Πρώτη γεύση

Μια αμφιθυμία δεν κρύβω πως την έχω.
Είναι ωραίο να βλέπεις τα μούτρα των πασόκων και των νεοδημοκρατών μετά τα σεισμικά γι'αυτούς αποτελέσματα. Είναι θετικό, τουλάχιστον ως προς τη σημειολογία, πως ένα αριστερό κόμμα διεμβολίζει τη μεταπολιτευτική κυριαρχία των πρασινομπλέ χατζηαβάτηδων του καπιταλισμού. Ιδίως στην Αττική που τους παίρνει παραμάζωμα. Αλλά το καλύτερο απ' όλα είναι πως το μεγάλο και (μόνο) ουσιώδες διακύβευμα των εκλογών, το αν και κατά πόσο θα μπορούσε να υπάρξει ισχυρή κυβέρνηση η οποία θα είχε την όποια "δεδηλωμένη" για να λιανίσει τα παΐδια του λαού, πάει για την ώρα περίπατο.
Από την άλλη είναι ξεκάθαρο πως ο λαός επιμένει ευρωενωσιακά. Αυτή τη στιγμή τα κόμματα που βλέπουν το μέλλον της χώρας εντός της ΕΕ λαμβάνουν πάνω από 75%. Κι αυτό είναι το κυριότερο εκλογικό συμπέρασμα. Όσο κι αν κατακερματιστεί το εκλογικό σκηνικό, όσο κι αν συντριβεί ο δικομματισμός, ο λαός εξακολουθεί να παραμένει φοβισμένος στην προοπτική της απαγκίστρωσης της χώρας από την ευρωενωσιακή ουρά. Αν είναι σε κάτι διχασμένος είναι στο θέμα του μνημονίου. Εξακολουθώ να βρίσκω γελοίο το να πιστεύει κανείς πως η ανατροπή των μνημονίων και της γενικότερης πολιτικής που εκπηγάζει από την ευρωενωσιακή πολιτική είναι δυνατόν να συμβούν χωρίς να διαταραχτεί η παρουσία της χώρας στην ΕΕ, αλλά τα μισά σε δύναμη κόμματα από αυτά που απαρτίζουν το παραπάνω 75% φαίνεται πως το πιστεύουν. Αλλά όταν βλέπω το εκλογικό αποτέλεσμα κομμάτων σαν του Καμμένου, βεβαιώνομαι πως η γελοιότητα χτίζει κυβερνήσεις και πως τα μνημόνια σκιάζουν πανεύκολα τη θέα του από πίσω τοπίου αλλά και της γύμνιας των "αντιμνημονιακών" επιλογών (το 66% των ψηφοφόρων λέει πως τα μνημόνια ήταν ο κύριος παράγοντας που επηρέασε την ψήφο του).

Δεν είναι της ώρας να ασχοληθεί κανείς με τις μετακινήσεις ψηφοφόρων που οδήγησαν στα αποτελέσματα, ούτε να κριτικάρει τις μεθόδους που χάρισαν τους θριάμβους των θριαμβευτών. Πόσο μάλλον τη στιγμή που οι δικές μου τουλάχιστον προβλέψεις αποδείχτηκαν επιεικώς ..τράτζικ. Αν κάτι μπορεί σήμερα να αλλάξει σ'αυτόν τον τόπο μέσα από τα νέα εκλογικά δεδομένα θα συμβεί μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μεγάλος νικητής, αποφασίσει να αποτελέσει μια πραγματική ριζοσπαστική δύναμη, αποτάσσοντας τον ευρωενωσιακό του ρεαλισμό και σταματώντας να πατά σε δυο βάρκες. Έχω μεγάλες αμφιβολίες αν οι ψηφοφόροι που του χάρισαν το θρίαμβο -στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον- θα επιθυμούσαν έναν τέτοιο ριζοσπαστισμό. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μέσα από κοινοβουλευτικούς δρόμους.
Το μόνο βέβαιο είναι πως οι ταξικοί αγώνες θα συνεχιστούν και αύριο.