Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Ο μπαμπούλας φοράει γραβάτα

"Η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει από το ευρώ. Εισάγετε βασικά αγαθά, όπως πετρέλαιο, αυτοκίνητα και ακόμα και βασικά είδη διατροφής. Με μια νέα δραχμή υποτιμημένη τουλάχιστον κατά 50% φανταστείτε τις συνέπειες. Ως οικονομολόγος δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη «καταστροφή», αλλά θέλω να τονίσω πως θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα".


Τάδε έφη ένας ακόμα επώνυμος οικονομολόγος που στοιχίζεται στη σειρά με όλους αυτούς που απειλούν ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ οι τιμές θα αυξηθούν κατά 2-3 φορές, αλλά δεν εξηγούν το γιατί οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης έχουν ήδη αυξηθεί 2-3 φορές απ' όταν μπήκαμε στο ευρώ. Ενώ στα καταναλωτικά "πολυτελείας" παρέμειναν σχεδόν σταθερές. Δέκα χρόνια πέρασαν από τα πανηγύρια και τις πόζες υπό εκατονείκοσι ευρώ, όχι καναδυό γενιές. Υποθέτω πως οι περισσότεροι θα θυμούνται τις "κερδοσκοπικές" αυξήσεις που παρατηρήθηκαν αμέσως με την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος.
Υποθέτω επίσης πως πολλοί θα συμφωνούν πως η αγορά του τελευταίου μοντέλου BMW / τηλεόρασης / iphone κλπ. δε συνδέεται με ανάγκες επιβίωσης, αν και υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας για τους οποίους η κατανάλωση είναι ζωτικότερη της βρώσης.
Υποθέτω πως πολλοί θα θυμούνται πως η χώρα ήταν κάποτε διατροφικά αυτάρκης. Κι αν τη μπούκωσαν με σχέδια Μάρσαλ για να ορθοποδήσει και να χορτάσει το λαό, αυτό είχε να κάνει, τόσο ως προς τα αίτια όσο και ως προς τις στοχεύσεις, με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις βίαιες αναδιανομές των αγορών.
Όταν οι "οικονομολόγοι" και οι λοιπές ιέρειες του ευρωενωσιακού μονόδομου μιλούν για "καταστροφή", η καταστροφή την οποία φοβούνται είναι η δική τους. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ "φίλων και συμμάχων". Υπάρχουν μόνο μνημόνια και απειλές. Υπάρχουν μόνο συμβάσεις που διασφαλίζουν τα πανωτόκια των τοκογλύφων και τις ανισότιμες πελατειακές εξαρτήσεις μεταξύ "ισότιμων εταίρων". Στην καμπούρα του λαού.

Αυτές τις δομικές ανισοτιμίες (νταβατζηλίκια ελληνιστί) τις καλύπτουν πίσω από "καταστροφές" και ποικιλομούτσουνα εκβιαστικά διλήμματα. Και τις αναπαράγουν οι ντόπιοι χατζηαβάτηδες του κατακερματισμένου δικομματισμού, αφού αυτή ήταν ανέκαθεν η αποστολή τους. Από ιδρύσεως ελληνικού κράτους και μέχρι μελλοντικής πολυπόθητης επίσημης επαρχιοποίησής του σε κάποια πολιτική ένωση (ένωση νά 'ναι κι ότι νά ΄ναι).

Μην ξεχνιόμαστε όμως. Ο εχθρός συμπυκνώνεται στο επάρατο μνημόνιο το οποίο φύτρωσε μόνο του, αφού η φερόμενη ως μάνα του Ε.Ε. (σ.σ. μόνο αρχικά για λόγους διακριτικότητας) είναι παρθένα.
Κι όποιος αμφιβάλει για την τιμή της και τις χάρες της είναι περιχαρακωμένος, δογματικός, ανέραστος και θα πάρει τον εκλογικό πούλο. Και να κάνει από τώρα ολίγον μόκο γιατί παρφουμάρονται οι μνηστήρες της ραφείσης.

7 σχόλια:

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Φίλε στρατολάτη.
Πρέπει να μας περνάν ή να είμαστε πολύ ηλίθιοι για να τρώμε αμάσητες τέτοιες φτηνές απειλές.
Όλα αυτά που λένε ότι δεν θα “μπορούμε να εισάγουμε” θα υπάρχουν σε αφθονία στης αποθήκες του κάθε εισαγωγέα τροφίμων, καυσίμων και άλλων. Γιατί το λαό καταναλωτή τον στραγγίξατε. Από πότε άρχισε πάλι το κράτος να κάνει εισαγωγές και δεν το κατάλαβα?
Αφού είμαστε τόσο σκάρτη χώρα γιατί μας απειλούν μόνο με το ευρώ και δεν μας βγάζουν και από την Ε Ε .
Μακάρι να βγαίναμε έξω από αυτή την σφηκοφωλιά, μπορεί να έχει μεγάλες δυσκολίες αλλά θα γινόμασταν ξανά ανεξάρτητο έθνος. Νομίζω ότι αυτό είναι που δεν θέλουν .
Καλή δύναμή.

Ανώνυμος είπε...

ναι πριν το 1981 που δεν ειμαστε στην Ε.Ε. ειμαστε ανεξάρτητη χώρα!!και οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι μας σεβότανε

μαχαιρης είπε...

Τι λες βρε Στρατολατη..Κι ανατριχιαζει η πετσα μου...!!
Και ολων των φανερων και κρυφων ερστων του ΕΒΡΩ...!!
Που εκανε προσιτα τα γκαζεττακια..Και τα ηχεια στ αμαξι...!!
Τι θες;;
Να γινουμε..Αλβανια...!!
Με τις συμμοριες, με τα Καλασνικωφ, να τρυγυρνανε στους δρομους...Και να ειναι αρχοντας...Οποιανου η συμμορια, διαθετει..Πιο πολλα Καλασνικωφ...!!
[ο Μιχαλης τα λεει..Οχι εγω]
Κι αμα δεν τον..Πιστεψεις, θα το...Αφησει και να γινει, κι ολα...Για να μαθεις...!!
Οσο για την..Ανεξαρτησια...!!
Την..Δωσαμε τοτε, που ψηφιζαμε Σιμητη...Οχι τωρα...!!

Που θες κι ανεξαρτησια...!!

μηπως θες και την...Πολη;;;...!!

ένας στρατολάτης είπε...

Ποντάρουν Ανορθόγραφε στη (συλλογική) μνήμη της πείνας. Έχουν πάτημα για τους εκβιασμούς, δεν τα λένε στον αέρα. Αλλά ως πότε θα μπαίνουμε στο τρυπάκι του φόβου;


Ανώνυμε, που τό'δες αυτό γραμμένο. Νομίζω πως το διατυπώνω σαφώς ότι από ιδρύσεως ελληνικού κράτους μας έχουνε ζεμένους.


Μπα Μαχαίρη, την Πόλη τι να την κάνω; Για τουρισμό είναι υπέροχη, για διαχείριση μακρυά από μας. Χωρά μέσα δυο Ελλάδες. Αλλά αφού αποκοπήκαμε από τη θεία Οθωμανική Αυτοκρατορία, λίγη ανεξαρτησία -έτσι για τη γεύση- δε θα έβλαπτε.

Ανώνυμος είπε...

Η συζήτηση για εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να γίνει ούτε εντός ούτε εκτός της Ε.Ε.

Αν το πάρεις ιστορικά θα δείς ότι απο συστάσεως ελληνικού κρατους ήμασταν εξαρτημένοι, πολλές φορές πιο άμεσα απο σήμερα. Θυμίζω τον βασιλιά Όθωνα και τους αντιβασιλείς, καθώς και όλες τις γαλαζοαίματες οικογένειες που πέρασαν απο εδώ.

Αλλά ακόμα και αν βγάλεις την Ελλάδα απο την συζήτηση, θα διαπιστώσεις ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μη εξαρτημένη χώρα στον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ένα παγκόσμιο σύστημα το οποίο υπάρχει ακριβώς επειδή δημιουργεί εθνικές εξαρτήσεις. Για να το πω πιο περιγραφικά, όπως στο μικροεπίπεδο του εργοστασίου η αναπαραγωγή του καπιταλισμού χρειάζεται την εξάρτηση καπιταλιστή-εργάτη, έτσι και σε μακροεπίπεδο η ύπαρξη και αναπαραγωγή του καπιταλισμού απαιτεί την διαίρεση σε χώρες εκμεταλλεύτριες και εκμεταλλευόμενες.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ΕΕ είναι ένας οργανισμός που στο εσωτερικό του έχει αυτές τις αντιθέσεις (πχ. Γερμανία που εκμεταλλεύεται όλους τους άλλους) όμως ως συμπαγής οργανισμός επιδιώκει να εκμεταλλεύεται χώρες έξω απο αυτήν. Βέβαια, στον καπιταλισμό τίποτα δεν είναι αιώνιο, κι έτσι οι σχέσεις αλλάζουν. Η δυναμική της Κίνας και της Ρωσίας θα κάνουν την ΕΕ πιθανόν υποτελη σε αυτές.

Κατά τα άλλα την συζήτηση για το ευρώ, έτσι όπως καθοδηγείται απο τα ΜΜΕ, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Αποδεικνύει επίσης πόσο μικρόνοοι είναι οι αστοί οικονομολόγοι και πολιτικοί. Έχουν καταφέρει να μετατρέψουν ένα δικό τους πρόβλημα σε δικό μας. Μια οικονομική καταστροφή που μπορεί να επέλθει με την έξοδο απο το ευρώ δεν μπορεί να αφορά τους ήδη κατεστραμένους.
Άλλωστε αυτοί οι ίδιοι δημοσιολόγοι λαμβάνουν ως δεδομένο ότι μια ένωση κρατών θα συνεχίσει να υφίσταται αιώνια, όπως και ένα κοινό νόμισμα. Αυτοί δεν κατάλαβαν ποτέ τίποτα απο τον Μαρξ...

βραχόκηπος είπε...

Αυτό που μετράει για την ζωή του καθενός μας, είναι ΑΥΤΗ Η ΙΔΙΑ η ζωή μας. Δηλαδή το ΤΩΡΑ και το ΑΥΡΙΟ, το σήμερα, η επόμενη εβδομάδα, ο επόμενος μήνας. Και ακριβώς αυτό το ΤΩΡΑ και ΑΥΡΙΟ καλούμαστε να επηρεάσουμε με την στάση μας, όλοι εμείς που δεν πολυγοητευόμαστε με την φρούδα ελπίδα μιάς "άλλης ζωής".

Φόβος; Αμέ! Φυσικά! Όταν έχεις παιδιά και οικογένεια πίσω σου δεν έχεις την πολυτέλεια του απόλυτου ηρωισμού. Αλλά στο σημείο του πάτου που βρισκόμαστε είναι κομμάτι δύσκολο να λειτουργήσει 100% η τρομοκρατία των μνημονιακών κομμάτων και των ΜΜΕ.

Φόβος, ναι, εντάξει, αλλά όχι και η συντέλεια του κόσμου: Ο "άλλος" φόβος, ο φόβος που έχει γραπωθεί από όλες τις...συνιστώσες του όρου "επιβίωση" και τους δίνει να καταλάβουν, είναι σαφώς μεγαλύτερος και σαφώς πιό απειλητικός.

Η τέχνη της αντιμετώπισης του πρώτου φόβου είναι πιό απλή από την ολόκληρη επιστήμη που απαιτείται για να αντιμετωπιστεί ο δεύτερος φόβος: Η πράξη! Η άμεση πράξη, αυτή που καθορίζει το παρόν.

Και όσοι προτιμούν μιά πιό...νηφάλια και ίσως πιό...σοφιστικέ τακτική τύπου "μη καταναλώνεις τζάμπα ενέργεια κωπηλάτη, σε γαλέρα βρίσκεσαι", ας μην ξεχνούν, ότι η πιό ρεαλιστική πιθανότητα να αποφύγει ο κωπηλάτης τον πνιγμό, όταν θα βυθίζεται η γαλέρα, είναι αν καταφέρει προηγουμένως να λυθεί.

Δεν είναι παγίδα ο φόβος, ακόμα και ο τεχνητός. Παγίδα είναι η απραξία. Και η "επιθυμητή" και η μη επιθυμητή.

ένας στρατολάτης είπε...

2310νετ, δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία για την εξάρτηση της χώρας από τους εκάστοτε κυρίαρχους ιμπεριαλιστές. Κι όσον αφορά στις διαπιστώσεις σου για το ομοούσιο εξαρτήσεων και καπιταλισμού ασφαλώς θα συμφωνήσω. Αν υπάρχει πάντως μια ελπίδα, αυτή μπορεί να στηριχτεί στις εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού που τροφοδοτούν τις κρίσεις του και φλερτάρουν με την τάση της ιστορίας για ανατροπή του παλιού εκεί που νομίζεις πως έχει ριζώσει για πάντα. Δεν ξέρω αν μιλώ για τη "δευτέρα παρουσία", έχω όμως την αίσθηση πως η γενιά μας θα ζήσει ανατροπές.


Εγώ πάλι Βραχόκηπε νομίζω πως όσο περισσότερο βουλιάζει κανείς στον πάτο, τόσο δυσκολότερο είναι να υπερνικήσει τους φόβους του. Άρα τόσο δυσκολότερο να πράξει. Αν τελικά πράξει θεωρώ πως η πράξη του αυτή θα κατευθυνθεί στην ίδια φορά που κατευθύνεται η πράξη του πνιγόμενου. Στα μαλλιά του κοντινότερου που πνίγεται.
Βλέπω τον εαυτό μου, έχω οικογένεια και παιδιά και γνωρίζω πως δεν είμαι ήρωας. Ίσως όμως, όταν το απαιτεί η στιγμή, όλοι μας μπορούμε να υπερβούμε τους εαυτούς μας. Αρκεί βέβαια να μην αραχνιάσουμε περιμένοντας το σύνθημα..