Τι τίς θες τις εκλογές αφού λες μονάχα γιες;

Η κοινή γνώμη ενθουσιάστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από τον καλλίγραμμο σκελετό των γυαλιών του διορισμένου πρωθυπουργού με το χαμόγελο της Τζοκόντα. Οι δημοσκοπήσεις που κυκλοφόρησαν είναι κατά πολλούς κατασκευασμένες και επιχειρούν να διαμορφώσουν παρά να καταγράψουν τις τάσεις της κοινής γνώμης. Ασφαλώς έτσι είναι, παρ' όλα αυτά δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε πως η κοινή γνώμη περιμένει με ιδιαίτερη προθυμία την καταγραφή των τάσεών της προκειμένου να τις υιοθετήσει. Έτσι λοιπόν τρεις στους τέσσερις καταχάρηκαν με τον διορισμό Παπαδήμου και τη συναίνεση των δικομματικών κοκοριών. Ταυτόχρονα το 60% θεωρεί πως η νέα κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας (τα δικά τους νομίζουν αλλά η ερώτηση αφορά στις τράπεζες). Αν το απλώσουμε λιγάκι και υποθέσουμε πως αυτό το 60% περιλαμβάνει και τον έναν στους τέσσερις που δεν πανηγυρίζει από τη συναίνεση καταλήγουμε πως ένα 30% του ερωτώμενου δείγματος χαίρεται για τη συναίνεση χωρίς να ελπίζει σε οποιαδήποτε βελτίωση της ζωής του. Δε μιλάμε βέβαια για νέα ήθη και πολιτικό πολιτισμό αλλά για μαλάκες με περικεφαλαία και κοκκορόφτερα. Αν τα φορούσαν κιόλας, η πιλοποιία θα ανθούσε.
Αντίστοιχα, η πλειοψηφία των ερωτώμενων αποδέχονται με ανακούφιση το νέο σύστημα διορισμού των κυβερνητών με τη διαδικασία της μεταξύ τους διαβούλευσης και επιθυμούν να μη γίνουν τώρα εκλογές. Η τάση αυτή τεκμηριώνει την ωρίμανση της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας καθώς οι περισσότεροι ψηφοφόροι έχουν καταλάβει πως είναι ταγάρια και αντί να παίρνουν έτοιμο και σταυρωμένο ψηφοδέλτιο και να τρέχουν σε σκοτεινά παραβάν με κίνδυνο να τους βιάσει κανας νταρβαντωμένος δικαστικός αντιπρόσωπος, είναι προτιμότερο να ψηφίζουν καταλληλότερους στην Φάπα Ρισέρτς.

Και μια και μερακλώσαμε με τόσες χαρές