Δημοσιεύτηκε σήμερα η απάντηση του ΚΚΕ στο δημόσιο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ "για την κοινή δράση και συντονισμό των δυνάμεων της Αριστεράς, μέσα στους αγώνες, με προοπτική τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης Παπαδήμου-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και κάθε διάδοχης διαχειριστικής κυβέρνησης του κεφαλαίου''. Μέχρι σήμερα δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου κάποια άλλη αντίδραση του ΚΚΕ, ως εκ τούτου θεωρώ ότι το σημερινό δημοσίευμα αποτελεί κάποιας μορφής επίσημη απάντηση, αν και τιτλοφορείται "Με αφορμή την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για 'κοινή δράση της αριστεράς'". Το κάλεσμα είχε επιδοθεί στο ΚΚΕ και στο ΣΥΡΙΖΑ την Τρίτη 6 Μαρτίου.
Το δημοσίευμα καταλαμβάνει ολόκληρη τη 12η σελίδα του σαββατοκυριακάτικου Ριζοσπάστη. Δεν μπορώ να πω πως το περιεχόμενό του δημιουργεί την παραμικρή έκπληξη, τά 'χαμε συζητήσει εξάλλου πριν από μιάμιση βδομάδα. Οι αντιδράσεις του κόμματος είναι ενίοτε απολύτως προβλέψιμες. Το κόμμα, βέβαια, δεν είναι η φιλενάδα μας για να χρειάζεται κάθε τόσο η σχέση μας μαζί του μια αύρα ανανέωσης, η προβλεψιμότητα όμως, όσο νά 'ναι, γίνεται καμιά φορά κάπως κουραστική. Ο Π.Ι. που υπογράφει το κείμενο είναι αποφασισμένος να ασχοληθεί με τις αντιφάσεις που υπάρχουν στο κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κι όχι πως έχει απαραίτητα άδικο, το κάλεσμα απευθυνόμενο τόσο στο ΚΚΕ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ μοιραία χρησιμοποιούσε μια γλώσσα ευχολογική και συμβιβαστική, λογικό θα ήταν να υπάρξουν σημεία ασαφή. Δεν άφηνε ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, καμία παρερμηνεία όσον αφορά στη θέση του φορέα απέναντι στην ΕΕ, την αστική εξουσία και "κάθε διάδοχη διαχειριστική κυβέρνηση του κεφαλαίου". Ο υπογράφων το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη έχει μάλλον στο νου του πως η επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν σε μεγάλο βαθμό επικοινωνιακό προεκλογικό τρυκ -ίσως μέχρι ενός σημείου να ισχύει κι αυτό- καταλήγει ωστόσο σε κάποια συμπεράσματα που θεωρώ πως είναι αβίαστα και μάλλον αστήρικτα:
"Να καλείς την εργατική τάξη με τις συνδικαλιστικές της ενώσεις και τους συμμάχους της, με τις δικές τους συνδικαλιστικές οργανώσεις να ανατρέψουν την κυβέρνηση αλλά χωρίς πολιτική διέξοδο σε όφελός τους. Επειδή ακριβώς παραδέχεσαι ότι δεν μπορεί να υπάρχει κοινή στρατηγική. Εκτός πάλι αν υπονοείται ότι η πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης θα αναδείξει μια κυβέρνηση αλλά με τους καπιταλιστές να συνεχίζουν να έχουν την ιδιοκτησία στα χέρια τους. Έτσι όμως ξεγελά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δηλαδή τους συμμάχους της, ότι μια τέτοια πολιτική συμφωνία είναι συμφέρουσα για τους ίδιους". Ή παρακάτω: "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει 'ανατροπή των μνημονίων, των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ', όχι όμως και της εξουσίας του κεφαλαίου, αποσπώντας την οικονομία από την πολιτική". Και: "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βάζει ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης, πολιτικούς στόχους εντός του συστήματος, (μιλά για μείωση κερδών π.χ. άρα με το κεφάλαιο στην ιδιοκτησία) αλλά κρύβει ποια κυβέρνηση ή εξουσία θα το κάνει".
Σε τελική ανάλυση το ΚΚΕ οφείλει να αιτιολογήσει πιο πειστικά την άρνησή του να συμμετέχει σε μετωπικά κινηματικά σχήματα. Διότι κατά την άποψή μου η θέση του απέναντι στην περιώνυμη πολιτική "ενότητα της αριστεράς" είναι ξεκάθαρη και σωστή, στο κινηματικό όμως επίπεδο η στάση του θεωρώ πως είναι ανεπαρκώς τεκμηριωμένη. Σήμερα που η αόριστη αριστεροενότητα χρησιμοποιείται και σαν όπλο κατά όσων αντιλαμβάνονται την κενότητα του όρου, σήμερα πρέπει κανείς να είναι διπλά προετοιμασμένος να αιτιολογεί όχι μόνο την "αντιενωτική" στάση του αλλά και την απροθυμία του για συζήτηση. Και πάντως με πιο πειστικό τρόπο από αυτόν του Π.Ι.
Το δημοσίευμα καταλαμβάνει ολόκληρη τη 12η σελίδα του σαββατοκυριακάτικου Ριζοσπάστη. Δεν μπορώ να πω πως το περιεχόμενό του δημιουργεί την παραμικρή έκπληξη, τά 'χαμε συζητήσει εξάλλου πριν από μιάμιση βδομάδα. Οι αντιδράσεις του κόμματος είναι ενίοτε απολύτως προβλέψιμες. Το κόμμα, βέβαια, δεν είναι η φιλενάδα μας για να χρειάζεται κάθε τόσο η σχέση μας μαζί του μια αύρα ανανέωσης, η προβλεψιμότητα όμως, όσο νά 'ναι, γίνεται καμιά φορά κάπως κουραστική. Ο Π.Ι. που υπογράφει το κείμενο είναι αποφασισμένος να ασχοληθεί με τις αντιφάσεις που υπάρχουν στο κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κι όχι πως έχει απαραίτητα άδικο, το κάλεσμα απευθυνόμενο τόσο στο ΚΚΕ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ μοιραία χρησιμοποιούσε μια γλώσσα ευχολογική και συμβιβαστική, λογικό θα ήταν να υπάρξουν σημεία ασαφή. Δεν άφηνε ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, καμία παρερμηνεία όσον αφορά στη θέση του φορέα απέναντι στην ΕΕ, την αστική εξουσία και "κάθε διάδοχη διαχειριστική κυβέρνηση του κεφαλαίου". Ο υπογράφων το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη έχει μάλλον στο νου του πως η επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν σε μεγάλο βαθμό επικοινωνιακό προεκλογικό τρυκ -ίσως μέχρι ενός σημείου να ισχύει κι αυτό- καταλήγει ωστόσο σε κάποια συμπεράσματα που θεωρώ πως είναι αβίαστα και μάλλον αστήρικτα:
"Να καλείς την εργατική τάξη με τις συνδικαλιστικές της ενώσεις και τους συμμάχους της, με τις δικές τους συνδικαλιστικές οργανώσεις να ανατρέψουν την κυβέρνηση αλλά χωρίς πολιτική διέξοδο σε όφελός τους. Επειδή ακριβώς παραδέχεσαι ότι δεν μπορεί να υπάρχει κοινή στρατηγική. Εκτός πάλι αν υπονοείται ότι η πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης θα αναδείξει μια κυβέρνηση αλλά με τους καπιταλιστές να συνεχίζουν να έχουν την ιδιοκτησία στα χέρια τους. Έτσι όμως ξεγελά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δηλαδή τους συμμάχους της, ότι μια τέτοια πολιτική συμφωνία είναι συμφέρουσα για τους ίδιους". Ή παρακάτω: "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει 'ανατροπή των μνημονίων, των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ', όχι όμως και της εξουσίας του κεφαλαίου, αποσπώντας την οικονομία από την πολιτική". Και: "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βάζει ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης, πολιτικούς στόχους εντός του συστήματος, (μιλά για μείωση κερδών π.χ. άρα με το κεφάλαιο στην ιδιοκτησία) αλλά κρύβει ποια κυβέρνηση ή εξουσία θα το κάνει".
Σε τελική ανάλυση το ΚΚΕ οφείλει να αιτιολογήσει πιο πειστικά την άρνησή του να συμμετέχει σε μετωπικά κινηματικά σχήματα. Διότι κατά την άποψή μου η θέση του απέναντι στην περιώνυμη πολιτική "ενότητα της αριστεράς" είναι ξεκάθαρη και σωστή, στο κινηματικό όμως επίπεδο η στάση του θεωρώ πως είναι ανεπαρκώς τεκμηριωμένη. Σήμερα που η αόριστη αριστεροενότητα χρησιμοποιείται και σαν όπλο κατά όσων αντιλαμβάνονται την κενότητα του όρου, σήμερα πρέπει κανείς να είναι διπλά προετοιμασμένος να αιτιολογεί όχι μόνο την "αντιενωτική" στάση του αλλά και την απροθυμία του για συζήτηση. Και πάντως με πιο πειστικό τρόπο από αυτόν του Π.Ι.
19 σχόλια:
http://www.kke.gr/15o_synedrio/to_programma_toy_kke
"Το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας. Η συνεργασία μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή συντονισμού, πολλαπλών συσπειρώσεων και κοινής δράσης για ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα, στα οποία διαπιστώνεται συμφωνία. Η εμπειρία της κοινής δράσης θα δείχνει κατά πόσο είναι δυνατή η διεύρυνσή της και η συνεργασία και σε άλλους αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακους στόχους, κατά πόσο στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία".
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3757283&publDate=1997-02-09%2000:00:00.0
"Οι έννοιες ηγετικός, πρωτοποριακός ρόλος του Κόμματος
Σχετίζονται μεταξύ τους δεν ταυτίζονται. Ετσι και αλλιώς το Κόμμα είναι το πιο πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης, οι κομμουνιστές είναι στην πρωτοπορία, δηλαδή στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Μπορεί να είσαι πρωτοπορία, αλλά να μην ασκείς ηγετικό ρόλο στο κίνημα, να μην μπορείς να καθοδηγήσεις συνολικά το κίνημα λόγω συσχετισμού δύναμης. Η κατάκτησή του είναι θέμα συσχετισμού, εφόσον υπάρχει σωστή πολιτική. Αν, όμως, δεν είσαι πρωτοπόρος στην πράξη, δεν μπορείς και να κατακτήσεις ηγετικό ρόλο στην πορεία".
Σημείωση δική μου: "Μπορεί να είσαι πρωτοπορία.......εφόσον υπάρχει σωστή πολιτική
"Στα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου τονίζουμε ότι προϋπόθεση για να έχει αποτελέσματα και προοπτική το Μέτωπο είναι η κατάκτηση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης και του Κόμματος.
Ο ηγετικός ρόλος του Κόμματος και της εργατικής τάξης πραγματοποιείται μέσα από την κοινή δράση στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αφορά και την πολιτική συνεργασιών με άλλα κόμματα και κινήσεις, πολιτικούς σχηματισμούς, που μπορεί να εμφανιστούν στην πορεία. Αντανακλάται στις συμφωνίες και στη διαπάλη για την τήρησή τους ή τη λύση τους, αν έτσι απαιτεί το γενικότερο συμφέρον του αγώνα. Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος ασκεί επίδραση στη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν το Μέτωπο. Δημιουργεί προϋποθέσεις, ώστε να μετριάζει έως και να αναιρεί - όσο είναι δυνατό - την ασυνέπεια ή την ταλάντευση που αυτές οι δυνάμεις δείχνουν όταν μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη βαθιές ανατροπές, που θίγουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οδηγούν στην κατάργησή του".
Σημείωση δική μου:Αφορά και την πολιτική συνεργασιών με άλλα κόμματα......
Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι οι συμφωνίες δε θα γίνονται πάντα σεβαστές από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που εκφράζουν ταλαντευόμενα κοινωνικά στρώματα, τα οποία φοβούνται ριζικές αλλαγές ή τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με τη συνολική κατεύθυνση και κυρίως την τελική έκβαση αυτών των αλλαγών.
Ο καθοδηγητικός ηγετικός ρόλος του Κόμματος κρίνεται σε κρίσιμα και σοβαρά ζητήματα και όχι στις επιμέρους πλευρές ενός αγώνα. Δεν πρέπει να συγχέεται με την τακτική των αναγκαίων συμβιβασμών που καλείται να κάνει το Κόμμα σε ορισμένες φάσεις ή συγκεκριμένες στιγμές, ειδικότερα στις συμφωνίες με άλλα πολιτικά κόμματα, ή στους αναγκαίους συμβιβασμούς, ώστε να μην απειλείται η κοινωνική συμμαχία, η κοινή δράση στα πλαίσια του μαζικού κινήματος.
Σημείωση δική μου:Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος...........έως και το τέλος της παραγράφου.
Αλλο πράγμα οι συμφωνίες και άλλο τα λάθη και η προδοσία. Η πολιτική των συμβιβασμών πρέπει να διασφαλίζει και να μην απειλεί τη γενικότερη τακτική και στρατηγική του Κόμματος. Δεν υπάρχουν συνταγές για τους συμβιβασμούς, χρειάζονται "όμως τα μάτια δεκατέσσερα".
Αυτά βέβαια τα έγραφε ο Ριζοσπάστης το 1996 και το 1997 και μπορείς να βρεις δεκάδες παρόμοια αρθρα και θέσεις.
Τι έχουν πάθει τώρα, θα βγούν και χρεωμένοι στο τέλος μετά τις εκλογές για την στάση τους αυτή.
ΑΛΕΞΗΣ
Δεν μπορω να ανεβασω σχολιο.(;)
http://www.kke.gr/15o_synedrio/to_programma_toy_kke 1996
"Το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας. Η συνεργασία μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή συντονισμού, πολλαπλών συσπειρώσεων και κοινής δράσης για ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα, στα οποία διαπιστώνεται συμφωνία. Η εμπειρία της κοινής δράσης θα δείχνει κατά πόσο είναι δυνατή η διεύρυνσή της και η συνεργασία και σε άλλους αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακους στόχους, κατά πόσο στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία".
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3757283&publDate=1997-02-09%2000:00:00.0 1997
"Οι έννοιες ηγετικός, πρωτοποριακός ρόλος του Κόμματος,σχετίζονται μεταξύ τους δεν ταυτίζονται. Ετσι και αλλιώς το Κόμμα είναι το πιο πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης, οι κομμουνιστές είναι στην πρωτοπορία, δηλαδή στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Μπορεί να είσαι πρωτοπορία, αλλά να μην ασκείς ηγετικό ρόλο στο κίνημα, να μην μπορείς να καθοδηγήσεις συνολικά το κίνημα λόγω συσχετισμού δύναμης. Η κατάκτησή του είναι θέμα συσχετισμού, εφόσον υπάρχει σωστή πολιτική. Αν, όμως, δεν είσαι πρωτοπόρος στην πράξη, δεν μπορείς και να κατακτήσεις ηγετικό ρόλο στην πορεία".
Σημείωση δική μου: "Μπορεί να είσαι πρωτοπορία.......εφόσον υπάρχει σωστή πολιτική.
Ασκει ηγετικό ρόλο σήμερα στο κίνημα;
"Στα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου τονίζουμε ότι προϋπόθεση για να έχει αποτελέσματα και προοπτική το Μέτωπο είναι η κατάκτηση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης και του Κόμματος.
Ο ηγετικός ρόλος του Κόμματος και της εργατικής τάξης πραγματοποιείται μέσα από την κοινή δράση στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αφορά και την πολιτική συνεργασιών με άλλα κόμματα και κινήσεις, πολιτικούς σχηματισμούς, που μπορεί να εμφανιστούν στην πορεία. Αντανακλάται στις συμφωνίες και στη διαπάλη για την τήρησή τους ή τη λύση τους, αν έτσι απαιτεί το γενικότερο συμφέρον του αγώνα. Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος ασκεί επίδραση στη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν το Μέτωπο. Δημιουργεί προϋποθέσεις, ώστε να μετριάζει έως και να αναιρεί - όσο είναι δυνατό - την ασυνέπεια ή την ταλάντευση που αυτές οι δυνάμεις δείχνουν όταν μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη βαθιές ανατροπές, που θίγουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οδηγούν στην κατάργησή του".
Σημείωση δική μου:Αφορά και την πολιτική συνεργασιών με άλλα κόμματα......
Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι οι συμφωνίες δε θα γίνονται πάντα σεβαστές από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που εκφράζουν ταλαντευόμενα κοινωνικά στρώματα, τα οποία φοβούνται ριζικές αλλαγές ή τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με τη συνολική κατεύθυνση και κυρίως την τελική έκβαση αυτών των αλλαγών.
Ο καθοδηγητικός ηγετικός ρόλος του Κόμματος κρίνεται σε κρίσιμα και σοβαρά ζητήματα και όχι στις επιμέρους πλευρές ενός αγώνα. Δεν πρέπει να συγχέεται με την τακτική των αναγκαίων συμβιβασμών που καλείται να κάνει το Κόμμα σε ορισμένες φάσεις ή συγκεκριμένες στιγμές, ειδικότερα στις συμφωνίες με άλλα πολιτικά κόμματα, ή στους αναγκαίους συμβιβασμούς, ώστε να μην απειλείται η κοινωνική συμμαχία, η κοινή δράση στα πλαίσια του μαζικού κινήματος.
Σημείωση δική μου:Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος...........έως και το τέλος της παραγράφου.
Αλλο πράγμα οι συμφωνίες και άλλο τα λάθη και η προδοσία. Η πολιτική των συμβιβασμών πρέπει να διασφαλίζει και να μην απειλεί τη γενικότερη τακτική και στρατηγική του Κόμματος. Δεν υπάρχουν συνταγές για τους συμβιβασμούς, χρειάζονται "όμως τα μάτια δεκατέσσερα".
Αυτά βέβαια τα έγραφε ο Ριζοσπάστης το 1996 και το 1997.
Τι έχουν πάθει τώρα...στο τέλος και μετά τις εκλογές θα βρεθούν υπόλογοι για αυτή τους την στάση.
Τι κρίμα!
ΑΛΕΞΗΣ
Στην κατάσταση κατοχής που βρίσκετε ο λαός σήμερα , δεν μπορείς να αποκλείεις κανέναν με απλές θεωρίες, όποιος δεν είναι εντάξει θα τον απορρίψει το κίνημα από μόνο του. Δεν περισσεύει από αυτό τον αγώνα κανένας μας . Όντος προκαλεί για μένα μεγάλα ερωτηματικά η στάση του ΚΚΕ σε ότι έχει να κάνει με κινηματικές δράσης , γνώμη μου είναι θέλει να κάνει την ανατροπή αλλά με τους δικούς του όρους, εδώ φτάνει στην ουτοπία. Σήμερα στην περιοχή μας διαχώρισαν τη θέση τους σε προ 10ημέρου απόφασης του συντονιστικού για εκδήλωση διαμαρτυρίας μετά το τέλος της παρέλασης.
Το άλλο για την ενότητα της “αριστεράς” είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία .
Αγαπητέ Στρατολάτη γεια σου, η ενότητα των εργαζομένων, του λαού στη δράση είναι το ζητούμενο και η άμεση ανάγκη.
Και γιαυτό χρειάζεται διαρκής προσπάθεια για την ικανοποίηση της. Η πρόταση όμως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έτσι όπως είναι διατυπωμένη, να μου επιτρέψεις να πω ότι είναι προσχηματική, γιατί
"...ακυρώνει στην πράξη τη στρατηγική του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό. Εμποδίζει την εργατική τάξη να προσεγγίσει και να πραγματοποιήσει αυτό το στόχο, και ας μιλά με αντικαπιταλιστική φρασεολογία η ίδια..."
...όλ' αυτά εγκλωβίζουν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στο σύστημα, τους υποτάσσουν στο κεφάλαιο και στην πολιτική του".
Αυτή είναι η αλήθεια.
Με συγχωρειτε φιλοι μου..Αλλα εγω δυσκολευομαι πολυ με τις θεωριες και τα τσιτατα...
Ειναι που ειμαι στα διαβασματα..Πολυ περιορισμενος...!!
Ποιος εμποδιζει τον οποιονδηποτε..Οπως κι αν λεγεται αυτος, να κανει οτιδηποτε νομιζει,καλο για την εργατικη ταξη;;
Το ΚΚΕ;;;
Πως θα μπορουσε;;;
Η συμπαραταξη πολλων παραταξεων..Και η αυτοτελεια της καθε μιας...Ειναι πραγματικοτητα, ετσι κι αλλοιως...!!
Οτι και να λεει το ΚΚΕ, η οποιοσδηποτε αλλος...!!
Ομως η αναγκαστικη συμμετοχη, του ΚΚΕ...
Σε μαζικες δρασεις..Διοτι αλλοιως θα θεωρηθει..."Υπολογο"...
Μου φαινεται αστειο...!!
Οπως το ΚΚΕ Δεν μπορει, να απαγορευσει σε κανεναν...Να κανει οτι νομιζει σωστο...
Ετσι και κανενας, δεν μπορει, να υπαγορετσει στο κομμα...Με απειλες
και αφορισμους, να κανει οτιδηποτε...
Υπευθυνο και υπολογο ειναι το κομμα...ΜΟΝΟ σε αυτους που το στηριζουν, το ψηφιζουν...Και συμμετεχουν σταις δικες του δρασεις...
Εαν τα μελη οι φιλοι και οι επιρροες του Κομματος, θεωρουται απο καποιους...Οτιδηποτε...
Και εμεις αντιστοιχα, εχουμε δικαιωμα, ως εκ τουτου ακριβως...Να κρινουμε την συμπεριφορα,οποιουδηποτε...!!
Αλέξη δεν πολυκατάλαβα την τελευταία σου φράση. Να βρεθεί υπόλογο σε ποιον και γιατί; Οι συμμαχίες δεν είναι κάτι το υποχρεωτικό ούτε θεραπεία δια πάσα νόσον.
Ανορθόγραφε, εγώ προσωπικά συμφωνώ με τους όρους ανατροπής που βάζει το ΚΚΕ, γι'αυτό και το στηρίζω. Έχω όμως κάποιες ενστάσεις -όσο μου πέφτει λόγος-, τόσο για την κινηματική του επιφυλακτικότητα όσο και την υποτίμηση των επικοινωνιακών τακτικών.
Crousma, μ' αυτό που γράφεις κλείνει το άρθρο του ο Π.Ι. Εγώ όμως διαφωνώ. Ειδικά με την τελευταία φράση του κειμένου του που την θεωρώ ατυχέστατη. Τι είναι τότε το μόνο που δεν εγκλωβίζει την εργατική τάξη; Η αλανθαστότητά μας; Σαφώς πρέπει να έχουμε πίστη στις ιδέες και το σχέδιό μας. Πρόσεξε όμως, το μεγάλο μας λάθος κατά τη γνώμη μου δεν είναι ότι δεν συμπορευόμαστε με άλλους. Είναι που διατυμπανίζουμε σε όλους τους τόνους τον "εγκλωβιστικό/παραπλανητικό" τους ρόλο, δημιουργώντας έτσι εχθρούς τόσο στα κινήματα όσο και στους ουδέτερους.
Γι'αυτό λέω φίλε Μαχαίρη πως το πρόβλημά μου δεν είναι στο σε ποιον είμαστε υπόλογοι. Έτσι κι αλλιώς ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Ίσως κι εγώ να σφάλω θέτοντας τέτοια ζητήματα σε τέτοιες στιγμές. Το ΚΚΕ όμως ως εργατική πρωτοπορία και όχι απλό κόμμα, έχει μια παραπάνω ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη. Και πρώτα πρώτα οφείλει να προστατεύει την πρωτοπορία, τον εαυτό του, απέναντι σε αυτούς που χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να το χτυπήσουν. Γι αυτό και στην τελευταία μου παράγραφο γράφω για την ανάγκη να τεκμηριώνει διπλά κάθε του άρνηση. Γιατί θα χρησιμοποιηθεί τελικά εναντίον του και με μεγάλη μάλιστα απήχηση.
Νομίζω πως το πνεύμα της ανάρτησης του "Ρ" (χωρίς να μπω σε λεπτομέριεςΟ είναι απόλυτο σωστό, στην βάση πως η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι καθαρά προσχηματική. Αυτός που θέλει "κινηματική" ενότητα, αφενός μεν δεν την προτείνει στις κομματικές ηγεσίες (η αντίφαση βγάζει μάτι), αφετέρου δεν φτιάχνεις το "συντονιστικό πρωτοβάθμειων" την στιγμή που δηλωμένη προτεραιότητα των αστών είναι το τσάκισμα των κλαδικών σωματείων, αν είσαι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και δεν κάνεις ότι κολεγιά βρίσκεις μπροστα σου με πΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ όπου υπάρχει ο "κύνδινος" να πάρει κάποια πλειοψηφεία το ΠΑΜΕ, αν είσαι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί...
Και τι είδους "κινηματική" συνεργασία θα μπορούσε να γίνει με τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που με δυσκολία έκρυβαν την χαρά τους για τις "απώλειες" του ΠΑΜΕ στις 20 Οκτώβρη; Σε άλλον πλανήτη ζουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Υ.Γ.
Δεν κρατήθηκα να μην το πω:
Η πρόταση "συνεργασίας" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΚΚΕ, "γιατί ο καθένας μόνος του δεν μπορεί", μου θύμησε το χαιρετισμό του Ενβέρ Χότζα στον Μάο τσε Τουγκ:
"χάρη στους δύο λαούς μας, ένα δισεκατομύριο άνθρωποι χτίζουν τον σοσιαλισμό!"
Ωραία η ατάκα του συντρόφου Χότζα, δε λέω, αλλά και η δική μας τελευταία εκλογική συνεργασία ήταν με την Κομμουνιστική Ανανέωση (η οποία σημειωτέον κατέληξε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Ακόμα πιο ακραίες αναλογίες!
Τρας, επιχειρηματολογείς κατά της "κινηματικής ενότητας" λες και δεν θέλεις να δεις ότι το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το ποστ μου δεν έχει σκοπό να αποδείξει ότι σώνει και καλά χρειάζεται ενότητα. Το πρόβλημα είναι στο πως, ως ταξικό κίνημα, κερδίζεις νέες εργατικές δυνάμεις. Δεν βλέπουμε γύρω μας; Δεν συναναστρεφόμαστε με εργατόκοσμο που δεν πρόσκειται στο κόμμα; Τον οποίο όμως χρειαζόμαστε! Το ζω καθημερινά και ως "σταμπαρισμένος" ακούω πολλά σχόλια, οι περισσότεροι από αυτούς για ένα και μόνο λόγο απορρίπτουν το ΚΚΕ. Όχι γιατί απορρίπτει την "ενότητα" όπως θα νόμιζε κανείς. Υπάρχουν αρκετοί που κολλάνε κι εκεί. Οι περισσότεροι όμως θίγονται από την υπεροπτική στάση του κόμματος. Ξέρεις καλά τι εννοώ. Σκέψου πως είσαι ουδέτερος θεατής μιας "επίθεσης φιλίας" του Α προς τον Β. Βλέποντας τον Β να κρατά αδιάλλακτη στάση σου δημιουργείται -ανθρωπιστικά έστω- φιλική προαίρεση για τον Α και σε ενοχλεί η στάση του Β. Ακόμα κι αν αυτή η επίθεση φιλίας υποκρύπτει τις πιο ύπουλες προθέσεις. Εσύ ως ουδέτερος δεν το ξέρεις, ούτε θα πειστείς από καταγγελτικές διαδικασίες. Ας μην κρυβόμαστε, τον ουδέτερο εργαζόμενο δεν τον αγγίζει και πολύ η δογματική υπεροχή-τα βιοτικά προβλήματα τον καίνε- ο μόνος τρόπος να τον προσεταιριστής είναι να τον πιάσεις από το χεράκι και να του τα κάνεις λιανά.
Αυτό που γράφεις για το ΣΥΡΙΖΑ και την 20η Οκτωβρίου είναι μεγάλη κακία! Δεν πιστεύω πραγματικά να το εννοείς.
Η απόρριψη της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αστήρικτη, απαράδεκτη, και συνιστά "the last straw" (αγγλιστί).
Ο νέος καλπονοθευτικός νόμος σήμερα εγγυάται την επικράτηση κυβερνήσεων μειοψηφίας. Μοναδικός τρόπος για να αποφευχθεί η ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ λαϊκή ήττα στις αστικές εκλογές, είναι η συνολική εκλογική συνεργασία της αριστεράς, με στόχο τη ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ακόμη και χωρίς το "μπόνους 50 εδρών" που... βλακωδώς νόμιζε ο Τσίπρας ότι θα έπαιρνε (αυτή η συνεργασία). Δυστυχώς, η μη-συνεργασία της αριστεράς θα φέρει τη ΣΙΓΟΥΡΗ ήττα, ζημιώνοντας ΚΑΙ το κόμμα που θα τεθεί στο στόχαστρο ακόμη περισσότερο από το λαό (συνολικά).
Τα βλακώδη λάθη του αρθρογράφου του Ριζοσπάστη στην απάντησή του προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναλύθηκαν και ΕΔΩ.
Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, που είναι υπεύθυνη γι' αυτή τη σεχταριστική πολιτική, είναι πολύ πιθανό ότι θα ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ στο επόμενο συνέδριο του ΚΚΕ, μετά από μακρά περίοδο ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, λόγω μνημονιακής συγκυβέρνησης που θα έχει προκύψει σαν συνέπεια αυτής της πολιτικής.
Υπερασπιστές της μη-συνεργασίας, έχετε γύρω στον... ένα μήνα (ή μέχρι τις εκλογές) να αποβάλλετε ΟΛΑ τα ελαττώματά σας και να σοβαρευτείτε. Μετά, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΟΙΡΑ, γιατί η (συντριπτική πλειοψηφία μέσα στην) εργατική τάξη θα σας ΦΤΥΣΕΙ, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους υπαίτιους για την επικείμενη λαϊκή ήττα.
Από τώρα και στο εξής η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ και η ΠΑΡΑΝΟΙΑ, καθώς και η ΥΠΕΡΟΨΙΑ, θα θεωρούνται ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΕΣ.
ΔΕΝ υπάρχουν περιθώρια για "συζήτηση". Τη "συζήτηση" έπρεπε να την είχατε κάνει από ΠΕΡΥΣΙ.
Υ.Γ.
Σαν να μου φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ διαπράττει ένα... τραγικό λάθος,
που ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ θυμίζει αρχαία τραγωδία, το μύθο του Οιδίποδα.
Ως γνωστόν ο Οιδίπους προσπάθησε να αποφύγει τη μοίρα του, αλλά...
με ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ.
-Οπως και το ΚΚΕ που τώρα (δεκαετίες μετά) θέλει να αποφύγει π.χ. τα λάθη του συμβιβασμού της Βάρκιζας.
Αλλά με το να αρνηθεί τη μοίρα του συμβιβασμού (όπως την αντιλαμβάνεται)... θα συμβιβαστεί χειρότερα.
ΝΟΜΙΖΕΙ ότι με το να υψώνει τείχη, αποκλείοντας συγκυβέρνηση με άλλους (της αριστεράς),
ότι έτσι θα αποφύγει το συμβιβασμό με τον καπιταλισμό.
Ομως η τραγική και αμείλικτη μοίρα του ΚΚΕ, είναι ότι ΑΥΤΗ ακριβώς η απόφασή του,
είναι εκείνη που θα το συμβιβάσει ΑΠΟΛΥΤΑ (και εκ των πραγμάτων) με τον καπιταλισμό.
_________________________________
Να το πω κι αλλοιώς: "ΟΛΟΙ πλην Λακεδαιμονίων" :-(
Σπαρτιάτες είναι το κόμμα.
Αυτά...
________
(αντέγραψα σχόλιό μου από το μπλογκ μας γιατί το θεώρησα σημαντικό. Ισως και να μην είναι, πάντως... ΔΕΝ ΕΧΩ τίποτε άλλο να προσθέσω, ΟΥΤΕ είμαι τρολ).
Τρολ προφανώς δεν είσαι OMADEON, είσαι όμως πολύ σίγουρος για το αλάθητο των απόψεών σου. Είναι κι αυτό ένα μικρό στοιχείο υπεροψίας. Ψέμα δεν είναι βέβαια πως λίγο-πολύ όλοι τό'χουμε!
Πως προκύπτει πως μια συνεργασία αριστερών δυνάμεων -με στόχο ή όχι τη συγκυβέρνηση- μπορεί να ακυρώσει τον κολοσσιαίο μηχανισμό εκβιασμών και παραπληροφόρησης του λαού; Εγώ το θεωρώ απίθανο. Αλλά άσε τι μαλακίες θεωρώ εγώ. Δες το παράδειγμα του ενιαίου Συνασπισμού που μόλις ξεπέρασε το 13% ενω στόχευε στο ταβάνι της ΕΔΑ. Δες την τύχη και τα έργα των "αριστερών στην εξουσία" (ΚΚ Μολδαβίας, ΑΚΕΛ). Λαϊκή εξουσία με καπιταλιστική οικονομία φοβάμαι πως δεν παντρεύονται.
Δεν ξέρω αν οι "σεχταριστές" θα καταρρεύσουν και οι υπερασπιστές της μη-συνεργασίας θα τρώνε αυγά και ντομάτες. Ξέρω όμως με σιγουριά πως για την εξαθλίωση του λαού θα αναζητούνται πάντα τέτοιοι υπεύθυνοι -όπως πάντα γινόταν- που να μπορεί κανείς να τους χτυπήσει με ευκολία. Διότι με τον καπιταλισμό κανείς δεν μπορεί (ή δεν θέλει) εύκολα να τα βάλει, ενώ το να πει πως φταίει το τάδε "κομματικό μαγαζάκι" ή ο δείνα αρτηριοσκληρωτικός αντι-ενωτικός γραφειοκράτης είναι εύκολο, κι αν μη τι άλλο προσφέρει το άλλοθι της απραξίας-επειδή-φταίνε-οι-προδότες.
Το ΚΚΕ έχει τις θέσεις του. Μπορεί νά'ναι στραβές κι ανάποδες, μπορεί και όχι. Αν είναι λανθασμένες ή δεν ξέρω γω τι άλλο ας λειτουργήσει το αλάνθαστο λαϊκό κριτήριο έτσι ώστε να καταδικάσει το ΚΚΕ και να ενισχύσει τους ενωτικούς (πού'ναι όλοι οι άλλοι). Ή, αντίστροφα, ας συνταχθεί στο πλευρό του ΚΚΕ για την ανατροπή. Κι αν κάτσουν κι άλλες Βάρκιζες παρέα θα το καταδικάσουμε. Αλλιώς (το αλάνθαστο λαϊκό κριτήριο) ας μην αναζητεί εξιλαστήρια θύματα της απραξίας του παρά μόνο στον εαυτό του.
Καμμία κακκία για ΣΥΡΙΖΑ και 20 Οχτώβρη. Πολύ πρόχειρα από την Αυγή της 23/10:
"...η «πλατεία Συντάγματος, αντί να γίνει πεδίο έκφρασης της κυριαρχίας του λαού, έγινε στίβος πολλαπλών συγκρούσεων ανάμεσα στις πιο διαφορετικές δυνάμεις που επιδίωκαν και ουσιαστικάν και συμβολικά να αποδείξουν τη δική
τους κυριαρχία», ενώ πρόσθεσε πως «οι μελανοχίτωνες των καλών συνοικιών
χρησιμοποιούν με τον ίδιο κυνισμό και απανθρωπιά τα ίδια εργαλεία της ακραίας κατασταλτικής εξουσίας». Απεθυνομένο επίσης προς το ΚΚΕ σημείωσε πως
«πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι το ΚΚΕ ο ένας και μοναδικός διαμορφωτής της διάθεσης και της ετοιμότητας της κοινωνίας για δράση και ανατρεπτική κίνηση».
και:
"...Με αφορμή δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Παπαδημούλη, ο οποίος μιλώντας στον «Σκάι» σημείωσε ότι «τα χθεσινά επεισόδια και ιδιαίτερα ο θάνατος ενός διαδηλωτή πρέπει να ηχήσει ως καμπανάκι για όλους» και συμπλήρωσε ότι «οι συγκρούσεις ροπαλοφόρων και κρανοφόρων αποδεικνύουν με τον πιο άσχημο τρόπο ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο»,..."
Αυτά είναι μόνο δύο από τα σχόλια που από την μία παίρνουν "αναγκαστικά" αποστάσεις και από την άλλη υιοθετούν όλη την επιχειρηματολογία των επιτιθέμενων. Αν ψάξεις λίγο στις "Αυγές" εκείνης της εβδομάδας θα βρεις καμπόσα καλούδια του είδους.
-Εντάξει, επειδή έγινε ένα λάθος με την κομμουνιστική ανανέωση πρέπει να επαναληφθεί;
Η διαδικασία με την οποία γίνεται αντιπαθητικό το ΚΚΕ μέσω προσχηματικών επιθέσεων φιλίας που συνοδεύονται από πληθώρα χτυπημάτων "κάτω από την μέση" μου είναι απολύτως κατανοητή, πράγμα που με εκνευρίζει περισσότερο...
Αντιγράφω εδω το σχόλιο που έκανα Πέρι εκλογών κοινοβουλίου και συνεργασίας της αριστεράς…http://e-globbing.blogspot.com/2012/03/blog-post_27.html
Η πρόσθετη επισήμανση μου.Υπερτιμάτε τις δυνάμεις των φίλων του ΚΚΕ.Βάζω και μένα μέσα σε αυτούς.Δεν είμαστε όλοι από ατσάλι και μερικοί γεράσαμε.Ως πότε οι αντοχές μας ; Έχω κλάψει για το κόμμα και την πτώση της σοβιετικής ένωσης.Είμαι κοντά στα 60 δουλεύω για ένα καρβέλι ψωμί.Κάντε κάτι συντροφοι.Αντιγράφω το σχόλιο μου κάτω
Αυτός είναι ο λαός δεν αλλάζει.
Οι εκλογές που έρχονται είναι μεγάλη ευκαιρία για το ΚΚΕ και την αριστερά.
Με κοινό ψηφοδέλτιο και όχι συμμαχικό ίσως ήταν πρώτο κόμμα και θα έπαιρνε 50 έδρες μπόνους.
Χαρίζουμε την εξουσία πάλι στους κλέφτες καπιταλιστές και καπιταληστές.
Αν περιμένεις από τον λαό να γίνει σοφότερος να καταλάβει αυτά που λες μάλλον πρέπει να περιμένεις πολλές δεκαετίες ακόμα.
Είμαι με το ΚΚΕ αλλά απογοητευμένος που θα δώσω την ψήφο μου απλά για να χαρούμε με ένα 10 ή 12%.
Αν είχε στρατηγική ο Περισσός θα κατέβαινε με κοινό ψηφοδέλτιο, το ΚΚΕ θα έβγαζε περισσότερους βουλευτές λόγω οργάνωσης από το ΣΥΡΙΖΑ και θα είχε τον έλεγχο της κατάστασης.
Αν μάλιστα είχε αυτοδυναμία αυτό το ψηφοδέλτιο ο λαός θα είχε αισιοδοξία και νέες δυνάμεις στους χώρους δουλειάς θα πήγαιναν στο κόμμα.Θα γινόμασταν ελκυστικοί.
Λέμε δεν παίρνουμε την εξουσία γιατί τι να την κάνουμε με τους οπορτουνιστές.Θα δημιουργήσουμε αυταπάτες και τέτοια.
Καλύτερα αυταπάτες παρά πάλι πασοκ και νδ και καρατζαφερη εξουσία.
Δηλαδη το ΚΚΕ αν νέρωνε το κρασί του προσωρινά και έπαιρνε με το συριζα και το δημαρα την εξουσια δεν θα είχε σχέδιο σε 1 ,2 ,3 χρόνια να γίνει κυρίαρχη πολιτική δύναμη και να το ακολουθήσουν οι μάζες ;
Παλι από κάτω θα είμαστε και τρώμε χαστουκια και φάπες.
Λυπηθείτε μας.
Πιστεύω στο ΚΚΕ αλλά αν πεθάνω από την πείνα και την εξαθλίωση τι νόημα θα έχει ;
Λυπάμαι όσοι είμαστε ΚΚΕ της γενιάς του Πολυτεχνείου και έχουμε κάποια ηλικία και πάμε σαν πρόβατα στην σφαγή στις εκλογές αυτες.
Δεν θα προκάνουμε σύντροφοι να δούμε ούτε την αρχή της αρχής της επανάστασης.
Trash, εξακολουθώ να θεωρώ πως δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε περιστατικά και μετά να εκνευριζόμαστε όταν μας τσουβαλιάζουν. Παρακολούθησα πολύ προσεκτικά τις δηλώσεις των κομμάτων μετά τα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου. Όλα σχεδόν συντάχθηκαν με το ΚΚΕ. Δεν αποκλείεται να συντέλεσε σ'αυτό το γεγονός του θανάτου του διαδηλωτή αλλά πάντως το έκαναν. Οι μεμονωμένες μαλακίες που ακούστηκαν στο "Κόκκινο" και κάτι ψιλά της Αυγής με αφήνουν αδιάφορο. Όσο με αφήνουν οι ψυχανωμαλίες του ΟΑΚΚΕ. Το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ διά της iskra ήταν προσεκτικότατο, τεκμήριο είναι τα κείμενά της. Όσον αφορά στο λάθος με την Κομμ.Ανανέωση θεωρώ πως δεν είναι από τα "λάθη" που πρέπει να μας προβληματίζουν ιδιαίτερα. Τι να πούμε και για τα απολειφάδια του ΔΗΚΚΙ; Ούτε μπορούμε να χρησιμοποιούμε κάθε λάθος ως αδιαμφισβήτητο στοιχείο μονοδρόμησης της πολιτικής στο εξής του βίου.
Τελικά όμως το ποστ μου έχει να κάνει περισσότερο με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι ως κόμμα τις "επιθέσεις φιλίας", ανεξάρτητα αν αυτές είναι ειλικρινείς ή όχι, καθώς σε κάθε περίπτωση θα υπάρχουν καλοθελητές που θα χτυπούν κάτω από τη μέση. Σ'αυτό είναι που επιμένω πως η επικοινωνιακή διαλλακτικότητα δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την πολιτική αυτοακύρωση. Τουναντίον μπορεί να απορροφά τους κραδασμούς των ύπουλων χτυπημάτων με τις μικρότερες συνέπειες.
Κουβανέ, κι εγώ με την ιδιότητα του φίλου -κι όχι του οργανωμένου- κατανοώ καλά την αγωνία σου. Ομολογώ πως έχω κάποιες διαφωνίες, τις γράφω εν συντομία όχι για να παριστάνω τον κομματικό αλλά γιατί πιστεύω πως αυτά που αισθάνεσαι -και τα οποία αισθάνονται χιλιάδες φίλοι των αριστερών κομμάτων- αν και είναι απολύτως σεβαστά κρύβουν τον κίνδυνο ακόμα μεγαλύτερων απογοητεύσεων. Προσωπικά θεωρώ πως από τις εκλογές δεν δικαιούμαστε να περιμένουμε τίποτα. Έχεις απόλυτο δίκιο για το "να χαρούμε μ'ένα 10-12%". Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση ξενυχτώ κι εγώ και μετρώ συν εδώ πλην εκεί. Αν και γνωρίζω πως δεν έχει κανένα νόημα. Πραγματικά το πιστεύω πως αν το ΚΚΕ ανερχόταν στην κυβέρνηση, μόνο του ή με παρέα, εντός όμως του καπιταλιστικού πλαισίου εξουσίας, θα ήταν η αρχή του τέλους του. Είναι αφύσικη η συζυγία κομμουνιστών με αστούς. Παρ'όλα αυτά, πραγματικά, είναι αμείλικτο το ερώτημα σου: "Πιστεύω στο ΚΚΕ αλλά αν πεθάνω από την πείνα και την εξαθλίωση τι νόημα θα έχει;". Η εύκολη απάντηση είναι "πολέμα μαζί του για την ανατροπή". Η οποία απάντηση όμως υποβαθμίζει τη ρεαλιστικότητα μιας τέτοιας ανατροπής με τους παρόντες συσχετισμούς και μας φέρνει προ αδιξόδου. Ναι, θα συνεχίσουμε να πολεμάμε, γεννάται όμως πιο επιτακτικά από ποτέ η ανάγκη αναζήτησης εναλλακτικών τρόπων κατάκτησης της εξουσίας από το λαό κι εδώ η εργατική πρωτοπορία είναι σε δύσκολη θέση. Στη θέση του να πρέπει να συμβιβάσει την υποχρέωση διαφύλαξης του χαρακτήρα του κόμματος με την άμεση ανάγκη για δράση παρακάμπτοντας τους συσχετισμούς. Είναι οξύμωρο αλλά αναγκαίο..
Εμένα μου φαίνεται πως η απάντηση του Ριζοσπάστη απευθύνεται κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι τόσο στην Ανταρσυα.
Τα λέει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά. Και όντως το ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ απέχουν τόσο που είναι ουτοπική κάθε πρόταση "να τα βρου". Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι διαφορές είναι λιγότερες και νομίζω ότι θα είχε περισσότερη βάση μια συνεννόηση σε επίπεδο κινήματος μεταξύ τους. Τουλάχιστον περισσότερη σε σύγκριση με παλιότερες προσπάθειες του ΚΚΕ να συνεργαστεί με διάφορες οργανώσεις κ κόμματα (βλέπε ΔΗΚΚΙ)
Έχω την εντύπωση 2310net πως επειδή το ΚΚΕ "κάηκε" στο χυλό των πρώτων του δειλών "ραντεβού" μετά την πτώση του υπαρκτού(ενιαίος ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ κλπ.) φυσάει τώρα και το γιαούρτι. Γιατί ασφαλώς οι διαφορές με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν νομίζω πως είναι τέτοιες που να δικαιολογούν την άρνηση ακόμα και συζήτησης. Χώρια που θεωρώ πως και με το ΣΥΡΙΖΑ ακόμα, μια συζήτηση δεν θα έφερνε την καταστροφή του κόσμου. Αλλά αυτό είναι μια προσωπική γνώμη.
What light of day isn't today?
Δημοσίευση σχολίου