Η τηλεόραση και το ντεμέκ πορνό

Τα ιδιωτικά κανάλια παράγουν ή αναπαράγουν πορνό με τη σέσουλα. Για νά 'μαστε ξηγημένοι, εμένα μ' αρέσει το πορνό. Όχι όμως το μαγειρικό, ούτε το μουσικό, ούτε το ψευτοενημερωτικό πρωϊνο πορνό. Κόψε το "ψευτοενημ-" και είμαστε εντάξει.
Μη μου λες εμένα ότι το πορνό δεν είναι ερωτικό, εγώ ερωτεύομαι εύκολα. Αχ, σήμερα αγαπώ μια αμαρτωλή, τη Stoya (έμπα, youtube είναι).

Έγραφε η Έλβα για ένα πρωϊνάδικο που καταπιάστηκε με το μέγα κοινωνικό ζήτημα της αποτρίχωσης στο μπικίνι. Ο φακός αναζητούσε επιζώσες τρίχες σε κώλο και βυζί (μα στο βυζί;) καλλίγραμμου μοντέλου και τα λιγούρια του στουντίου διαγωνίζονταν στη σιελόρροια και τις χοντράδες. Δε λέω, κι εγώ λιγούρι είμαι αλλά δεν κάνω έτσι. Εκφράζω το θαυμασμό μου διακριτικά· η Stoya ξέρετε ζηλεύει πολύ και μου κάνει άσχημες σκηνές.

Τα ιδιωτικά κανάλια καίγονται για τηλεθέαση, γιατί λοιπόν να περιορίζονται στο ντεμέκ πορνό; Μήπως φοβούνται το ΕΣΡ; Τρίχες αναποτρίχωτες. Σάμπως τα πρόστιμα που τρώνε κάθε τόσο τα πληρώνουν; Σάμπως πέφτουν πρόστιμα για τις μεταμεσονύχτιες διαφημίσεις της Πάμελας που δεν αντέχει άλλο η κακομοίρα από την κάψα, ή της Ούρσουλας που θέλει να μου πει τι κάνει με τη φίλη της; (Δε μ' ενδιαφέρει κυρίες μου, εγώ έχω μονογαμική σχέση με τη Stoya).

Κάποτε είχαμε το ΙΤΑ8 και βλέπαμε τη νυχτερινή εκπαιδευτική ζώνη. Έκλεισε και μείναμε με τρεις ντουζίνες νηστίσιμα τσοντοκάναλα. Με στούντιο γεμάτα χαριέσσες, βυζαρούδες οικοδέσποινες και γυμνασμένους οικοδεσπότες, που μιλούν συνεχώς για σεξ, αφήνουν τσαχπίνικα υπονοούμενα, με κάμερες που ζουμάρουν σε μπούτια και μπούστα. Αλλά μέχρι εκεί. Σκέτη απογοήτευση. Τελικά η Αυριανή με τις πρωτοσέλιδες αποκαλύψεις της ήταν πολύ μπροστά. Τόσο που αναστήλωσε και τον Καραμανλισμό.

Έχουμε μεγάλο πρόβλημα ως λαός. Κι όταν λέμε πρόβλημα θα πει σεξουαλικό. Από κει πηγάζουν όλα. Όλο "θα", "θα", "θα" και τσίπουρο δίχως αλκοόλ. Αν κάποιος μας τσαντίσει πολύ λέμε: "Θα σε γαμήσω". "Τι είπες ρε πούστη; Εμένα ρε θα γαμήσεις; Θα σε σκίσω", μας απαντά -με όλα του τα δίκια- ο άλλος, και δεν εννοεί ότι θα μας σκίσει το απολυτήριο λυκείου. Μέχρι και τα θεία μπλέκουμε στις σεξουαλικές απειλές (παγκόσμια νομίζω πρωτοτυπία), μάλλον για να καυχηθούμε ότι το αντριλίκι μας δεν περιορίζεται στα επίγεια. Παρεμπιπτόντως -τώρα το συνειδητοποιώ στο μεγαλείο του- δεν υπάρχει βρισιά χωρίς σεξουαλικό περιεχόμενο. Μπορεί να λες "καριόλα" αλλά δεν εννοείς το έπιπλο. Τέλος πάντων, μην απαριθμώ τώρα, για τεκμηρίωση δες την αγαπημένη μου Υβρεοπομπή του Δεληβοριά.
Όταν, πάντως, μιλάμε δημόσια, είμαστε πολύ καθώς πρέπει. Δεν θα πει ο χ πολιτευτής της νουδού στον ψ πολιτευτή της αντιπολίτευσης: "Τι είπες ρε αρχίδι; Θα σε γαμήσω". Ίσως βέβαια κατ' ιδίαν να το πει. Δημόσια όμως θα πει: "Μα τι λέτε τώρα κύριέ μου; Μιλάτε σοβαρά; Διαφωνώ κάθετα".
Ξενέρωμα...

Γιατί αυτό; Γιατί είμαστε υποκριτές και σεμνότυφοι. Πως θα πάμε έτσι μπροστά;
Αν θέλουμε να πάμε μπροστά πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να υπερβούμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. (Πεθαίνω να το λέω αυτό σε κάθε ευκαιρία!).
Μπροστάρης σ' αυτή την κεφαλαιώδους σημασίας υπέρβαση, οφείλει και μπορεί να γίνει η ιδιωτική τηλεόραση. Να, για παράδειγμα, πως:

Στο σημερινό "Πάμε πακέτο" βλέπεις όλο συγγενείς που ξανασμίγουν. Αρκετά πια με το μελό. Εφ εξής θα πρέπει να ξανασμίγουν παλιοί εραστές. Να κάτι τέτοιο:
"Αχ, κάτι μου θυμίζει αυτός ο φούξια δονητής... Μου τον είχε κάνει δώρο ο Νώντας"
"Πουτάνα, εγώ σου έκανα δώρο έναν εμπριμέ. Σε πηδούσε και ο Νώντας;" να φωνάζει ο Βάγγος πίσω από τον τοίχο.
Και να ακολουθεί όργιο με τη συμμετοχή της παρουσιάστριας και του κοινού.

Στις "Οικογενειακές ιστορίες" βλέπεις πάλι τα βαρετά οικογενειακά του καθενός ενώ θα μπορούσαν να δραματοποιούνται τα πισωκολλητά του κουμπάρου και της κουμπάρας, ώστε ο θεατής να διεισδύει στα αίτια της παρεξήγησης. Άλλο να λέει η γυναίκα σου στον κουμπάρο: "Μήτσο μήηηη, είμαι παρθένα από κει" κι άλλο "Μήτσο πάρε με από μπρος για ποικιλία, πριν κανα δίωρο με πήραν από πίσω ο υδραυλικός κι ο βοηθός του".
Με άλλο μάτι θα δεις τον κερατά και τα βάσανά του.

Στον "Ενικό" μαζεύεται ένα κοινό του καθωσπρέπει πληθυντικού. Με γραβάτες, ταγιέρ και ύφος μαθητή την ώρα που παραδίδει ο δάσκαλος. Η συζήτηση θα ήταν πολύ πιο γόνιμη αν το κοινό κατέφτανε ξεβράκωτο και κάθε πολίτης ή πολίτισσα που έθετε ερωτήσεις στον (ντυμένο) καλεσμένο, τού έπαιρνε κι από ένα ρούχο. Λένε πολλοί: "Να βρε, τις τσάκισε τις συντεχνίες ο Άδωνις, είναι πολιτικός με κάτι αρχίδια να!". Κάτσε ντε να τα δούμε, να ενημερωθούμε σφαιρικώς.
Εξάλλου, όταν μιλάς σε κάποιον στον "ενικό" έχεις μεγαλύτερη οικειότητα στο να του θωπεύσεις τα οπίσθια.

Εννοείται πως κομμένα τα Σιεσάι Μαϊάμι, τα Φατμαγκιούλ και τα συναφή. Τα κανάλια θα παίζουν μόνο τσόντες. Χάρντκορ, έτσι; Όχι Εμμανουέλες και Όμηρο Ευστρατιάδη.

Στην αρχή το τηλεοπτικό κοινό θα σκανδαλιστεί. Οι γιαγιάδες θα ωρύονται, οι μαμάδες θα στέλνουν τα παιδιά να παίξουν στην παιδική χαρά κι οι μπαμπάδες τις μαμάδες για ψώνια. Θα γεμίσουν οι γειτονιές παιδιά, θα κινηθεί κι η αγορά που περιμένει τώρα μια Κυριακή για ν' ανασάνει. Τα κανάλια θα χεστούν στο τάλιρο. Η διαφήμιση θα γνωρίσει χρυσές εποχές και η τοποθέτηση προϊόντων θα αποκτήσει νέα διάσταση. (Άσχετο, όποιος μου βρει την παλιά διαφήμιση της κουζίνας Πίτσος POP κερδίζει σετ αποτρίχωσης).
Σιγά σιγά ο ντόρος θα καταλαγιάσει. Το κοινό θα ωριμάσει, ξεπερνώντας ταμπού και αναστολές, μαθαίνοντας να εκφράζεται καταπώς νιώθει. Η χώρα θα πάει επιτέλους μπροστά. Θα αποκτήσουμε κι εμείς το δικό μας κίνημα Femen, νά 'ρχεται ο Τόμσεν και να τον καταδιώκουν ζωγραφισμένα βυζάκια αντί για παππούδες με φραγκοδίφραγκα.

Οι χειροπέδες στην πύλη της ΕΡΤ είναι η αρχή. Δεν θέλει πολύ κλικ κλικ. Μαστίγια, γκλομπ, καρότα, χειροπέδες. Είναι όλα τους όργανα του σεξ. Το σεξ είναι ωραίο απ' όπου κι αν προέρχεται.

Μπάτσοι γουρούνια μαζορέτες

Η έμπνευση για το παραπάνω καταπόνημα ήρθε αφ' ενός από το ποστ της Έλβας (η οποία βέβαια ουδεμία ευθύνη φέρει για την παρεκτροπή μου), κι αφ 'ετέρου από το ότι ήμουν μάρτυρας δύο σχεδόν διαδοχικών σκηνών άκομψου φλερταρίσματος χαριτωμένων δεσποινίδων από ισάριθμους νεαρούς. Αχ, Stoya, άσε με να φλερτάρω κι εγώ λιγουλάκι.