αντιπαραβάλλεται με το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, με συνηθέστερη την πρόθεση να τεκμηριωθεί μια κάποια πολιτική δικαίωση του δεύτερου έναντι του πρώτου. Στο πλαίσιο αυτό έχω διαβάσει πολλά ποστ και σχόλια στα οποία ληξιαρχείται πανηγυρικά η πολιτική ήττα του ΚΚΕ. Αν μη τι άλλο, ένας πανηγυρικός τόνος δικαιολογεί κάποιες επιπλέον οκτάβες βαναυσότητας. Προσπαθώ γενικά να σχολιάζω ψύχραιμα κι όχι παρασυρόμενος από αισθήματα αδικίας ή οργής. Περίμενα έτσι να καταλαγιάσουν τα πάθη και ψιλοκοσκίνησα πολλές φορές το παρόν κείμενο.
Αλλά δεν άλλαξε ριζικά σε σχέση με το αρχικό.

Ο προεκλογικός αγώνας του ΚΚΕ δεν είχε εκπλήξεις και καινοτομίες. Προσήλωση στην δεδομένη και ευδιάκριτη πολιτική του θέση, κριτική σε θεσμούς με αποφυγή προσωπικών επιθέσεων (οι οποίες είναι πρωτότοκο τέκνο του λαϊκισμού) και κατά παράδοση σχετική υποτίμηση των επικοινωνιακών μέσων επιρροής. Γινόμαστε κάπου γραφικοί να επαναλαμβάνουμε ότι το ΚΚΕ, πολύ νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή σχηματισμό, είχε ασχοληθεί με τα δεινά που αργά ή γρήγορα θα έφερνε η ευρωενωσιακή υπηκοότητα της χώρας, είχε καταδείξει τους κινδύνους και είχε προειδοποιήσει την εργατική τάξη για τους κινδύνους που διέτρεχε και διατρέχει. Η έλευση της οριζόντιας καπιταλιστικής κρίσης, καμουφλαρισμένης έστω πίσω από ανισόρροπες στοίβες χρεών και CDS, τράβηξε στην πορεία την προσοχή και άλλων πολιτικών δυνάμεων, κατ' αρχήν στην όχθη της επιφυλακτικότητας. Η επιθετικότητα του νοσούντος καπιταλισμού σταδιακά εκδηλώθηκε μέσω μνημονίων, τα οποία ως ευκόλως ορατά, σε αντίθεση με τη μήτρα που τα γέννησε, στοίχησαν γύρω τους θετικά κι αρνητικά μαγνητικά πεδία. Το ΚΚΕ επέμεινε, μόνο του, να διακυρήττει πως οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει τα μνημόνια πέφτουνε αλλά η μήτρα μένει. Η κοινή γνώμη δεν σταμάτησε να θεωρεί καλομάνα την ΕΕ κι απαραίτητη τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτή και στο ευρώ. Έπρεπε μάλιστα -μην ξεχνιόμαστε τόσο γρήγορα- να κυλήσει αίμα από μνημονιακά μαχαίρια για να μεταστραφεί ακόμα και ως προς την αναγκαιότητα αυτών καθαυτών των μνημονίων. Η μεταστροφή αυτή κορυφώθηκε στο αποτέλεσμα των εκλογών. Αλλά καμία μεταστροφή δεν παρατηρήθηκε ως προς το αίσθημα ευρωενωσιακής ασφάλειας που νιώθει η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Έχω την πεποίθηση πως το "όχι στα μνημόνια" παρέα με το "ναι στην ΕΕ" είναι σα να λες σε μια ζωντοχήρα πως θα την παντρευτείς, αρκεί ν'αποκληρώσει τα παιδιά της. Όμως ή μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί πως η σχέση μας με την ΕΕ είναι μια σχέση στην οποία μετρά η διαλεκτική ικανότητα και οι συσχετισμοί σοσιαλδημοκρατίας και φιλελευθερισμού στο ευρωκοινοβούλιο και στα τζι-οκτώ. Έτσι αν δεχτούμε πως το ΚΚΕ υπέστη μια πολιτική ήττα, αυτή έχει να κάνει με τη θέση του για έξοδο από την ΕΕ.

Γεγονός είναι πως η εγκυρότητα στις προβλέψεις από μόνη της δεν αρκεί, ούτε αποτελεί εχέγγυο αποφυγής των δεινών. Επί τούτου, η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ η οποία αν και εξακολουθεί να δείχνει ανεφάρμοστη, ακατανόητη, ή ακόμα και ιστορικά ξεπερασμένη, δεν παύει να είναι απλή και μετρήσιμη. Είναι όμως μια πρόταση που ξεφεύγει τελείως από το άμεσο εμπειρικό πλαίσιο του καλούμενου να την αξιολογήσει και εισέρχεται σε χωρικά ύδατα όπου φημολογείται πως τριγυρνούν πεινασμένοι σφυρο(δρεπανο)κέφαλοι καρχαρίες. Είναι εν τέλει μια πρόταση που "ανταγωνίζεται" τις υπόλοιπες από εξαιρετικά μειονεκτική θέση, πόσο μάλλον όταν ο προπαγανδιστικός και χειραγωγικός μηχανισμός της καθεστηκυίας ιδεολογίας στρέφει εναντίον της τα πανίσχυρα όπλα της χλεύης και της διαστροφής, όπλα τα οποία δεν μπορεί να στρέψει επιλεκτικά κατά άλλων προτάσεων εξουσίας, από όποιον κι αν κατατίθενται, αφού αυτές κυμαίνονται γύρω από επιμέρους αναγνώσεις διαχείρισης της αστικής εξουσίας. Όλα αυτά ίσως να μοιάζουν με ψιλά γράμματα, καθόλου όμως δεν είναι. Η πρόταση λαϊκής εξουσίας έχει να αντιμετωπίσει κατά σειρά: την από θέση ισχύος αστική πολεμική, τα στερεότυπα σχετικά με την εφαρμοσιμότητά της, ιδίως σε σχέση με την επικρατώσα άποψη για την εμπειρία του "υπαρκτού σοσιαλισμού", τον ταξικό αναλφαβητισμό της εργατικής τάξης και την αδυναμία του ΚΚΕ να διατυπώσει την πρότασή του αποφεύγοντας τους σκόρπιους υφάλους.

Η απροθυμία του ΚΚΕ να συναινέσει σε ενωτικές πρωτοβουλίες (εσχάτως δε σε κυβερνητικές) έδωσε λαβή, πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, για έντονη κριτική σε βάρος του. Η κριτική αυτή εντάθηκε τον τελευταίο καιρό, μετά την επέλαση των μνημονιακών μέτρων και τις πρώτες οδυνηρές συνέπειές τους στην εργατική τάξη. Απολύτως φυσικά, οι θιγόμενοι από την αιμοδιψία του καπιταλισμού στρέφονται και προς το ΚΚΕ, λόγω ταξικού χαρακτήρα και θέσης απέναντι στον καπιταλισμό, ζητώντας του να συνεργαστεί στη βάση της ισχύος εν τη ενώσει. Κι εξίσου φυσικά η απροθυμία του ΚΚΕ εκλαμβάνεται ως άρνηση της λαϊκής βούλησης. Γεγονός είναι πως στη συλλογιστική της κριτικής αυτής ξεπερνιέται με ευκολία η διαφορετικότητα των προτάσεων εξουσίας των προτεινόμενων για ένωση. Με τέτοιο τρόπο μάλιστα ώστε να θεωρείται αυτοδικαίως προεπιλέξιμη η υβριδική πρόταση εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και ως δεδομένη η υποχρέωση του ΚΚΕ να υποχωρήσει επί ποινή, ενίοτε, καταδίκης για προδοσία και σπρώξιμο της "δεξιάς". Ως αίτιο της υποχρέωσης υποχώρησης από πλευράς του ΚΚΕ τίθεται η κατάσταση "κατοχής της χώρας" (για την οποία βεβαίως είχε εγκαίρως προειδοποιήσει ο Φούφουτος και όχι το ΚΚΕ). Είναι βέβαια ξεκάθαρο πως η "ενότητα της αριστεράς" δεν είναι εφεύρεση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας διακαής πόθος για μεγάλο κομμάτι της βάσης της αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιάνοντας το σφυγμό αυτό κατόρθωσε να κάνει την τεράστια εκλογική του υπέρβαση βαδίζοντας με διορατικότητα και ευκινισία ακριβώς πάνω στις γραμμές της "αντιμνημονιακής ενότητας της αριστεράς". Έστω κι αν ευαγγελίζεται μια ενότητα ανόμοιων. Έστω κι αν η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μεγάλο βαθμό μια ιστορία πολλαπλών διασπάσεων κομμάτων, κομματιδίων και ανθυποκομματιδίων, ενίοτε για ψύλλου πήδημα. Η νίκη του όμως παρουσιάζεται σαν δικαίωση της κριτικής προς το ΚΚΕ. Το αν ακολουθείται από ρεαλιστική (sic) πρόταση διεξόδου από την κρίση με ανακούφιση των σακατεμένων τμημάτων της κοινωνίας είναι για την ώρα κρυμμένο πίσω από τις επινίκιες αναθυμιάσεις.

Το ΚΚΕ έπρεπε λοιπόν να "βάλει νερό στο κρασί του" με τον όποιο κίνδυνο να μεταλλαχτεί;
Για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν πολλοί που βλέπουν το ΚΚΕ σαν μια σέχτα ανέραστων γραφειοκρατών, κι εμένα, τον ψηφοφόρο του, σαν ένα γίδι που πρέπει να απολογηθεί για το Ντιρί της μεσόκοπης κόρης της Αλέκας κι όχι να διεκδικεί (τάχα του) την εξουσία στην ταξική ρότα που θεωρεί σωστή. Αλλά κι αν μου αναγνωρίσουν κάποιοι μεγαλόψυχοι ένα δράμι δίκιου -όπως εξάλλου προβλέπει το fair play της μεγάλης διαφοράς σκορ- με καλούν την επόμενη στιγμή να το καταθέσω στο βωμό της νέας Μεγάλης Ιδέας. Αυτή της "κυβερνώσας αριστεράς". Η συλλογιστική της κριτικής αυτή καταδεικνύει τελικά μια χροιά αντιδημοκρατικότητας όσων την αγκαλιάζουν αβασάνιστα. Όσων την αναπαράγουν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, οι οποίοι μοιάζουν να βάζουν στο στόχαστρο μια απομονωμένη κομματική νομενκλατούρα αλλά υπονοούν μια τυφλή ή άβουλη θρησκόληπτη βάση. Ή, τέλος πάντων, μια βάση "υγιή" που ανέχεται όμως μυστηριωδώς μια "ανθυγιεινή" ηγεσία. Τα εκβιαστικά διλήμματα που ταπείνωσαν ιδεολογικά την εργατική τάξη μετά τη μεταπολίτευση επανέρχονται, κι αυτή τη φορά περιέργως πάλι από "αριστερούς". Κατανοώ πως είναι δύσκολο για κάποιον να ισορροπήσει υπό το καθεστώς μέθης. Η μέθη όμως δεν μπορεί ν'αποτελεί πάγια πολιτική επιλογή.

Για να μη δημιουργούνται παρανοήσεις ίσως θα πρέπει να διατυπώσω γραπτώς την πεποίθηση πως η οξύτητα της κριτικής κατά του ΚΚΕ, με τις όποιες τελικά συνέπειες είχε εντός της κάλπης, δεν είναι προϊόν δράσεως αντικομμουνιστών πρακτόρων! Και ότι σε μεγάλο βαθμό επιτάθηκε από παράγοντες την ευθύνη των οποίων έχει και το ΚΚΕ. Αναφέρομαι πρώτα απ'όλα στην έλλειψη "κομψότητας" του αντιοπορτουιστικού του λόγου, όπως και στην υπερβολική, ενοχλητική ακόμα και για τον πιο φανατικό αντιοπορτουνιστή, αντιοπορτουνιστολογία. Μια μικρή απόδειξη κρύβεται ήδη στην προηγούμενη φράση με τα τρία "αντιοπορτουνιστο-" και το πόσο ενοχλητικά είναι! Το ΚΚΕ αδιαφορώντας για τον επικοινωνιακό αντίχτυπο των επιθέσεών του στα συμπαθή παιδιά (από την εποχή του "ψηφίστε μας καλέ να μπούμε στη βουλή") της αριστεράς, τις κοινώνησε σε υπερθετικό βαθμό. Πέφτοντας μάλιστα πανεύκολα στην παγίδα αυτών που είχαν κάθε συμφέρον να αποκρύψουν το σύνολο της δράσης και της διαλεκτικής του πίσω από ένα τεράστιο κάτοπτρο, αφιερωμένο στην αντιοπορτουνιστική ρητορεία. Για μένα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το ΚΚΕ έβγαλε επικοινωνιακά μόνο του τα μάτια του, προσφέροντας το δίκαιο των θέσεών του έρμαιο στην επικοινωνιακή δεινότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος πολύ καλά έκανε από τη μεριά του και επένδυσε στην αυτοχειρία του ΚΚΕ. Θα μπορούσε ίσως ν'αντιμετωπίσει πολιτικά τον οπορτουνισμό με άλλα μέσα; Ασφαλώς, κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε. Μέσα ακόμα κι από το διάλογο, μέσα από αντιπαραβολή θέσεων, όπου δεν είχε τίποτα απολύτως να φοβηθεί. Χωρίς αφορισμούς και τσιτάτα που μόνο αποτέλεσμα έχουν μια δικαιολογημένη δυσαρέσκεια. Κι αυτή τη δυσαρέσκεια, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, την αντιμετωπίζουμε μεγενθυμένη μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. Και ίσως τα πράγματα να χειροτερέψουν.

Η "ζημιά" για το ΚΚΕ έγινε, κι ίσως αλήθεια να ήταν αναπόφευκτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζοντας τα ρέστα του στην "ενότητα" και στη φιλολαϊκή κυβερνητική προοπτική, όχι μόνο υπερτριπλασίασε ποσοστά του αλλά θέτει τις προϋποθέσεις για μια νέα άνοδο. Είτε μέσα από την εκλογική συμπόρευση με τη ΔΗΜΑΡ, τους Οικολόγους και άλλα όμορα κόμματα, είτε με απορρόφηση της εκλογικής τους βάσης, καθώς και της εναπομείνασας στο ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που αυτά αρνηθούν τη συμπόρευση. Όσο κι αν το ΚΚΕ βρίσκεται στην άλλη όχθη είναι βέβαιο πως, λίγο ή πολύ, θα πληγεί κι αυτό. Το αν βαδίζουμε προς ένα νέο δικομματισμό είναι μάλλον νωρίς να το κρίνουμε. Διότι, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομίζω πως απολαμβάνει της προτίμησης των καπιταλιστών. Πιθανότατα θα χτυπηθεί. Όχι με τον τρόπο όμως που φαντάζονται οι οπαδοί του, την ευθεία αντιπαράθεση με τους εκπροσώπους του αστικού κατεστημένου ή με καταφανώς ύπουλες και άδικες επιθέσεις, καθώς αυτές έχουν συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα. Αλλά με λοιδωρία, με ξεγύμνωμα των αδυναμιών του, με τη μεταπήδηση τυχόν Λάκηδων στο στρατόπεδο του κριτικού ρεαλισμού. Πράγμα που δεν είναι να το υποτιμά κανείς.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τους κεντρικούς σχεδιασμούς των καπιταλιστών για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και τη δυνατότητα επιβίωσης των αδυνάτων. Ελάχιστα, αν όχι τίποτα, μπορούν να αλλάξουν ακόμα και με πραγματικά φιλολαϊκές κυβερνήσεις. Διότι όσο αναγνωρίζεται η εξουσία του Μεγάλου Εκβιαστή, τόσο αυτός θα μπορεί να συντρίβει τις αφελείς ελπίδες για καλύτερες διαπραγματεύσεις και τις προσμονές για κάνουλες χωρίς μνημόνια. Το αν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να ανακοπεί η λαίλαπα, έστω και με προστατευτικά ημίμετρα, ίσως να το δούμε στο εγγύς μέλλον αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει τους σκοπούς του. Αυταπάτες δε δικαιούμαστε να έχουμε, ελλείψει όμως της δυνατότητας να προκύψει άμεσα η ταξική χειραφέτηση της εργατικής τάξης ας περιοριστούμε στην κριτική και την επιφυλακτικότητα κι ας μη χτυπάμε με δυσανάλογη σκληρότητα την -βάσιμη ή μη- ελπίδα πολλών απελπισμένων. Αν είναι φρούδα η ελπίδα -που μάλλον είναι- εμείς θα είμαστε εδώ και αύριο.

22 σχόλια:

Οικοδόμος είπε...

Στρατολάτη καλησπέρα.
Συμφωνώ με την ανάλυσή σου. Ειδικότερα με την τελευταία της παράγραφο. Θεωρώ τουλάχιστον υπερβολικό και κάπως "προκλητικό" τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο συριζα και ο τσιπρας σήμερα από τα επίσημα όργανα του κόμμματος. Σκληρή, πολλή σκληρή κριτική, μπορεί να γίνει με άλλους όμως τρόπους, αποτελεσματικούς.
Αυτό όμως έχει να κάνει γενικότερα με το ακανθώδες θέμα "ΚΚΕ και επικοινωνία"...
Καλή δύναμη φίλε!

Μαρία Νικολάου είπε...

Τι ανάλυση ήταν αυτή...μου πήρες το μυαλό...(με την καλή έννοια).
Δεν έχω να πω τίποτα, κατάπια την γλώσσα μου.
Καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Τι ανάλυση ήταν αυτή...μου πήρες το μυαλό...τυφλα να'χει η Αλέκα!!!!

Τίποτα για τις ταμπακιερες....

πχ.τι φταιει-πέραν των εκλογων-και κάθε συγκεντρωση και πορεια κλπ ειναι ξεχωριστα απο όλους τους άλλους?

η προταση για τις μονοεδρικές και τα αποτελεσματα απο την άρνηση σας ,σας ικανοποιεί?

σε διαλογο μπορειτε να ανεχθειτε και να σας ανεχθει?

Περι ΕΥΡΩΠΗΣ
Ο Διεθνισμος που πήγε.Στα 450 εκατομ.πληθυσμό ποιοι ειναι οι ομοιδεατες σας και γιατί μαζί τους δεν αλλάζεται την ευρώπη?

Γιατί όποιος αξιόλογος υπάρχει στο κομμα εξουδετερωνεται με αποτέλεσμα στην ηγεσία να υπαρχουν οι γνωστοι ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΩ που οχι μονο δεν μπορουν να πείσουν αλλα γινονται και αντιπαθητικοι?

Θα μπορουσα να γραψω πολλα,αλλά δεν αξιζει το κόπο γιατί ξερω τις ξυλινες απαντησεις συνοδευομενες με επιθεσεις οργής

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΤΣΙ

Ζ1977

Ανώνυμος είπε...

ΤΟΣΗ ΦΛΥΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ?
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?
ALEX

ένας στρατολάτης είπε...

Οικοδόμε καλησπέρα. Αυτό το ακανθώδες μας έχει λιανίσει. Έχω συζητήσει αμέτρητες ώρες τις τελευταίες τρεις μέρες κι έχω νιώσει στο πετσί μου μια επιθετικότητα πρωτοφανή. Για την οποία ασφαλώς ευθύνεται η επικοινωνιακή δυστοκία του κόμματος αλλά κάπου νιώθω λες και μας περιμένουν στη γωνία.
Και δεν είμαι καν μέλος.


Μαρία Νι, το δικό μου το μυαλό πάρθηκε απ'τα πολιτικά γεγονότα με την κακή έννοια! Τουλάχιστον έκανα και κάτι με καλή έννοια.. Καληνύχτα.


Ζ1977, μιλάς σε δεύτερο πληθυντικό, προφανώς όχι για λόγους σεβασμού, και προδικάζεις "ξύλινες απαντήσεις και επιθέσεις". Αναρωτιέμαι λοιπόν, πότε ξαναμιλήσαμε μαζί για να δικαιολογούνται τα παραπάνω; Εντάξει, δεν σου άρεσε το κείμενό μου, no hard feelings, αλλά οι ταμπακιέρες που θέτεις, αν θιγόταν στο κείμενο αυτό -το οποίο ήδη είναι πολύ μεγάλο για τα δικά μου δεδομένα- θα προέκυπτε αντί για ποστ νουβέλα.
Παρ'όλα αυτά θα απαντήσω εν συντομία.
Για τις πορείες-συγκεντρώσεις έχω πολλάκις τοποθετηθεί, θεωρώντας πως πρόκειται για τακτικό λάθος αλλά όχι έγκλημα καθοσιώσεως.
Δεν εκπροσωπώ κανέναν παρά το μπλογκ μου, οπότε τι να απαντήσω για τις μονοεδρικές; Νομίζω πάντως πως είναι επουσιώδες ζήτημα. Εμμένω στη θέση που έχω εκφράσει εδώ και χρόνια πως η εκλογική συμπόρευση δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Και ασφαλώς η πρόταση για τις μονοεδρικές ήταν ένα πυροτέχνημα.
Όσον αφορά στο διάλογο σε παραπέμπω στο κείμενό μου για την επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτό που γράφεις για τους ομοϊδεάτες δεν είναι σοβαρό επιχείρημα. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις ιδέες του, όχι για τις ιδέες των άλλων.
Ποιος αξιόλογος ακριβώς εξουδετερώθηκε; Να δεχτώ το "αντιπαθητικοί" για κάποια στελέχη αλλά είμαι βέβαιος πως μπορείς να βρεις και συμπαθητικούς. Εξάλλου ως ανοργάνωτος δεν έχω άποψη επί των εσωκομματικών και αρνούμαι να πιστέψω κάθε "καλοπροαίρετη" φήμη.
Αυτά τα ολίγα και καληνύχτα.

ένας στρατολάτης είπε...

Εξκιούζ μι Άλεξ, δεν υπήχε το μήνυμα όταν ξεκίνησα να απαντώ.
Πάλι ο δεύτερος πληθυντικός! Τέτοιο σεβασμό πια! Ας πούμε πως εγώ είμαι φλύαρος, δεν ξέρω όμως για ποιον ακριβώς είναι πρόβλημα εκτός από τη γυναίκα μου που την ταράζω στην κρεβατομουρμούρα με τσιτάτα από Σοπενχάουερ!

Ανώνυμος είπε...

Μήπως θα μπορουσες να σχολιάσεις αυτη την υστερια των των ΜΜΕ για το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσιπρα?
Αφου δεν απειλούνται τα συμφεροντα τους συμφωνα με το ΚΚΕ
ΑΧ-ΒΑΧ

Ανώνυμος είπε...

@ ΣΤΡΑΤΟΛΑΤΗ
ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ζ1977

ένας στρατολάτης είπε...

ΑχΒαχ κάτι έγραψα στην προτελευταία παράγραφο. Προτείνω πάντως να είμαστε λίγο προσεκτικοί στην αξιολόγηση κάθε επίθεσης. Διότι ενίοτε οι επιθέσεις εξυπηρετούν ακριβώς την ενίσχυση του "θύματος". Ασφαλώς όμως κάτι γυφτιές σαν αυτή με τον Στρατούλη δείχνει πως η διαστροφή είναι δεύτερη φύση για τους καθεστωτικούς ΜΜΕτζήδες.


Ζ1977, κι εσύ, ούτε κουβέντα για την ερώτηση που σου έκανα νωρίτερα.
Τι σημασία έχει αν έχεις ομοϊδεάτες ή όχι; Μήπως θα έπρεπε και το ΚΚΕ να ακολουθήσει το παράδειγμα των θλιβερών ευρωκομμουνιστικών κομμάτων, τα οποία με τη διάλυση της ΕΣΣΔ -την οποία θεωρούσαν ως εχθρό-εξαφανίστηκαν; Ένα μόνο πράγμα θα πω. Η ιστορία δεν σταματά ποτέ την ανέλιξή της, ανεξαρτήτως προβλέψεων και σημερινών ή αυριανών συσχετισμών.

TRASH είπε...

ενημερωτικά:
για τον ...τρόμο του καθεστώτος απένατι στον ΣΥΡΙΖΑ:
Με τον ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΕΒ!
(http://fadomduck2.blogspot.com/2012/05/blog-post_08.html)

(η τελευταία προεκλογική παρέμβαση του ΣΕΒ ήταν υπέρ του ΠΑΣΟΚ του Σημίτη)

για το αν το ΚΚΕ φαντασιώνεται επιθέσεις, ένα πολύ όμορφο άρθρο στην monde diplomatique της "συριζαιας" Βάλιαs Καϊμάκη:
Στόχος της "Αριστεράς", η κατάρρευση του ΚΚΕ !
(http://redflyplanet.blogspot.com/2012/05/blog-post_3005.html)

Ανώνυμος είπε...

@στρατολάτη
Αν πραγματικά δεν εισαι μέλος του ΚΚΕ με τοσο φανατισμό,πές μας τι σε εμποδίζει αφού το ΚΚΕ θεωρεί πολυ σηματικό την ΟΡΓΑΝΩΣΗ των πιστών του.

Αυτόν τον ΣΥΡΙΖΟΦΑΓΟ τον TRUSH πρεπει να τον αξιοποιήσει το ΚΚΕ.Ειμαι βέβαιος οτι θα κάνει λαμπρή καριέρα ως επαγγελματικό στέλεχος εναντιον των ρεφορμιστών.
(ΜΠΟΡΕΙ ΒΈΒΑΙΑ ΝΑ ΈΧΕΙ ΉΔΗ ΑΝΑΛΆΒΕΙ ΚΑΘΉΚΟΝΤΑ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ)

caps

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟ ΚΚΕ,Η ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ο ΣΥΡΙΖΑ
F-16

ένας στρατολάτης είπε...

Μάλλον Caps δίνουμε διαφορετική ερμηνεία στην έννοια του φανατισμού. Διότι για μένα φανατικός μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιος που εκτοξεύει ατεκμηρίωτες κατηγορίες κρυμένος πίσω από μια ανωνυμία η οποία δεν αποκαλύπτει τα ελατήριά του. Όπως εσύ, καλή ώρα. Για να αποδείξεις πως εγώ είμαι φανατικός πρέπει τουλάχιστον να εκθέσεις απτά στοιχεία της τύφλας μου.
Όσον αφορά στον Trash, μπορείς να απευθυνθείς στον ίδιο με τις προτάσεις σου. Δεν εκτελώ χρέη επαγγελματικού του συμβούλου.

ένας στρατολάτης είπε...

F16, αν είχα ξυπνήσει λίγο πιο στραβά το πρωί μπορεί να σκεφτόμουν πως το "ευτυχώς" πάει για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ!

Ανώνυμος είπε...

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΕΡΝΩ ΠΙΣΩ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΡΙ ΜΕΛΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ
caps

Ανώνυμος είπε...

τελικα ούτε οι μονοεδρικές έχουν σημασία(8 εδρες που πηρε η Ν.Δ.ενω θα μπορουσαν να ειναι στην αριστερά με συνεργασία),ούτε αν οι ευρωπαίοι σύντροφοι μπορούν να αλλάξουν την ευρώπη συζηταμε.ΜΑΤΑΙΑ ΟΛΑ αλλά το ΚΚΕ αποφασίζει ότι και οι μονοεδρικες καλυτερα να πανε στη ΝΔ,και η Ελλάδα έξω απο την ευρωπη
Ζ1977

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε Ζ1977:
To θέμα των μονοεδρικών ήταν ένα επικοινωνιακό κολπάκι του Τσίπρα που παρότι ανυπόστατο του έδωσε πόντους για τον απλούστατο λόγο ότι αφενός ο κόσμος δεν ξέρει και δεν διαβάζει κι αφετέρου ότι το ΚΚΕ (κι η ίδια η Γ.Γ. του στην πρώτη μετά την πρόταση συνέντευξή της) δεν εξήγησαν με απλά και σταράτα λόγια, ότι λόγω του εκλογικού νόμου,οι έδρες που τυχόν κερδίζονταν στις μονοεδρικές θα χάνονταν από άλλες περιφέρειες.
Ένα άρθρο στον Ριζοσπάστη του υποψήφιου στην Λέσβο Μάνου Δούκα έβαλε βέβαια τα πράγματα στη θέση τους αλλά ποιός και πόσος κόσμος το διάβασε?
Τά ίδια έγιναν και με το bonus του τυχόν συνασπισμού των κομμάτων της Αριστεράς...
Κάποιοι σαφώς έχουν την ευθύνη αυτών των επικοινωνιακών και εντέλει ουσιαστικών λαθών...
Φιλικά
Χρύσανθος

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε Ζ1977:
To θέμα των μονοεδρικών ήταν ένα επικοινωνιακό κολπάκι του Τσίπρα που παρότι ανυπόστατο του έδωσε πόντους για τον απλούστατο λόγο ότι αφενός ο κόσμος δεν ξέρει και δεν διαβάζει κι αφετέρου ότι το ΚΚΕ (κι η ίδια η Γ.Γ. του στην πρώτη μετά την πρόταση συνέντευξή της) δεν εξήγησαν με απλά και σταράτα λόγια, ότι λόγω του εκλογικού νόμου,οι έδρες που τυχόν κερδίζονταν στις μονοεδρικές θα χάνονταν από άλλες περιφέρειες.
Ένα άρθρο στον Ριζοσπάστη του υποψήφιου στην Λέσβο Μάνου Δούκα έβαλε βέβαια τα πράγματα στη θέση τους αλλά ποιός και πόσος κόσμος το διάβασε?
Τά ίδια έγιναν και με το bonus του τυχόν συνασπισμού των κομμάτων της Αριστεράς...
Κάποιοι σαφώς έχουν την ευθύνη αυτών των επικοινωνιακών και εντέλει ουσιαστικών λαθών...
Φιλικά
Χρύσανθος

TRASH είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
TRASH είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
TRASH είπε...

"συριζοφαγος"; καθόλου.
Απλά, όσο ήταν τα συμπαθητικά παιδιά της αριστεράς που πριν κάθε εκλογές ζητιάνευαν την ψήφο μας για να μπούν στην βουλή, οι κωλοτούμπες και οι παλινωδίες τους ήταν απλά γραφικές. Τώρα που είναι δεύτερο κόμμα και πάνε για πρώτο, είναι επικίνδυνες!
Οποτε πρέπει και να ξεσκεπάζονται, όσο και αν αυτό χαλάει τις (φρούδες) ελπίδες κάποιων συμπολιτών μου.
Επιπλέον δεν έχω κάνει κάτι παραπάνω από το να παραπέμπω σε link που υπάρχουν τα ίδια τα δικά τους λόγια. Δεν θα έπρεπε Και για ποιο λόγο αν όχι
Εδώ σε σχόλιο, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ακόμη το ψεύδος για τις μονοεδρικές...
Εγώ τι να πω δηλαδή, πως είναι τόσο χαζοί στον ΣΥΡΙΖΑ (που δεν είναι) που δεν είχαν διαβάσει τον εκλογικό νομο πριν το κάνουν παντιέρα, ή πως δεν είναι ψεύτες;
Δικό μου είναι το πρόβλημα τελικά;

pantatetoia είπε...

το πλέον παράδοξο είναι με τι άνεση πλέον αλλά κ παλιότερα οι επιχειρούντες την ανατροπή του "εσωτερικού συσχετισμου στην αριστερά" επιδίδονται σε υποδείξεις βελτίωσης της εικόνας του "εσωτερικού εχθρού"!
Επίσης αξιομνημόνευτη η επανάληψη τυποποιημένων εκφράσεων που στα πλαίσια των επιθέσεων φιλίας μόνο αποτελέσμα έχουν την δημιουργία υποβάθρου αντιπαθειας για το απομόνωμένο κκε του οποίου τα ποσοστά λοιδορουνται αν κ για τους ίδιους πριν τη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση, μόνο σε δημοσκόπηση τα είχαν δει!
Ξέρετε φιλτατοι το κκε δεν έκρυψε πως είναι κομμουνιστικό κόμμα ποτέ, σε αντίθεση με το εξ αρχής κκε-ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ που όταν είδε ότι ούτε αυτο έπιασε, το γύρισε στην ευρωλιγουρα κατηγορώντας το κκε ως αναχρονιστικο, επικαλουμενοι ακόμα κ τα "αδερφά" κόμματα που είδαν το ευρωπαϊκό φως και μπήκαν! Αλλά γρήγορα βγήκαν απο τις επιλογές των εργαζομένων κ σωστά.
Αυτοί λοιπόν δεν απαλοιψαν μόνο στο όνομά ότι είχε σχέση με τον κομμουνισμό αλλά έξωβελισαν κ οτιδήποτε μαρξιστικο απο τις θέσεις τους. Σοσιαλδημοκρατες υπάρχουν πολλοί κ στην πρεμούρατους για προβολή ως συμπλεγματικά παιδιά που έκαναν την νεανική τους επανάσταση αλλά τώρα θέλουν νά λάβουν θέση στο mainstream όπως όλοι οι πρωην γίνονται γενιτσαροι κ αποκηρυσσουν μετα βγδελημιας το κομμουνιστικό παρελθον τους. Αλλά συγχρόνως καταθέτουν τα διαπιστευτηριά τους προς πάσα κατεύθυνση ως συνεπής δύναμή, ενάντια στην κομμουνιστικη προοπτική.
Και για νά κλείσω ενωτικά, στα κοπροσκυλα που χάρη στις παλινωδιες κ τις κωλοτουμπες υφαρπάζουν τις ψήφους των εργαζομένων και τους εγκλωβιζουν στα σοσιαλδημοκρατικά αδιέξοδα, δεν μας μένει άλλος δρόμος απο το ξεμπροστιασμα.
Να κάνω κ μια προταση, στην επόμενη γενική απεργία νά συγκεντρωθουμε στη γσεε κ να φώναξουμε εκεί τα συνθηματα μας νά τα ακούσουν τα αφεντικά κ οι πρόθυμοι συνομιλητές τους στις νέες συμβάσεις με μείωση μισθών.