Να πάει λίγο το χέρι του πρωταγωνιστή στο μπουτάκι, δειλά να αγγίξουν τα ακροδάχτυλα τη σάρκα.
Η παρτενέρ του να τραβηχτεί, να πει ναζιάρικα "μήηηη, δεν κάνειειειει".
Αυτός να δειλιάσει για λίγο, να χαϊδέψει λίγο το μπρατσάκι, λίγο τα μαλλιά. Να την κοιτάξει με βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις.
"Θα σου αρέσει" να της πει με φωνή γεμάτη ρίγος, "έχω καλό σκοπό".
Να ξανααπλώσει προσεκτικά το χέρι, να αγγίξει φευγαλέα το στήθος της που ξεχειλίζει προκλητικά μέσα απ' το σφιχτό ντεκολτέ.
"Δε μπορώ" να του πει, "είμαι από οικογένεια με αρχές, ο μπαμπάς μου ήταν ενωμοτάρχης στας Σέρρας".
Αυτός τότε να την αρπάξει απότομα στην αγκαλιά του.
"Μανάρι μου κι εγώ έχω κάτι αρχές ΝΑ".
Τα χέρια του πια να γλυστρούν ανεξέλεγκτα κάτω από τη φούστα της. Το φουσκωμένο μόριό του να βαθουλώνει την κοιλιά της. Αυτή σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον σπρώξει ξεφεύγοντας από την αγκαλιά του.
"Δε μπορώ να σου κάτσω, ο μπαμπάς σου ήταν σοσιαλιστής".
Αυτός όμως πια είναι ασυγκράτητος, με μια κίνηση της σκίζει το θαλασσί μπλουζάκι και την πετά στο μπαουλοντίβανο πέφτοντας από πάνω της.
"Έλα μωρό μου να ενώσουμε τα κορμιά μας" της λέει με πάθος.
Αυτή κάνει λίγο πως τον σπρώχνει, λίγο πως τραβιέται, κι έπειτα πια παραδίνεται χωρίς αντίσταση.
"Αχ, αΓΆΠη μου, τελικά είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο" του λέει στ'αυτί ξέπνοα.
Έτσι, με λίγη τσιριμόνια, λίγη ψευτοσεμνότητα εξιτάρονται τελικά κι οι δύο και μαζί τους το φιλοθεάμων κοινό. Γιατί κι ο θεατής δε φτιάχνεται αν μετά τους τίτλους πέσει κατευθείαν στο ψητό. Άσε που η σιγουριά είναι τελείως αντικούκου.
Χρειάζεται λίγο αλατοπίπερο, λίγη αμφιβολία:
"Βρε λες να μην του κάτσει;"
"Βρε λες να μην του σηκωθεί;"
"Βρε λες να τους πιάσει στα πράσσα η μάνα της η μέγαιρα;"
Κι όπως το φιλοθεάμων κοινό έχει καψώσει και περιμένει πως και πως να δώσει η κυρία τη συναίνεση στο κουτούπωμα, ο παραγωγός τρίβει τα χέρια του κι ο σκηνοθέτης δίνει τις τελευταίες οδηγίες στους υπόλοιπους ηθοποιούς για την παρτούζα που ακολουθεί.
6 σχόλια:
ποιός κρατάει το φανάρι?
Ξύπνησε το σκηνοθετικό σου....?
προώθησε το..
χ
Αντέχεις ακόμα? Εγώ προσπαθώ να μην τα χαλάσω με την υπομονή μου!
Φίλε Στρατολάτη,
τι πας να κάνεις τώρα με αυτή την ανάρτηση;
Για πρώτη φορά που σε διαβάζω βλέπω ότι είσαι τελείως εκτός κλίματος...
Το "έργο" που παρακολουθούμε όχι μόνο δεν είναι αισθησιακό, όχι μόνο δεν έχει ωραία σκηνοθεσία αλλά είναι ακραίο ακόμα και για ενηλίκους!
Οποιοσδήποτε φίλος του ερωτικού κινηματογράφου θα θεωρούσε τελείως ντε-καβλέ το σκηνικό: δεν είναι δυο, αλλά τρεις στο "κρεββάτι". Εκτός από τους δύο που είναι όρθιοι και κάνουν νάζια και πειράγματα ο ένας στον άλλο, είναι και ο τρίτος δεμένος χειροποδαρα περιμένωντας ... το αναπόφευκτο!
Το θύμα είναι Ανώνυμε, αυτός που κράταγε τόσα χρόνια το φανάρι...
το φαναρι το κρατάνε καρατζαφερης,ντόρα,μπορει και ο κουβέλης
Μετά αυτό το παθιασμένο Σαββατοκύριακο νομίζω πως καταλήγω πως το φανάρι το κρατάει γερά ο θεσμικός μας άρχων Παπούλιας.
Χ, ποιο σκηνοθετικό καλέ; Τι να φτουρήσω εγώ όταν ολόκληρο Σ/Κ οι σκηνοθέτες στήσαν τέτοιο υπερθέαμα;
Αφού κι εσύ αντέχεις Βασιλική. Αν μη τι άλλο τα κείμενά σου ακόμα καίνε.
Παύλο εντυπωσιάζομαι. Μάλλον δεν κατάφερα να αποδώσω σωστά το σαρκασμό του ποστ. Όμως μετά από το Σαββατοκύριακο που πέρασε, με αυτό το υπερθέαμα και τις εκατέρωθεν τσιριμόνιες, δεν μπορεί παρά να συμφωνείς πως το σενάριό μου δικαιώνεται απολύτως. Το ντεκαβλέ Παύλο μου ποικίλει ανάλογα με το λήπτη. Είδαμε στα ΜΜΕ μια αγωνία, μια έκσταση για να επιτευχθεί η συναίνεση που είμαι βέβαιος πως αγγίζει πολύ κόσμο. Μην υποτιμάς τα "ταπεινά" ένστικτα του λαού. Είμαι βέβαιος πως η πλειοψηφία του λαού έχει πειστεί πως η συναίνεση είναι το φάρμακο που θα φέρει τη γιατρειά και σ'αυτούς ακριβώς απευθυνόταν ο σαρκασμός του "αισθησιακού" ποστ.
Δημοσίευση σχολίου