Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

"Friends are kind enough to help out with leftover food when they can"



"I spent 2 years and borrowed $25,000 to get an education. My school never prepared me to actually work in my field. I’m stuck applying to retail jobs and living in a friend’s bedroom. Soon, my car will break down and I will not be able to afford it. Sounds like I’m in the 99%."
Ξόδεψα 2 χρόνια και 25 χιλιάδες δολάρια για να σπουδάσω. Η σχολή μου, επί της ουσίας, δεν με προετοίμασε για δουλειά στον τομέα μου. Αναλώνομαι σε αιτήσεις για θέσεις πωλητή και ζω στην κρεβατοκάμαρα ενός φίλου. Σύντομα το αυτοκίνητό μου θα διαλυθεί και δεν θα μπορώ να το φτιάξω. Φαίνεται πως ανήκω στο 99%.

"I have a bachelors degree. I have $37,000 in college debt. I'm unemployed and cannot find work. At age 39, I am living in my mothers basement. I am the 99%."
Έχω πανεπιστημιακό πτυχίο. Χρωστώ 37 χιλιάδες δολάρια σε δάνειο σπουδών. Είμαι άνεργος και δεν μπορώ να βρω δουλειά. Στα 39 μου ζω στο υπόγειο της μητέρας μου. Είμαι στο 99%.

"I get naked for money because it's the only way I can get ahead. How did I end up here? I have my B.F.A... How can I repay my debts and save for the future when all of my wages from my $9-an-hour food service job go towards disgustingly high rent, outrageously inflated taxes, and out-of-pocket medical expenses? No insurance. No help from anyone. No future unless I sacrifice my dignity in the present. Should I go back to school and take out more debt on the off-chance that things will get better? I can’t even move back home because I don’t have one anymore. I am the 99% and I’m enraged."
Γδύνομαι έναντι αμοιβής γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να τα βολέψω. Πως έφτασα εδώ; Είμαι πτυχιούχος Σχολής Καλών Τεχνών. Πως να ξοφλήσω τα χρέη μου και να αποταμιεύσω όταν όλα τα μεροκάματα των 9 δολαρίων που βγάζω σερβίροντας πάνε κατευθείαν σε απαράδεκτα υψηλό ενοίκιο, εξωφρενικά φουσκωμένους φόρους και έκτακτα ιατρικά έξοδα; Χωρίς ασφάλιση. Χωρίς βοήθεια, από κανέναν. Χωρίς μέλλον, εκτός αν θυσιάσω στο παρόν την αξιοπρέπειά μου. Να επιστρέψω στις σπουδές μου και να χρεωθώ κι άλλο με τη χλωμή ελπίδα πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν; Δεν μπορώ καν να επιστρέψω σπίτι μου, δεν έχω πια σπίτι. Είμαι το 99% και εξοργισμένη.

"It is a sad day in America when invading an innocent country to protect the interests of the elites is the only sure way I can think of to pay off all my student debt.
I would much rather Occupy Wall St than the Middle East.
I am the 99 percent."
Είναι μαύρη μέρα για την Αμερική όταν ο μόνος βέβαιος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ για να ξεπληρώσω το σπουδαστικό μου δάνειο είναι να εισβάλω σε μια αθώα χώρα για να προασπίσω τα συμφέροντα της ελίτ. Προτιμώ χίλιες φορές να καταλάβω τη Γουώλ Στρητ παρά τη Μέση Ανατολή. Είμαι το 99%

"I'm a college senior with $40,000 of debt. There are no jobs in my field. My toughest decision now is whether to sell drugs or my body. I am the 99 percent."
Είμαι τελειόφοιτος με χρέος 40 χιλιάδες δολάρια. Δεν υπάρχουν δουλειές στον τομέα μου. Η δυσκολότερη απόφαση που πρέπει να πάρω τώρα είναι αν θα πουλήσω ναρκωτικά ή το κορμί μου. Είμαι το 99%.

"I am a 21 year old mother of one. He is two months old. His father and I had a long distance relationship before he was born. We are forced to continue our long distance relationship becuase we can’t afford to live together. He is about to be laid off and I was forced to quit my job because I can’t afford childcare. I was forced to work throughout my pregnancy because I couldn’t afford not to. I was only offered ONE MONTH of  UNPAID maternity leave. If it wasn’t for medicaid, I would have no idea how I would have paid off my hospital bills. I am surviving off of what I have left of my savings .  I hope for a brighter future for my son.  I just want my family together.
I am the 99 % and I am fucking pissed."
Είμαι 21 ετών, μητέρα ενός παιδιού. Είναι δύο μηνών. Ο πατέρας του κι εγώ διατηρούμε σχέση εξ' αποστάσεως, ήδη πριν να γεννηθεί. Είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε τη σχέση αυτή γιατί δεν αντέχουμε οικονομικά να ζήσουμε μαζί. Αυτός πρόκειται να απολυθεί κι εγώ αναγκάστηκα να παρατήσω τη δουλειά μου γιατί δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στα έξοδα φύλαξης του παιδιού. Αναγκάστηκα να εργάζομαι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου διότι δεν έβγαινα αλλιώς. Μου παραχωρήθηκε μόλις ένας μήνας άδειας μητρότητας άνευ αποδοχών. Χωρίς την Πρόνοια δεν έχω ιδέα πως θα κάλυπτα τις νοσοκομειακές δαπάνες. Ζω με ότι έχει μείνει από τις οικονομίες μου. Ελπίζω ο γιός μου να έχει ένα πιο αίσιο μέλλον. Το μόνο που θέλω είναι να είμαστε όλοι μαζί.
Είμαι το 99% και τα έχω πάρει άγρια.

We are the 99 percent αλλά έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι να μετατρέψουμε τη στατιστική διαπίστωση σε πολιτική συνείδηση.
Το πρώτο βήμα, μοιραία, είναι η απελπισία και η οργή.
Το δεύτερο βήμα θα είναι η συνειδητοποίηση του υπευθύνου, όχι σαν ποσοστό (1%) αλλά σαν σύστημα.
Το τρίτο βήμα θα είναι η επανεφεύρεση της συλλογικότητας.
Το τέταρτο βήμα θα είναι η ταξική συσπείρωση.
Το πέμπτο βήμα θα συνοδευτεί με τους επιθανάτιους ρόγχους του καπιταλισμού.

Δεν μπορείς να φτάσεις από το πρώτο στο πέμπτο χωρίς να διασχίσεις τα υπόλοιπα. Δεν μπορείς να στηρίζεις ελπίδες σε ουρανοκατέβατες ανατροπές. Είσαι αναγκασμένος να περιμένεις αυτόν που ονειρεύεται καπιταλισμούς με ανθρώπινο πρόσωπο να περάσει στο δεύτερο βήμα. Είσαι όμως υποχρεωμένος να προσπαθήσεις να τον πείσεις.

(Updated και μεταφρασμένο)

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εχω κάποιες αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των σταδίων ιδιαίτερα για το πέμπτο
χ

Ανώνυμος είπε...

καποια μετάφραση χρειάζεται

blackbedlam είπε...

Δεν θα σταθώ στα στάδια που επισημαίνεις αλλά μόνο σε αυτό το τελευταίο
"Δεν μπορείς να φτάσεις από το πρώτο στο πέμπτο χωρίς να διασχίσεις τα υπόλοιπα. Δεν μπορείς να στηρίζεις ελπίδες σε ουρανοκατέβατες ανατροπές. Είσαι αναγκασμένος να περιμένεις αυτόν που ονειρεύεται καπιταλισμούς με ανθρώπινο πρόσωπο να περάσει στο δεύτερο βήμα. Είσαι όμως υποχρεωμένος να προσπαθήσεις να τον πείσεις".
Και από αυτό το τελευταίο, στο τελευταίο του:

"Είσαι όμως υποχρεωμένος να τον πείσεις"

Κυρίως.
Όταν ο μοναδικός "σου" ρόλος είναι αυτός, διαφορετικά δεν έχεις λόγους ύπαρξης!
Τα έχουμε πει και το μόνο που μας μένει, είναι να ασκήσουμε πίεση, κριτική στήριξη, προσωπική συμβολή σε επαφή με τον κόσμο για την ερμηνεία της κατάστασης, με προσπάθειες συσπείρωσης και οργανωμένης πάλης και στο κάτω κάτω, ότι χρειάζεται ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα στον πέμπτο στόχο,γιατί περιθώρια έτσι και αλλιώς και επιλογές άλλες, δεν υπάρχουν.

Ανώνυμος είπε...

Sorry που σου χαλάω τη φαντασίωση, άλλα οι απόψεις αυτές δεν ανήκουν στο 99%, μάλλον περισσότερο σε ένα 5-6% της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας.

Ένα 60-70% θα έλεγε σε όλους αυτούς: άντε ρε να βρείτε καμιά δουλειά που μου κάνετε και διαδηλώσεις, παλιοκουμούνια.

Όσο για τα 5 στάδια, πιστεύω ότι θα πάμε κατευθείαν στο στάδιο 5 και δυστυχώς αυτό θα γίνει βίαια και απότομα.

ένας στρατολάτης είπε...

Εμμένω πάντως ΒΒ πως αν δεν πέσει πείνα δεν θα υπάρξει πραγματική αντίδραση. Αν δεν πέσουν οι αυταπάτες, βιώνοντας αυτό που ελπίζουμε πως δεν θα βιώσουμε. Από κει και πέρα θα έχει πέσει το βασικό εμπόδιο για να πεισθεί όποιος δεν πείθεται.

Ποια φαντασίωση καλέ ανώνυμε; Αν δεις την υπερσύνδεση οδηγεί σε συγκεκριμένο blog, που συνδέεται με το occupywallst.com. Φυσικά δεν πρόκειται για απόψεις του 99%. Πρόκειται για συχνά ετερόκλητες απόψεις που τονίζουν όμως το αυτονόητο, πως η μοίρα του 99% του πληθυσμού είναι κοινή. Το ίδιο και ο δρόμος για την άρνησή της (λέω εγώ).