Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ημερολόγιο καταστρώματος εν μέσω τρικυμίας- μέρος Α': Εισαγωγή

Έχουν περάσει πέντε μέρες από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αρκετές νομίζω για μια ψυχραιμότερη προσέγγιση των γεγονότων. Το πολυνομοσχέδιο είναι πια νόμος του κράτους, οι συνέπειές του θ'αρχίσουν σιγά σιγά να φαίνονται στην καθημερινότητά μας αν και είναι ακόμα πολύ νωρίς για να νιώσουμε το μέγεθος της καταστροφής. Σαν τους κατοίκους μιας παραθαλάσσιας πόλης που δοκιμάζεται από παρατεταμένη κακοκαιρία και τώρα περιμένει να τη χτυπήσει κινγκ σάιζ τσουνάμι. Χωρίς να υπάρχει διαφυγή. Βλέπουν το τσουνάμι να φτάνει, τα πρώτα κύματα να έχουν ήδη χτυπήσει τις πιο εκτεθειμένες ακτές. Κάποιοι εξακολουθούν να υποτιμούν την καταστροφική δύναμη του κύματος. Άλλοι ελπίζουν στην ευστάθεια του σπιτιού τους ή στο υψόμετρο του λόφου τους.
Υπήρχε τρόπος να αποφύγουμε το τσουνάμι/νομοσχέδιο; Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε κι ακόμα δεν το έχουμε κάνει;
Χάριν συζητήσεως εντάσσω στον πρώτο πληθυντικό όσους τοποθετούν τους εαυτούς τους απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα. Χωρίς απαραίτητα ιδεολογικά κριτήρια και αντιλήψεις.
Ακούγεται συχνά πως χάθηκαν ευκαιρίες, βάλαμε αυτογκόλ, δεν κάναμε τίποτα για να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική. Μπορούσαμε  οι "αγανακτισμένοι", οι αναρχικοί, οι κομμουνιστές, οι "ανανεωτικοί", οι βίαια αφυπνισμένοι, εμείς που τα περιμέναμε, εμείς που μας ήρθε ξαφνικά, να ανατρέψουμε τα μέτρα; Έχουμε μια κυβέρνηση, εκλεγμένη με το ισχύον καλπονοθευτικό σύστημα που φέρει την τυπική νομιμοποίηση να ψηφίζει με την πλειοψηφία της και την επικουρική προθυμία κάποιων άλλων πολιτικών μορφωμάτων ότι της καπνίζει. "Νομιμοποιείται" επιπλέον με την επίκληση "ειδικών συνθηκών" και την συνεπικουρία της πανίσχυρης κυβερνητικής προπαγάνδας να καταλύει το σύνταγμα το οποίο επικαλείται και να λαμβάνει οποιοδήποτε παράνομο μέτρο κρίνει πως θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους σκοπούς της. Στην πράξη η κατάσταση ελάχιστα απέχει από την επιβολή στρατιωτικού νόμου.
Απέναντι σ'αυτό το καθεστώς ανοίγονται επί της ουσίας δύο δρόμοι αντίστασης. Ο δρόμος της ειρηνικής διαμαρτυρίας κι αυτός της ανοιχτής σύγκρουσης. Δυο δρόμοι που οδηγούν σε πλήθος αντικειμενικών στόχων. Από τον "εξανθρωπισμό" του υπάρχοντος συστήματος μέχρι την πλήρη ανατροπή του.
Θα επιχειρήσουμε έναν μικρό απολογισμό των κινητοποιήσεων του τελευταίου χρονικού διαστήματος. Όχι τόσο σαν ιστορική παράθεση γεγονότων αλλά περισσότερο εντυπώσεων και συμπερασμάτων. Είναι δεδομένο πως μια τέτοια προσέγγιση δεν μπορεί να είναι αποστασιοποιημένη. Δεν έχει αυτοσκοπό την αντικειμενικότητα εξάλλου, όσο τη συγκέντρωση προσωπικών σκέψεων και την απάντηση στο ερώτημα: αν και κατά πόσο το τόσο μακρυνό σήμερα ενδεχόμενο της λαϊκής χειραφέτησης έχει -τις όποιες- πιθανότητες υλοποίησης.

2 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Παρακολουθω με ενδιαφερον...

μαχαιρης είπε...

παρακολουθω με ενδιαφερον..