Αφιέρωμα

Τελικά γράφονται στις μέρες μας μεγάλα τραγούδια; Λέμε συχνά ότι τραγούδια σαν αυτά που γράφονταν μεχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '80 δεν γράφονται πια. Κι όχι γιατί δεν υπάρχουν πια ικανοί συνθέτες αλλά γιατί αλλάξαν οι καιροί και ξεράθηκε η μαγιά που γεννούσε τα αριστουργήματα, χαθήκαν οι ποιητές που τά 'ντυναν με το λόγο τους. Είναι όμως τα τραγούδια που μείναν άκληρα ή εμείς ξεμείναμε σ' άλλες εποχές και χάσαμε την εποχή μας;

Ο Γιώργος Σταυριανός δημιούργησε τον πρώτο του δίσκο το 1982. Ήταν η υπέροχη "Έρημη πόλη", της οποίας έγραψε εκτός από τη μουσική και τους στίχους (πλην του τραγουδιού "Ήσουνα φεγγάρι" το οποίο είναι του Λ.Παπαδόπουλου). Τα τραγούδια του δίσκου ερμήνευσαν η Μαρία Δημητριάδη, ο Κώστας Θωμαΐδης κι ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Θαυμάσιο αφιέρωμα στο δίσκο εχουν κάνει παλαιότερα τα "Μουσικά προάστια". Ακολούθησαν αρκετοί δίσκοι από τους οποίους ξεχωρίζω τους "Φόβους του μεσημεριού" του 1986, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θαυμάσια τραγούδια σε μεταγενέστερους δίσκους όπως στο "Στην πολιορκία πέφτει πάντα η Τροία" του 1995, στις "Ωρες μου χρωματιστές" του 2005 και σε άλλους. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε ο δίσκος "Και η κολοκύθα έγινε πάλι άμαξα".

Η εισαγωγή, ιδίως το τελευταίο της ερώτημα, συνδέεται με δύο ενδιαφέρουσες πρόσφατες συνεντεύξεις του Γιώργου Σταυριανού που διάβασα, τις οποίες έδωσε στο mousikorama.gr και στο e-orfeas.gr με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τελευταίου δίσκου. Σε σχετική ερώτηση για την "Έρημη πόλη" ο Γιώργος Σταυριανός είπε στο mousikorama τα εξής:
"Όλοι σχεδόν παραμένουν στην πρώτη μου δουλειά, ότι είναι αξεπέραστη και άλλα παρόμοια. Έχω κάνει πολύ καλύτερες δουλειές από τότε, απλά η «Έρημη πόλη» ήταν η πρώτη μου δουλειά και θέλουν, επειδή συνήθως οι επόμενες δουλειές δεν είναι ισάξιες της πρώτης, να παραμείνω κι εγώ στην κατηγορία αυτή. Εγώ δεν παραμένω! Έχω κάνει σημαντικότερες δουλειές αλλά δε θέλουν να ξεφύγω απ’ τον κανόνα. Από τότε όμως εγώ εξελίχθηκα, έχω κάνει προόδους στη σύνθεση και γενικότερα στη δομή της δουλειάς και αυτό δεν μπορούν να στο χωνέψουν εύκολα. Μάλιστα η επόμενη δουλειά που θα παρουσιάσω θα είναι η καλύτερη όλων…ΟΛΩΝ!"
Ο συνθέτης δικαίως υπερασπίζεται το σύνολο του έργου του, εγώ πάλι ως ακροατής θεωρώ όντως αξεπέραστη την "Έρημη πόλη".

Από την "Έρημη πόλη" (και χάρη στο YouTube) ο "Καημός της φυσαρμόνικας". (Να έλλειπαν κι αυτές οι σάχλες που συνοδεύουν οπτικά τα τραγούδια..)