Διαβάζω στην Ίσκρα για μια επιστολή-δημόσιο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με -άτυπο μάλλον- τίτλο "για την κοινή δράση και συντονισμό των δυνάμεων της Αριστεράς, μέσα στους αγώνες, με προοπτική τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης Παπαδήμου-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και κάθε διάδοχης διαχειριστικής κυβέρνησης του κεφαλαίου'' που διανεμήθηκε την προηγούμενη Τρίτη. Η επιστολή απευθύνεται από την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ. Κύρια σημεία της επιστολής κατά την Ίσκρα, μια και αυτούσια δεν την βρήκα ούτε στο ΠΡΙΝ, είναι τα εξής:
"Το συντονισμό, στον ανώτερο δυνατό βαθμό, της δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς για την πολιτική υπεράσπιση, την αγωνιστική ταξική αλληλεγγύη και τη νίκη κρίσιμων αγώνων, (όπως των εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας, στον χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και αλλού). Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη διαδήλωση και την οργανωμένη περιφρούρηση της δράσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος, από τις επιθέσεις των δυνάμεων της εργοδοσίας, της κυβέρνησης, του κράτους, των μηχανισμών τους, των αστικών μέσων ενημέρωσης και του δικαστικού συστήματος.
Τη σταθερή κοινή δράση των δυνάμεών της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα, με προοπτική να συγκροτηθεί ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της κυβέρνησης Παπαδήμου – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και κάθε διάδοχης διαχειριστικής κυβέρνησης του κεφαλαίου, από το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Πιο αναλυτικά στην επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τονίζεται η ανάγκη ''συμβολής των δυνάμεων της Αριστεράς, ώστε να υπάρξει η πιο πλατιά ενότητα των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, έξω από την λογική και ανεξάρτητα από τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και της αστικής πολιτικής των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, του υποταγμένου συνδικαλισμού. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Ως βασικό περιεχόμενο – πλαίσιο της κοινής δράσης της Αριστεράς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει τα παρακάτω αιτήματα: α) Κατάργηση όλων των Μνημονίων και των νόμων που τους συνοδεύουν. β) Άμεση παύση πληρωμών προς τους πιστωτές, μη αναγνώριση και μονομερή διαγραφή του χρέους. γ) Έξοδο από ευρώ, ΟΝΕ και Ευρωπαϊκή Ένωση. δ) Εθνικοποίηση-κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. ε) Εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου και υπέρ του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος, με αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερές συλλογικές συμβάσεις, προστασία των ανέργων, ριζική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ριζική αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου".
Θα μπορούσε να πει κανείς πως πρόκειται για ένα κείμενο ευχολογικό και ασαφές. Δεν βλέπω όμως πουθενά να προτείνεται ο καλλωπισμός ή ο "εξανθρωπισμός" του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν βλέπω πουθενά να προβάλλεται οποιαδήποτε διαχειριστική λογική ή οποιαδήποτε γενικόλογη -και ανούσια- αριστεροκυβερνητική ρητορική (λούμπα στην οποία κατά τη γνώμη μου πέφτει συχνά ο ΣΥΡΙΖΑ). Αντιθέτως βλέπω να τίθεται ως ζητούμενο η έξοδος από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση του πλούτου. Το αν η εθνικοποίηση του πλούτου είναι κάτι διαφορετικό από την εργατική-λαϊκή εξουσία στο πεδίο της οικονομίας είναι κάτι πέρα από την αντιληπτική μου ικανότητα. Δεν βλέπω τελικά τίποτα που να αντίκειται στις προγραμματικές θέσεις του ΚΚΕ, όπως τουλάχιστον τις έχω εκλάβει. Μιλώντας πάντα για την ουσία της επιστολής κι όχι για την "ορθογραφία" της.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της η Αλέκα Παπαρήγα είχε πει -μεταξύ άλλων που υπάρχουν εδώ- τα εξής:
"Οταν ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, δηλαδή δεν έχει την εξουσία στα χέρια του, τότε κι εμείς αντιπολίτευση θα είμαστε. Προσέξτε, εμείς δεν μιλάμε για εξουσία του ΚΚΕ. Εμείς μιλάμε για εργατική - λαϊκή εξουσία, που βεβαίως το ΚΚΕ θα είναι η πολιτική δύναμη έμπνευσης και δράσης αυτής της εξουσίας, αλλά κοιτάξτε να δείτε: Στη βουλή μπορεί να είμαστε πλειοψηφία, μέσα στην κοινωνία όμως θα αντιπροσωπεύουμε και πραγματική πλειοψηφία; Γιατί μέσα στην κοινωνία δεν είναι μόνο ο λαός. Είναι και οι ιδιοκτήτες του πλούτου της χώρας.
Αυτή είναι η διαφορά μας, η οποία είναι θεμελιακή από τα άλλα κόμματα. Αυτοί μιλάνε για μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μπορεί να είσαι κοινοβουλευτική πλειοψηφία - και το έχει ζήσει η ιστορία στον 20ό αιώνα - αλλά στην οικονομία την εξουσία θα την έχουν τα μονοπώλια. Εαν ο λαός, λοιπόν, θέλει, μαζί με το λαό, να ανατρέψουμε τα μονοπώλια, αναλαμβάνουμε κάθε ευθύνη. Να βγούμε μπροστά και να το κάνουμε. Βεβαίως, τέτοιες ευθύνες θέλουμε να τις αναλάβουμε. Αλλά ευθύνες που λέει: Είμαστε σε μια κυβέρνηση, όπου η βουλή θα αποφασίζει και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές θα εκμεταλλεύονται τους εργάτες και θα τους πίνουν το αίμα - για να πούμε μια λαϊκή έκφραση - και θα καθορίζουν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, αυτή η κυβέρνηση θα είναι ένα ανδρείκελο.
Να σας το πω καθαρά: Σε κυβέρνηση ανδρείκελο δεν μπαίνουμε. Σε κυβερνητική εξουσία που θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις και να εφαρμόζονται και στην οικονομία, εκεί αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και να δοκιμαστούμε και στους κινδύνους".
Θεωρώ πως το παραπάνω απόσπασμα θέτει στη σωστή της διάσταση την φιλολογία περί εκλογικών-διαχειριστικών διεξόδων.
Σε τελική ανάλυση δεν διακρίνω πραγματικά κανένα λόγο να αρνηθεί το ΚΚΕ τη συμμετοχή σε μια τέτοια συζήτηση. Δεδομένου ότι άλλο το ραντεβού κι άλλο ο γάμος. Άλλο το να απορρίπτεις τη γενικόλογη και αποπροσανατολιστική συζήτηση περί "ενότητας της αριστεράς" κι άλλο το να συζητάς επί σημείων τομής αποτινάσσοντας τις κατηγορίες περί περιχαράκωσης.
18 σχόλια:
Στρατολάτη καλησπέρα.
Συμφωνώ με τον τίτλο της ανάρτησης αλλά και με το "πνεύμα" της τοποθέτησής σου.
Ο διάλογος είναι επειγόντως αναγκαίος, ακόμα κι αν καταλήξει στο συμπέρασμα πως,
η διαφωνία υπερισχύει τελικά...
Καλή δύναμη!
Οικοδόμε χαίρομαι που συμφωνείς. Πιστεύω πως η βάση γενικότερα είναι υπέρ του διαλόγου όταν αυτός δεν είναι ασαφής ή προσχηματικός. Και στο κάτω κάτω, πραγματικά, ακόμα κι αν αποδειχτεί άγονος δε σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνει.
Θετική η πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Πιστεύω πως όχι μόνο μπορεί αλλά και επιβάλλεται να γίνει αυτή η συζήτηση ανάμεσα στα τρία κόμματα.
Διαβα΄ζοντας τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπίστωσα ότι δεν απέχουν και τόσο από τις απόψεις του ΚΚΕ, όπως θεωρώ ότιδ εν απέχουν πολύ κι από τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ για εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων πλουτοπαραγωγικών πηγών μιλά, για πλήρη προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, για κατάργηση των Μνημονίων, για μονομερή διαγραφή χρέους, δεν εμφανίζεται αρνητικός (αν και δεν το... πολυφωνάζει) στο θέμα ύιοθέτησης εθνικού νομίσματος και διαφέρει μόνο στο θέμα της παραμονής στην ΕΕ.
Ε λοιπόν είμαι σίγουρος πως αν κάτσουν και οι τρεις στο ίδιο τραπέζι με... ιδεολογικό μεσάζοντα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βρίσκεται ιδεολογικά ανάμεσα στους δύο βασικούς πόλους, τότε θα υπάρξουν υποχωρήσεις μπροστά στην προοπτική ανατροπής και νίκης του λαικού κινήματος.
Αν πάλι είναι τόσο αντίθετος πια με την έξοδο από ΕΕ κάνας Παπαδμούλης, ε δε χάθηκε κι ο κόσμος πια αν δε συμμετέχει στο μεγάλο αγώνα!
Ούτε αντίστοιχα αν έχει πρόβλημα κάνας Μαίλης χάθηκε ο κόσμος!
Και γενικά πιστεύω πως αν προχωρήσουν σε διάλογο τα αριστερά κόμματα θα είναι τέτοια η πίεση από τη βάση τους να συμπράξουν και τέτοια η πίεση των καταστάσεων εν γένει, ώστε θα ξεπεράσουν και τις όποιες -μικρές στην πραγματικότητα- διαχωριστικές τους γραμμές.
Κια υτός νομίζω πως είναι ο λόγος που δεν ξεκινούν το διάλογο: γιατί θα τους αναγκάσει η βάση να συμπράξουν.
Και ας μην εξχνάμε ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα συνέπρατταν αμέσως και άλλες προσωπικότητες του αριστερού χώρου, όπως ο Αλαβάνος, ο Καζάκης, η Σακοράφα και αρκετοί άλλοι.
Μιλάμε για νικηφόρο πανστρατιά!
Η διάσπαση είναι πράξη ηττοπάθειας.
Η σύμπραξη έχει μαζί της τον νικηφόρο άνεμο της αλλαγής να φυσάει και να ξεσηκώνει το λαό για τη νίκη.
Μαζεστίξ, το ξέρεις φαντάζομαι πως η νικηφόρα πανστρατιά που περιγράφεις δεν μας συγκινεί όλους το ίδιο. Προσωπικά βλέπω με συμπάθεια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο δεν τρέφω τα ίδια αισθήματα για τον Παπαδημούλη τον Καζάκη ή τη Σακοράφα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά διότι αυτό που πρεσβεύουν -ή ο τρόπος που το κάνουν- δεν απέχει μόνο πολύ από τη λαϊκή εξουσία αλλά και από μια στοιχειώδη πολιτική συνέπεια.
Ο λόγος που παρέθεσα το απόσπασμα από τη συνέντευξη της Παπαρήγα ήταν ακριβώς γιατί πιστεύω πως μια κυβερνητικού χαρακτήρα και εκλογικής προέλευσης νικηφόρα πανστρατιά θα οδηγήσει σε οξείες απογοητεύσεις σαν αυτή της Κύπρου. Απογοητεύσεις σε εισαγωγικά γιατί ένα κομμουνιστικό κόμμα εξ΄ορισμού δεν μπορεί να παίζει το ρόλο του κυβερνητικού κόμματος μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο. Είναι εξαμβλωματική μια τέτοια κατάσταση και θα οδηγούσε σε πολιτικό ναυάγιο των κομμάτων που θα συνέπρατταν. Προς ικανοποίηση των όσων εκ του πονηρού επικαλούνται τον -τάχα μου- κίνδυνο ανάληψης της εξουσίας από μια ενιαία αριστερά μέσω εκλογών.
Η κινηματική συμπόρευση είναι που με ελκύει. Μια τέτοια συμπόρευση θα έδινε νέα πνοή στους αγώνες. Έτσι θα μπορούσαμε κάλλιστα να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό χωρίς "νόμιμα" μέσα (εκλογές) κι έπειτα να φαγωθούμε μεταξύ μας για την εξουσία!
Για μένα το ζήτημα χωρίζεταισ ε δύο μέρη: στο οικονομικό και στο καθαρά πολιτικό.
Αυτή τη στιγμη επείγει το οικονομικό και σε αυτό σε γενικές γραμμές συμπλέουν οι απόψεις των κομμάτων και κινημάτων της αριστεράς.
Μια "αριστερή διακυβέρνηση" μπορεί να δώσει άμεσες λύσεις στο κυρίαρχο ζήτημα, το οικονομικό.
Να κάνει δηλαδή τα πρώτα βήματα που προείπαμε.
Και από κει και πέρα, ο καθένας να κάνει την πρότασή του στο λαό και όποιος επικρατήσει.
Και εκεί θα λυθεί και το πολιτικό ζήτημα.
Δηλαδή το ΚΚΕ να πει από δω και μπρος "ακολουθήστε με για τη λαική εξουσία κλπ", ο ΣΥΡΙΖΑ να πει τα δικά του, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οποιοσδήποτε άλλος να πει κι αυτός τα δικά του και όποιος επικρατήσει.
Αλλά πρώτα να κάνουν τα βασικά και επείγοντα μαζί.
ΥΓ.:Κι εγώ δε συμπαθώ πολλούς παό αυτούς τους οποίους καλώ σε σύμπραξη, αλλά το προσπερνώ μπροστά στο μείζον.
Αν ζητάμε κοινωνική ή κινηματική πλειοψηφία, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε τη συνύπαρξη και τη συμπόρευσή μας με ανθρώπους που δε συμπαθούμε και δεν εκτιμούμε.
Είναι η μοίρα των πλειοψηφικών ρευμάτων να είναι πολυσυλλεκτικά.
Βρε Μαζεστίξ, δεν το θέτω στο επίπεδο προσωπικής συμπάθειας. Η Σακοράφα ως φατσούλα μου είναι συμπαθέστατη. Δεν μπορώ όμως να προσπεράσω το γεγονός πως έχει ψηφίσει ένα πλήθος στοχευμένων νομοθετημάτων. Τώρα της ήρθε η θεία επιφοίτηση και θα παλέψει για τη λαϊκή εξουσία; Δεν μπορώ να προσπεράσω το ύφος και κυρίως το ήθος των επιθέσεων του Καζάκη κατά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά ο Καζάκης μου ήταν έτσι κι αλλιώς αντιπαθής).
Πως στην ευχή μπορεί μια "αριστερή διακυβέρνηση" να δώσει τις λύσεις που λες; Μου φαίνεται πραγματικά αδύνατο να προηγηθεί η "αριστερή διακυβέρνηση" της ανατροπής του συστήματος. Να υποθέσω πως έχεις στο νου σου κάτι σαν τη Βενεζουέλα και τη μπολιβαριανή δημοκρατία; Εδώ όμως έχουμε ΕΕ. Δεν μπορεί ένα τέτοιο βήμα να γίνει μέσα στα σαγόνια της. Κι ούτε τον πλούτο της Βενεζουέλας έχουμε. Θα γινόταν κάτι σαν την Κύπρο, με την αυτόματη αλλοτρίωση του κυβερρνώντος σχηματισμού σε σοσιαλδημοκρατικό εξάμβλωμα. Επιμένω -κι η ιστορία θα με δικάσει! (χέστηκε δηλαδή για την άποψή μου)- πως πρώτα γκρεμίζεις και μετά χτίζεις. Αν χτίσεις πάνω στα θεμέλια του παλιού θα ισοπεδωθείς.
Κι εγώ στην πολιτική αντιπάθεια αναφερόμουν φυσικά και όχι στις φατσούλες.
Και η Σακοράφα θυμάμαι πως πάντα αντιπαρατασσόταν σε κάθε λογής αντιλαικά νομοσχέδια γι αυτό ακι είχε αποχωρήσει την εποχή του Σημίτη και ήλπιζε -βλακωδώς- στο Γιωργάκη, αλλά μόλις τον πήρε χαμπάρι, έφυγε.
Και κάτι για το τελευταίο που ανέφερες...
Πάντως ο θείος μου έχτισε πάνω στο μισογκρεμισμένο σπίτι του παππού μου και το σπίτι βγήκε άτρωτο!
:-)
Ιδού, το σπίτι του παππού σου είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!
Βουρ λοιπόν να ξεθεμελιώσουμε το καπιταλιστικό ερείπιο μέχρι πρόκας!
Στρατολάτη, συμφωνώ κι εγώ με το πνεύμα του άρθρου σου.
Εγώ θα έλεγα ότι η μόνη ρεαλιστική -αλλά με λίγες πιθανότητες να πραγματοποιηθεί- συνεννόηση θα πρέπει να είναι σε επίπεδο κινήματος.
Αν θεωρήσουμε ότι είναι ειλικρινές το ενδιαφέρον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού (ότι δηλαδή εμείς προσπαθούμε για την ενότητα αλλά πέφτουμε σε τοίχο), νομίζω ότι δεν χρειάζεται πολλά λόγια.
Δεν νομίζω ότι μπορούν -τουλάχιστον όχι τώρα- να συγκροτήσουν αυτά τα τρία κόμματα έναν πολιτικό φορέα. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για τα ίδια τα κόμματα.
Όμως τι διάολο; Μια πορεία να κάνουν μαζί. Κάτι!
Κάτι ας πούμε που δεν θα χρειάζεται να αναχθεί στο μέλλον της λαϊκής εξουσίας ή της εθνικοποίησης του πλούτου. Κάτι άμεσο. Μια συγκέντρωση συμπαράστασης στους Χαλυβουργούς ας πούμε.
Δυστυχώς δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση. Και την διάθεση θα έπρεπε να τη δείξει πρώτο το ΚΚΕ. Πριν λίγα χρόνια συνεργάστηκε σε επίπεδο συνδικαλιστικό (ΠΑΜΕ) και πολιτικό (δημοτικές εκλογές) με τα απομεινάρια του ΔΗΚΚΙ!
Έτσι είναι 2310net.
Μια συζήτηση, μια κοινή πορεία, ένα -επικοινωνιακό έστω- βήμα.
Ούτ' εγώ πάντως βλέπω διάθεση. Κι είναι αλήθεια πως αν η συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ ήταν κουτή -πόσο μάλλον που ήταν κι εκλογική!- δεν σημαίνει πως πρέπει ως κόμμα να κόψεις διαπαντός ακόμα και την καλημέρα με τους άλλους.
Παρατηρείς ότι όλοι κάνουμε την πάπια σχετικά με αυτήν την επιστολή;
Περίμενα μία απάντηση, έστω για να δοθούν επιχειρήματα στους φίλους του κόμματος να αντιμετωπίσουν πιθανά ερωτήματα γύρω από αυτό το θέμα.
Άκρα του τάφου σιωπή.
Αλλά ο καθένας θα μπορούσε τουλάχιστον να πει την γνώμη του, αφού τίποτα,καμιά απόφαση, καμιά θέση κομματική με την συγκεκριμένη περίπτωση, δεν τον δεσμεύει.
Αλλά και πάλι σιωπή.Αυτό είναι το λάθος μας.
Απεμπολουμε την προσωπική μας άποψη.
Πες την βρε αδερφέ και ας είναι και λάθος,μέσα από τον διάλογο θα προκύψει το σωστό.
Στις σημερινές συνθήκες δεν ξέρω πόσο μπορούμε πια να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με τις μορφές που έχουμε επιλέξει,με την τακτική που ακολουθούμε και που δυστυχώς δεν μοιάζει να είναι αποτελεσματική.
Και βέβαια μακρυά από εμένα η απόψεις της συνεργασίας σε επίπεδο κομμάτων.
Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το σημείο του να μην συζητάς με κανέναν, να μην συμπορεύεσαι με κανέναν, να απαξιώνεις τους πάντες την στιγμή που εκτιμάς ότι ο εχθρός είναι ισχυρός, διαθέτει εφεδρείες, θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, διαπιστώνεις την ωριμότητα των αντικειμενικών συνθηκών και ταυτόχρονα την αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα, διαπιστώνεις καθημερινά ότι ο λαός οδηγείτε στην εξόντωση, ότι δεν μπορεί να ζήσει μέσα σε αυτήν την βαρβαρότητα,ξέρεις πολύ καλά ότι έχεις στην διάθεσή σου μια επιστημονική θεωρία που σου δίνει το αβαντάζ,αλλά παρ΄όλα αυτά δεν μπορείς να πείσεις δεν μπορείς ουσιαστικά να παρέμβεις, τότε κάτι συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκείας.
Είναι γεγονός και πρέπει να τονιστεί για την αποφυγή παρεξηγήσεων, το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα διεξόδου, τονίζει και, αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, ότι μέσα στις καπιταλιστικές συνθήκες η εργατική τάξη δεν είναι δυνατόν να έχει αποτελέσματα σε όφελός της.
Σήμερα πια, δεν μπορεί να συμβεί αυτό και το ξέρουν όλοι οι πολιτικοί,σε όλες τις παρατάξεις, παρ΄ότι ορισμένοι Αριστεροί επιμένουν στην τάχα μου βελτίωση του συστήματος.
Υπάρχουν όλα τα επιχειρήματα που επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη του ΚΚΕ.
Αλλά απ΄ότι παρατηρώ, στην επιστολής της ΑΝΤΑΡΣΎΑ ,οι θέσεις τους βρίσκονται πολύ κοντά στις θέσεις του ΚΚΕ.
Ίσως κάτι να μην μπορούμε εμείς να ερμηνεύσουμε, γι΄αυτό το κόμμα θα έπρεπε να απαντήσει, να δώσει πειστικά επιχειρήματα για την άρνησή του,τουλάχιστον.
ΥΓ:1ο Αν είχαν γραφεί αρκετά για την επιστολή κάλεσμα, τι πιστεύεται δεν θα είχε "αναγκαστεί"ο Ριζοσπαστης"να δώσει μιαν απάντηση;
ΥΓ:2ο Βρε μπας και έγραψε τίποτα ο Ριζοσπάστης και δεν το πήρα είδηση και γίνω ρόμπα;
Ούτε εγώ έχω πληροφορηθεί κάτι ΒΒ για απάντηση από πλευράς ΚΚΕ. Κι εμένα όπως βλέπεις στο ποστ οι θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μου φαίνονται να εφάπτονται μ'αυτές του ΚΚΕ. Ο σκοπός όμως θεωρώ πως δεν είναι να αναγκαστεί το ΚΚΕ να απαντήσει αλλά να πιάσει το σφυγμό της βάσης στο ζήτημα αυτό. Που από όσα διαβάζω εδώ κι εκεί ζητά το ελάχιστο: το διάλογο. Κανένας δεν θα μολυνθεί, οι κοσμοθεωρίες δεν καταρρέουν γύρω από στρογγυλά τραπέζια με καφέδες και κρακεράκια. Πόσο μάλλον αν οι διαφορές των ομοτράπεζων αφορούν σε προτιμήσεις επί συνωνύμων εννοιών. Εδώ κοτζάμ ΕΣΣΔ γκρεμίστηκε κι εμείς εδώ, στοιχειώνουμε και θα στοιχειώνουμε για πολύ ακόμα την παγκοσμιοποιημένη ιδεοπολτοποίηση των καπιταλιστών.
Είπαμε, άλλο η πολιτική ένωση κι άλλο η στοχευμένη κινηματική συμπόρευση. Η πρώτη μπορεί να ανοίξει ασκό νέων διχασμών, η δεύτερη όμως θα συσπειρώσει νέες δυνάμεις, ανθρώπων που πληγώνονται από την "πολυδιάσπαση", έστω κι αν αυτή δεν είναι μόνο δομικό χαρακτηριστικό των κομμουνιστών αλλά συχνά αφορά και σε ουσιώδεις διαφορές.
Πάντως, όπως βλέπεις εμείς τουλάχιστον το συζητάμε και δεν απεμπολούμε προσωπικές απόψεις!
Τις καλησπέρες μου
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες στα περισσότερα και ιδιαίτερα με την Β.Β. που θέτει και το ζήτημα της σιωπής μας...
Η ανάγκη να γίνει κάτι έστω και σε επίπεδο κινηματικής δράσης είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Δε θα μολυνθούμε απ΄τα χνώτα των άλλων συνοδοιπόρων μας κι ας μη συμφωνούμε σε όλα! Εξάλλου το ΚΚΕ καλεί και θα καλέσει πιό έντονα ενόψει των εκλογών,να το ψηφίσουν κι αυτοί που δεν συμφωνούν απόλυτα μαζί του.
Ενδιαφέρον θα είχε πάντως να δούμε μια απάντηση από το ΚΚΕ, Στρατολάτη.
Εγώ σαν μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχω βαρεθεί να διαβάζω όλη την ώρα στον "Ρ" οχετούς και ύβρεις και ένα συνειδητό τσουβάλιασμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις θέσεις του. Πρέπει να μάθουμε να συζητάμε βάση υπαρκτών κειμένων και θέσεων χωρίς να προσπαθεί ο οποιοσδήποτε να αποδειξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Η επιστολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πολύ σύντομα και απλά θέτει τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους μπορεί να συμφωνήσει σε μια κοινή διαδρομή μέσα στο κίνημα. Απο εκεί και πέρα ο καθείς με τις ιδέες του, τις σημαίες του και το πρόγραμμα του, την ξεχωριστή του εκλογική κάθοδο. Τόσο φοβερό είναι;
Επειδή κάτι "έφαγε" ο δαίμονας του blogging, εννοούσα ότι ως συνήθως ο Ρ βάζει στο ίδιο τσουβάλι τις θέσεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αυτές του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ...
Καλημέρα Oculus. Ένας ακόμα που δέχεται την αναγκαιότητα του διαλόγου λοιπόν. Που θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός.
Παύλο, τα παραλές βρε αδερφέ! "Οχετούς και ύβρεις"! Δεν ξέρω αν είμαι τόσο κολλημένος αλλά οχετούς και ύβρεις δεν έχω δει στο Ριζοσπάστη. Υπερβολική αυστηρότητα ενίοτε, στα όρια της αδικίας, να το δεχτώ. Στο κάτω κάτω τι να σας κάνουμε, αφού είστε οπορτουνισταί!!
Ωστόσο δεν είναι καθόλου φοβερό αυτό που λες κι όπως θα πρόσεξες λέμε ακριβώς το ίδιο.
Οκ, Στρατολάτη. Αν είναι να το θέσεις έτσι πάω πάσο. Προφανώς και δεν πέφτουν μπινελίκια και χριστοπαναγίες από τον Ρ. Μόνο κάτι άρθρα που μας βγάζουν συμμάχους της κυβέρνησης και πράκτορες μυστικών κέντρων...
Κατα τα άλλα είναι προφανές ότι συμφωνούμε. Και να αναγνωρίσω ότι συμφωνούμε και πριν σταλεί αυτή η επιστολή...
Αφού σου λέω εδώ το χτίζουμε το ΑΑΔΜ! Αν και δεν χρειαζόμαστε ακρωνύμια για να ξέρουμε πως συμφωνούμε στα περισσότερα. Αμφιβάλω αν η "βάση" του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει την παραμικρή ιδεολογική διαφορά. Ακόμα και για μεγάλο κομμάτι της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ ισχύει αυτό.
Τώρα για το "συμμάχους" και "πράκτορες" -που πάλι τα παραλές- πάει σ'αυτό που λένε: κι αν πούμε και μια κουβέντα παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος!
Δημοσίευση σχολίου